เรื่องสั้นๆ ที่เราเห็นแล้วอธิบายไม่ได้ มาแชร์ได้ตรงนี้เลยครับ

สำหรับ จขกท. เคยมีครั้งนึง เป็นความทรงจำไวเด็ก  เด็กมากประมาณอนุบาลเลย เช้าวันนั้นผมตื่นนอนมาประมาณตี 5มั้ง เพราะแม่กำลังจะหุงข้าว
แล้วจุดไฟถ่านควันลอยเข้ามาในห้องนอน ทำให้ผมได้กลิ่นแล้วรู้สึกตัว  ผมลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่าผมนอนกอดเณรที่อายุประมาณ 10กว่าขวบ ที่นอนตะแคงหันหลังให้ผม
ผมลุกขึ้นมองหน้าเณรคนนั้นจำหน้าได้ชัดเจนเลย  ผมขยี้ตาแล้วมองอีกครั้ง  ก็ยังเห็นเณรนอนอยู่ในท่าตะแคงเดิม แต่เณรนั้นไม่ลืมตา ผมตะโกนเรียกแม่มาดู ระหว่างที่แม่กำลังจะเข้าประตูมา

เณรที่นอนอยู่ตรงหน้าผมหายไป  ไม่ได้หายไปต่อหน้า เพียงแค่ผมละสายตาไปมองที่ประตูเพื่อจ้องที่จะเจอแม่  แล้วหันกลับมามองก็ไม่เจอเณร

แม่ผมบอกว่าผมตาฝาด ผมก็เชื่อแม่    แต่เวลผ่านไป ผมอายุประมาณ10กว่าขวบได้บวชเณร ภาคฤดูร้อน  แล้วผมถ่ายรูปก่อนสึกเป็นที่ระลึก

ปรากฏว่ารูปของผม มองดูชัดๆแล้วหน้าเหมือนเณรที่ผมนอนกอดมาก   และผมคิดว่าผมไม่ได้เพ้อ  มันเป็นครั้งเดียวที่เจอ เป็นเหตุการณ์ที่จำแม่นที่สุดในชีวิต