ต่อจาก >>>
http://pantip.com/topic/34133276 (ตอนจบ)
# รักครั้งใหม่ คนรักเก่า
- หลังจากที่ผมเลิกกับเค้า ชีวิตของผมก็เปลี่ยนไป จากคนที่เคยอารมณ์ดี สนุกสนาน เฮฮา กลายเป็นคนที่เงียบ เศร้า เหงา ซึม ใจลอย เพราะคิดถึงเค้าตลอดเวลา คิดว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วหัวใจอ่อนแอมากๆ
ผมพยายามปิดกลั้นตัวเอง พยายามที่จะลืมทั้งหมด ทิ้งทุกอย่างที่ผ่านมา ความทรงจำ ไม่ว่าจะดี หรือ ไม่ดี ผมพยายามทิ้งมันทั้งหมด เฟสบุ๊ค เบอร์โทร แต่ มันไม่มีผลอะไรเลย เบอร์ของเธอที่ผมโทรหาทุกๆวัน ผมจำได้มันอยู่ในหัวของผม เฟสบุ๊คขนาดผมสมัครเฟสใหม่ มันขึ้นแนะนำเพื่อนมันยังมีเฟสของเธอขึ้นแนะนำ หลายๆอย่างทำให้ผมลืมเธอไม่ได้ สุดท้ายก็จมกับความทรมาร
- ผมพยายามมีแฟนใหม่หลายครั้ง พยายามรักคนที่เค้าเข้ามา พยายามที่จะให้คนอื่นมาเป็นตัวแทน(รู้ทั้งรู้ว่าแทนไม่ได้) หรือ ตัวที่จะทำให้ผมลืมเค้าไวๆ แต่ความจริงก็คือความจริง ผมลืมเค้าไม่ได้
- ผมตัดสินใจใหม่ ในเมื่อลืมไม่ได้ ผมก็เลือกที่จะไม่ลืม "เกือบทุกๆวัน ผมเข้าไปส่องเฟสเค้า ไปดูว่าเค้าเป็นยังไง(เค้าเป็นคนที่คอมเม้นต์ลงเฟสบ่อยมาก) เข้าไปดู ก็ทำให้ตัวเองเจ็บ ยิ่งดูยิ่งเจ็บ ยิ่งอยากได้เค้ากลับมา แต่แล้วผมก็ทนตัวเองไม่ไหว ทนที่จะเจ็บต่อไปไม่ได้
ผมไม่รู้ว่า ความรู้สึกของตัวผม ในตอนนั้น มันเป็นยังไงกันแน่ สับสนตัวเอง ทำอะไรไม่ถูก
- ผมหายจากการติดตามเธอไปนานพอสมควร นานจนทำให้ผมเกือบที่จะลืมเธอได้แล้ว แต่วันนึงผมก็ฝันถึงเธอ(สำหรับผมมันคือฝันร้าย) ทำให้ผมจำเธอได้อีกครั้ง ผมอยากรู้เธอเป็นยังไงบ้าง ก็เลยเข้าไปส่องหน้าเฟสเธออีกครั้ง การส่องเฟสเธอครั้งที่มันทำให้ผม รู้สึกร้อน ร้อนไปทั้งตัว มันทำให้ผมรู้สึก เจ็บ เจ็บมากๆ ภาพโปรไฟล์ที่เห็น เป็นภาพของเธอกับแฟนใหม่ ที่ทำงานที่เดียวกัน ตอนนั้น ทั้งๆที่รู้ว่ามันเจ็บมากๆ ผมก็เลือนดูภาพ ทุกภาพที่เธอมี ภาพคู่ที่เธอลง มีมากกว่า30ภาพ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปเที่ยว ตอนทำงาน หรือ ตอนที่อยู่กับพ่อกับแม่ของเธอ ผมนั่งดูทีละภาพ ด้วยความเจ็บปวด ผมคิดกับตัวเองว่า ทำไม ทำไมผมถึงยังรักเธอ ทำไม ทำไมผมถึงตัดใจไม่ได้ ผมเข้าเฟสที่เคยมีเธอเป็นเพื่อน แอดไปหาเธอ คุยกับเธอ เราคุยกัน ทำครั้งที่เธอตอบ เธอเหมือนลำคาน
- วันนึงผมเลยสมัครเฟสใหม่เพื่อที่จะแอดไปหาเธอ เข้าไปคุยกับเธอ ในชื่อของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม (ตอนนั้นผมคิดว่าแค่ได้คุยกับเธอก็พอแล้ว ถึงเธอจะไม่รู้ว่าเป็นผม ให้เธอคุยกับผมเหมือนผมเป็นคนอื่น ก็ดีมากแล้ว) ตอนนั้นก็รู้สึกดีนะที่เธอคุยด้วย เราคุยกันนานครับ 8เดือน คุยกันโดยที่ไม่ได้คุยโทรศัพกัน คุยกันผ่านเฟสเท่านั้น คุยกันโดยที่เธอไม่รู้ตัวจริงของผม ว่าผมเป็นคนรักเก่าของเธอ
- ระหว่างที่ผมคุยกับเธอ หน้าเฟสเธอ ผมเริ่มเห็นสิ่งที่ทำให้ผมยิ้มได้ และก็สะใจสุดๆ เธอเริ่มมีการทะเลาะกับแฟนของเธอ เริ่มมีการบ่นถึงความรักของเธอ และผมก็เห็นโพส โพสนึง ที่ทำให้ผมยิ้มได้สุดๆ เธอโพสว่า "คิดถึงรักเก่าที่เคยมี" ตอนนั้นเอง ผมเข้าไปคุยกับเธอ ถามถึงว่าเธอเป็นอะไร ตอนนั้นเธอไม่พูดกับผม แล้วเธอก็หายไป 2-3วัน วันนึงเธอทักมาหาผม บอกว่าขอเบอร์หน่อย ตอนนั้นผมตกใจมากเพราะไม่รู้จะเอาเบอร์ใหนให้ไป ก็เลยรีบไปซื้อซิมมาใหม่ แล้วก็เอาให้เธอเราเริ่มคุยกัน ตอนนั้นผมก็กลัวๆเธอจะจำเสียงได้ ไม่นานเธอก็โทรมาหาผม ผมรับสาย ปลายสายผมได้ยินเสียงเธอร้องไห้ ก็เลยถามกลับไปว่าเป็นอะไร (จริงๆแล้วผมก็พอรู้แหละว่าเธอเป็นอะไร จากที่ผมส่องหน้าเฟสเธอ ----- แฟนเธอมีหญิงใหม่ แล้วก็ทิ้งเธอ) แล้วเธอก็บ่นๆ ระบายให้ผมฟัง เราคุยกันนานเลยครับ ครั้งแรกที่เธอได้คุยกับผมอีกคน คุยกันนานมาก 4-5ชั่วโมง ได้ คุยกันถึงเช้าเลย
- หลังจากวันนั้น ผมก็เริ่มที่จะมีความสุขอีกครั้ง หลังจากวันนั้น เราเริ่มโทรคุยกันบ่อยขึ้น จนวันนึงเธอได้เอะใจอะไรขึ้นมาไม่รู้บอกว่า เสียงผมเหมือนแฟนเก่า ที่เคยคบกันเลย ผมยิ้ม แล้วตอบกลับไปว่า เสียงในโทรศัพท์มันก็คล้ายๆกันหมดนั้นแหละ แล้วเธอก็ไม่ได้เอะใจอีก เราคุยกันทุกวัน เหมือนคนรักกัน ผมเริ่มคิดแล้วว่า เธอรู้สึกดีกับผม วันนึงผมถามเธอไปตรงๆว่า รู้สึกยังไงกับผม ผมขอให้เธอพูดตรงๆ รู้สึกอะไร เพราะอะไร ขอให้บอกตรงๆ
เธอตอบกับผมประมาณว่า รู้สึกดี นิสัยของผมเหมือนแฟนเก่าเค้า (ผมนี้แหละ)
- ผลจากที่คุยกัน ในเฟส8เดือน โทรศัพท์อีก5เดือน เธออยากเจอกับผม เธอขอนัดเจอผม ซึ้งมันทำให้ผมตกใจมาก แต่ก็ดีใจ ที่จะได้เจอเธออีกครั้ง ผมเลยตอบตกลงไป
- ผมเตรียมตัวอย่างดีก่อนจะไปตามนัด ที่เรานัดกันไว้ ผมไม่ลืมที่จะใส่สร้อยเส้นนึงไป มันเป็นสร้อยรูปวงกลมแบบมีฝา เปิด-ปิด ข้างในเป็นภาษาอังกฤษ เขียนไว้บนกระดาษเล็กๆ ข้อความแปลได้ว่า "ฉันกับเธอรักกัน ไม่ว่าจะนานแค่ใหน เราก็จะรักกันตลอดไป ฉันรักเธอนะ" ผมตื่นเต้นที่จะได้เจอเธออีกครั้ง แต่ก็กลัว เมื่อเธอรู้ว่าผมเป็นใคร กลัวว่าเธอจะโกรธ
- ถึงเวลานัด ถึงสถานที่ที่นัดไว้ ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ผมตกใจ และ ไม่กล้า ที่จะเข้าไปหาเธอ แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือ เอาสร้อยที่ใส่ไว้ ใส่แล้วให้มันโชว์อยู่ที่คอ เดินเข้าไปหาเธอ --------------------------------------- เธอเห็นผม เธอมองหน้าผม เรามองหน้ากัน ผมยิ้มให้เธอ เธอเงียบ เราสองคนเงียบ ------------------- เธอเริ่มมีน้ำตา ผมพูดกับเธอว่า "สวัสดี ! จำกันได้มั้ย ไม่นานเธอก็เข้ามากอดผม แล้วก็ร้องไห้กับผม ผมโอบกอดเธอ ด้วยความคิดถึง แล้วก็ปลอบโยนเธอ ผมถามเธอว่า "ร้องไห้ทำไม คิดถึงหรอ เสียใจหรอ หรือ เป็นอะไร เธอไม่ตอบ ผมได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของเธอ ไม่นานเธอก็พูดกับผมว่า "ขอโทด
- หลังจากที่เจอกันวันนั้น เราสองคนก็รักกัน และคบกันมาตลอด ตอนนี้ก็ 13ปีแล้ว ผมมีความสุขมาก ผมว่ามันคุ้ม กับการรอคอยของผม 4ปี 7เดือน 13วัน (รวมทั้งหมด ก่อนเจอกันอีกครั้ง)
#จบ
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
บทสรุป ความรัก ความหวัง สิ่งที่เลือก รักครั้งใหม่ คนรักเก่า
# รักครั้งใหม่ คนรักเก่า
- หลังจากที่ผมเลิกกับเค้า ชีวิตของผมก็เปลี่ยนไป จากคนที่เคยอารมณ์ดี สนุกสนาน เฮฮา กลายเป็นคนที่เงียบ เศร้า เหงา ซึม ใจลอย เพราะคิดถึงเค้าตลอดเวลา คิดว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วหัวใจอ่อนแอมากๆ
ผมพยายามปิดกลั้นตัวเอง พยายามที่จะลืมทั้งหมด ทิ้งทุกอย่างที่ผ่านมา ความทรงจำ ไม่ว่าจะดี หรือ ไม่ดี ผมพยายามทิ้งมันทั้งหมด เฟสบุ๊ค เบอร์โทร แต่ มันไม่มีผลอะไรเลย เบอร์ของเธอที่ผมโทรหาทุกๆวัน ผมจำได้มันอยู่ในหัวของผม เฟสบุ๊คขนาดผมสมัครเฟสใหม่ มันขึ้นแนะนำเพื่อนมันยังมีเฟสของเธอขึ้นแนะนำ หลายๆอย่างทำให้ผมลืมเธอไม่ได้ สุดท้ายก็จมกับความทรมาร
- ผมพยายามมีแฟนใหม่หลายครั้ง พยายามรักคนที่เค้าเข้ามา พยายามที่จะให้คนอื่นมาเป็นตัวแทน(รู้ทั้งรู้ว่าแทนไม่ได้) หรือ ตัวที่จะทำให้ผมลืมเค้าไวๆ แต่ความจริงก็คือความจริง ผมลืมเค้าไม่ได้
- ผมตัดสินใจใหม่ ในเมื่อลืมไม่ได้ ผมก็เลือกที่จะไม่ลืม "เกือบทุกๆวัน ผมเข้าไปส่องเฟสเค้า ไปดูว่าเค้าเป็นยังไง(เค้าเป็นคนที่คอมเม้นต์ลงเฟสบ่อยมาก) เข้าไปดู ก็ทำให้ตัวเองเจ็บ ยิ่งดูยิ่งเจ็บ ยิ่งอยากได้เค้ากลับมา แต่แล้วผมก็ทนตัวเองไม่ไหว ทนที่จะเจ็บต่อไปไม่ได้ ผมไม่รู้ว่า ความรู้สึกของตัวผม ในตอนนั้น มันเป็นยังไงกันแน่ สับสนตัวเอง ทำอะไรไม่ถูก
- ผมหายจากการติดตามเธอไปนานพอสมควร นานจนทำให้ผมเกือบที่จะลืมเธอได้แล้ว แต่วันนึงผมก็ฝันถึงเธอ(สำหรับผมมันคือฝันร้าย) ทำให้ผมจำเธอได้อีกครั้ง ผมอยากรู้เธอเป็นยังไงบ้าง ก็เลยเข้าไปส่องหน้าเฟสเธออีกครั้ง การส่องเฟสเธอครั้งที่มันทำให้ผม รู้สึกร้อน ร้อนไปทั้งตัว มันทำให้ผมรู้สึก เจ็บ เจ็บมากๆ ภาพโปรไฟล์ที่เห็น เป็นภาพของเธอกับแฟนใหม่ ที่ทำงานที่เดียวกัน ตอนนั้น ทั้งๆที่รู้ว่ามันเจ็บมากๆ ผมก็เลือนดูภาพ ทุกภาพที่เธอมี ภาพคู่ที่เธอลง มีมากกว่า30ภาพ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปเที่ยว ตอนทำงาน หรือ ตอนที่อยู่กับพ่อกับแม่ของเธอ ผมนั่งดูทีละภาพ ด้วยความเจ็บปวด ผมคิดกับตัวเองว่า ทำไม ทำไมผมถึงยังรักเธอ ทำไม ทำไมผมถึงตัดใจไม่ได้ ผมเข้าเฟสที่เคยมีเธอเป็นเพื่อน แอดไปหาเธอ คุยกับเธอ เราคุยกัน ทำครั้งที่เธอตอบ เธอเหมือนลำคาน
- วันนึงผมเลยสมัครเฟสใหม่เพื่อที่จะแอดไปหาเธอ เข้าไปคุยกับเธอ ในชื่อของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม (ตอนนั้นผมคิดว่าแค่ได้คุยกับเธอก็พอแล้ว ถึงเธอจะไม่รู้ว่าเป็นผม ให้เธอคุยกับผมเหมือนผมเป็นคนอื่น ก็ดีมากแล้ว) ตอนนั้นก็รู้สึกดีนะที่เธอคุยด้วย เราคุยกันนานครับ 8เดือน คุยกันโดยที่ไม่ได้คุยโทรศัพกัน คุยกันผ่านเฟสเท่านั้น คุยกันโดยที่เธอไม่รู้ตัวจริงของผม ว่าผมเป็นคนรักเก่าของเธอ
- ระหว่างที่ผมคุยกับเธอ หน้าเฟสเธอ ผมเริ่มเห็นสิ่งที่ทำให้ผมยิ้มได้ และก็สะใจสุดๆ เธอเริ่มมีการทะเลาะกับแฟนของเธอ เริ่มมีการบ่นถึงความรักของเธอ และผมก็เห็นโพส โพสนึง ที่ทำให้ผมยิ้มได้สุดๆ เธอโพสว่า "คิดถึงรักเก่าที่เคยมี" ตอนนั้นเอง ผมเข้าไปคุยกับเธอ ถามถึงว่าเธอเป็นอะไร ตอนนั้นเธอไม่พูดกับผม แล้วเธอก็หายไป 2-3วัน วันนึงเธอทักมาหาผม บอกว่าขอเบอร์หน่อย ตอนนั้นผมตกใจมากเพราะไม่รู้จะเอาเบอร์ใหนให้ไป ก็เลยรีบไปซื้อซิมมาใหม่ แล้วก็เอาให้เธอเราเริ่มคุยกัน ตอนนั้นผมก็กลัวๆเธอจะจำเสียงได้ ไม่นานเธอก็โทรมาหาผม ผมรับสาย ปลายสายผมได้ยินเสียงเธอร้องไห้ ก็เลยถามกลับไปว่าเป็นอะไร (จริงๆแล้วผมก็พอรู้แหละว่าเธอเป็นอะไร จากที่ผมส่องหน้าเฟสเธอ ----- แฟนเธอมีหญิงใหม่ แล้วก็ทิ้งเธอ) แล้วเธอก็บ่นๆ ระบายให้ผมฟัง เราคุยกันนานเลยครับ ครั้งแรกที่เธอได้คุยกับผมอีกคน คุยกันนานมาก 4-5ชั่วโมง ได้ คุยกันถึงเช้าเลย
- หลังจากวันนั้น ผมก็เริ่มที่จะมีความสุขอีกครั้ง หลังจากวันนั้น เราเริ่มโทรคุยกันบ่อยขึ้น จนวันนึงเธอได้เอะใจอะไรขึ้นมาไม่รู้บอกว่า เสียงผมเหมือนแฟนเก่า ที่เคยคบกันเลย ผมยิ้ม แล้วตอบกลับไปว่า เสียงในโทรศัพท์มันก็คล้ายๆกันหมดนั้นแหละ แล้วเธอก็ไม่ได้เอะใจอีก เราคุยกันทุกวัน เหมือนคนรักกัน ผมเริ่มคิดแล้วว่า เธอรู้สึกดีกับผม วันนึงผมถามเธอไปตรงๆว่า รู้สึกยังไงกับผม ผมขอให้เธอพูดตรงๆ รู้สึกอะไร เพราะอะไร ขอให้บอกตรงๆ
เธอตอบกับผมประมาณว่า รู้สึกดี นิสัยของผมเหมือนแฟนเก่าเค้า (ผมนี้แหละ)
- ผลจากที่คุยกัน ในเฟส8เดือน โทรศัพท์อีก5เดือน เธออยากเจอกับผม เธอขอนัดเจอผม ซึ้งมันทำให้ผมตกใจมาก แต่ก็ดีใจ ที่จะได้เจอเธออีกครั้ง ผมเลยตอบตกลงไป
- ผมเตรียมตัวอย่างดีก่อนจะไปตามนัด ที่เรานัดกันไว้ ผมไม่ลืมที่จะใส่สร้อยเส้นนึงไป มันเป็นสร้อยรูปวงกลมแบบมีฝา เปิด-ปิด ข้างในเป็นภาษาอังกฤษ เขียนไว้บนกระดาษเล็กๆ ข้อความแปลได้ว่า "ฉันกับเธอรักกัน ไม่ว่าจะนานแค่ใหน เราก็จะรักกันตลอดไป ฉันรักเธอนะ" ผมตื่นเต้นที่จะได้เจอเธออีกครั้ง แต่ก็กลัว เมื่อเธอรู้ว่าผมเป็นใคร กลัวว่าเธอจะโกรธ
- ถึงเวลานัด ถึงสถานที่ที่นัดไว้ ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ผมตกใจ และ ไม่กล้า ที่จะเข้าไปหาเธอ แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือ เอาสร้อยที่ใส่ไว้ ใส่แล้วให้มันโชว์อยู่ที่คอ เดินเข้าไปหาเธอ --------------------------------------- เธอเห็นผม เธอมองหน้าผม เรามองหน้ากัน ผมยิ้มให้เธอ เธอเงียบ เราสองคนเงียบ ------------------- เธอเริ่มมีน้ำตา ผมพูดกับเธอว่า "สวัสดี ! จำกันได้มั้ย ไม่นานเธอก็เข้ามากอดผม แล้วก็ร้องไห้กับผม ผมโอบกอดเธอ ด้วยความคิดถึง แล้วก็ปลอบโยนเธอ ผมถามเธอว่า "ร้องไห้ทำไม คิดถึงหรอ เสียใจหรอ หรือ เป็นอะไร เธอไม่ตอบ ผมได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของเธอ ไม่นานเธอก็พูดกับผมว่า "ขอโทด
- หลังจากที่เจอกันวันนั้น เราสองคนก็รักกัน และคบกันมาตลอด ตอนนี้ก็ 13ปีแล้ว ผมมีความสุขมาก ผมว่ามันคุ้ม กับการรอคอยของผม 4ปี 7เดือน 13วัน (รวมทั้งหมด ก่อนเจอกันอีกครั้ง)
#จบ
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ