มีโอกาสก็ซื้อบ้านทาวน์เฮ้าไว้หวังจะได้อยู่อย่างสงบสุข ภาวนาไว้ก่อนซื้อขอให้เจอเพื่อนบ้านดีๆ พอไปอยู่เพื่อนบ้านติดกันหลังนึง...บอกตรงๆกับสภาพที่พวกเขาทำกัน มันเหมือนพวกกร่างๆ นักเลงเป็นพนักงานโรงงานอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ ชอบกินเหล้า เปิดเพลง อยู่แบบนี้กัน...พูดคุยกันในบ้านพวกเขาชอบตะโกนคุยกัน ชอบมานั่งหน้าบ้านคุยเสียงดัง บ้านผมจะได้ยินเขาคุยกันตลอด แรกๆก็คิดว่าจะดีขึ้น
ทางผมและแฟนพยามทน และ ไม่สนใจ แต่เพื่อนบ้านหลังนี้เหมือนกับไม่สนใจเช่นกัน และ เหมือนท้าทาย ไม่ทักทายบ้านผมด้วย ประมาณว่าไม่สนใจใครอยากจะทำอะไรก็ทำ มันบ้านเขา หน้าบ้านเขา มีบ่อยครั้งผมกลับมาจากงานเหนื่อยๆประมาณ 6 ถึง ทุ่ม มาถึงบ้านแทนที่จะเงียบสงบกลับต้องมาเจอสภาพเพื่อนบ้านเสียงดังคุยกัน เปิดเพลงกันวุ่นวายมาก ผมบอกตรงๆประสาทจะกิน วันเสาร์หรืออาทิตย์บ้านนี้จะเชียร์มวยกันลั่นไปหมด ... ผมมาคิดทำไมผมต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้...ไม่คาดคิดมาก่อน อยู่บ้านเช่ามาก็หลายที่ ก็เจอแต่ความสงบสุข เงียบ เกรงใจกันและกัน แต่พอมีบ้านเป็นของตัวเองกลับเป็นแบบนี้...
ผมอยากจะเดินออกไปหาเพื่อนบ้านหลังนี้แบบว่าสุดๆแล้วอยากจะไปบอกว่าวันนี้ผมอยากจะอยู่ๆเงียบ ขอปิดเสียงเพลง เสียงคุยพวกคุณพูดกันเบาๆไม่ต้องตะโกนกันเหมือนทุกๆวันได้ไหม ขอสักวันจะได้ไหม ผมเครียดจากงานมากๆอยากจะอยู่เงียบๆ....พวกเขาจะเริ่มดังก็จะประมาณ 6 โมงเย็น ถึง 2-3 ทุ่ม จะเป็นแบบนี้ 3 ใน 7 วัน หรือ 4 ใน 7 วัน ประมาณว่าถ้ารวมตัวกันครบ บ้านนี้จะจัดหนัก บ้านผมอยู่กันแค่พ่อแม่ลูก 2 คน อยู่กันเงียบๆ
ตอนนี้โครงการยังสร้างไม่เสร็จ คนอยู่ยังไม่ครบ ภาวนาว่าถ้าอยู่กันครบแล้วบ้านนี้จะเงียบลง เกรงใจบ้านอื่นๆมากกว่านี้ ใจก็อยากจะขายบ้านทิ้งเลยจริงๆไม่อยากจะทนแล้ว และ ไม่รู้ว่าบ้านนี้จะดีขึ้นไหม ติดแต่บ้านเพิ่งซื้อเอง คิดแล้วสงสารลูกเมียผมมากๆ ผมทำให้ลูกๆและเมียต้องมาเจอกับพวกไม่เกรงใจทำตัวเหมือนนักเลงแบบนี้ ...พ่อว่าเลือกบ้านให้ลูกดีแล้วนะลุก นะเมีย... พ่อจะไปต่อกรอะไรกับพวกเขา พ่อทำไม่เป็น... พ่อเลือกเพื่อนบ้านไม่ได้ลุก...
ทนมาจะปีแล้ว คงจะดีขึ้น
ทนๆเอานะลุก ทนๆเอานะเมียที่รัก...
ทางผมและแฟนพยามทน และ ไม่สนใจ แต่เพื่อนบ้านหลังนี้เหมือนกับไม่สนใจเช่นกัน และ เหมือนท้าทาย ไม่ทักทายบ้านผมด้วย ประมาณว่าไม่สนใจใครอยากจะทำอะไรก็ทำ มันบ้านเขา หน้าบ้านเขา มีบ่อยครั้งผมกลับมาจากงานเหนื่อยๆประมาณ 6 ถึง ทุ่ม มาถึงบ้านแทนที่จะเงียบสงบกลับต้องมาเจอสภาพเพื่อนบ้านเสียงดังคุยกัน เปิดเพลงกันวุ่นวายมาก ผมบอกตรงๆประสาทจะกิน วันเสาร์หรืออาทิตย์บ้านนี้จะเชียร์มวยกันลั่นไปหมด ... ผมมาคิดทำไมผมต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้...ไม่คาดคิดมาก่อน อยู่บ้านเช่ามาก็หลายที่ ก็เจอแต่ความสงบสุข เงียบ เกรงใจกันและกัน แต่พอมีบ้านเป็นของตัวเองกลับเป็นแบบนี้...
ผมอยากจะเดินออกไปหาเพื่อนบ้านหลังนี้แบบว่าสุดๆแล้วอยากจะไปบอกว่าวันนี้ผมอยากจะอยู่ๆเงียบ ขอปิดเสียงเพลง เสียงคุยพวกคุณพูดกันเบาๆไม่ต้องตะโกนกันเหมือนทุกๆวันได้ไหม ขอสักวันจะได้ไหม ผมเครียดจากงานมากๆอยากจะอยู่เงียบๆ....พวกเขาจะเริ่มดังก็จะประมาณ 6 โมงเย็น ถึง 2-3 ทุ่ม จะเป็นแบบนี้ 3 ใน 7 วัน หรือ 4 ใน 7 วัน ประมาณว่าถ้ารวมตัวกันครบ บ้านนี้จะจัดหนัก บ้านผมอยู่กันแค่พ่อแม่ลูก 2 คน อยู่กันเงียบๆ
ตอนนี้โครงการยังสร้างไม่เสร็จ คนอยู่ยังไม่ครบ ภาวนาว่าถ้าอยู่กันครบแล้วบ้านนี้จะเงียบลง เกรงใจบ้านอื่นๆมากกว่านี้ ใจก็อยากจะขายบ้านทิ้งเลยจริงๆไม่อยากจะทนแล้ว และ ไม่รู้ว่าบ้านนี้จะดีขึ้นไหม ติดแต่บ้านเพิ่งซื้อเอง คิดแล้วสงสารลูกเมียผมมากๆ ผมทำให้ลูกๆและเมียต้องมาเจอกับพวกไม่เกรงใจทำตัวเหมือนนักเลงแบบนี้ ...พ่อว่าเลือกบ้านให้ลูกดีแล้วนะลุก นะเมีย... พ่อจะไปต่อกรอะไรกับพวกเขา พ่อทำไม่เป็น... พ่อเลือกเพื่อนบ้านไม่ได้ลุก...
ทนมาจะปีแล้ว คงจะดีขึ้น