http://pantip.com/topic/34117127
#สิ่งที่เลือก
- หลังจากที่เธอเรียนจบ ม.6 เธอเลือกที่จะทำงาน ในขณะนั้นผมเรียนต่อขึ้น ปวช.2 ซึ้งตอนนั้นเราทั้งสองคนก็พอรู้กันแล้วว่า คงจะได้เจอกันน้อยลง ไม่บ่อยเหมือนที่ผ่านมา
- เราเจอกันเดือนละครั้ง ทุกครั้งที่เจอกันเราสองคนจะทำทุกเวลาให้มีค่ามากที่สุด เราจะคุยกันทุกครั้ง เราจะย้ำกันตลอดว่า ใจของเราทั้งสองคนต้องเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหวกับใคร แต่ถึงให้เราสองคนพูดกันยังไง เราทั้งสองคน ต่างคนต่างก็คิดเหมือนๆกันอยู่ว่า รักกันยังไง ก็ต้องแพ้ความไกล้ชิด แล้วเราทั้งสองคนก็คิดเหมือนกันอีกข้อว่า ไม่ได้กลัวที่อีกฝ่ายจะหวั่นไหวกับใคร แต่กลัวใจตัวเองมากกว่าที่จะไม่เข้มแข็งพอ และจะทำให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่.แม้จะรู้ถึงข้อนั้นยังไงก็ทำได้แค่เพียงทำทุกวันที่ยังมีกันและกันให้ดีที่สุด
- และแล้วก็มาถึงวันที่อีกคนเปลี่ยนไป ความรักเริ่มเจือจางลง จากที่ไม่เคยคิดระแวง ต้องกลายมาเป็นระแวงตลอดเวลา จากที่ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ ก็ต้องมาทะเลาะกัน จากที่ไม่เคยต้องตามเช็ค ก็ต้องตามเช็ค จากคนที่รักกันมากๆเหมือนคนรักกันใหม่ๆ ต้องกลายมาเป็นคนที่...เหมือนเสื้อตัวโปรดตัวนึง ที่ใส่บ่อยๆ แต่แล้วเมื่อมีเสื้อตัวใหม่เข้ามา ก็ใส่สลับกัน ตัวใหม่บ้าง ตัวเก่าบ้าง ถึงจะมีตัวใหม่ แต่ก็ไม่เคยทิ้งตัวเก่า และไม่นาน เสื้อตัวเก่าก็ถูกทิ้งไป
- ระหว่างนั้นผมพยายามทำให้เธอกลับมาเป็นคนเก่าของผม อดทนอดกลั้นตลอด พยายามทุกทางให้เธอกลับมา ผมคิดเสมอว่า มันก็แค่สิ่งที่ใหม่กว่า ไม่นานเดี๋ยวเธอก็รู้ว่าใครที่รักเธอจริงๆ ผมเชื่อมาตลอดว่าผมสามารถเอาความรักของผมชนะใจเธอได้ ตลอดเวลาที่ผมพยายามผมไม่เคยยกเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาของเราสองคนมาพูดให้เธอฟัง เพราะผมไม่คิดว่าเธอจะมองเห็นถึงอดีต ในตอนที่เธอเป็นแบบนี้ ผมพยายามเอาปัจจุบันเข้าสู้ ให้เธอเห็นว่าผมรักเธอมากขนาดใหน แต่....สิ่งที่ผมพยายามมาตลอดมันไม่มีผลอะไรกับเธอเลย เธอพูดกลับผมมาว่า ขอโทดนะ!! หยุดพยายามเถอะ ใจเราไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว ใจของเราเป็นของคนอื่นไปแล้ว เราไม่ได้รักเธอแล้ว!!! และเธอก็จากผมไป........ แต่ก่อนที่การคุยกันครั้งสุดท้ายของเราสองคนจะจบลงผมได้พูดกับเธอไว้ว่า เจอกันอีกครั้งเมื่อไหร่ เธอต้องเสียน้ำตาแน่ๆ คอยดูนะ "หัวเราะ~~!!! TT
- หลังจากที่ผมกับเธอเลิกกัน
ผมคิดว่าหลายๆคน "คงเลือก"ที่จะหารักใหม่ หรือ อาจจะรอให้รักเก่ากลับมา แต่ไม่รู้สิ สำหรับผม ผมเลือกที่จะรอ.................. ผมไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรที่งี่เง่ามั้ย ไม่รู้ว่าไร้สาระรึเปล่า แต่ผมเลือกที่จะรอ รอไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ใจของผมยังไม่ลืมเธอ ผมก็จะรอไปเรื่อยๆ รอให้คนรักเก่าของผมกลับมา คำพูดที่ผมพูดไว้กับเธอว่า "เจอกันอีกครั้งเมื่อไหร่ เธอต้องเสียน้ำตาแน่ๆ" อาจจะดูเหมือนเป็นคำพูดน่ากลัวสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับผมแล้ว นั้นเป็นคำพูดที่ทำให้ผมไม่ท้อที่จะรอเธอ เป็นคำพูดที่เป็นทางเดินให้ผม เป็นคำพูดที่ผมต้องมั่นใจในทางเดินครั้งนี้ และผมจะลองเดินไปบนเส้นทางที่เลือก ถึงแม้ปลายทางจะออกมาดี หรือ ไม่ดี ผมก็จะขอลองเสี่ยงกับมันเต็มที่
# สงสัยหรอ?? งงกันมั้ยกับคำพูดของผม อยากรู้มั้ยหละ?? [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เดี๋ยวผมมาต่อให้ ครั้งหน้าจบละ
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)
ความรัก ความหวัง สิ่งที่เลือก รักครั้งใหม่ คนรักเก่า
#สิ่งที่เลือก
- หลังจากที่เธอเรียนจบ ม.6 เธอเลือกที่จะทำงาน ในขณะนั้นผมเรียนต่อขึ้น ปวช.2 ซึ้งตอนนั้นเราทั้งสองคนก็พอรู้กันแล้วว่า คงจะได้เจอกันน้อยลง ไม่บ่อยเหมือนที่ผ่านมา
- เราเจอกันเดือนละครั้ง ทุกครั้งที่เจอกันเราสองคนจะทำทุกเวลาให้มีค่ามากที่สุด เราจะคุยกันทุกครั้ง เราจะย้ำกันตลอดว่า ใจของเราทั้งสองคนต้องเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหวกับใคร แต่ถึงให้เราสองคนพูดกันยังไง เราทั้งสองคน ต่างคนต่างก็คิดเหมือนๆกันอยู่ว่า รักกันยังไง ก็ต้องแพ้ความไกล้ชิด แล้วเราทั้งสองคนก็คิดเหมือนกันอีกข้อว่า ไม่ได้กลัวที่อีกฝ่ายจะหวั่นไหวกับใคร แต่กลัวใจตัวเองมากกว่าที่จะไม่เข้มแข็งพอ และจะทำให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่.แม้จะรู้ถึงข้อนั้นยังไงก็ทำได้แค่เพียงทำทุกวันที่ยังมีกันและกันให้ดีที่สุด
- และแล้วก็มาถึงวันที่อีกคนเปลี่ยนไป ความรักเริ่มเจือจางลง จากที่ไม่เคยคิดระแวง ต้องกลายมาเป็นระแวงตลอดเวลา จากที่ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ ก็ต้องมาทะเลาะกัน จากที่ไม่เคยต้องตามเช็ค ก็ต้องตามเช็ค จากคนที่รักกันมากๆเหมือนคนรักกันใหม่ๆ ต้องกลายมาเป็นคนที่...เหมือนเสื้อตัวโปรดตัวนึง ที่ใส่บ่อยๆ แต่แล้วเมื่อมีเสื้อตัวใหม่เข้ามา ก็ใส่สลับกัน ตัวใหม่บ้าง ตัวเก่าบ้าง ถึงจะมีตัวใหม่ แต่ก็ไม่เคยทิ้งตัวเก่า และไม่นาน เสื้อตัวเก่าก็ถูกทิ้งไป
- ระหว่างนั้นผมพยายามทำให้เธอกลับมาเป็นคนเก่าของผม อดทนอดกลั้นตลอด พยายามทุกทางให้เธอกลับมา ผมคิดเสมอว่า มันก็แค่สิ่งที่ใหม่กว่า ไม่นานเดี๋ยวเธอก็รู้ว่าใครที่รักเธอจริงๆ ผมเชื่อมาตลอดว่าผมสามารถเอาความรักของผมชนะใจเธอได้ ตลอดเวลาที่ผมพยายามผมไม่เคยยกเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาของเราสองคนมาพูดให้เธอฟัง เพราะผมไม่คิดว่าเธอจะมองเห็นถึงอดีต ในตอนที่เธอเป็นแบบนี้ ผมพยายามเอาปัจจุบันเข้าสู้ ให้เธอเห็นว่าผมรักเธอมากขนาดใหน แต่....สิ่งที่ผมพยายามมาตลอดมันไม่มีผลอะไรกับเธอเลย เธอพูดกลับผมมาว่า ขอโทดนะ!! หยุดพยายามเถอะ ใจเราไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว ใจของเราเป็นของคนอื่นไปแล้ว เราไม่ได้รักเธอแล้ว!!! และเธอก็จากผมไป........ แต่ก่อนที่การคุยกันครั้งสุดท้ายของเราสองคนจะจบลงผมได้พูดกับเธอไว้ว่า เจอกันอีกครั้งเมื่อไหร่ เธอต้องเสียน้ำตาแน่ๆ คอยดูนะ "หัวเราะ~~!!! TT
- หลังจากที่ผมกับเธอเลิกกัน
ผมคิดว่าหลายๆคน "คงเลือก"ที่จะหารักใหม่ หรือ อาจจะรอให้รักเก่ากลับมา แต่ไม่รู้สิ สำหรับผม ผมเลือกที่จะรอ.................. ผมไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรที่งี่เง่ามั้ย ไม่รู้ว่าไร้สาระรึเปล่า แต่ผมเลือกที่จะรอ รอไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ใจของผมยังไม่ลืมเธอ ผมก็จะรอไปเรื่อยๆ รอให้คนรักเก่าของผมกลับมา คำพูดที่ผมพูดไว้กับเธอว่า "เจอกันอีกครั้งเมื่อไหร่ เธอต้องเสียน้ำตาแน่ๆ" อาจจะดูเหมือนเป็นคำพูดน่ากลัวสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับผมแล้ว นั้นเป็นคำพูดที่ทำให้ผมไม่ท้อที่จะรอเธอ เป็นคำพูดที่เป็นทางเดินให้ผม เป็นคำพูดที่ผมต้องมั่นใจในทางเดินครั้งนี้ และผมจะลองเดินไปบนเส้นทางที่เลือก ถึงแม้ปลายทางจะออกมาดี หรือ ไม่ดี ผมก็จะขอลองเสี่ยงกับมันเต็มที่
# สงสัยหรอ?? งงกันมั้ยกับคำพูดของผม อยากรู้มั้ยหละ?? [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)