ปกติเราจะเป็นคนสดใสร่าเริง
เเต่ตั้งเเต่เราเลิกกับเเฟน เราค่อนข้าง
บางครั้งก็ซึมจนเพื่อนทัก พยายามอยู่กับเพื่อน เเต่เวลาอยู่คนเดียวเราก็จะคิดถึงเขา เราคบกับเขามา 1 ปีนิดๆ คุยโทรศัพท์คุยไลน์กันตลอด เขาดูเเลเราดีมาก
เราไม่สบายบ่อยๆเขาจะเตือนให้กินยาเสมอ
เเต่อยู่มาวันนึงเค้าบอกเลิกเรา เพราะเขาอยากใช้เวลากับตัวเอง อยากใช้เวลากับเพื่อน ไม่อยากมีอะไรผูกมัด
เเต่พอเราไปส่องทวีตเขาเราถึงรู้ว่าเขาชอบคนอื่นแล้ว
เลิกกันมาเดือนกว่าเเล้วเรายังร้องไห้ ยังไม่ชิน ทำใจไม่ได้ เเรกๆมีคุยกันบ้างเเต่พอถึงตอนนี้เราคิดว่าเราไม่ควรไปเป็นส่วนเกินชีวิตของเขา เขาเพิ่งเข้ามหาลัยคงมีชีวิตใหม่ สิ่งเเวดล้อมใหม่ๆ ซึ่งมันต่างจากเราที่ยังต้องอยู่กับที่เดิมๆ สิ่งเเวดล้อมเดิม ของเดิมๆที่เขาเคยให้
เหมือนเราอยู่ในมุมนึงที่มีทั้งความเหงา ความเศร้า เหมือนรอบข้างเราไม่มีใคร ทั้งๆที่มีเพื่อนมีครอบครัว
เเต่เหมือนไม่ใครเข้าถึงเราเลย
เคยอยู่ในมุมๆนึงที่ทั้งเหงาทั้งเศร้าไม่มีใครเข้าถึงไหมคะ??
เเต่ตั้งเเต่เราเลิกกับเเฟน เราค่อนข้าง
บางครั้งก็ซึมจนเพื่อนทัก พยายามอยู่กับเพื่อน เเต่เวลาอยู่คนเดียวเราก็จะคิดถึงเขา เราคบกับเขามา 1 ปีนิดๆ คุยโทรศัพท์คุยไลน์กันตลอด เขาดูเเลเราดีมาก
เราไม่สบายบ่อยๆเขาจะเตือนให้กินยาเสมอ
เเต่อยู่มาวันนึงเค้าบอกเลิกเรา เพราะเขาอยากใช้เวลากับตัวเอง อยากใช้เวลากับเพื่อน ไม่อยากมีอะไรผูกมัด
เเต่พอเราไปส่องทวีตเขาเราถึงรู้ว่าเขาชอบคนอื่นแล้ว
เลิกกันมาเดือนกว่าเเล้วเรายังร้องไห้ ยังไม่ชิน ทำใจไม่ได้ เเรกๆมีคุยกันบ้างเเต่พอถึงตอนนี้เราคิดว่าเราไม่ควรไปเป็นส่วนเกินชีวิตของเขา เขาเพิ่งเข้ามหาลัยคงมีชีวิตใหม่ สิ่งเเวดล้อมใหม่ๆ ซึ่งมันต่างจากเราที่ยังต้องอยู่กับที่เดิมๆ สิ่งเเวดล้อมเดิม ของเดิมๆที่เขาเคยให้
เหมือนเราอยู่ในมุมนึงที่มีทั้งความเหงา ความเศร้า เหมือนรอบข้างเราไม่มีใคร ทั้งๆที่มีเพื่อนมีครอบครัว
เเต่เหมือนไม่ใครเข้าถึงเราเลย