สวัสดีพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกคนนะครับ ผมก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับประสบการณ์ความรักมาฝากกันนะครับ ก่อนอื่นแนะนำตัวผมชื่อรีฟนะครับ
ก็เข้าเรื่องเลยละกัน เรื่องมันก็เกิดขึ้นสมัยผมอยู่ชั้นม.4ก็แน่นอนครับวัยนี้กำลังเป็นวัยรักๆของวัยรุ่นเลยก็ว่าได้ตอนนั้นผมได้เจอกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราเจอกันครั้งแรกตอนที่น้องเขาเข้าค่ายลูกเสือเนตรนารีคือตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องเขาหรอกนะครับคือเพื่อนผมมันก็ชอบน้องเขาผมก็เฉยๆนะ จนเวลาผ่านไปเข้าสู่เทอม 2 ผมได้เจอกับน้องเขาอีกครั้งที่ห้องคอมพิวเตอร์ตอนแรกที่ผมเห็นน้องเขาผมก็รู้สึกเอะใจเอ๊ะนั้นใช่น้องคนที่เคยเจอที่ค่ายลูกเสือหรือป่าวนะคิดไปคิดมาเอะใช่นี่ก็นั้นละครับการเจอกันครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน เพราะน้องเขาสวยขึ้นมากจนผมชอบน้องเขาขึ้นมาผมก็ได้แอบมองน้องเขาอยู่บ่อยๆจนเมื่อผมกับน้องเขาได้มีโอกาสไปแข่งขันทักษะวิชาการด้วยกัน ผมก็แอบมองเขาบ่อยมากบางทีผมก็ถือโอกาสเขาไปพูดคุยถามอะไรผ่านๆก็เขินนี่ไม่กล้าพูดเยอะแค่คุยก็เขินแย่ละจนเมื่อหลังการแข่งขันเสร็จวันถัดไปผมก็ได้เจอน้องเขาอีกผมก็ยิ้มให้น้องเขาน้องเขาก็ยิ้มให้ผมคือตอนนั้นผมรู้แล้วละว่าคนนี้แหละก็นั้นแหละครับเราก็ติดต่อกันทางเฟสบุ๊คคุยกันไปคุยกันมาสุดท้ายผมก็ได้คบกับน้องเขาซึ้งผมดีใจมากและก็ผมกับน้องก็คบกันมาตลอดบวกกับแม่ของน้องก็รู้เรื่องที่เราคบกันผมอยากจะบอกว่าแม่ของน้องเขาเป็นคนที่เข้าใจวัยรุ่นมากครับคือจะทำอะไรแม่ไม่ว่าแต่อย่าเกินเลยแถมแม่ยังใจดีมากซื้อขนมมาให้กินตลอดมีอะไรเขาก็ถามผมว่าเรียนเป็นยังไงบ้างลูกทุกอย่างเลยครับคือผมนี่รักเลยครับจริงๆนะทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีจนช่วงปิดเทอมใหญ่ของม.4ขึ้นสู่ม.5ตอนนั้นเราทะเลาะกันก็เลยต้องเลิกกันไปแต่ถึงจะเลิกกันก็เถอะนะคือยังไงผมก็ยังเจอน้องเขาที่โรงเรียนตอนเปิดเทอม(น้องขึ้นม.2)น้องก็ยังไม่ได้ลืมผมผมก็ไม่ได้ลืมนะบวกกับแม่ของน้องก็ยังคงทักทายผมอยู่เสมอๆวันที่ฝนตกแม่เขาก็เอาร่มมาให้ผมกลัวผมเปียกบอกได้เลยว่าแม่คนนี้น่ารักมากครับจริงๆ จนสุดท้ายก่อนปิดเทอมเล็กของม.5 ผมกับน้องก็กลับมาคบกันอีกครั้งซึ้งครั้งนี้นับต่อจากครั้งก่อน5เดือนก็นับต่อไปเลยครั้งนี้เราสองคนคบกันจนกระทั่งครบรอบ 1 ปี ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ม.5ขึ้นสู่ม.6 และครั้งนี้ก็เหมือนเดิมครับเราทะเลาะกันแต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าครั้งก่อนสุดท้ายเราก็เลยเลิกกัน(ในระหว่างที่คบกันเราก็ทะเลาะกันบ่อยแต่ก็ง้อตลอดนะไม่เคยลืมวันสำคัญ)การเลิกกันครั้งนี้ทำให้ผมตัดสินใจว่ายังไงครั้งนี้ผมก็จะไม่กลับไปอีกเพราะผมเหนื่อยแล้วแต่ผมยอมรับนะว่าที่เราเลิกกันผมก็มีส่วนที่ผิดตอนนั้นเธอด่าผมแต่เธอไม่ได้เป็นฝ่ายบอกเลิกแต่เป็นผมเองและเธอก็ยังไม่ได้ลืมผมเธอยังคงรอผมอยู่เสมอตลอดมาแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรเธอเลยไม่แคร์เลยด้วยซ้ำและผมก็มีแฟนใหม่ซึ่งคนนี้ผมบอกเลยว่าตอนนั้นผมรู้สึกรักมากเลย ผมไม่ได้แคร์ความรู้สึกของน้องเขา(แฟนเก่า)เลยผมเคยเดินกับแฟนใหม่ของผมผ่านหน้าแฟนเก่าซึ้งผมคงเดาความรู้สึกของคนที่เป็นแฟนเก่าได้ไม่ยาก จนกระทั่งจบม.6 ผมคนนี้ถูกแฟนใหม่ทิ้งไปผมช็อคมากก็เสียใจไปครึ่งเดือนได้สุดท้ายก็ทำใจได้ ตอนนั้นทุกคนเพื่อน พี่ น้อง แม่ ให้กำลังใจผมทุกคนเลยและก็มีรุ่นน้องเชียร์ผมให้ผมลองกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าดูสิซึ้งไอน้องคนนั้นมันสนิทกับผมมากและมันก็เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าที่ผมเคยทิ้งไปตอนแรกผมก็บอกไปว่าไม่อ่ะไม่ๆๆๆ จนมาวันหนึ่งวันนั้นมีงานการกุศลซึ้งก็มีร้านค้ามากมายมาตั้งร้านขายกันซึ้งผมกับแม่ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ผมขายไอศกรีมแม่ผมขายบัวลอยเรื่องมันมีอยู่ว่าแม่ผมดันโทรไปชวนแฟนเก่าผมมาด้วย(คือแม่ผมก็ชอบในตัวแฟนเก่าผมน่ะ)ซึ้งก็มากันจริงๆครับทั้งเธอ แม่ของเธอ และน้องสาวของเธอ แม่ของเธอยังคงเฟลนลี่กับผมมากท่านก็มาช่วยผมขายไอศกรีมด้วยนะส่วนผมเมื่อเจอเธอก็ทำอะไรไม่ถูกและก็มีอยู่ช่วงนึงที่แม่ของน้องไม่อยู่ผมก็เลยต้องขายคนเดียวคือมือผมเปื้อนไงแต่จู่ๆแฟนเก่าผมก็จับมือผมขึ้นมาและก็เอาผ้าเช็ดหน้าของเธอมาเช็ดหลังมือให้ผมเท่านั้นแหละครับ "ความรู้สึกมันก็กลับมาจริงๆ"ในบางส่วนละนะ หวั่นไหวสิ ผมคิดไปคิดมารู้สึกว่าความรู้สึกว่าเธอนี่แหละยังรักผมและผมก็รักเธอบวกกับเสียงเชียร์จากทุกคนทำให้ผมไม่รีรอที่จะขอคืนนี้ผมคิดว่ามันคงไม่ยากหรอก แต่เมื่อผมทักเธอไป ได้พูดคุยกับเธออีกครั้ง ทุกอย่างมันสวนทางกัน ผมบอกเธอว่าผมยังรักเธอและจะรอแต่เธอกลับบอกว่าลองๆคิดดูแล้วเราว่าพี่ไม่ต้องรอหรอก พี่ไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าเถอะ เพียงเท่านั้น ฝันก็สลายไปจนเวลาผ่านไปช่วงนั้นผมก็ตัดใจได้แล้วนะแต่ก็ยังรู้สึกหวั่นไหวนิดๆที่เห็นเฟรนชิพกับกระดานความรู้สึกที่เธอเขียนความในใจมีอยู่วันหนึ่งผมมองรูปนั้นแล้วรู้สึกคิดถึงเธอจริงๆเหมือนยังลืมเธอไม่ได้ผมก็เลยตั้งรูปโปรมือถือเป็นรูปคู่ของผมกับเธอตอนวันอำลาพี่ บวกกับช่วงนั้นผมทำงานค่ายให้กับโรงเรียนเก่าของผมผมก็เลยต้องมาโรงเรียนเก่าเพราะมีธุระที่ต้องสะสางบังเอิญว่าเพื่อนเธอกับเธอเห็นผม(ตอนนี้เธออยู่ม.4)และเพื่อนของเธอก็มาตามผมบอกว่าแฟนเก่าของผมอยากถ่ายรูปกับผมผมก็ไม่อยากจะเชื่อผมก็ตามไปและเมื่อผมเจอเธอผมรู้สึกดีใจมากผมสังเกตท่าทางของเธอเหมือนกับว่ายังมีใจให้ผมอยู่เท่านั้นแหละครับความรู้สึกทุกอย่างกลับมาอีกแล้วและครั้งนี้มันก็มากกว่าครั้งที่แล้วหลายเท่ามากๆครั้งนี้ผมพยายามขอคืนดีกับเธอโดยการคุยกันทางแชทและมันทำให้ผมรู้ว่ากริยาท่าทางที่เหมือนยังมีใจให้ผมนั้นเป็นแค่สิ่งไม่เป็นจริงเธอไม่ได้มีใจให้ผมแล้วและเธอยังบอกว่าเลิกคุยกันเถอะนะเธออธิบายเหตุผลต่างๆจนผมรู้สึกกลืนไม่ได้คายไม่ออกคือเหตุผลทุกอย่างคือผมผิดจริงๆและตอนนั้นผมเสียใจ แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ยังไม่ท้อถอยผมพยายามทักแชทไปเรื่อยๆๆๆ บอกกินข้าว นอนฝันดีนะ ตั้งใจเรียนนะ อยู่หลายวัน บวกกับผมขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆและน้องๆของผมพวกเขาก็เต็มใจช่วยผมอย่างเต็มที่ จนมาถึงวันนี้วันที่ผมได้เขียนบทความนี้ขึ้นมา น้องสาวที่ให้การช่วยเหลือผมบอกว่า เขาได้ไปถามแฟนเก่าผมว่ายังคิดอะไรกับผมอยู่บ้างไหม ซึ่งคำตอบของเขาคือ เขาไม่ต้องการตอบแชทที่ผมส่งไปเพราะอยากให้ผมตัดใจจากเธอ และเขาก็ไม่อยากกลับไปอีก เพราะเขารักแฟนใหม่ของเขาแล้ว.....ผมเสียใจมากแต่ทุกคนก็มาช่วยปลอบโยนผมจนผมคิดได้ที่จริงแล้วผมแค่ต้องให้เธอนั้นมีความสุขไม่อยากให้เธอเสียใจผมยอมรับว่าที่ผ่านมาผมทำไม่ดีไว้กับเธอที่ไม่แคร์เธอไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเธอเลยจนมาถึงวันนี้ดูเหมือนทุกอย่างมันกลับกันนะครับจากที่เธอเคยเสียใจตอนนี้ผมกลับรับมันมาแทน ผมได้รู้ทุกความรู้สึกของเธอทุกอย่างเลยจริงๆนะ และจากประสบการณ์ครั้งนี้มันทำให้ผมคิดได้ว่า "ถ้าคุณรักใครสักคนจงทุ่มเทเพื่อเขาให้มากที่สุดละกัน" และก็ดูแลคนที่คุณรักให้ดีนะครับอย่าทำให้เขาเสียใจเลย...ครับ