สวัสดีคับ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะเวลาประมาณ 3 ปีที่ผ่านมาของตัวผมเอง
ผมขอใช้ชื่อแทนตัวเองในนี้ว่า หมี นะคับ
เรื่องนี้เริ่มขึ้นวันที่ 11 พฤศจิกายน 2555 วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ และสมัยนั้นผมยังอยู่ในวัยมัธยม ผมเดินอยู่ในห้างแห่งหนึ่ง พร้อมกับข้อความในบีบีที่ทักเข้ามา โดยคนที่ทักผมเข้ามาในวันนั้น เป็นรุ่นพี่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกันกับผม ซึ่งผมจะเรียกในที่นี้ว่า ยู นะคับ ตอนแรกที่เห็นนั้นผมคุ้นหน้าคนๆนี้มากคับ แต่ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ เนื้อหาการสนทนาในวันนั้นก็เป็นเหมือนกับการจีบกันของคนทั่วไป แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกเค้าคือ "ผมมีแฟนแล้ว" ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วยอมรับเลยว่าเป็นคนที่ค่อนข้างจะเจ้าชู้ และถูกใจกับใครได้ง่าย และหลังจากนั้นผมก็คุยกับยูมาเรื่อยๆ โดยที่ยังคงคบกับแฟนผมไปด้วย อ้อ แฟนผมในตอนนั้นเป็นรุ่นพี่ เรียนอยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ซึ่งจะเรียกว่า พี่ที นะคับ ด้วยความที่ผมกับพี่ทีอยู่คนละจังหวัดกัน (ผมอยู่กรุงเทพฯ) จึงเป็นการง่ายที่จะอำนวยให้นิสัยของผมนั้นได้ร่าเริงอย่างเต็มที่ จึงคุยกับยูไปเรื่อยๆ และแน่นอนว่า เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มันก็ต้องเจอกันเป็นธรรมดา ดังนั้น หลังจากที่ผมเริ่มคุยกับยูแล้ว ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนก็จะมาเจอกัน ไปกินข้าวด้วยกัน ขี่มอไซเที่ยวแถวๆนั้นด้วยกัน และแน่นอนว่า ทั้งยูและพี่ที ต่างไม่มีใครรู้ว่าผมกำลังทำไม่ดีต่อเค้าทั้งคู่อยู่ซะแล้ว
อาจจะสงสัยใช่มั้ยคับ ว่าแล้วทำไมยูที่อยู่ใกล้ๆผมถึงไม่รู้เรื่องไม่อะไรเลย นั่นก็เป็นเพราะส่วนหนึ่งคือ พี่ทีไม่ได้เล่นบีบีกับผม จึงไม่กลัวว่าจะทักเข้ามา (ถ้าทักมาก็คงจะเป็นคนอื่นอีกอ่านะ) กับสองคือ ผมไม่ให้ยูยุ่งกับโทรศัพท์ผมเลย แล้วถามว่ายูยอมได้ยังไง ยูบอกว่าคงเป็นเพราะหลง เลยยอมๆทุกๆอย่าง ซึ่งผมกับยูก็พัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว (แต่ยังไม่เป็นแฟนกัน) และถึงขั้นมีอะไรกันครั้งแรกภายในเวลา 1 เดือนที่คุยกัน (เราทั้งคู่ต่างไม่ใช่ครั้งแรกของกันและกัน) ผมและยูต่างพากันเข้าบ้านของตัวเอง ซึ่งพ่อและแม่ของเราก็น่าจะรู้เรื่องของเราพอสมควร ซึ่งท่านก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร แต่ย้ำเตือนเสมอว่าให้พากันตั้งใจเรียนหนังสือ เรื่องราวดำเนินไปอย่างนั้นได้ซักระยะหนึ่ง รักกันคุยกันเถียงกันทะเลาะกันทุกๆวัน งอนกันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็จะไม่หายไปไหน ซักพักก็จะกลับมาเป็นปกติ แต่ก็มีการง้อกันบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้เค้าเฉาตายไปอย่างนั้น ยอมรับนะคับว่าตั้งแต่มียูก็เริ่มเหลวไหลบ้าง ช่วงหลังปีใหม่ของ 2556 นั้นยูเป็นหลีดคับ แล้วต้องซ้อมหลีดทุกๆวัน ก็จึงมีบ้างที่จะหยุดเรียนช่วงกลางวันแล้วนอนอยู่บ้าน ไอเราก็ตัวดีเลย วันไหนเค้าหยุดก็จะต้องหยุดเรียนแล้วตามไปอยู่ด้วยที่บ้านตลอด( ซึ่งเรื่องนี้พ่อกับแม่เราทั้งคู่ไม่รู้นะคับ ถ้ารู้คงโดนตีตายตั้งแต่ตอนนั้นแน่ๆ) กระทั่งวันที่ 16 มกราคม 2556 คับ ผมได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปเข้ารับการอบรมที่จัดขึ้น ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเค้าเอาตัวแทนนักเรียนจากโรงเรียนในกรุงเทพประมาณ 100 กว่าโรงเรียนมาไว้ และการอบรมในวันนั้น ก็เป็นเหตุให้ผมเริ่มมีอีกคนเข้ามาในชีวิตคับ คนๆนี้ชื่ออัดคับ อัดทำงานในเครือข่ายของเด็กและเยาวชนในกรุงเทพฯ และผมก็ดันชอบทำงานพวกนี้ เลยได้คุยกันค่อนข้างถูกคอ จนนำไปสู่การเข้าร่วมเครือข่ายของอัดคับ แต่การคุยกันระหว่างผมกับอัดนั้นในระยะแรกๆก็ต้องยอมรับว่าอ่อยกันแหล่ะคับ แล้วอัดก็ไม่รู้อีกตามเคยคับว่าผมมีพี่ทีกับยูอยู่แล้ว ดังนั้นช่วงหลังจากที่ผมไปอบรมกลับมา หลังเลิกเรียนผมก็จะไปหาอัดที่สำนักงาน (ที่บ้านเค้าเองนั่นแหล่ะคับ) โดยที่บอกยูว่าไปเรื่องงาน ยูก็โอเคก็เข้าใจผมนะคับ เพราะยูเองก็ซ้อมหลีดด้วย ผมจึงไปหาอัด ทำเป็นสนใจเรื่องงานเรื่องการ และด้วยความที่เป็นเด็กที่ทำงานด้วยกัน ผมก็เลยพาอัดเข้าบ้านอีกคน แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไรกัน บอกว่าเพื่อนที่ทำงานด้วยเฉยๆ และเริ่มมีอะไรกับอัดตั้งแต่นั้น (ผมป้องกันนะคับ) จนกระทั่งถึงวันวาเลนไทน์คับ แน่นอนว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ ทุกๆคนต่างอยากอยู่กับคนที่ตัวเองรักกันทั้งนั้น ซึ่งในวันนั้นก็ดันเป็นวันเกิดของพี่ทีพอดีด้วย แต่พี่ทีแกก็ไม่ได้ลงมาหาผมหรอกนะคับเพราะมีเรียน เย็นวันนั้นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ผมจึงพายูไปดูหนังคับ ดูที่ห้างแห่งหนึ่งแถวๆโรงเรียนนั่นแหล่ะ แต่พอออกมาจากโรงผมก็ต้องตกใจคับ เพราะเป็นอัด!! อัดมายืนรอผมอยู่หน้าโรง ผมเลยต้องบอกยูว่าขอเวลาแปปนึง ซึ่งยูก็เหมือนจะงอนผมนะคับ เลยเดินออกจากห้างและขึ้นรถกลับบ้านไปเลย สรุปแล้ววันนั้นจบลงที่อัดไปนอนบ้านผม และผมก็ยังคงแอบคุยกับพี่ทีและยูในตอนกลางคืนทั้งๆที่อัดอยู่ หลังจากวันนั้นมา ก็เป็นช่วงสอบที่ใกล้จะปิดเทอมใหญ่แล้ว ต่างคนก็ต่างอ่านหนังสือสอบของตัวเองไป แต่ผมกับยูก็ยังคงมีเวลาให้กันปกตินะคับ ด้วยความที่เราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเจอกัน และก็ยังคงไปกินข้าวเย็นด้วยกันปกติก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน และเมื่อปิดเทอมลง ผมกับยู เราก็ได้เจอกันน้อยลง แต่ก็มีนัดกันไปเที่ยวบ้าง ไปมาหากันที่บ้านบ้าง และดูเหมือนผมกับยูก็จะรักกันดีและรักกันมากในสายตาของคนอื่นๆ (จริงๆแล้วรู้สึกผิดนะคับเวลาทำเรื่องแบบนี้ แต่ก็ห้ามความเลวของตัวเองไม่ได้เลย) กระทั่งถึงสิ้นเดือนมีนาคม เมื่อพี่ทีปิดเทอมและจะลงมากรุงเทพเพื่อมาหาผม!!
ความรักเลวๆของผู้ชายคนหนึ่ง ถึงผู้ชายอีกคนหนึ่ง
ผมขอใช้ชื่อแทนตัวเองในนี้ว่า หมี นะคับ
เรื่องนี้เริ่มขึ้นวันที่ 11 พฤศจิกายน 2555 วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ และสมัยนั้นผมยังอยู่ในวัยมัธยม ผมเดินอยู่ในห้างแห่งหนึ่ง พร้อมกับข้อความในบีบีที่ทักเข้ามา โดยคนที่ทักผมเข้ามาในวันนั้น เป็นรุ่นพี่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกันกับผม ซึ่งผมจะเรียกในที่นี้ว่า ยู นะคับ ตอนแรกที่เห็นนั้นผมคุ้นหน้าคนๆนี้มากคับ แต่ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ เนื้อหาการสนทนาในวันนั้นก็เป็นเหมือนกับการจีบกันของคนทั่วไป แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกเค้าคือ "ผมมีแฟนแล้ว" ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วยอมรับเลยว่าเป็นคนที่ค่อนข้างจะเจ้าชู้ และถูกใจกับใครได้ง่าย และหลังจากนั้นผมก็คุยกับยูมาเรื่อยๆ โดยที่ยังคงคบกับแฟนผมไปด้วย อ้อ แฟนผมในตอนนั้นเป็นรุ่นพี่ เรียนอยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ซึ่งจะเรียกว่า พี่ที นะคับ ด้วยความที่ผมกับพี่ทีอยู่คนละจังหวัดกัน (ผมอยู่กรุงเทพฯ) จึงเป็นการง่ายที่จะอำนวยให้นิสัยของผมนั้นได้ร่าเริงอย่างเต็มที่ จึงคุยกับยูไปเรื่อยๆ และแน่นอนว่า เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มันก็ต้องเจอกันเป็นธรรมดา ดังนั้น หลังจากที่ผมเริ่มคุยกับยูแล้ว ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนก็จะมาเจอกัน ไปกินข้าวด้วยกัน ขี่มอไซเที่ยวแถวๆนั้นด้วยกัน และแน่นอนว่า ทั้งยูและพี่ที ต่างไม่มีใครรู้ว่าผมกำลังทำไม่ดีต่อเค้าทั้งคู่อยู่ซะแล้ว
อาจจะสงสัยใช่มั้ยคับ ว่าแล้วทำไมยูที่อยู่ใกล้ๆผมถึงไม่รู้เรื่องไม่อะไรเลย นั่นก็เป็นเพราะส่วนหนึ่งคือ พี่ทีไม่ได้เล่นบีบีกับผม จึงไม่กลัวว่าจะทักเข้ามา (ถ้าทักมาก็คงจะเป็นคนอื่นอีกอ่านะ) กับสองคือ ผมไม่ให้ยูยุ่งกับโทรศัพท์ผมเลย แล้วถามว่ายูยอมได้ยังไง ยูบอกว่าคงเป็นเพราะหลง เลยยอมๆทุกๆอย่าง ซึ่งผมกับยูก็พัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว (แต่ยังไม่เป็นแฟนกัน) และถึงขั้นมีอะไรกันครั้งแรกภายในเวลา 1 เดือนที่คุยกัน (เราทั้งคู่ต่างไม่ใช่ครั้งแรกของกันและกัน) ผมและยูต่างพากันเข้าบ้านของตัวเอง ซึ่งพ่อและแม่ของเราก็น่าจะรู้เรื่องของเราพอสมควร ซึ่งท่านก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร แต่ย้ำเตือนเสมอว่าให้พากันตั้งใจเรียนหนังสือ เรื่องราวดำเนินไปอย่างนั้นได้ซักระยะหนึ่ง รักกันคุยกันเถียงกันทะเลาะกันทุกๆวัน งอนกันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็จะไม่หายไปไหน ซักพักก็จะกลับมาเป็นปกติ แต่ก็มีการง้อกันบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้เค้าเฉาตายไปอย่างนั้น ยอมรับนะคับว่าตั้งแต่มียูก็เริ่มเหลวไหลบ้าง ช่วงหลังปีใหม่ของ 2556 นั้นยูเป็นหลีดคับ แล้วต้องซ้อมหลีดทุกๆวัน ก็จึงมีบ้างที่จะหยุดเรียนช่วงกลางวันแล้วนอนอยู่บ้าน ไอเราก็ตัวดีเลย วันไหนเค้าหยุดก็จะต้องหยุดเรียนแล้วตามไปอยู่ด้วยที่บ้านตลอด( ซึ่งเรื่องนี้พ่อกับแม่เราทั้งคู่ไม่รู้นะคับ ถ้ารู้คงโดนตีตายตั้งแต่ตอนนั้นแน่ๆ) กระทั่งวันที่ 16 มกราคม 2556 คับ ผมได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปเข้ารับการอบรมที่จัดขึ้น ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเค้าเอาตัวแทนนักเรียนจากโรงเรียนในกรุงเทพประมาณ 100 กว่าโรงเรียนมาไว้ และการอบรมในวันนั้น ก็เป็นเหตุให้ผมเริ่มมีอีกคนเข้ามาในชีวิตคับ คนๆนี้ชื่ออัดคับ อัดทำงานในเครือข่ายของเด็กและเยาวชนในกรุงเทพฯ และผมก็ดันชอบทำงานพวกนี้ เลยได้คุยกันค่อนข้างถูกคอ จนนำไปสู่การเข้าร่วมเครือข่ายของอัดคับ แต่การคุยกันระหว่างผมกับอัดนั้นในระยะแรกๆก็ต้องยอมรับว่าอ่อยกันแหล่ะคับ แล้วอัดก็ไม่รู้อีกตามเคยคับว่าผมมีพี่ทีกับยูอยู่แล้ว ดังนั้นช่วงหลังจากที่ผมไปอบรมกลับมา หลังเลิกเรียนผมก็จะไปหาอัดที่สำนักงาน (ที่บ้านเค้าเองนั่นแหล่ะคับ) โดยที่บอกยูว่าไปเรื่องงาน ยูก็โอเคก็เข้าใจผมนะคับ เพราะยูเองก็ซ้อมหลีดด้วย ผมจึงไปหาอัด ทำเป็นสนใจเรื่องงานเรื่องการ และด้วยความที่เป็นเด็กที่ทำงานด้วยกัน ผมก็เลยพาอัดเข้าบ้านอีกคน แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไรกัน บอกว่าเพื่อนที่ทำงานด้วยเฉยๆ และเริ่มมีอะไรกับอัดตั้งแต่นั้น (ผมป้องกันนะคับ) จนกระทั่งถึงวันวาเลนไทน์คับ แน่นอนว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ ทุกๆคนต่างอยากอยู่กับคนที่ตัวเองรักกันทั้งนั้น ซึ่งในวันนั้นก็ดันเป็นวันเกิดของพี่ทีพอดีด้วย แต่พี่ทีแกก็ไม่ได้ลงมาหาผมหรอกนะคับเพราะมีเรียน เย็นวันนั้นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ผมจึงพายูไปดูหนังคับ ดูที่ห้างแห่งหนึ่งแถวๆโรงเรียนนั่นแหล่ะ แต่พอออกมาจากโรงผมก็ต้องตกใจคับ เพราะเป็นอัด!! อัดมายืนรอผมอยู่หน้าโรง ผมเลยต้องบอกยูว่าขอเวลาแปปนึง ซึ่งยูก็เหมือนจะงอนผมนะคับ เลยเดินออกจากห้างและขึ้นรถกลับบ้านไปเลย สรุปแล้ววันนั้นจบลงที่อัดไปนอนบ้านผม และผมก็ยังคงแอบคุยกับพี่ทีและยูในตอนกลางคืนทั้งๆที่อัดอยู่ หลังจากวันนั้นมา ก็เป็นช่วงสอบที่ใกล้จะปิดเทอมใหญ่แล้ว ต่างคนก็ต่างอ่านหนังสือสอบของตัวเองไป แต่ผมกับยูก็ยังคงมีเวลาให้กันปกตินะคับ ด้วยความที่เราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเจอกัน และก็ยังคงไปกินข้าวเย็นด้วยกันปกติก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน และเมื่อปิดเทอมลง ผมกับยู เราก็ได้เจอกันน้อยลง แต่ก็มีนัดกันไปเที่ยวบ้าง ไปมาหากันที่บ้านบ้าง และดูเหมือนผมกับยูก็จะรักกันดีและรักกันมากในสายตาของคนอื่นๆ (จริงๆแล้วรู้สึกผิดนะคับเวลาทำเรื่องแบบนี้ แต่ก็ห้ามความเลวของตัวเองไม่ได้เลย) กระทั่งถึงสิ้นเดือนมีนาคม เมื่อพี่ทีปิดเทอมและจะลงมากรุงเทพเพื่อมาหาผม!!