ผมชื่อ เอ [นามสมมุติ] ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้น ม.3 เป็นโรงเรียนในกรุงเทพ
เรื่องเกิดตั้งแต่ผมอยู่ ป.5 ตอนนั้นเป็นตอนเปิดการเรียนการสอน มีเด็กใหม่เข้ามาตอนนั้นผมอยู่ ห้อง 5/2 เขาก็อยู่ผมมองเข้าก็ปิ้งทันทีแรกๆผมก็ไม่สนิท มองห่างๆเสมอๆ และก็คุยกันบางครั้ง ลักษณะเขา ขาว สวย นิสัยดี ผมนั้นได้หาเฟสบุ๊คเขาเจอตอนเทอม 2 ผมนั้นก็ชอบเข้าไปแซวและหวังว่าสักวันผมจะได้คบกับเขา ในช่วง ป.6 ผมก็ได้คุยกับเขามากขึ้นผ่านเฟสบุ๊คก็สนิทกันมากขึ้น พอขึ้น ม.1 ผมก็ได้คบกับเธอได้ไม่เกิน 2 อาทิตย์ ช่วงนั้นผมได้มีเรื่องกับคนอื่นบ่อยๆ เขาได้ใส่ใจผมมากถามสารทุกข์สุขดิบ จนปิดเทอม 1 ผมก็ได้คุยกับเขาบ่อยมากทุกวันมีเวลาก็จะทักไปตลอด [ถ้าทะเลาะกันก็หนักพอสมควร] ผมก็ได้ทะเลาะกับเขาอย่างแรง [ช่วงนั้นผมบอกเลยว่าเบื่อมาก] ผมได้เลิกคุยกับเขาไปสักพัก ผ่านไปไม่กี่วันผมก็ไปคุยกับเพื่อนเขานั้นก็บอกเลยว่า ไม่แพ้กันเลย ผมก็ได้ไปคุยกับเพื่อนเขาแต่ทำไงเพื่อนเขาก็ไม่ชอบผม ผมจึงไปคุยกับเขาใหม่อีกครั้ง [บางทีเพื่อนแกล้งเข้าเฟสไปด่าเขาผมก็จะร้องไห้ออกมาและง้อทันที] ผมตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมแคร์มากๆและผมก็ได้คุยกันเหมือนคบกันเลยนัดเจอกันแต่ไม่ได้คุยกันหรอก [ส่วนตัวผมขี้อาย] ผมนั้นก็ได้ไปเจอกับเขาบ่อยๆ โลกมันกลมจริงๆ ผมก็เห็นหน้าก็ยิ้มกันทักทายบ้าง [ส่วนใหญ่เขาจะเรียกผม] ผมนั้นก็คุยกันปกติแต่วันนึงผมก็ได้ทะเลาะกับเขาอย่างแรงเพราะความงี่เง่าและเบื่อเขา ผมจึงไม่ได้คุยกับเขาปีนึง เฟสก็ไม่ทักไม่อะไรแต่พอเจอกันก็ทักทายแบบเพื่อนนี่หละ [ถ้าเขาอ่านอยู่ก็น่าจะรู้] พอขึ้น ม.3 ช่วงเข้าค่ายผมก็มองเธอบ่อยๆนะแต่ก็ได้แค่แอบมอง พอเธอมองมาผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมว่าเขาคงไม่ได้มองเราแหละ [ระหว่างที่ผมมองเธอทุกครั้งผมก็ได้คิดถึงวันเก่าๆว่าถ้าผมไม่ทะเลาะกับเขาคงจะมาถึงวันนี้และอนาคต] ระหว่างที่ชุมนุมรอบกองไฟ ผมก็มองเขาเหมือนเขาจะมองมาแต่ผมก็คิดว่าคงไม่มองเราหรอก [ผมไม่ได้สำคัญตัวเองขนาดนั้น] ผมทำผิดไว้เยอะเวลามองเขาผมก็ได้มีน้ำตาไหลเล็กๆและคิดว่าเขาน่าจะคิดถูกแล้วหละที่ไปจากเรา [ถ้าอ่านแล้วก็แสดงความคิดเห็นชือเล่นตัวเองหน่อยนะ]
ความรักเล็กๆในวัยเด็กๆ
เรื่องเกิดตั้งแต่ผมอยู่ ป.5 ตอนนั้นเป็นตอนเปิดการเรียนการสอน มีเด็กใหม่เข้ามาตอนนั้นผมอยู่ ห้อง 5/2 เขาก็อยู่ผมมองเข้าก็ปิ้งทันทีแรกๆผมก็ไม่สนิท มองห่างๆเสมอๆ และก็คุยกันบางครั้ง ลักษณะเขา ขาว สวย นิสัยดี ผมนั้นได้หาเฟสบุ๊คเขาเจอตอนเทอม 2 ผมนั้นก็ชอบเข้าไปแซวและหวังว่าสักวันผมจะได้คบกับเขา ในช่วง ป.6 ผมก็ได้คุยกับเขามากขึ้นผ่านเฟสบุ๊คก็สนิทกันมากขึ้น พอขึ้น ม.1 ผมก็ได้คบกับเธอได้ไม่เกิน 2 อาทิตย์ ช่วงนั้นผมได้มีเรื่องกับคนอื่นบ่อยๆ เขาได้ใส่ใจผมมากถามสารทุกข์สุขดิบ จนปิดเทอม 1 ผมก็ได้คุยกับเขาบ่อยมากทุกวันมีเวลาก็จะทักไปตลอด [ถ้าทะเลาะกันก็หนักพอสมควร] ผมก็ได้ทะเลาะกับเขาอย่างแรง [ช่วงนั้นผมบอกเลยว่าเบื่อมาก] ผมได้เลิกคุยกับเขาไปสักพัก ผ่านไปไม่กี่วันผมก็ไปคุยกับเพื่อนเขานั้นก็บอกเลยว่า ไม่แพ้กันเลย ผมก็ได้ไปคุยกับเพื่อนเขาแต่ทำไงเพื่อนเขาก็ไม่ชอบผม ผมจึงไปคุยกับเขาใหม่อีกครั้ง [บางทีเพื่อนแกล้งเข้าเฟสไปด่าเขาผมก็จะร้องไห้ออกมาและง้อทันที] ผมตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมแคร์มากๆและผมก็ได้คุยกันเหมือนคบกันเลยนัดเจอกันแต่ไม่ได้คุยกันหรอก [ส่วนตัวผมขี้อาย] ผมนั้นก็ได้ไปเจอกับเขาบ่อยๆ โลกมันกลมจริงๆ ผมก็เห็นหน้าก็ยิ้มกันทักทายบ้าง [ส่วนใหญ่เขาจะเรียกผม] ผมนั้นก็คุยกันปกติแต่วันนึงผมก็ได้ทะเลาะกับเขาอย่างแรงเพราะความงี่เง่าและเบื่อเขา ผมจึงไม่ได้คุยกับเขาปีนึง เฟสก็ไม่ทักไม่อะไรแต่พอเจอกันก็ทักทายแบบเพื่อนนี่หละ [ถ้าเขาอ่านอยู่ก็น่าจะรู้] พอขึ้น ม.3 ช่วงเข้าค่ายผมก็มองเธอบ่อยๆนะแต่ก็ได้แค่แอบมอง พอเธอมองมาผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมว่าเขาคงไม่ได้มองเราแหละ [ระหว่างที่ผมมองเธอทุกครั้งผมก็ได้คิดถึงวันเก่าๆว่าถ้าผมไม่ทะเลาะกับเขาคงจะมาถึงวันนี้และอนาคต] ระหว่างที่ชุมนุมรอบกองไฟ ผมก็มองเขาเหมือนเขาจะมองมาแต่ผมก็คิดว่าคงไม่มองเราหรอก [ผมไม่ได้สำคัญตัวเองขนาดนั้น] ผมทำผิดไว้เยอะเวลามองเขาผมก็ได้มีน้ำตาไหลเล็กๆและคิดว่าเขาน่าจะคิดถูกแล้วหละที่ไปจากเรา [ถ้าอ่านแล้วก็แสดงความคิดเห็นชือเล่นตัวเองหน่อยนะ]