ควรพอ หรือ รอต่อไป เมื่อยิ่งใกล้ มันก็ยิ่งเจ็บ ญญ ค่ะ

เป็นเรื่องราวความรักของเราเองค่ะ เจ็บจนเกินจะบรรยาย แต่ก็ยังพร้อมทีจะให้อภัยเขา ยังรอเขากลับมาตลอด ยอมแม้กระทั่งกอดขาและกราบเท้าเขาเพื่อรั้งไม่ให้ไป. จะขอเล่าตั้งแต่เริ่มเจอกันครั้งแรกเมื่อ 5 ปีก่อนนะค่ะ .เราขอใช้ชื่อแทนตัวเองว่า .พ .ส่วนอดีตแฟนเราขอเรียกว่า .ผ  ล่ะกันทั้ง 2 คนเป็น ญรักญ หรือที่เรียกกันว่า เลสเบี้ยน .เรารู้จักกันผ่านโปรแกรมแชท MSN  อาจจะเก่าไปหน่อยนะ แต่ตอนนั้นฮิตมากเลย .นางทักเรามาก่อน  ตอนแรก ๆ เราก็ไม่ค่อยคุยด้วยนะ เพราะโดยส่วนตัวชอบคนอายุมากกว่า ตอนนั้นนางแค่ 19 ปี แต่เรา 22 ปี เราเป็นคนอุดร ไปเรียนต่อที่มหาลัยแห่งหนึ่งในภาคอิสาน .ซึ่งเป็นบ้านเกิดของนาง ประกอบกับนางก็เข่ามาเรียน ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาแห่งหนึ่งเหมือนกัน .เจอกันครั้งแรกนางนัดเราไปดูหนังและทานไอศครีม .ด้วยความที่เราชอบของฟรี .จึงไปหานางตามนัด .เราจำได้วันนั้นวันที่ 10 มิถุนายน 2553 หลังจากวันนั้นเราก็ย้ายไปอยู่กะนางเลย 555 (ใจง่ายไปมั้ย) .อยู่ด้วยกัน เราจะมีเรียนตอนเช้า ก่อนนาง ทุกเช้าเราจะรีดเสื้อผ้าให้นางทุกเช้า เลิกเรียนมาก็เก็บไปซัก เราทำแบบนี้ทุกวันตั้งแต่เจอกันวันแรกจนวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน .อยู่ด้วยกันได้ประมาณ 1 สัปดาห์ เรื่องแรกที่เรารู้คือ นางมีแฟนเป็นผู้ชายอยู่แล้ว แต่ไม่เคยบอกเราจนเราจับได้เอง .แต่นาวบอกว่าคบเฉย.ๆ ไม่ได้รัก .เพราะเขาให้เงินใช้ .  
.    เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ ถ้ามีคนสนใจ จะเขียนให้เสร็จคืนนี้ ทุกเรื่องตลอด 5 ปี ที่อยู่ด้วยกันเลยค่ะ