เราคบกับแฟนมาจะเข้าปีที่2 อยู่ไกลกัน เดือนนึงจะเจอกันครั้งนึง
เรื่องมีอยู่ว่าช่วงหลังมานี้แฟนเปลี่ยนงานใหม่ ทำให้มีเวลาคุยกันน้อยลงมาก
อีกอย่างงานเลิกไม่ค่อยตรงเวลา บางทีต้องหอบงานกลับมาทำที่ห้องด้วย
ทำให้วันๆนึงเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
ช่วงแรกๆเราเองก็นอยเค้าเพราะเมื่อก่อนเราคุยกันบ่อยมาก แทบทั้งวันที่มีเวลาว่าง
เราต้องคอยเตือนตัวเองตลอดว่าเค้าทำงาน เราเองก็อย่างี่เง่ามาก
ช่วงแรกๆเราก็เก็บนะ พยายามไม่พูดเพื่อที่เค้าจะได้ไม่เครียดมากเรื่องเราอีก
ทีนี้หลังจากเลิกงานเค้าก็ไปต่อกับเพื่อนหรือไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำงาน แล้วคืนนั้นจะไม่ได้คุยกันเลย
เพราะเราจะบอกเค้าตลอดว่าถ้าเมาอย่าโทรมา เพราะเวลาเค้าเมาจะเปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่มีเหตผลแล้วเราจะทะเลาะกันทุกครั้ง
พิมพ์มาถึงตรงนี้เราเองก็รู้สึกว่าเรางี่เง่ามาก 555555
จนมาพักหลัง หลังจากที่เราระเบิดลงกับเค้าไปว่าเราไม่โอเคนะถ้าไม่ได้คุยกันเลยทั้งวันแบบนี้
หรือถ้าจะออกไปเมาขอร้องอย่าบ่อยขนาดนี้ได้ไหม บลาๆๆๆๆ
เค้าก็เริ่มพยายามหาเวลาโทรมาคุยกับเรามากขึ้น พยายามไม่ออกไปเมามากขึ้น
แต่กลายเป็นว่าเราเองนี่แหละที่รู้สึกไม่อยากจะคุยกับเค้าเลย
ไม่ใช่ไม่คิดถึงนะ เราคิดถึงเค้า คิดถึงเค้ามาก แต่แบบ คิดถึงแบบนึกถึงอ่ะ
พอได้คุยกันมันก็เปลี่ยนเป็นอีกฟีลนึง ฟีลนางยักษ์ขี้หงุดหงิด
ไม่ว่าเค้าจะพยายามพูดเอาใจยังไงเราก็แบบไม่เข้าหูเลย น่ารำคาญชะมัด ประมาณนี้
แต่เราไม่มีความรู้สึกว่าอยากจะเลิกกับเค้านะคะ ยังรัก รักมากกว่าตอนเค้ากันใหม่ๆด้วยซ้ำ
เราควรแก้หรือปรับทัศนคติตรงไหนก่อนดีคะ เรารู้ตัวนะว่าเรางี่เง่าแต่เราไม่รู้ว่าเราจะปรับความคิดเรายังไงตรงไหนก่อนดี
ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงนะ เก๊ากลัวววว
เคยไหมคะ เบื่อที่ต้องคุยกับแฟน
เรื่องมีอยู่ว่าช่วงหลังมานี้แฟนเปลี่ยนงานใหม่ ทำให้มีเวลาคุยกันน้อยลงมาก
อีกอย่างงานเลิกไม่ค่อยตรงเวลา บางทีต้องหอบงานกลับมาทำที่ห้องด้วย
ทำให้วันๆนึงเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
ช่วงแรกๆเราเองก็นอยเค้าเพราะเมื่อก่อนเราคุยกันบ่อยมาก แทบทั้งวันที่มีเวลาว่าง
เราต้องคอยเตือนตัวเองตลอดว่าเค้าทำงาน เราเองก็อย่างี่เง่ามาก
ช่วงแรกๆเราก็เก็บนะ พยายามไม่พูดเพื่อที่เค้าจะได้ไม่เครียดมากเรื่องเราอีก
ทีนี้หลังจากเลิกงานเค้าก็ไปต่อกับเพื่อนหรือไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำงาน แล้วคืนนั้นจะไม่ได้คุยกันเลย
เพราะเราจะบอกเค้าตลอดว่าถ้าเมาอย่าโทรมา เพราะเวลาเค้าเมาจะเปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่มีเหตผลแล้วเราจะทะเลาะกันทุกครั้ง
พิมพ์มาถึงตรงนี้เราเองก็รู้สึกว่าเรางี่เง่ามาก 555555
จนมาพักหลัง หลังจากที่เราระเบิดลงกับเค้าไปว่าเราไม่โอเคนะถ้าไม่ได้คุยกันเลยทั้งวันแบบนี้
หรือถ้าจะออกไปเมาขอร้องอย่าบ่อยขนาดนี้ได้ไหม บลาๆๆๆๆ
เค้าก็เริ่มพยายามหาเวลาโทรมาคุยกับเรามากขึ้น พยายามไม่ออกไปเมามากขึ้น
แต่กลายเป็นว่าเราเองนี่แหละที่รู้สึกไม่อยากจะคุยกับเค้าเลย
ไม่ใช่ไม่คิดถึงนะ เราคิดถึงเค้า คิดถึงเค้ามาก แต่แบบ คิดถึงแบบนึกถึงอ่ะ
พอได้คุยกันมันก็เปลี่ยนเป็นอีกฟีลนึง ฟีลนางยักษ์ขี้หงุดหงิด
ไม่ว่าเค้าจะพยายามพูดเอาใจยังไงเราก็แบบไม่เข้าหูเลย น่ารำคาญชะมัด ประมาณนี้
แต่เราไม่มีความรู้สึกว่าอยากจะเลิกกับเค้านะคะ ยังรัก รักมากกว่าตอนเค้ากันใหม่ๆด้วยซ้ำ
เราควรแก้หรือปรับทัศนคติตรงไหนก่อนดีคะ เรารู้ตัวนะว่าเรางี่เง่าแต่เราไม่รู้ว่าเราจะปรับความคิดเรายังไงตรงไหนก่อนดี
ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงนะ เก๊ากลัวววว