จริงจัง ถูกต้อง ทำสิ่งต่างๆที่ดี อยากดูดีในสายตาคนอื่นๆ และตัวเองต้องสมบูรณ์ เพอเฟค ใครเป็นแบบนี้บ้างคะ?

..พี่อยู่บนโลกนี้มา 16,xxx วัน ..ไม่เคยสักวัน ที่จะเป็นแบบนี้ค่ะ
ไม่ใช่ไม่แคร์สายตาใครนะ ..แต่พี่ทำในสิ่งที่พี่เชื่อ ทำในสิ่งที่พี่เห็นสมควร ทำในสิ่งที่ไม่ได้ออกนอกลู่นอกทาง
ทำแล้วตัวเราเองมีความสุข ไม่เบียดเบียนตัวเอง ไม่สร้างความเดือดร้อนรำคาญให้คนอื่น
..แต่ไม่ได้สนใจปากใคร ว่าจะวิจารณ์ว่าอะไร หรือไม่ อย่างไรหรอกค่ะ
เพราะเราคงตามไปห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้

Keyword ของเรื่องนี้ ของคุณ คือ "อยากดูดีในสายตาคนอื่นๆ " ค่ะ
หากคุณเริ่มรู้สึกว่ามันเป็นปัญหาชีวิตให้คุณแล้ว ..ให้คุณน้องถามตัวเองดู ว่าทำไมต้องให้คนอื่นมาชื่นชมยินดี
ทั้งๆ ที่บางอย่าง อาจต้องแลกมาด้วยความลำบาก ความเดือดร้อน ของตัวเองแท้ๆ
และใช่ว่าจะได้รับผลตอบแทนที่ดี กลับคืนมา ..แล้วจะต้องทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ??

ยกตัวอย่าง อยากให้คนอื่นชื่นชมว่าเราสวย สง่า ดูดีมีรสนิยม ..มีชาติตระกูลขึ้นมา
..แล้วตัวเอง..ต้องอยู่อย่างอดๆ อยากๆ ..ไม่ใช่ไม่มีเงินซื้อกินนะ ..แต่กลัวอ้วน นับแคลอรี่กันเลยทีเดียว
อ้าว..เผลอไปกินแคลอรี่เกิน ..ต้องไปล้วงคออ้วกออกมา ..
..รองเท้า ต้องเอาที่ส้นแหลมๆ สูงๆ ใส่แล้วโคตรสง่า แต่ที่จริงเจ็บเท้าชิหัย.. แต่อยากสวยต้องอดทน
หรือเงินเดือนแค่กระตี๊ดเดียว แต่ต้องหาแบรนด์เนมมาใส่ มาถือ มาพอกตัว ..มือถือ ต้องแอปเปิ้ลแหว่ง ..ไม่งั้นไม่กล้าสบตาคนอื่นเวลาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ย
กลายเป็นรายได้ต่ำ แต่รสนิยมสูง ..สุดท้าย หนี้สินท่วมหัวท่วมหูตั้งแต่อายุยังไม่ทันครบเบญจเพส  ..ก็ทำท่าจะติดแบล็คลิสต์ซะแล้ว

..การไปยึดติดในความสมบูรณ์แบบ อย่างเอาเป็นเอาตาย ..แล้วนำมาซึ่งความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง
อย่างน้อยๆ ก็ด้านจิตใจ ที่ทำให้เกิดทุกข์ เกิดความรู้สึกผิดหวัง รู้สึกล้มเหลว เมื่อทำไม่ได้ตามที่คาดหวังไว้
แบบนี้คือผู้มี EQ ต่ำ ..ขาดทักษะในด้านความฉลาดทางอารมณ์ค่ะ
ซึ่งอันตรายนะ ..เพราะไม่รู้ว่าจะมีความสามารถในการรับมือกับความผิดหวังได้แค่ไหน

คุณเคยได้ยินข่าวมั้ยล่ะ ..มีให้เห็นเป็นระยะๆ นะ กับคนที่รับมือกับความผิดหวังไม่ได้เนี่ย
..ที่อาการหนักๆ และตัดสินใจวู่วามนี่ ..เป็นอันตรายถึงชีวิตเลยนะคะ
เช่น เคยเรียนได้ A ทุกวิชา ..มั่นใจในความสามารถของตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม ..พอวันหนึ่ง คะแนนร่วงไปนิดเดียว ..แล้วมีวิชาหนึ่งไม่ได้ A ..ได้แค่ B+
รับไม่ได้ขนาดผูกคอตายเลยนะ ..ทั้งๆ ที่ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ ..ก็ยังถือว่าอยู่แถวหน้า อยู่ระดับต้นๆ ..แต่แค่ไม่ได้เป็นที่ 1 ..ถึงกับรู้สึกผิดหวังในชีวิต อยู่ไม่ได้แล้วโลกนี้
หรืออุตส่าห์ทุ่มทุนทุบกระปุก ยอมเจ็บเนื้อเจ็บตัว เสียเงินเสียทองไปทำศัลยกรรม ปรากฎว่าทำออกมาแล้วไม่สวย โดนเพื่อนล้อ ..นั่นก็รับไม่ได้ ลาโลกไปเช่นกัน

ดังนั้น ถ้าอยากแก้ไขนิสัยแบบนี้ คุณต้องเริ่มจากการเปลี่ยนทัศนคติของตัวเองก่อน  
ว่าหากเราต้องการจะทำให้ดีที่สุด ก็เพื่อตัวเราเอง ..ไม่ใช่เพื่ออวดคนอื่น
และทำให้ดีที่สุด เท่าที่สถานการณ์ ณ เวลานั้น จะอำนวยให้เรา และพร้อมจะยอมรับผลของมัน ไม่ว่าจะออกมารูปแบบไหน
หากผิดพลาด ก็พร้อมจะยอมรับ และแก้ไขในโอกาสต่อไป  ..ไม่ใช่ตั้งธง ตั้งเป้าหมายไว้ซะสูงปรี๊ด ..กลายเป็นกดดันตัวเอง
หรือมัวคิดอยู่นั่นแหละว่า ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนี้ ..ทำยังกะจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้อย่างนั้นแหละ..

ที่จริง การมีเป้าหมายนั้นดีค่ะ ..การพัฒนาตัวเอง ให้ดีขึ้น เก่งขึ้น ไม่ย่ำอยู่กับที่ ..ก็เป็นสิ่งดีเช่นกัน
..แต่ไม่ใช่แบบที่กดดัน เอาเป็นเอาตาย ทำไม่ได้ แล้วจิตตก จนไม่อยากเป็นผู้เป็นคน..
หรือทำแล้วต้องคอยห่วงสายตา ห่วงความคิดเห็นของคนอื่น ว่าจะชื่นชมมั้ย ..เสพติดการเยินยอ
ทำอะไร พูดอะไร โพสท์อะไร ต้องมีคนมากด LIKE เยอะๆ ..
พอไม่มีใคร "ถูกใจ" ให้ ..จิตตก ล้มเหลวในชีวิต  ..ทั้งๆ ที่ไอ่คนที่กดถูกใจให้ ยังไม่ทันได้อ่าน ได้ดูด้วยซ้ำ อาจจะหวังแค่ ..เดี๋ยวแกไปกดถูกใจ คืนให้ชั้นด้วยนะ
..อะไรแบบนั้น

หรือแม้แต่หากทำได้ ทำสำเร็จ ก็อย่าหลงระเริง ลุ่มหลงมัวเมาในความสำเร็จของตน จนเกินไป
..เราไม่ใช่คนเก่งที่สุดในสามโลก ไร้เทียมทาน หาใดเสมอเหมือน ..หรอกค่ะ
เพราะ..เหนือฟ้า ยังมีฟ้า ..เหนือขี้หมา ยังมีรองเท้า !

ลองตรองดูค่ะ ^^