สวัสดีค่ะ พอดีเรามีเรื่องสงสัยนิดหน่อย อยากทำความเข้าใจกับมัน😄
เราเคยมีเพื่อนร่วมงานคนนึง นางชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้เราฟังโดยที่เราไม่ได้ถามตลอด พยายามพรีเซ้นท์ให้เราสนใจ แรกๆเราจะทำเหมือนใส่ใจนะกลัวเขาเสียใจ แต่ซักพักเริ่มสนิทเราจึงยิ่งเห็นธาตุแท้ที่เขาเก็บไว้หลุดมาเรื่อยๆ นางมีนิสัยช่างจับผิด ขี้นินทา ใครดูดีกว่านางจะมองจนเราสังเกตุได้เลยและจากการที่ชอบนำเสนอชีวิตตัวเองให้ใครต่อใครฟัง เราจะได้ยินนางมาพูดให้ฟังตลอดว่า...เพื่อนร่วมงานหลายคนอิจฉานาง แต่เราไม่เคยได้ยินใครพูดเรื่องนางเลยเพราะทุกคนจะเข้าใจว่านางไม่มีพิษภัยอะไร เพราะภายนอกนางนิ่งมากดูเผินๆคือดีมาก เรามาสังเกตได้อีกอย่างคือนางชอบแอบมองเราตลอด ตอนแรกเราไม่คิดอะไร คิดแง่บวกว่าคงมองการแต่งหน้า ตอนหลังเราสังเกตุคือนางทำตามเราทุกอย่าง ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม จนไปถึงบุคลิก แต่ที่ผิดสังเกตหนักสุดคือ
ไม่ว่าชีวิตเราจะพบเจออะไรก็แล้วแต่นางจะชอบพูดคำว่า.."เหมือนชั้นเลยแก" เราแอบคิดนะว่า"ทำไมเหมือนกรุทุกอย่างเลยวะ"หลังๆเราเริ่มมั่นใจว่านางเป็นพวกมโนแจ่มแน่แล้วตรงที่เราโดนแม่ค้าทักผิดคิดว่าเราเป็นต่างชาติเพราะเราใส่คอนแทคเลนส์ อาทิตย์ต่อมานางไปตลาดนาคานั้นมากลับมารีบมาเล่าให้เราฟังว่านางโดนแม่ค้าทักว่าเป็นฝรั่งเหมือนเราเด๊ะๆ บอกตงค่ะตอนนั้นเราเริ่มมั่นใจเลยว่านางมีปัญหาทางสมองแน่แล้ว ปัจจุบันเรากับนางทะเลาะกันถาวรเพราะ
ตอนหลังเราไปรู้มาหมดว่านางนินทาใส่ร้ายเรามั่วไปหมด เราเลยจบปัญหาด้วยการคุยกับนางและบอกเลยว่าเราอภัยให้แต่ขอให้จบกันไม่ต้องบอกใครว่าเคยเป็นเพื่อนกัน เพราะเราถือเรื่องความจริงใจมาก สุดท้ายเราโดนมันว่าเราว่าเราอิจฉามันเหมือนที่มันเคยว่าคนอื่นให้เราฟัง เราถึงอยากรู้ในเชิงจิตวิทยาว่านางเป็นอะไรมากมั๊ยๆ แบบนี้ถือเป็นโรคจิตแบบไหน ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ เราอยากรู้ไว้เป็นกรณีศึกษาจริงๆ
ใครพอมีความรู้ทางด้านจิตวิทยาเกี่ยวกับคนที่ชอบคิดว่าคนอื่นเขาอิจฉาตัวเองบ้างรึเปล่าคะ
เราเคยมีเพื่อนร่วมงานคนนึง นางชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้เราฟังโดยที่เราไม่ได้ถามตลอด พยายามพรีเซ้นท์ให้เราสนใจ แรกๆเราจะทำเหมือนใส่ใจนะกลัวเขาเสียใจ แต่ซักพักเริ่มสนิทเราจึงยิ่งเห็นธาตุแท้ที่เขาเก็บไว้หลุดมาเรื่อยๆ นางมีนิสัยช่างจับผิด ขี้นินทา ใครดูดีกว่านางจะมองจนเราสังเกตุได้เลยและจากการที่ชอบนำเสนอชีวิตตัวเองให้ใครต่อใครฟัง เราจะได้ยินนางมาพูดให้ฟังตลอดว่า...เพื่อนร่วมงานหลายคนอิจฉานาง แต่เราไม่เคยได้ยินใครพูดเรื่องนางเลยเพราะทุกคนจะเข้าใจว่านางไม่มีพิษภัยอะไร เพราะภายนอกนางนิ่งมากดูเผินๆคือดีมาก เรามาสังเกตได้อีกอย่างคือนางชอบแอบมองเราตลอด ตอนแรกเราไม่คิดอะไร คิดแง่บวกว่าคงมองการแต่งหน้า ตอนหลังเราสังเกตุคือนางทำตามเราทุกอย่าง ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม จนไปถึงบุคลิก แต่ที่ผิดสังเกตหนักสุดคือ
ไม่ว่าชีวิตเราจะพบเจออะไรก็แล้วแต่นางจะชอบพูดคำว่า.."เหมือนชั้นเลยแก" เราแอบคิดนะว่า"ทำไมเหมือนกรุทุกอย่างเลยวะ"หลังๆเราเริ่มมั่นใจว่านางเป็นพวกมโนแจ่มแน่แล้วตรงที่เราโดนแม่ค้าทักผิดคิดว่าเราเป็นต่างชาติเพราะเราใส่คอนแทคเลนส์ อาทิตย์ต่อมานางไปตลาดนาคานั้นมากลับมารีบมาเล่าให้เราฟังว่านางโดนแม่ค้าทักว่าเป็นฝรั่งเหมือนเราเด๊ะๆ บอกตงค่ะตอนนั้นเราเริ่มมั่นใจเลยว่านางมีปัญหาทางสมองแน่แล้ว ปัจจุบันเรากับนางทะเลาะกันถาวรเพราะ
ตอนหลังเราไปรู้มาหมดว่านางนินทาใส่ร้ายเรามั่วไปหมด เราเลยจบปัญหาด้วยการคุยกับนางและบอกเลยว่าเราอภัยให้แต่ขอให้จบกันไม่ต้องบอกใครว่าเคยเป็นเพื่อนกัน เพราะเราถือเรื่องความจริงใจมาก สุดท้ายเราโดนมันว่าเราว่าเราอิจฉามันเหมือนที่มันเคยว่าคนอื่นให้เราฟัง เราถึงอยากรู้ในเชิงจิตวิทยาว่านางเป็นอะไรมากมั๊ยๆ แบบนี้ถือเป็นโรคจิตแบบไหน ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ เราอยากรู้ไว้เป็นกรณีศึกษาจริงๆ