ชอบบทเรื่อง "เจ้าสาวของอานนท์"

ชอบบทเรื่อง "เจ้าสาวของอานนท์" ดูเหมือนเรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่ไม่เรียบนะ
มีจุดหักเหตลอด อย่างคู่อานนท์กับลีน่า หักเหมาเจอสุชาดา คู่คุณโกศลกับวนิดา หักเหเป็นสิรี ฯลฯ
ความสัมพันธ์ที่โยงใยมีลีลาแบบจุดไต้ตำตอ อย่างอานนท์นั่งคุยถูกคอกับเจ้าคุณ
นึกฮา ตอนอานนท์เรียกพ่อตา "คุณพี่"
นี่ไม่รู้ตัวกันเลย ว่าที่ลูกเขยกับพ่อตามาเจอกันแล้วแท้ๆ
แฝงความละเมียดละไมในอารมณ์ จากกันแสนนานยังอาลัย นายตวันกับเจ้าคุณวนเวียนฟังเพลงเดียวกัน
แล้วมีตัวกลางอย่างอานนท์เป็นตัวเชื่อม พิเศษคือบทวางอารมณ์ละเมียดละไมนี้ให้ตัวละครรุ่นพ่อแม่ ไม่ใช่พระ-นาง
เพียงแต่ทั้งหมดไม่ได้เล่ามันอย่างหวือหวา ใช้ dialogue แบบคนทั่วไปจะคิดกัน
พูดถึงความรักแบบชีวิตประจำวัน คือไม่ได้ทำมันให้ดู larger than life
ลูกสาวเล่าให้แม่ฟังว่ามีลูกชายมาบอกรัก ขณะทำกับข้าวในครัว เรียบๆ ง่ายๆ
แม่กับลูกสาวก็ช่วยกันคิดอ่านไปด้วยกัน ลูกสาวไม่เอียงอาย แม่ให้คำปรึกษาและข้อคิดอย่างเปิดเผย
เพราะการมีคู่ไม่ใช่เรื่องของความรู้สึกอย่างเดียว
ประทับใจฉากนี้

ขอชื่นชมคนเขียนบทค่ะ