สวัสดีคะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณที่นี้ก่อนนะคะ555
เราเองเป็นเด็กม.ปลายคะ คบกับรุ่นพี่ที่อายุมากกว่า เราเองตั้ง4ปี ครบกันได้2ปีแล้วแม่พึ่งทราบว่ายังคบกันท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร
เราเองก็บอกหมดคะว่าเขาทำอะไรอยู่ ทำงานอะไร คือพี่แกเขาจบแค่ม.6ตอนนี้ไม่ได้เรียนแล้ว พึ่งได้งานทำวันละ100บาท(ทำงานชั่วโมง-2ชั่วโมง)
ซึ่งเราเห็นว่ามันน้อยมากและเรามองเวลาตอนอื่นก็ว่างทำไมไม่ทำอย่างอื่นดู
พูดถึงอนาคตไม่เห็นทางเลย ก็บอกแม่ไปทุกอย่าง แม่ก็แบบลองดึงเค้าให้ได้มากกว่านี้สิ ถ้าคิดว่าคนนี้จะนานก็ต้องดึงถึงที่สุดแล้วก็คงต้องปล่อยนะ
เราเองก็ดึงแล้ว พยามยามอธิบายทุกอย่างแล้วให้เค้าเลือกที่ทำงานที่ดีกว่านี้ แต่เขาเห็นเราเป็นเด็กเขาก็ตอบกลับมาว่า
" เองไม่เคยทำงานเองจะไปรู้อะไร" ความรู้สึกเราเขาดูดื้อรั้น ไม่ฟังใคร คือเราตอนนี้เรา อยากให้เค้ามีอนาคตที่ดี เราเองก็ถือว่ามีฐานะทางบ้านที่พอกินพอใช้
ไม่ได้ต้องการให้เขารวย แต่อยากให้เขามีอนาคตที่มีเราไปอยู่กับเขาด้วย ถึงทางบ้านจะไม่ห้ามแต่เค้าก็ถามเราว่าหนูจะกัดก้อนเกลือกินหรอ
มันเป็นคำที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก โตมาพึ่งจะได้ยินคำที่ใช้กับตัวเองจะบอกว่าความรักกินไม่ได้หรอกซึ่งมันก็จริง แต่เราแค่อยากอยู่ข้างๆเขา
ในอนาคตหวังว่าจะได้ยืนอยู่ตรงนั้นคงมีความสุขไม่ใช่น้อย เขาอยากให้เราเจอคนดีๆไล่เราตลอด บางครั้งก็รู้น้อยใจแต่ไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้งถึงเขาจะยอมก็เถอะ แม่ก็บอกเสมอว่าเราเข้ามหาลัยเด่ะก็ต้องทางที่ดีกว่าเขาเองก็พูดเช่นนั้น มันยิ่งตอบสนองให้เราไม่ยอม ต้องทำให้ได้ ถึงคำพูดดูๆแล้วมันอาจจะดูไร้สาระ เชื่อเถอะคะเราคบกับใครก็ตั้งความหวังทุกคน มั่นใจว่าต้องเป็นคนนี้เอาจริงๆการได้เปลี่ยนคนรักอาจจะดี แต่สำหรับหนูแล้วมันไม่เพราะการเริ่มต้นมันนนานมาแล้วจำไม่ได้เริ่มไม่เป็น หรือที่พูดง่ายก็คือกลัวการเริ่มใหม่ แล้วข้อสำคัญคือไม่อยากเปลืองใจรักใครเรื่อยๆรู้สึกไม่ใช่ทางเลย ถึงจะดูน่ารำคาญ แต่มันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดูเป็นผู้ใหญ่แล้วที่คิดว่าใช่แล้วต้องทำให้ได้ แต่ก็ยังสัย ว่าเราจะรับมือยังไงกับสิ่งรอบข้างที่ไม่ห้ามแต่ไม่เห็นด้วย และคำพูดไหนจะทำให้คนดื้อรั้นหันมาเข้าใจในสิ่งที่เราบอกเราได้ดึง
ถึงคนที่มีความรักที่ไม่เหมาะสม จะเผชิญปัญหาอย่างไร?
เราเองเป็นเด็กม.ปลายคะ คบกับรุ่นพี่ที่อายุมากกว่า เราเองตั้ง4ปี ครบกันได้2ปีแล้วแม่พึ่งทราบว่ายังคบกันท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร
เราเองก็บอกหมดคะว่าเขาทำอะไรอยู่ ทำงานอะไร คือพี่แกเขาจบแค่ม.6ตอนนี้ไม่ได้เรียนแล้ว พึ่งได้งานทำวันละ100บาท(ทำงานชั่วโมง-2ชั่วโมง)
ซึ่งเราเห็นว่ามันน้อยมากและเรามองเวลาตอนอื่นก็ว่างทำไมไม่ทำอย่างอื่นดู
พูดถึงอนาคตไม่เห็นทางเลย ก็บอกแม่ไปทุกอย่าง แม่ก็แบบลองดึงเค้าให้ได้มากกว่านี้สิ ถ้าคิดว่าคนนี้จะนานก็ต้องดึงถึงที่สุดแล้วก็คงต้องปล่อยนะ
เราเองก็ดึงแล้ว พยามยามอธิบายทุกอย่างแล้วให้เค้าเลือกที่ทำงานที่ดีกว่านี้ แต่เขาเห็นเราเป็นเด็กเขาก็ตอบกลับมาว่า
" เองไม่เคยทำงานเองจะไปรู้อะไร" ความรู้สึกเราเขาดูดื้อรั้น ไม่ฟังใคร คือเราตอนนี้เรา อยากให้เค้ามีอนาคตที่ดี เราเองก็ถือว่ามีฐานะทางบ้านที่พอกินพอใช้
ไม่ได้ต้องการให้เขารวย แต่อยากให้เขามีอนาคตที่มีเราไปอยู่กับเขาด้วย ถึงทางบ้านจะไม่ห้ามแต่เค้าก็ถามเราว่าหนูจะกัดก้อนเกลือกินหรอ
มันเป็นคำที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก โตมาพึ่งจะได้ยินคำที่ใช้กับตัวเองจะบอกว่าความรักกินไม่ได้หรอกซึ่งมันก็จริง แต่เราแค่อยากอยู่ข้างๆเขา
ในอนาคตหวังว่าจะได้ยืนอยู่ตรงนั้นคงมีความสุขไม่ใช่น้อย เขาอยากให้เราเจอคนดีๆไล่เราตลอด บางครั้งก็รู้น้อยใจแต่ไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้งถึงเขาจะยอมก็เถอะ แม่ก็บอกเสมอว่าเราเข้ามหาลัยเด่ะก็ต้องทางที่ดีกว่าเขาเองก็พูดเช่นนั้น มันยิ่งตอบสนองให้เราไม่ยอม ต้องทำให้ได้ ถึงคำพูดดูๆแล้วมันอาจจะดูไร้สาระ เชื่อเถอะคะเราคบกับใครก็ตั้งความหวังทุกคน มั่นใจว่าต้องเป็นคนนี้เอาจริงๆการได้เปลี่ยนคนรักอาจจะดี แต่สำหรับหนูแล้วมันไม่เพราะการเริ่มต้นมันนนานมาแล้วจำไม่ได้เริ่มไม่เป็น หรือที่พูดง่ายก็คือกลัวการเริ่มใหม่ แล้วข้อสำคัญคือไม่อยากเปลืองใจรักใครเรื่อยๆรู้สึกไม่ใช่ทางเลย ถึงจะดูน่ารำคาญ แต่มันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดูเป็นผู้ใหญ่แล้วที่คิดว่าใช่แล้วต้องทำให้ได้ แต่ก็ยังสัย ว่าเราจะรับมือยังไงกับสิ่งรอบข้างที่ไม่ห้ามแต่ไม่เห็นด้วย และคำพูดไหนจะทำให้คนดื้อรั้นหันมาเข้าใจในสิ่งที่เราบอกเราได้ดึง