สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 32
เมื่อก่อนเราก้อคิดว่าเรื่องขำขำค่ะ
ตอนนี้ขำไม่ออกเลยค่ะ
เตือนไว้เลยนะค่ะทุกคนที่มีปัญหาเดียวกัน
แม่เราชอบเก็บของเหมือนกัน ไม่ยอมทิ้ง ไม่ถึงกับไปเดินเก็บขยะ แต่จะเป็นลักษณะของในบ้านไม่ทิ้ง เวลาญาติย้ายบ้านก้อไปขนเอาเฟอร์นิเจอเก่ามา วางเต็มบ้าน มีตู้เต็มไปหมด เราไม่ชอบมาก กลิ่นจะอับเหม็น ตู้ไม้เก่าไม่รู้แลคเกอร์เสื่อมรึเปล่า มันจะมีกลิ่นเฉพาะของมัน แม่ชอบเก็บของกิน จนหมดอายุ และแม่ชอบทำต้นไม้ จะมีสารเคมี ปุ๋ย บ้างปนปนอยู่ในตู้
แม่มีความสุขมากค่ะ เวลาได้ของฟรี ญาติพี่น้องก้อรวยกันหมดล่ะ ย้ายบ้านก้อไปขนมา ของเก่าก้อมาซ่อมใช้ เวลามีคนซื้อของมาฝากหรือใครจะทิ้งไร เก็บมา ตัวเองไม่ได้ใช้ก้อเก็บ แท้งน้ำที่บ้านยังใช้แท้งเหล็กโบราณสนิมเพียบ ไม่รู้เก็บมาจากไหน ประตูรั้วเก็บเศษเหล็กเก่ามาทำ สนิมเพียบ เราว่าค่าแรงรื้อของเก่าทำมันแพงกว่าซื้อใหม่อีก
เราก้อเหมือนทุกคนค่ะ ทะเลาะกับแม่จนเอือม บอกไม่ฟัง ไม่มีเหตผล ของชั้นห้ามแตะต้อง ห้ามทิ้ง บ้านแทบไม่มีทางเดิน ไม่มีที่นั่งสะอาด ปัญหาหนู แมลง เพียบ เราไม่มีความสุขเลย
วันนึงเราเรียนจบ ทำงาน มีบ้านเป็นของตัวเอง เราก้ออยู่บ้านเรา ไปเยี่ยมแม่บ้าง ส่วนใหญ่แม่จะมาบ้านเรามากกว่า เราออกจากบ้านนั้นมาได้ เราก้ออยู่บ้านเรามีความสุขดี
เหมือนทุกคนค่ะ บ้านแกก้อปล่อยแกไปไงค่ะ คิดแบบนี้ คิดว่าแม่มีความสุขกับการเก็บของ ก้อให้เก็บไป มีบ่นบ้างแต่แกก้อยังเก็บของแกไป รักแม่ค่ะ เห็นแม่ชอบอะไรก้อซื้อให้ แม่ชอบมากเวลาเราซื้ออาหารเสริมมาฝาก เวลาแม่มาหา แม่ชอบให้พาไปเดินตลาดต้นไม้ เจเจ ธนบุรีสอง แม่ซื้อของเพียบ กะถาง ชั้นวางของ รักแม่ไงค่ะ อยากซื้อก้อซื้อ ขนให้ เป็นแม่มีความสุขก้อตามใจ ถึงบ้านมันจะไม่มีทางเดิน ถึงรู้ว่าซื้อไปก้อเก็บ ไม่ได้ใช้
วันนึง มันเหมือนข่าวร้ายกลางวันแสกแสก โทรหาแม่ตอนสาย แม่บอกว่า แม่อยู่รพ. เป็นไข้แต่มาหาหมอแล้ว หมอให้เข้าไอซียูเพราะไม่มีคนเฝ้า แม่บอกไม่ต้องมา เด่วพรุ่งนี้ก้อกลับบ้าน
เราขับรถไปหาแม่เราทันทีเก็บกระเป๋าด่วน เอาเสื้อผ้ามาแค่สองสามตัว เรารู้สึกได้ หมอไม่ให้คนเข้าไอซียูเล่นเล่น และหมอไม่บอกอาการแม่เรา แปลว่าหนักแน่
คืนนั้นเรามาถึง เข้าก้อคุยกะหมอ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เดือนนึง แม่เรายังไม่ได้ออกจาก รพ. เลย ส่วนเรากะน้อง หยุดงานทุกอย่าง มาเฝ้าแม่ เพราะแม่มีโอกาสจะจากเราไปได้ทุกวินาที
ใช่ค่ะ แม่เราป่วยหนักมาก เป็นโรคไขกระดูกฝ่อชนิดรุนแรง ทุกวันนี้เรียกว่ายื้อชีวิตดูผลเป็นรายวันค่ะ เคสแม่เราคือหนักชนิดที่หมอบอกทำใจรอ เพราะไม่เหลือไขกระดูกเลย หมอไม่เคยเจอหนักขนาดนี้ เราลุ้นทุกวันว่าวันนี้จะมีคนบริจาคเลือดรึเปล่า แม่จะผ่านคืนนี้ได้มั๊ย
สรุปเกิดจากสารพิษค่ะ (เคสแม่เราไมได้เกิดจากพันธุกรรม)
เราเริ่มรื้อบ้านทำความสะอาด มันเศร้าค่ะ ของที่เก็บไว้ ทุกอย่างเป็นสาเหตุได้หมดเลย
มีทุกอย่าง เราอาจจะระแวงเองด้วยนะ
น้ำยาทำสีผมที่หมดอายุ
อารหารขนมหมดอายุ เช่นกาแฟ ขนมจากจีน โตเกียวบานาน่าก้อมี นม มาม่า หมดอายุก้อเก็บไว้ คงมีกินไปบ้างแหละ
อาหารเสริม ซื้อให้ก้อเก็บจนหมดอายุก้อเอามากิน เสียดาย
ยาฆ่าแมลง ปุ๋ย น้ำยาซักผ้า แชมพู บางอย่างเป็นสิบปีอยู่ในตู้ ภาชนะเสื่อมก้อรั่วไหลออกมา
ยาเบื่อหนูใส่จานวางไว้เต็มบ้าน
สีและแลกเกอร์เก่าที่หลุดลอกจากเฟอนิเจอ
หนู แมลง บาวตู้เจอรังหนูด้วย
มันเยอะจนไม่รู้จะพูดยังไง เสื้อผ้าเก่า กระดาษเก่า ของแถมฟรีต่างต่าง
ตลกที่สุดคือนิสัยแบบนี้ของแม่เรา ทำให้แม่เรามีมรดกแบ่งให้เรากะน้องเพียบ
แม่รู้มั๊ยค่ะว่ามรดกมากแค้ไหนเราก้อไม่เคยอยากได้ เราอยากให้แม่อยู่กะเรามากกว่า
เรายอมแลกทุกอย่างกับชีวิตแม่ แต่อาการเรียกว่าความหวังริบหรี่มาก
ถ้าย้อนกลับไปตอนที่ทะเลาะกับแม่บ้านแตกเรื่องสมบัติบ้าพวกนี้ ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม ถ้าเราใจแข็งแอบทำตามที่เราคิด แอบขนทิ้ง ยอมให้แม่โกรธ
ถ้าตอนที่ทะเลาะกันเรื่องตรวจร่างกาย เรามารับแม่ไปตรวจ นังไงแม่ก้อไม่ยอมไป ไม่ยอมขึ้นรถ
ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม ถ้าเราลากแม่ขึ้นรถ ถ้าเรายอมบ้านแตก เรารู้ว่าอดีตผ่านไปแล้ว แต่เราก้ออดที่จะคิดไม่ได้บ่อยบ่อย ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม
แม่เราก้อคงจะไม่มาสุดทางแบบนี้
โรคนี้เกิดได้ยาก และรักษาได้ แต่กรณีแม่เรามันสุดทางเพราะพฤติกรรมจริงจริงค่ะ
โอกาสเกิดมันยากแต่มันเกิดได้ค่ะ สมบัติบ้าที่เก็บไว้หลายปี พอมันชำรุด เสื่อมสภาพ มันอันตรายมากค่ะ ที่สำคัญคือการเก็บทุกอย่างรวมกัน มันยิางมีโอกาสเข้าสู่ร่างกายตั้งแต่หายใจและสัมผัส
คิดดูนะค่ะ ยิ่งคนแก่ยิ่งจะอยู่บ้านมาก วันนึงกี่ชั่วโมง สิบปีมันมากพอที่จะทำให้ป่วยได้
เราตั้งใจจะแชรเรื่องเราละเอียดหลังจากที่เราพร้อม แต่เรามาเห็นกระทู้นี้ก่อนค่ะ
เราอยากเตือน เราเข้าใจเลยว่าบอกแม่ไม่ได้กัน แต่ถ้าเลือกทางง่ายเอาสบายใจแบบเรา มันอาจจะแย่มากก้อได้ค่ะ คนแก่นี่แค่เป็นฉี่หนูหรือไข้เลือดออกก้ออันตรายมากค่ะ
สุดท้ายขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่เคยบริจาคเลือดนะค่ะ มันคือบุญอันยิ่งใหญ่มาก มันคือการต่อชีวิตค่ะ
ตอนนี้เราก้อยังพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ เราต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ถ้าเราล้มอีกคนจะยิ่งแย่ ยังไงเราก้อต้องสู้สุดใจ วันไหนเราพร้อม เราจะแชร์อย่างละเอียดค่ะ
ตอนนี้ขำไม่ออกเลยค่ะ
เตือนไว้เลยนะค่ะทุกคนที่มีปัญหาเดียวกัน
แม่เราชอบเก็บของเหมือนกัน ไม่ยอมทิ้ง ไม่ถึงกับไปเดินเก็บขยะ แต่จะเป็นลักษณะของในบ้านไม่ทิ้ง เวลาญาติย้ายบ้านก้อไปขนเอาเฟอร์นิเจอเก่ามา วางเต็มบ้าน มีตู้เต็มไปหมด เราไม่ชอบมาก กลิ่นจะอับเหม็น ตู้ไม้เก่าไม่รู้แลคเกอร์เสื่อมรึเปล่า มันจะมีกลิ่นเฉพาะของมัน แม่ชอบเก็บของกิน จนหมดอายุ และแม่ชอบทำต้นไม้ จะมีสารเคมี ปุ๋ย บ้างปนปนอยู่ในตู้
แม่มีความสุขมากค่ะ เวลาได้ของฟรี ญาติพี่น้องก้อรวยกันหมดล่ะ ย้ายบ้านก้อไปขนมา ของเก่าก้อมาซ่อมใช้ เวลามีคนซื้อของมาฝากหรือใครจะทิ้งไร เก็บมา ตัวเองไม่ได้ใช้ก้อเก็บ แท้งน้ำที่บ้านยังใช้แท้งเหล็กโบราณสนิมเพียบ ไม่รู้เก็บมาจากไหน ประตูรั้วเก็บเศษเหล็กเก่ามาทำ สนิมเพียบ เราว่าค่าแรงรื้อของเก่าทำมันแพงกว่าซื้อใหม่อีก
เราก้อเหมือนทุกคนค่ะ ทะเลาะกับแม่จนเอือม บอกไม่ฟัง ไม่มีเหตผล ของชั้นห้ามแตะต้อง ห้ามทิ้ง บ้านแทบไม่มีทางเดิน ไม่มีที่นั่งสะอาด ปัญหาหนู แมลง เพียบ เราไม่มีความสุขเลย
วันนึงเราเรียนจบ ทำงาน มีบ้านเป็นของตัวเอง เราก้ออยู่บ้านเรา ไปเยี่ยมแม่บ้าง ส่วนใหญ่แม่จะมาบ้านเรามากกว่า เราออกจากบ้านนั้นมาได้ เราก้ออยู่บ้านเรามีความสุขดี
เหมือนทุกคนค่ะ บ้านแกก้อปล่อยแกไปไงค่ะ คิดแบบนี้ คิดว่าแม่มีความสุขกับการเก็บของ ก้อให้เก็บไป มีบ่นบ้างแต่แกก้อยังเก็บของแกไป รักแม่ค่ะ เห็นแม่ชอบอะไรก้อซื้อให้ แม่ชอบมากเวลาเราซื้ออาหารเสริมมาฝาก เวลาแม่มาหา แม่ชอบให้พาไปเดินตลาดต้นไม้ เจเจ ธนบุรีสอง แม่ซื้อของเพียบ กะถาง ชั้นวางของ รักแม่ไงค่ะ อยากซื้อก้อซื้อ ขนให้ เป็นแม่มีความสุขก้อตามใจ ถึงบ้านมันจะไม่มีทางเดิน ถึงรู้ว่าซื้อไปก้อเก็บ ไม่ได้ใช้
วันนึง มันเหมือนข่าวร้ายกลางวันแสกแสก โทรหาแม่ตอนสาย แม่บอกว่า แม่อยู่รพ. เป็นไข้แต่มาหาหมอแล้ว หมอให้เข้าไอซียูเพราะไม่มีคนเฝ้า แม่บอกไม่ต้องมา เด่วพรุ่งนี้ก้อกลับบ้าน
เราขับรถไปหาแม่เราทันทีเก็บกระเป๋าด่วน เอาเสื้อผ้ามาแค่สองสามตัว เรารู้สึกได้ หมอไม่ให้คนเข้าไอซียูเล่นเล่น และหมอไม่บอกอาการแม่เรา แปลว่าหนักแน่
คืนนั้นเรามาถึง เข้าก้อคุยกะหมอ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เดือนนึง แม่เรายังไม่ได้ออกจาก รพ. เลย ส่วนเรากะน้อง หยุดงานทุกอย่าง มาเฝ้าแม่ เพราะแม่มีโอกาสจะจากเราไปได้ทุกวินาที
ใช่ค่ะ แม่เราป่วยหนักมาก เป็นโรคไขกระดูกฝ่อชนิดรุนแรง ทุกวันนี้เรียกว่ายื้อชีวิตดูผลเป็นรายวันค่ะ เคสแม่เราคือหนักชนิดที่หมอบอกทำใจรอ เพราะไม่เหลือไขกระดูกเลย หมอไม่เคยเจอหนักขนาดนี้ เราลุ้นทุกวันว่าวันนี้จะมีคนบริจาคเลือดรึเปล่า แม่จะผ่านคืนนี้ได้มั๊ย
สรุปเกิดจากสารพิษค่ะ (เคสแม่เราไมได้เกิดจากพันธุกรรม)
เราเริ่มรื้อบ้านทำความสะอาด มันเศร้าค่ะ ของที่เก็บไว้ ทุกอย่างเป็นสาเหตุได้หมดเลย
มีทุกอย่าง เราอาจจะระแวงเองด้วยนะ
น้ำยาทำสีผมที่หมดอายุ
อารหารขนมหมดอายุ เช่นกาแฟ ขนมจากจีน โตเกียวบานาน่าก้อมี นม มาม่า หมดอายุก้อเก็บไว้ คงมีกินไปบ้างแหละ
อาหารเสริม ซื้อให้ก้อเก็บจนหมดอายุก้อเอามากิน เสียดาย
ยาฆ่าแมลง ปุ๋ย น้ำยาซักผ้า แชมพู บางอย่างเป็นสิบปีอยู่ในตู้ ภาชนะเสื่อมก้อรั่วไหลออกมา
ยาเบื่อหนูใส่จานวางไว้เต็มบ้าน
สีและแลกเกอร์เก่าที่หลุดลอกจากเฟอนิเจอ
หนู แมลง บาวตู้เจอรังหนูด้วย
มันเยอะจนไม่รู้จะพูดยังไง เสื้อผ้าเก่า กระดาษเก่า ของแถมฟรีต่างต่าง
ตลกที่สุดคือนิสัยแบบนี้ของแม่เรา ทำให้แม่เรามีมรดกแบ่งให้เรากะน้องเพียบ
แม่รู้มั๊ยค่ะว่ามรดกมากแค้ไหนเราก้อไม่เคยอยากได้ เราอยากให้แม่อยู่กะเรามากกว่า
เรายอมแลกทุกอย่างกับชีวิตแม่ แต่อาการเรียกว่าความหวังริบหรี่มาก
ถ้าย้อนกลับไปตอนที่ทะเลาะกับแม่บ้านแตกเรื่องสมบัติบ้าพวกนี้ ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม ถ้าเราใจแข็งแอบทำตามที่เราคิด แอบขนทิ้ง ยอมให้แม่โกรธ
ถ้าตอนที่ทะเลาะกันเรื่องตรวจร่างกาย เรามารับแม่ไปตรวจ นังไงแม่ก้อไม่ยอมไป ไม่ยอมขึ้นรถ
ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม ถ้าเราลากแม่ขึ้นรถ ถ้าเรายอมบ้านแตก เรารู้ว่าอดีตผ่านไปแล้ว แต่เราก้ออดที่จะคิดไม่ได้บ่อยบ่อย ถ้าวันนั้นเราไม่ยอม
แม่เราก้อคงจะไม่มาสุดทางแบบนี้
โรคนี้เกิดได้ยาก และรักษาได้ แต่กรณีแม่เรามันสุดทางเพราะพฤติกรรมจริงจริงค่ะ
โอกาสเกิดมันยากแต่มันเกิดได้ค่ะ สมบัติบ้าที่เก็บไว้หลายปี พอมันชำรุด เสื่อมสภาพ มันอันตรายมากค่ะ ที่สำคัญคือการเก็บทุกอย่างรวมกัน มันยิางมีโอกาสเข้าสู่ร่างกายตั้งแต่หายใจและสัมผัส
คิดดูนะค่ะ ยิ่งคนแก่ยิ่งจะอยู่บ้านมาก วันนึงกี่ชั่วโมง สิบปีมันมากพอที่จะทำให้ป่วยได้
เราตั้งใจจะแชรเรื่องเราละเอียดหลังจากที่เราพร้อม แต่เรามาเห็นกระทู้นี้ก่อนค่ะ
เราอยากเตือน เราเข้าใจเลยว่าบอกแม่ไม่ได้กัน แต่ถ้าเลือกทางง่ายเอาสบายใจแบบเรา มันอาจจะแย่มากก้อได้ค่ะ คนแก่นี่แค่เป็นฉี่หนูหรือไข้เลือดออกก้ออันตรายมากค่ะ
สุดท้ายขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่เคยบริจาคเลือดนะค่ะ มันคือบุญอันยิ่งใหญ่มาก มันคือการต่อชีวิตค่ะ
ตอนนี้เราก้อยังพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ เราต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ถ้าเราล้มอีกคนจะยิ่งแย่ ยังไงเราก้อต้องสู้สุดใจ วันไหนเราพร้อม เราจะแชร์อย่างละเอียดค่ะ
สมาชิกหมายเลข 6668530 ถูกใจ, lens_over_lens สยอง, สมาชิกหมายเลข 6352529 ถูกใจ, Saint_666_13 สยอง, Lady Rabbit Sparrow ซึ้ง, ladylaliel ถูกใจ, Killmedj ถูกใจ, หมาน้อยสามบาท ถูกใจ, ""ดินสอเทียน"" ทึ่ง, โศกนาฏกรรม ซึ้งรวมถึงอีก 158 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 34
แนะนำหนังสือเล่มนี้เลยครับ ดีมากๆ
ถ้าเป็นไปได้เอาให้คนในครอบครัวอ่านด้วย
ถ้าเป็นไปได้เอาให้คนในครอบครัวอ่านด้วย
สมาชิกหมายเลข 4143148 สยอง, Saint_666_13 ถูกใจ, เนตรชนก ถูกใจ, โอมจงมี ถูกใจ, พราวพิลาศ ถูกใจ, anavrin ถูกใจ, CherryBlossom73 ถูกใจ, สวยบนดอย ถูกใจ, ChocoRoseCream ถูกใจ, แพนด้าN ถูกใจรวมถึงอีก 32 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 9
เข้าใจค่ะ แม่ก็เป็นคนช่างเก็บเหมือนกัน
ตอนนี้แยกมาอยู่กับสามี สามีก็ช่างเก็บ ของใช้ไม่ไได้ก็ให้เก็บไว้เผื่อซ่อม เผื่อเป็นอะไหล่
ตอนหลังเราเลยเปรยๆ เรื่องฮวงจุ้ย ว่าบ้านรกเงินทองจะเข้าไม่ได้ ชีวิตจะยากจน อ่านหนังสือฮวงจุ้ยให้ฟัง(เลือกแต่ตอนความรกของบ้าน)
แล้วก็พูดถึงไสยศาสตร์บ่อยๆ ว่าของเสียแล้วยังเก็บไว้ในบ้าน จะไม่ดี ไม่มีโชคลาภ ทำงานติดๆขัดๆ
ก็ดีขึ้นค่ะ สามารถทิ้งของไปได้หลายอย่าง
ส่วนแม่ ไม่ได้ผลหรอกค่ะ เพราะ ของที่เราจะทิ้ง ถ้าแม่รู้ก็จะขนไปไว้ที่บ้านแม่ บอกว่าเสียดาย
ยิ่ง version ยายแล้ว ยากมากๆ เก็บทุกอย่างเลย
ก็พยายามเข้าใจค่ะ ว่าคนเกิดสมัยก่อน(ยุค WW2) อาจจะติดอยู่กับความขาดแคลนในวัยเด็ก จนก้าวข้ามไปไม่ได้ค่ะ
ตอนนี้แยกมาอยู่กับสามี สามีก็ช่างเก็บ ของใช้ไม่ไได้ก็ให้เก็บไว้เผื่อซ่อม เผื่อเป็นอะไหล่
ตอนหลังเราเลยเปรยๆ เรื่องฮวงจุ้ย ว่าบ้านรกเงินทองจะเข้าไม่ได้ ชีวิตจะยากจน อ่านหนังสือฮวงจุ้ยให้ฟัง(เลือกแต่ตอนความรกของบ้าน)
แล้วก็พูดถึงไสยศาสตร์บ่อยๆ ว่าของเสียแล้วยังเก็บไว้ในบ้าน จะไม่ดี ไม่มีโชคลาภ ทำงานติดๆขัดๆ
ก็ดีขึ้นค่ะ สามารถทิ้งของไปได้หลายอย่าง
ส่วนแม่ ไม่ได้ผลหรอกค่ะ เพราะ ของที่เราจะทิ้ง ถ้าแม่รู้ก็จะขนไปไว้ที่บ้านแม่ บอกว่าเสียดาย
ยิ่ง version ยายแล้ว ยากมากๆ เก็บทุกอย่างเลย
ก็พยายามเข้าใจค่ะ ว่าคนเกิดสมัยก่อน(ยุค WW2) อาจจะติดอยู่กับความขาดแคลนในวัยเด็ก จนก้าวข้ามไปไม่ได้ค่ะ
สมาชิกหมายเลข 1735228 ถูกใจ, snow pink ถูกใจ, Its none of your business ถูกใจ, รักชนะทุกอย่างยกเว้นไม่รัก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1008529 ถูกใจ, Dearance ถูกใจ, ลูกหมาน้อยของพ่อ ถูกใจ, cheeky monster ถูกใจ, Baby Lady ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
ใครเคยเครียดกับเรื่องบ้าน รก มากๆบ้างคะ?
แต่
พอโตหน่อยก็กลับมาอยู่กับพ่อแม่ ซึ่งแถมญาติฝ่ายแม่มาอยู่ด้วยคนนึงคือ ยาย
ซึ่งยายกะแม่เรามีจุดอ่อนเหมือนกันคือเรื่องความบ้าสมบัติ ขอขยายต่อหน่อยว่าไม่ใช่สมบัติจริงๆ เป็นเพียงขยะในสายตาเรา เช่น แก้วน้ำพลาสติกสเลอปี้จากเซเว่นนี่จะเป็นของมีค่าของยายเรามาก เอามาใช้จริงจังแทนแก้วน้ำดีๆในบ้านที่มีอยู่ (เพื่อ?) แล้วเก็บล้างทุกอย่าง แม้กระทั่งอีถุงพลาสติกที่เลอะๆ (แบบถุงเซเว่นที่กาแฟหกใส่ไรเงี้ยค่ะ คือถ้าถุงใหม่ไม่เลอะเราก็เข้าใจพร้อมเก็บเพ่อใช้ต่อแต่นี่เลอะข้างในอะ) เสียดาย ไม่รู้ทำไม แม่เราก็เก็บของบ้าเหมือนกันเช่น ของแถมแลกจากเซเว่น แลกมาไม่ได้ใช้เก็บใส่กล่อง อยู่อย่างงั้นอะ ห้าปีก้อมี เศษกระดาษอะไรของแม่ไม่รู้เยอะมาก เต็มห้องไปหมด ดูไม่ออกคืออะไร
ขอย้อนกลับมาที่ยายที่ตอนแรกก็เริ่มเก็บจากเฉพาะของในบ้าน เก็บๆ บางอย่างขายได้ เช่นเรามีจดหมายแจ้งหนี้บัตรเครดิตมา มีแผ่นพับอะไรมาเราก้อทิ้งๆไป นั่นแหละหวานหมูเลย ยายเก็บเศษกระดาษพวกนี้มาชั่งกิโล แต่มันน้อยอะ ยายเลยเดินออกไปเก็บของบ้านอื่นๆด้วย คิดภาพนะ ผู้หญิงวัยชราเกือบ เก้าสิบอะ ออกไปเดินส่องๆคุ้ยๆขยะบ้านอื่นๆทีละบ้านๆ แล้วขนกลับมาที่บ้านเราเพื่อเตรียมแยกขยะ ก่อนนำส่งขายซาเล้งต่อไป ได้เงินมาครั้งละประมาณ 25 บาท
เราไม่ได้หมิ่นเงินน้อย แต่ขยะกองเต็มบ้านเราเลยมันคุ้มกันไหม ขวดเบียร์ไปเก็บจากหอนักศึกษาท้ายซอยมา เหม็นมาก แล้วของบ้าพวกนี้ต้องเก็บไว้หลายวันอะ กว่าซาเล้งจะมารับซื้อไป เราเดินเข้าบ้านแล้วเจออย่างงี้ทุกๆวัน
ยังไม่ได้เลวร้ายที่สุดนะ..
คือบ้านเราเล็กคับแคบ เรามีบ้านอีกหลังใหญ่โตแต่ไกล เดินทางไม่สะดวก ก็เลยไม่ได้ย้ายกันไปสักที บ้านเล็กๆนี้ทำเลดี เดินทางง่าย เราไม่ต้องขับรถเลย ถ้าไปอยู่อีกบ้านนึงคือต้องขับรถเป็นชั่วโมงๆ เมื่อต้องอยู่บ้านเล็กนี้ เราก็เลยต้องนอนกับยาย ซึ่งแบบขนเอาขยะเข้ามาไว้ในห้องนอนด้วย เพราะกลัวหาย โอ้ย อยากจะบ้า..คือขยะที่ไปขอๆๆมาจากบ้านนู้นนี้ ถ้าอันไหนแกถูกใจมาก พอจะแอพพลายเป็นของขวัญให้ใครได้ แกก้อจะเก็บเอาไว้ในห้องนอนเรา เช่นตุ้กตาเน่าๆจากบ้านไหนไม่รู้ กล่องอะลูมิเนียมบ้าๆฝาไม่มี นี่แค่ยกตัวอย่าง ของพวกนี้บางวันก็จะกลายมาเป็นของเราโดยที่เราไม่รู้ตัว ไม่ได้ขอ เช่นเอาอีกล่องฝาไม่มีมาใส่ต่างหูให้เรา..ถามมั้ยอยากได้รึป่าว ? ไม่ถาม ให้เลย
ห้องเราจากที่พ่อทำให้สวยๆ มีวอลเปเปอร์น่ารักๆ ตอนนี้บ้าบอไรไม่รู้ขยะเต็มไปหมด มีกองหนังสือสวดมนต์ที่มีมากมายเหลือเกิน อ่านคนเดียวให้เก่งยังไงก็ไม่หมด แต่ก็ไม่ยอมแจกชาวบ้านไป ของกระจุกกระจิกที่ไปเก็บบ้ามา เอามารวมๆกันในถุงๆๆ แล้วกองไว้ๆขวางทางเดินไปหมด
ทั้งหมดนี้ เราจัดไม่ได้นะ ทิ้งอะไรก็ไม่ได้ ร้องไห้อะ จะหนีไปอยู่วัดอะ ว่าเราทำร้ายจิตใจ
เราทนมาเจ็ด-แปดปีละคะ เราคิดอยู่เสมอว่าความดีของเค้าก็มี เค้าเติมน้ำให้เรากินทุกวัน เช็ดถูห้องให้ แต่แบ่บเรามาถึงจุดพีคไม่นานนี้เอง
คือเอาของกินมาเก็บไว้ในห้องนอนเราแล้วอะ คือตอนนี้หนูวิ่งพล่านเลยนะ แล้วก็ไม่เดือดร้อนไรนะ อยู่ได้ มีเรานี่แหละปันหาเยอะ อยู่ร่วมห้องกับหนูไม่ได้จ้า ทางแก้ปันหาของเค้าคือ เอากรงดักหนูมาจ้า ซึ่งอีหนูสมัยนี้ฉลาดนะคะ มันไม่เข้า เค้าเลยสรุปว่ามันไม่มีหนู หรือถ้ามี คือมันออกไปแล้ว เฮ้อ เพลีย คือเราเห็นว่าหนูมันวิ่งตลอดนะ แล้วทางแก้ปัญหาก็คือเอาของกินออกไป แต่เค้าทำเป็นไม่สนใจ
เราเหนื่อยมาก ทำงานก็หนักมาก กลับบ้านมายังต้องเจอเรื่องบ้าๆอย่างนี้อีก เงินเดือนเราไม่น้อยนะ เยอะ มีรถนอกขับอะ แต่เหนื่อยใจมาก เวลาเห็นยายตัวเองไปเดินหาขยะ เงินก็ให้นะ เก็บเอาไปทำบุญจ้า กลัวไม่ได้ขึ้นสวรรค์ จะไปวัด แท๊กซี่ไม่ขึ้นค่า ต้องรถเมล์ เฮ้อ
เราเองมีคิดที่จะออกไปอยู่เองคนเดียว แต่ก็อยากอยู่กับพ่อแม่ เพราะตอนเด็กๆนี่เราอยู่บ้านคนอื่นมาตลอด ก็อยากใช้เวลากับพ่อแม่ให้มากเพื่อชดเชยเวลาตอนเด็กๆ แต่จะให้จัดการยายกะแม่เรื่องความรกและความสะอาดนี่ทำไม่ได้จิงๆ พอพูดดีๆก็นิ่ง ไม่ทำไรเลย พอจัดการเองทิ้งขยะ ก็มาร้องไห้กันทั้งยายทั้งแม่ พอนานๆไปเดือดอีกที ตะคอกเค้าไปเรื่องนี้ ก็มารู้สึกผิดทีหลังทุกที เค้าจะอยู่กับเราได้อีกกี่ปี ก็ต้องทนเรื่องบ้าๆนี้ต่อไป
ตอนเด็กๆเคยมีเพื่อนมาค้างบ้านนะ ตอนนี้ขอเหอะ อย่ามากัน แม้กระทั้งมาเฉยๆไม่ค้าง ก็ห้ามมา กรูอาย
ปัญหานี้ทำให้เราปวดหัวมาก นอนไม่หลับ กัวหนูมันจะวิ่งไปมาแล้วเอาตัวสกปรกๆของมันมาโดนของเรา เราตื่นสายไปทำงานเลทตลอด ซึ่งเจ้านายเราก็ไม่ว่า แต่กดดันเอง