ทำไมสังคมพุทธจะดำรงอยู่ได้กลับต้องพึ่งคนผิดศีล

ผมสงสัยในศีลข้อ1ครับ ถ้าการรักษาศีลเป็นสิ่งดีจริงทำไมสังคมจะดำรงอยู่ได้กลับต้องพึ่งคนผิดศีล  เช่นเนื้อสัตว์ที่กินก็ต้องพึ่งคนในโรงฆ่าสัตว์  ผักก็ต้องพึ่งเกษตรการ(ซึ่งมักใช้ยาฆ่าแมลง)  ไข้เลือดออกถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขไปพ่นยาฆ่าแมลงก็น่าจะตายกันเยอะกว่านี้  ทหารฆ่าข้าศึกบาป แต่พระภาคใต้ต้องมีทหารคุ้มกัน ผู้พิพากษาและเพชรฆาตประหารชีวิตคนเป็นบาป  แต่สังคมก็ยังต้องการโทษประหารไว้ปราบยาบ้า
     คือสงสัยว่าถ้าผมตีความศีลข้อ1กันถูกจริงๆสังคมควรอยู่ได้ด้วยคนรักษาศีลไม่ใช่คนผิดศีลไม่ใช่หรือครับ. ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้าครับ