เดินกลับห้องพักเหงาๆ รอบๆตัวมีพ่อแม่บางคนก็มารับลูก เดินกลับบ้าน ไปนู้นไปนี้กัน
กลับไปห้องเปล่าๆ ห้องที่ไม่มีใคร ห้องที่มีแค่เรา
ไม่มีใคร ไม่มีบ้าน
ไม่รู้จะตอบยังไงเวลาใครถามว่าบ้านอยู่ไหน ? ตอบไปเฉยๆแค่ว่าไม่มีบ้านก็โดนพาลโกรธ
เขาจะเข้าใจไหมนะว่าเราไม่มีใครจริงๆ
ไม่มีที่ให้กลับไป
ไม่มีครอบครัว ไม่เหมือนคนปกติทั่วไป ไม่มีใครให้ร้องไห้ ให้กอด
ตัวคนเดียว ตื่นเช้าไปเรียน กินข้าว กลับห้องที่ไม่มีใคร ไปทำงาน กลับห้อง ตื่นเช้าไปโรงเรียน
ความสุขในชีวิตมีแค่ไม่กี่อย่าง ส่วนเวลาสั้นๆก่อนเที่ยงคืนเป็นเวลาที่มีความสุขมากที่สุด
ชีวิตไม่รู้จะไปทางไหนดี อยากจะไปให้มากกว่านี้ แต่ทุกอย่างหนัก ทับ มีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่มีใครเข้าใจ โดนว่า โดนด่า แตกต่างเพราะเลือกไม่ได้ นั้ง้ร้องไห้คนเดี่ยว บางที่ก็รุ้สึกอยากจะเข้มแข็ม แต่ไม่รู่เหมือนกันว่าจะพยายามเข้มแข็งไปมากๆทำไม คนร้องไห้คือคนที่อ่อนแอจริงๆเหรอ ? ชีวิตจะไปยังไงต่อ พรุ่งนี้จะทำยังไงต่อไป จะไปทางซ้ายดีไหม ? ทางขวาจะมีอะไรรึเปล่า ?
ทำไมโจทย์ชีวิตของเราถึงยากกว่าคนอื่นจัง
ออฟชั่นตอนเริ่มเกมส์ว่ามีน้อยแล้ว พอกลางเกมส์ไม่มีออฟชั่นอะไรเลย นอกจากคนดีๆคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆกัน ยิ่งเขาดีมากเรายิ่งรู้สึกผิดที่ยังไม่ดีพอ อยากทำให้มากกว่านี้ อยากดีให้มากกว่านี้ อยากไปให้ไกลมากกว่านี้ อยากทำให้เขาภูมิใจ อยากทำให้เขามีความสุข กลัวเขาเหนื่อยกับเรา กดดันตัวเองเสมอๆ ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากที่ใด แล้วต้องวนไปไหนอีก จุดสิ้นสุดอยู่ตรงไหน
ทำไมยืนอยู่กับคนมากมายแต่เหมือนเราอยู่คนเดียว
ทำไมเขาถึงได้มีครอบครัวดีๆแบบนั้น พ่อแม่รักเขาจังเลย ...เราได้แต่คิด คิด คิด
อยากเรียนต่อไหน มหาลัยนี้ดีไหม ? ....จะสอบติดไหมนะ จะได้ทุนไหมนะ แล้วค่าหอค่าอยู่ล่ะ
พรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนกัน จองตั๋วเดือนนี้ลดราคานะ ...พรุ่งนี้เราจะกินอะไรดี จะมีอะไรให้เรากินนะ มาม่าที่ซื้อมาหมดรึยัง
รู้ เข้าใจ มองเห็นความเป็นไป
โลกใบนี้ไม่มีความยุติธรรม มันก็แค่ว่ามันยุติธรรมกับเรามากหรือน้อยกว่าก็เท่านั้นเอง
โกรธตัวเอง บางที่ก็เหนื่อย เราเกิดมาทำไมนะ
หัวเราะ ร้องไห้ สลับกันไป พยายามปรับอารมณ์ ไม่เป็นไรเข้มแข็งน่าา เหรอ ? เข็มแข็งมาหพอจะปั้นหน้ายิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร ?
ผ่านมันไปได้จะแกร่งมากขึ้น แต่ทุกวินาทีที่ผ่านไปมันคือความทรมาน
แล้วต้องรออีกนานแค่ไหนมันถึงจะผ่านพ้นไป ?
ต้องทนขนาดไหน ต้องโตมากพอเพียงใดถึงจะไม่ต้องร้องไห้
ทำไมกันนะ
ทำไมที่ๆให้กลับไปหา
คนที่รอให้เรากลับไป
เขาทำไมต้องหายไปจากเราด้วย............
อนาคตจะเป็นยังไง จะไปทางไหนดี เขายังรอเราไหม จะทำได้อย่างที่หวังไหม
ทำไมนะ ทำไม
เข้าใจหน่อยได้ไหม
หื้ม ? ทำไมนะ เราควรหยุดแค่นี้เหรอ
ทำไมล่ะ ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
เพราะแค่เราเกิดมาไม่เหมือนใครเหรอ
เพราะใครกันนะ หรือเพราะอะไร
มีใครที่ 'ไม่มีที่ให้กลับไป' บ้างไหมครับ ?
กลับไปห้องเปล่าๆ ห้องที่ไม่มีใคร ห้องที่มีแค่เรา
ไม่มีใคร ไม่มีบ้าน
ไม่รู้จะตอบยังไงเวลาใครถามว่าบ้านอยู่ไหน ? ตอบไปเฉยๆแค่ว่าไม่มีบ้านก็โดนพาลโกรธ
เขาจะเข้าใจไหมนะว่าเราไม่มีใครจริงๆ
ไม่มีที่ให้กลับไป
ไม่มีครอบครัว ไม่เหมือนคนปกติทั่วไป ไม่มีใครให้ร้องไห้ ให้กอด
ตัวคนเดียว ตื่นเช้าไปเรียน กินข้าว กลับห้องที่ไม่มีใคร ไปทำงาน กลับห้อง ตื่นเช้าไปโรงเรียน
ความสุขในชีวิตมีแค่ไม่กี่อย่าง ส่วนเวลาสั้นๆก่อนเที่ยงคืนเป็นเวลาที่มีความสุขมากที่สุด
ชีวิตไม่รู้จะไปทางไหนดี อยากจะไปให้มากกว่านี้ แต่ทุกอย่างหนัก ทับ มีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่มีใครเข้าใจ โดนว่า โดนด่า แตกต่างเพราะเลือกไม่ได้ นั้ง้ร้องไห้คนเดี่ยว บางที่ก็รุ้สึกอยากจะเข้มแข็ม แต่ไม่รู่เหมือนกันว่าจะพยายามเข้มแข็งไปมากๆทำไม คนร้องไห้คือคนที่อ่อนแอจริงๆเหรอ ? ชีวิตจะไปยังไงต่อ พรุ่งนี้จะทำยังไงต่อไป จะไปทางซ้ายดีไหม ? ทางขวาจะมีอะไรรึเปล่า ?
ทำไมโจทย์ชีวิตของเราถึงยากกว่าคนอื่นจัง
ออฟชั่นตอนเริ่มเกมส์ว่ามีน้อยแล้ว พอกลางเกมส์ไม่มีออฟชั่นอะไรเลย นอกจากคนดีๆคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆกัน ยิ่งเขาดีมากเรายิ่งรู้สึกผิดที่ยังไม่ดีพอ อยากทำให้มากกว่านี้ อยากดีให้มากกว่านี้ อยากไปให้ไกลมากกว่านี้ อยากทำให้เขาภูมิใจ อยากทำให้เขามีความสุข กลัวเขาเหนื่อยกับเรา กดดันตัวเองเสมอๆ ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากที่ใด แล้วต้องวนไปไหนอีก จุดสิ้นสุดอยู่ตรงไหน
ทำไมยืนอยู่กับคนมากมายแต่เหมือนเราอยู่คนเดียว
ทำไมเขาถึงได้มีครอบครัวดีๆแบบนั้น พ่อแม่รักเขาจังเลย ...เราได้แต่คิด คิด คิด
อยากเรียนต่อไหน มหาลัยนี้ดีไหม ? ....จะสอบติดไหมนะ จะได้ทุนไหมนะ แล้วค่าหอค่าอยู่ล่ะ
พรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนกัน จองตั๋วเดือนนี้ลดราคานะ ...พรุ่งนี้เราจะกินอะไรดี จะมีอะไรให้เรากินนะ มาม่าที่ซื้อมาหมดรึยัง
รู้ เข้าใจ มองเห็นความเป็นไป
โลกใบนี้ไม่มีความยุติธรรม มันก็แค่ว่ามันยุติธรรมกับเรามากหรือน้อยกว่าก็เท่านั้นเอง
โกรธตัวเอง บางที่ก็เหนื่อย เราเกิดมาทำไมนะ
หัวเราะ ร้องไห้ สลับกันไป พยายามปรับอารมณ์ ไม่เป็นไรเข้มแข็งน่าา เหรอ ? เข็มแข็งมาหพอจะปั้นหน้ายิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร ?
ผ่านมันไปได้จะแกร่งมากขึ้น แต่ทุกวินาทีที่ผ่านไปมันคือความทรมาน
แล้วต้องรออีกนานแค่ไหนมันถึงจะผ่านพ้นไป ?
ต้องทนขนาดไหน ต้องโตมากพอเพียงใดถึงจะไม่ต้องร้องไห้
ทำไมกันนะ
ทำไมที่ๆให้กลับไปหา
คนที่รอให้เรากลับไป
เขาทำไมต้องหายไปจากเราด้วย............
อนาคตจะเป็นยังไง จะไปทางไหนดี เขายังรอเราไหม จะทำได้อย่างที่หวังไหม
ทำไมนะ ทำไม
เข้าใจหน่อยได้ไหม
หื้ม ? ทำไมนะ เราควรหยุดแค่นี้เหรอ
ทำไมล่ะ ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
เพราะแค่เราเกิดมาไม่เหมือนใครเหรอ
เพราะใครกันนะ หรือเพราะอะไร