นี้เป็นกระทู้แรกที่เขียน'เพื่อนสมัครให้
วันนี้จะมาพูดเกี่ยวกับ รักกับแรงบันดาลใจ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ต้น เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง เค้าเรียนเก่งมาก และเป็นหนุ่มฮอตของ ร.ร เลยล่ะคือสาวๆกรี๊ดดด ใครๆก็รู้จัก เราปลื้มพี่เค้ามาก คือแบบแอบมองตลอด แอบชอบเค้ามา2ปีกว่าเลยย ทุกเช้าเข้าแถวหน้าเสาธง ห้องเรากะพี่เค้าจะยืนใกล้ๆกันนทุกวันน จะแอบมองพี่เค้าตลอด เราชอบพี่เค้ามากเลย แค่ได้แอบมองเค้าอยู่ไกลๆก็พอล่ะ ไม่ว่าเพื่อนสนิท เพื่อนในห้อง รุ่นพี่ รุ่นน้อง ครูก็รู้หมด เกือบทั้งโรงเรียนได้ รู้ว่าเราชอบพี่เค้า เรานะรู้ว่าไม่มีหวังหรอกแต่ก็แอบหวัง เราก็แอบชอบเค้ามาตลอด แอบมองตลอด คือจะเขินเวลาเดินผ่าน เราชอบฝากเพื่อนพี่เค้าไปบอกว่า ตั้งใจเรียนนะค่ะ อะไรยังเนี่ยย ลืมบอกไปว่าเราเป็นเด็กท้ายห้อง (เด็กห้องโง่สุดในระดับชั้น) เราก็จัดอยู่ในประเภทกลางๆไม่ฉลาดไม่โง่นะ เราเลยแบบน้อยใจนะว่าเราเรียนไม่เก่ง เราไม่สวย ไม่น่ารักเลยย แถมยังเป็นเด็กธรรมดาคนนึง เราก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง โดยการตั้งใจเรียน ทำทุกอย่างเพื่อให้พี่เค้าสนใจเราบ้าง แต่เค้าหล่อขนาดนั้น จะมาสนใจเราทำไมคิดแล้วก็ขำ ตอนม.3 วันวาเลนไทน์เราเตรียมดอกกุหลาบสีขาว ผูกโบว์สีขาว เพื่อไปบอกชอบพี่เค้าเพราะเราเก็บมานานแล้ว อย่างน้อยก็ได้บอก. แต่สุดท้ายก่อนพักเที่ยงรุ่นพี่ที่สนิทก็มาบอกว่า. พี่เค้ามีแฟนแล้วคบกันมานานแล้ว แค่ไม่ได้เปิดตัว.แต่ตอนนี้เค้าคบกันแบบเปิดตัว ตอนนั้นคือเหมือนโดนตบหน้า ชาไปทั้งตัว คือทำไรไม่ถูกมึนไปหมด จำได้ว่าข้าวไม่กิน นั่งร้องไห้อย่างเดียว เพราะเราก็เคยมโนว่าพี่เค้าเริ่มจะสนใจเราแล้ว แต่เค้าก็แค่เห็นเราเป็นรุ่นน้องคนหนึ่งเท่านั้นเอง จำได้ว่าตอนนั้นกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่องเกรดตก คือแบบเฮ้ยยยไม่เอาไหนเลย พอเริ่มทำใจได้ก็ฮึ้ดสู้ว่า ไหนๆก็ไหนๆล่ะเมื่อไม่สมหวังก็ไม่เป็นไรเพราะเราขอแค่ได้รักพี่เค้าก็พอ เราจำได้ว่าก่อนที่เราจะจบ ม.3 เราให้เพื่อนเราเอาเฟรนชิพให้พี่เค้าเขียนให้ เพราะเราจะเรียนจบแล้ว. เราดีใจมากพี่เค้าเขียนเฟรนชิพให้เราด้วย อย่างน้อยก็ยังมีความทรงจำดีๆไว้ให้คิดถึง ในเฟรนชิพที่พี่เค้าเขียนให้ คืออ่านไปร้องไห้ไป เพราะพี่เค้าเขียนความในใจมาให้เรา' ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มกลับมาตั้งใจเรียน ตั้งใจมากเพราะจะจบม.3 ตั้งใจเรียนมากเพราะเราต้องสอบเข้าชั้น ม.4 และแล้วฝันเราก็เป็นจริง เราสอบเข้าม.4 ได้ห้องคิง คือห้อง 1 คือห้องเด็กเรียนเก่งซึ่งเราทำได้ คือภูมิใจมากก ตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย เราก็ตั้งใจเรียนรักษาเกรดให้ดีๆ เราก็ได้ทำกิจกรรมให้ โรงเรียน ทำทุกอย่าง เป็นสภานักเรียน เป็นหัวหน้าระดับชั้น. ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองเก่ง ให้ตัวเองมีประสบการณ์มากที่สุด จนใครๆก็รู้จักในฐานะเด็กกิจกรรมของโรงเรียน เราก็พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง เราก็ไม่ได้น่ารักนะ แต่ก็ใช่ว่าจะขี้เหร่ จนวันที่พี่เค้ากำลังจะจบม.6. เราก็อาสาทำซุ้มถ่ายรูปให้พี่ ม.6 ในวันปัจฉิมเพื่อแทนความคิดถึง และเป็นการทำเพื่อพี่เค้าครั้งสุดท้าย แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ชอบพี่เค้าแล้วแต่ทำเพื่อเป็นการขอบคุณพี่เค้าที่เป็นแรงบันดาลใจ ในการเรียน ในการฝ่าฝันอุปสรรคต่าง เพราะพี่เค้าเขียนในเฟรนชิพว่า. น้องเป็นคนเก่งเป็นคนน่ารักต้องเจอคนที่ดีกว่าพี่ น้องต้องเจออะไรอีกเยอะ พี่ชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้เสมอ (เยอะอยู่นะ)พี่ค่ะพี่รู้ไหมการแอบรักพี่นั้นคือช่วงเวลาแห่งความสุขเลยค่ะ พี่ทำให้หนูรู้ว่า รักไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกันไม่ใช่การครอบครอง หรือเป็นแฟนกันแต่รักคือสิ่งสวยงาม สิ่งที่มัยยากเกินจะอธิบาย ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2แล้ว เรียนมหา'ลัยเดียวกะพี่เค้า คนละเอกคนละคณะ เพื่อนเก่าๆมักคิดว่ามาเรียนที่นี้เพราะตามพี่เค้ามา ที่จริงไม่ใช่ค่ะสอบติดมอนี้และอยากเรียนมอนี้จริงๆ ทุกวันนี้ก็ยังเจอพี่เค้านะยิ้มไหว้ทักทายเหมือนเดิม ยังรู้สึกดีนะที่ได้เจอแต่ไม่เหมือนเดิมค่ะ แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังว่า. การแอบรักคนๆนึง คือแรงบันดาลใจที่ดีที่สุด ในการเปลี่ยนแปลงหลายๆสิ่ง ถึงแม้การเปลี่ยนแปลงนั้นจะทำให้เค้าไม่สนใจก็ตาม แต่มันพัฒนาและเป็นไปในทางที่ดี ก็ดีมากแล้วค่ะ เรื่องนี้เก็บมานานเลยมาระบายในกระทู้นี้ค่ะ และเราก็ยังคงเก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ในใจเสมอมา
#ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่านกัน ใครมีโมเม้นเหมือนเราบ้างมาแชร์กันนะ
การแอบรักคือแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่
วันนี้จะมาพูดเกี่ยวกับ รักกับแรงบันดาลใจ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ต้น เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง เค้าเรียนเก่งมาก และเป็นหนุ่มฮอตของ ร.ร เลยล่ะคือสาวๆกรี๊ดดด ใครๆก็รู้จัก เราปลื้มพี่เค้ามาก คือแบบแอบมองตลอด แอบชอบเค้ามา2ปีกว่าเลยย ทุกเช้าเข้าแถวหน้าเสาธง ห้องเรากะพี่เค้าจะยืนใกล้ๆกันนทุกวันน จะแอบมองพี่เค้าตลอด เราชอบพี่เค้ามากเลย แค่ได้แอบมองเค้าอยู่ไกลๆก็พอล่ะ ไม่ว่าเพื่อนสนิท เพื่อนในห้อง รุ่นพี่ รุ่นน้อง ครูก็รู้หมด เกือบทั้งโรงเรียนได้ รู้ว่าเราชอบพี่เค้า เรานะรู้ว่าไม่มีหวังหรอกแต่ก็แอบหวัง เราก็แอบชอบเค้ามาตลอด แอบมองตลอด คือจะเขินเวลาเดินผ่าน เราชอบฝากเพื่อนพี่เค้าไปบอกว่า ตั้งใจเรียนนะค่ะ อะไรยังเนี่ยย ลืมบอกไปว่าเราเป็นเด็กท้ายห้อง (เด็กห้องโง่สุดในระดับชั้น) เราก็จัดอยู่ในประเภทกลางๆไม่ฉลาดไม่โง่นะ เราเลยแบบน้อยใจนะว่าเราเรียนไม่เก่ง เราไม่สวย ไม่น่ารักเลยย แถมยังเป็นเด็กธรรมดาคนนึง เราก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง โดยการตั้งใจเรียน ทำทุกอย่างเพื่อให้พี่เค้าสนใจเราบ้าง แต่เค้าหล่อขนาดนั้น จะมาสนใจเราทำไมคิดแล้วก็ขำ ตอนม.3 วันวาเลนไทน์เราเตรียมดอกกุหลาบสีขาว ผูกโบว์สีขาว เพื่อไปบอกชอบพี่เค้าเพราะเราเก็บมานานแล้ว อย่างน้อยก็ได้บอก. แต่สุดท้ายก่อนพักเที่ยงรุ่นพี่ที่สนิทก็มาบอกว่า. พี่เค้ามีแฟนแล้วคบกันมานานแล้ว แค่ไม่ได้เปิดตัว.แต่ตอนนี้เค้าคบกันแบบเปิดตัว ตอนนั้นคือเหมือนโดนตบหน้า ชาไปทั้งตัว คือทำไรไม่ถูกมึนไปหมด จำได้ว่าข้าวไม่กิน นั่งร้องไห้อย่างเดียว เพราะเราก็เคยมโนว่าพี่เค้าเริ่มจะสนใจเราแล้ว แต่เค้าก็แค่เห็นเราเป็นรุ่นน้องคนหนึ่งเท่านั้นเอง จำได้ว่าตอนนั้นกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่องเกรดตก คือแบบเฮ้ยยยไม่เอาไหนเลย พอเริ่มทำใจได้ก็ฮึ้ดสู้ว่า ไหนๆก็ไหนๆล่ะเมื่อไม่สมหวังก็ไม่เป็นไรเพราะเราขอแค่ได้รักพี่เค้าก็พอ เราจำได้ว่าก่อนที่เราจะจบ ม.3 เราให้เพื่อนเราเอาเฟรนชิพให้พี่เค้าเขียนให้ เพราะเราจะเรียนจบแล้ว. เราดีใจมากพี่เค้าเขียนเฟรนชิพให้เราด้วย อย่างน้อยก็ยังมีความทรงจำดีๆไว้ให้คิดถึง ในเฟรนชิพที่พี่เค้าเขียนให้ คืออ่านไปร้องไห้ไป เพราะพี่เค้าเขียนความในใจมาให้เรา' ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มกลับมาตั้งใจเรียน ตั้งใจมากเพราะจะจบม.3 ตั้งใจเรียนมากเพราะเราต้องสอบเข้าชั้น ม.4 และแล้วฝันเราก็เป็นจริง เราสอบเข้าม.4 ได้ห้องคิง คือห้อง 1 คือห้องเด็กเรียนเก่งซึ่งเราทำได้ คือภูมิใจมากก ตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย เราก็ตั้งใจเรียนรักษาเกรดให้ดีๆ เราก็ได้ทำกิจกรรมให้ โรงเรียน ทำทุกอย่าง เป็นสภานักเรียน เป็นหัวหน้าระดับชั้น. ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองเก่ง ให้ตัวเองมีประสบการณ์มากที่สุด จนใครๆก็รู้จักในฐานะเด็กกิจกรรมของโรงเรียน เราก็พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง เราก็ไม่ได้น่ารักนะ แต่ก็ใช่ว่าจะขี้เหร่ จนวันที่พี่เค้ากำลังจะจบม.6. เราก็อาสาทำซุ้มถ่ายรูปให้พี่ ม.6 ในวันปัจฉิมเพื่อแทนความคิดถึง และเป็นการทำเพื่อพี่เค้าครั้งสุดท้าย แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ชอบพี่เค้าแล้วแต่ทำเพื่อเป็นการขอบคุณพี่เค้าที่เป็นแรงบันดาลใจ ในการเรียน ในการฝ่าฝันอุปสรรคต่าง เพราะพี่เค้าเขียนในเฟรนชิพว่า. น้องเป็นคนเก่งเป็นคนน่ารักต้องเจอคนที่ดีกว่าพี่ น้องต้องเจออะไรอีกเยอะ พี่ชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้เสมอ (เยอะอยู่นะ)พี่ค่ะพี่รู้ไหมการแอบรักพี่นั้นคือช่วงเวลาแห่งความสุขเลยค่ะ พี่ทำให้หนูรู้ว่า รักไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกันไม่ใช่การครอบครอง หรือเป็นแฟนกันแต่รักคือสิ่งสวยงาม สิ่งที่มัยยากเกินจะอธิบาย ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2แล้ว เรียนมหา'ลัยเดียวกะพี่เค้า คนละเอกคนละคณะ เพื่อนเก่าๆมักคิดว่ามาเรียนที่นี้เพราะตามพี่เค้ามา ที่จริงไม่ใช่ค่ะสอบติดมอนี้และอยากเรียนมอนี้จริงๆ ทุกวันนี้ก็ยังเจอพี่เค้านะยิ้มไหว้ทักทายเหมือนเดิม ยังรู้สึกดีนะที่ได้เจอแต่ไม่เหมือนเดิมค่ะ แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังว่า. การแอบรักคนๆนึง คือแรงบันดาลใจที่ดีที่สุด ในการเปลี่ยนแปลงหลายๆสิ่ง ถึงแม้การเปลี่ยนแปลงนั้นจะทำให้เค้าไม่สนใจก็ตาม แต่มันพัฒนาและเป็นไปในทางที่ดี ก็ดีมากแล้วค่ะ เรื่องนี้เก็บมานานเลยมาระบายในกระทู้นี้ค่ะ และเราก็ยังคงเก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ในใจเสมอมา
#ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่านกัน ใครมีโมเม้นเหมือนเราบ้างมาแชร์กันนะ