เราเคยเป็นโรคซึมเศร้า ตั้งเเต่ปี 55 เพราะเริ่มเข้าสู่สังคม office หลังเรียนจบ
ตอนนั้นคิดเข้าข้างตัวเองตลอดว่าความดีจะชนะทุกอย่าง แต่เปล่าเลย กลุ่มคนขี้เมาท์ขี้นินทาประจำ office นินทาให้ร้ายเรื่องส่วนตัวที่เราไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนอย่างหนัก เราทำงานได้เกือบปี นึกว่าจะรอดพ้น เเต่ไม่พ้นปี เราซึมเศร้าอย่างหนักในวันหนึ่งหลังจากกลับมาทำงาน
แล้วหลังจากนั้น ครอบครัวก็ส่งนอนอยู่โรงพยาบาลเเล้ว ตอนเราฟื้นขึ้นมา
หลังจากนั้นเราก็ลาออกจากงานมารักษาตัวอยู่นาน ขณะนั้นก็วลเวียนคิดเรื่องโหดร้ายที่ตัวเองต้องเจอ เเต่ทานยา ก็ยังพอ กดอารมณ์และจิตใจเอาไว้ได้ เพราะมีเเต่อยากจะนอน
พอ2- 3 เดือน เราคิดว่าเราพร้อมที่จะทำงาน ก็ไปหาสมัครงานใหม่ ได้งาน เเต่พอไปทำมันก็ทำไม่ได้ เหมือนฤทธิ์ยาทำให้เราเบรอ ไม่สามารถคิดหรือตัดสินอะไรได้เลย เราออกงาน หางานใหม่อีก และได้งาน 2- 3 ครั้งก็อยู่ไม่ได้ถึงอาทิตย์ เพราะ สมองมันไม่ทำงานจริง ๆ
จนเกือบ 1 ปี เราตัดสินใจเลิกกินยา เพราะเราทนอยู่ในสภาพที่จะให้ครอบครัวรับภาระไม่ไหวเเล้ว เเละเราก็ได้งาน และทำงานได้จริงๆ มันเป็นงานที่ต้องไปประจำที่ office ของลูกค้า พร้อมกกับ buddy หนึ่ง-สองคน แล้วเเต่ช่วง เราทำงานที่นี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย เพราะ เด็ก outsource ไม่มีคน ไม่มีใครมาสนใจเรื่องส่วนตัวใครอยู่เเล้ว อยู่กะเพื่อนเต็มที่ก็สองคน ทำงานเป็น outsource แบบนี้เกือบจะ สอง ปี เราก็หางานที่มั่นคงกว่าทำ เพราะคิดว่างาน outsource มันทำงานไม่เป็นที่เป็นทาง
พอเราได้งานใหม่เมื่อกลางปีที่เเล้วสมใจ ปัญหาสังคม office ก็มาเกิดขึ้นกับเราอีก เพราะเจอเเต่ กลุ่มคนขี้เมาท์ขี้นินทา ให้ร้ายเรื่องส่วนตัว วิพากษ์วิจารย์เรื่องส่วนตัว มาเผือกเราใน facebook แล้วก็จับกลุ่มนินกัน เราทนจนมาถึงวันนี้ รู้สึกเครียดมาก เพราะ เค้าพยายามทำให้คนเกลียดเรา ใส่ร้ายว่าเราไม่ดีหลายเรื่อง ทั้งๆที่เราไม่เคยสนใจเรื่องส่วนตัวหรือวิจารย์เรื่องส่วนตัวพวกเค้าเลย หน้า face เรายังไม่เคยไปส่องเค้าเลย เราไม่ได้คิดไปเองแน่นอน
พวกเค้าทำให้ให้เราเห็นชัดเจน ทั้งคำพูด และสีหน้า แววตาที่ส่งมาทางเรา เรื่องราวที่เค้าเม้าๆ กัน ก็เป็นเรื่องที่เรา up status ใน face
มันป็นเรื่องดีๆ ในพื้นที่ของเราที่เราไม่ได้ไประรานใคร เเต่พวกเค้ากลับพูดในเชิงตำหนิให้เสียหาย
เรารู้ว่าที่ไหน มันก็มีเรื่องแบบนี้ทั้งนั้นแลหะ เเต่นี้เราโดนหนักเข้าทุกวันทุกวัน ถูกถากถางส่อเสียด สุขภาพจิตเราเริ่มย่ำแย่อีกเเล้ว
เราทั้งสวดมนต์ ทำสมาธิ มันก็พอทุเลาได้ เเต่น้อยมากน่ะตอนนี้ จิตใจมันห่อเหี่ยว เพราะ รู้ว่ายังไงก็ต้องกลับไปเจอพวกเค้าอยู่ดี คืดเราก็อยากไปหาหมอน่ะ เเต่กลัวว่า ยาจะออกฤืธิ์ให้เราเบรอๆ อีก
เราเชื่อเรื่องกรรมน่ะ เเตาเรารู้สึกโลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ชาติที่เเล้ว มันเป็นไงไมรู้ เเต่ชาตินี้เราไม่ได้ระรานเบียดเบียนใคร
ทำไม เราป่วยจิตป่วยใจ เราต้องมานั้งประคองจิตตัวเอง เเต่เพียงผู้เดียว ทำไมคน ใจหยาบมุ่งร้าย ไม่ต้องควบคุมพฤติกรรมตัวเองเหรอ ?
เอาเเต่สนุกเพลิดเพลินสนุกปากตัวเอง
เราถือว่าเราให้เกียรติความเป็นส่วนตัว ของมนุษย์ทุกคน ไม่วิจารย์เรื่องส่วนตัวของผู้อื่นในทางที่เสียหาย เเม้จะรูปร่างหน้าตาการแแต่งตัว มันก็เป็นสิทธิของทุกคน หรือเรื่องส่วนตัวอื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในความไม่เบียดเบียนใคร เราจะพูดถึงเรื่องของคนอื่นเด็ดขาด จะชมอย่างเดียว
ได้โปรดเถอะ ใครทำงาน office บ้าง หยุดพฤติกรรมนินทาให้ร้าย เลิกยุเเย้งให้คนเกลียดกันเสียทีเถิด เเค่คนคนหนึ่ง ที่เค้าไม่ซูฮกคุณ ไม่ร่วมผสมโรงนินทาเรื่องคนอื่นกะคุณ เเต่เค้าก็ไม่เคยเผือกเรื่องส่วนตัวของคุณ อย่าทำร้ายเค้าอีกเลยค่ะ เค้าอาจจะไม่ได้เเข้มเเข็งนัก... แต่เค้าก็ไม่ได้ทำร้ายคุณด้วยวาจาเยี่ยงคุณ ไม่ได้ดิสเครดิสคุณในเรื่องส่วนตัวอื่นๆของคุณ เเค่ระบายไอ้สิ่งที่คุณกระทำความร้าวฉานเดือดร้อนให้กะเค้าตัวเองเท่านั้น
วันนี้เราเครียดมาก หมอจิตเเพทย์ที่ใกล้บ้าน มาเฉพาะวันพุธเช้า กว่าจะได้ไป คงต้องไปทนถูกเหน็บแนมอีกสองวัน จันทร์อังคาร
ธรรมเป็นสิ่งที่ดี เราก็อ่านก็ฟัง เเต่ ช่วงเวลาที่เราต้องอยู่ที่ทำงานกะคนเหล่านั้น ตั้งเเต่ 8 ครึ่งถึง 6 โมงเย็น
กลับมาเป็นโรคซึมเศร้าอีกเเล้ว เพราะโดนให้ร้ายนินทา
ตอนนั้นคิดเข้าข้างตัวเองตลอดว่าความดีจะชนะทุกอย่าง แต่เปล่าเลย กลุ่มคนขี้เมาท์ขี้นินทาประจำ office นินทาให้ร้ายเรื่องส่วนตัวที่เราไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนอย่างหนัก เราทำงานได้เกือบปี นึกว่าจะรอดพ้น เเต่ไม่พ้นปี เราซึมเศร้าอย่างหนักในวันหนึ่งหลังจากกลับมาทำงาน
แล้วหลังจากนั้น ครอบครัวก็ส่งนอนอยู่โรงพยาบาลเเล้ว ตอนเราฟื้นขึ้นมา
หลังจากนั้นเราก็ลาออกจากงานมารักษาตัวอยู่นาน ขณะนั้นก็วลเวียนคิดเรื่องโหดร้ายที่ตัวเองต้องเจอ เเต่ทานยา ก็ยังพอ กดอารมณ์และจิตใจเอาไว้ได้ เพราะมีเเต่อยากจะนอน
พอ2- 3 เดือน เราคิดว่าเราพร้อมที่จะทำงาน ก็ไปหาสมัครงานใหม่ ได้งาน เเต่พอไปทำมันก็ทำไม่ได้ เหมือนฤทธิ์ยาทำให้เราเบรอ ไม่สามารถคิดหรือตัดสินอะไรได้เลย เราออกงาน หางานใหม่อีก และได้งาน 2- 3 ครั้งก็อยู่ไม่ได้ถึงอาทิตย์ เพราะ สมองมันไม่ทำงานจริง ๆ
จนเกือบ 1 ปี เราตัดสินใจเลิกกินยา เพราะเราทนอยู่ในสภาพที่จะให้ครอบครัวรับภาระไม่ไหวเเล้ว เเละเราก็ได้งาน และทำงานได้จริงๆ มันเป็นงานที่ต้องไปประจำที่ office ของลูกค้า พร้อมกกับ buddy หนึ่ง-สองคน แล้วเเต่ช่วง เราทำงานที่นี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย เพราะ เด็ก outsource ไม่มีคน ไม่มีใครมาสนใจเรื่องส่วนตัวใครอยู่เเล้ว อยู่กะเพื่อนเต็มที่ก็สองคน ทำงานเป็น outsource แบบนี้เกือบจะ สอง ปี เราก็หางานที่มั่นคงกว่าทำ เพราะคิดว่างาน outsource มันทำงานไม่เป็นที่เป็นทาง
พอเราได้งานใหม่เมื่อกลางปีที่เเล้วสมใจ ปัญหาสังคม office ก็มาเกิดขึ้นกับเราอีก เพราะเจอเเต่ กลุ่มคนขี้เมาท์ขี้นินทา ให้ร้ายเรื่องส่วนตัว วิพากษ์วิจารย์เรื่องส่วนตัว มาเผือกเราใน facebook แล้วก็จับกลุ่มนินกัน เราทนจนมาถึงวันนี้ รู้สึกเครียดมาก เพราะ เค้าพยายามทำให้คนเกลียดเรา ใส่ร้ายว่าเราไม่ดีหลายเรื่อง ทั้งๆที่เราไม่เคยสนใจเรื่องส่วนตัวหรือวิจารย์เรื่องส่วนตัวพวกเค้าเลย หน้า face เรายังไม่เคยไปส่องเค้าเลย เราไม่ได้คิดไปเองแน่นอน
พวกเค้าทำให้ให้เราเห็นชัดเจน ทั้งคำพูด และสีหน้า แววตาที่ส่งมาทางเรา เรื่องราวที่เค้าเม้าๆ กัน ก็เป็นเรื่องที่เรา up status ใน face
มันป็นเรื่องดีๆ ในพื้นที่ของเราที่เราไม่ได้ไประรานใคร เเต่พวกเค้ากลับพูดในเชิงตำหนิให้เสียหาย
เรารู้ว่าที่ไหน มันก็มีเรื่องแบบนี้ทั้งนั้นแลหะ เเต่นี้เราโดนหนักเข้าทุกวันทุกวัน ถูกถากถางส่อเสียด สุขภาพจิตเราเริ่มย่ำแย่อีกเเล้ว
เราทั้งสวดมนต์ ทำสมาธิ มันก็พอทุเลาได้ เเต่น้อยมากน่ะตอนนี้ จิตใจมันห่อเหี่ยว เพราะ รู้ว่ายังไงก็ต้องกลับไปเจอพวกเค้าอยู่ดี คืดเราก็อยากไปหาหมอน่ะ เเต่กลัวว่า ยาจะออกฤืธิ์ให้เราเบรอๆ อีก
เราเชื่อเรื่องกรรมน่ะ เเตาเรารู้สึกโลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ชาติที่เเล้ว มันเป็นไงไมรู้ เเต่ชาตินี้เราไม่ได้ระรานเบียดเบียนใคร
ทำไม เราป่วยจิตป่วยใจ เราต้องมานั้งประคองจิตตัวเอง เเต่เพียงผู้เดียว ทำไมคน ใจหยาบมุ่งร้าย ไม่ต้องควบคุมพฤติกรรมตัวเองเหรอ ?
เอาเเต่สนุกเพลิดเพลินสนุกปากตัวเอง
เราถือว่าเราให้เกียรติความเป็นส่วนตัว ของมนุษย์ทุกคน ไม่วิจารย์เรื่องส่วนตัวของผู้อื่นในทางที่เสียหาย เเม้จะรูปร่างหน้าตาการแแต่งตัว มันก็เป็นสิทธิของทุกคน หรือเรื่องส่วนตัวอื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในความไม่เบียดเบียนใคร เราจะพูดถึงเรื่องของคนอื่นเด็ดขาด จะชมอย่างเดียว
ได้โปรดเถอะ ใครทำงาน office บ้าง หยุดพฤติกรรมนินทาให้ร้าย เลิกยุเเย้งให้คนเกลียดกันเสียทีเถิด เเค่คนคนหนึ่ง ที่เค้าไม่ซูฮกคุณ ไม่ร่วมผสมโรงนินทาเรื่องคนอื่นกะคุณ เเต่เค้าก็ไม่เคยเผือกเรื่องส่วนตัวของคุณ อย่าทำร้ายเค้าอีกเลยค่ะ เค้าอาจจะไม่ได้เเข้มเเข็งนัก... แต่เค้าก็ไม่ได้ทำร้ายคุณด้วยวาจาเยี่ยงคุณ ไม่ได้ดิสเครดิสคุณในเรื่องส่วนตัวอื่นๆของคุณ เเค่ระบายไอ้สิ่งที่คุณกระทำความร้าวฉานเดือดร้อนให้กะเค้าตัวเองเท่านั้น
วันนี้เราเครียดมาก หมอจิตเเพทย์ที่ใกล้บ้าน มาเฉพาะวันพุธเช้า กว่าจะได้ไป คงต้องไปทนถูกเหน็บแนมอีกสองวัน จันทร์อังคาร
ธรรมเป็นสิ่งที่ดี เราก็อ่านก็ฟัง เเต่ ช่วงเวลาที่เราต้องอยู่ที่ทำงานกะคนเหล่านั้น ตั้งเเต่ 8 ครึ่งถึง 6 โมงเย็น