สวัสดีครับ ต่อจากกระทู้นี้ >>>
http://pantip.com/topic/34113857
- หลังจากจบ ม.3 ความรักของผมก็เปลี่ยนไป... เปลี่ยนไปยังไงนั้น ลองอ่านต่อกันดูนะครับ
#ความหวัง
- ผมจบ ม.3 ขึ้น ม.4 หรือ ปวช.1 เธอขึ้น ม.6 ผมได้เลือกที่จะเข้าไปเรียนต่อในตัวจังหวัด เรียนสายอาชีพ(เทคนิค) เพราะจังหวัดที่เธออยู่นั้น มันอยู่ติดกับจังหวัดที่ผมอยู่ ซึ้งผมคิดว่าการที่ผมมาเรียนที่นี้ มันจะทำให้ผมกับเธอได้เจอกัน แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด ผมเข้ามาเรียนได้ไม่นาน 2-3อาทิตย์ วันนึงผมก็เริ่มที่จะขอนัดเธอให้มาเจอกัน เธอตกลงที่จะมาเจอผม โอ้วววววววว!!! ผมโครตดีใจเลย เราตกลงกันว่าเราจะมาเจอกันในวันธรรมดา จันทร์-ศุกร์ เท่านั้น ทำไมน่ะหรอ?? เรามีเรียนไงครับ เราสองคนมีเรียนทั้งคู่ มาเจอกันโดยการโดดเรียนมาหากัน 555 ซึ้งมันเป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก แต่ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วว่ามันจะดีหรือไม่ดี ผมขอแค่ ผมได้เจอกับเธอเท่านั้น
- ก่อนถึงวันนัดเจอ 2วัน ผมได้บอกแม่ล่วงหน้าว่า ผมจะขอเอารถมอไซค์ไปวิลัยนะ แล้วผมก็อ้างเหตุผล(โกหก)สารพัด สุดท้ายก็ได้มาครับ โฮ้วเย้!!
พอถึงวันที่ผมกับเธอจะได้เจอกัน วันนั้นผมขับรถออกจากบ้านแต่เช้าเลย เพราะกลัวจะไปตามนัดสาย 555 ระหว่างนั้นเราก็โทรศัพท์คุยกันบ้าง แล้วก็ตกลงกันบ้างจะไปใหน เมื่อผมไปถึงสถานที่ ที่นัดกันไว้ ผมมองไปรอบๆ แล้วสายตาของผมก็หยุดที่ผู้หญิงคนนึง เธออยู่คนละฝั่งถนนกับผม ผมไม่ค่อยแน่จัยว่าใช่เธอรึเปล่า ผมเลยหยิบโทรศัพท์โทรหาเธออีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่า นั้นคือเธอ ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดด ระหว่างที่รอโทรศัพท์ ผมก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น เธอไม่มีทีท่าว่าจะรับสายเลย กลับมองๆซ้ายขวา เหมือนรอใครอยู่ ผมรู้สึกผิดหวังนิดๆ แต่ก็ลองโทรอีกครั้ง คราวนี้เธอรับสายแล้วบอกผมว่า....
ทำไมไม่ข้ามมารับสักที แล้วเธอก็หัวเราะ แล้วก็ถามผมกลับว่า ทำไม? ไม่แน่จัยหรอว่าใช่รึเปล่า...... #ปั๊ดโถ่!! นี้แกล้งหรอ ผมตอบ! วางสายปุ๊บ ผมก็ขับรถไปรับเธออีกฝั่ง ซึ้งเมื่อผมไปอยู่ต่อหน้าเธอ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย มันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว มันเขิล มันอาย แบบสุดๆอ่ะ ผมแทบจะไม่กล้ามองหน้าเธอเลย แต่เธอก็พยายามที่จะเข้ามาไกล้ พยายามมองหน้า อ๊ากกกกก!!! ผมถูกเธอแกล้ง สุดท้ายเมื่อผมเริ่มปรับตัวได้ผมก็เริ่มถามเธอว่าจะไปใหนกันดี คุยกันไปคุยกันมา ก็คิดกันไม่ได้ว่าจะไปใหน .... ตอนนั้นในหัวผมคิดอะไรก็ไม่รู้ ผมคิดว่า ผมอยากจะได้เธอ อยากจะมีอะไรกับเธอ เห้ยยยยยยยยย เจอกันครั้งแรกจะมีอะไรกันแล้วหรอ แล้วผมก็หยุดความคิดนั้นได้ หลังจากที่ตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปใหน ผมก็พาเธอขับรถเล่นไปเรื่อยๆ ไปๆมาๆ เริ่มง่วงๆกันทั้งคู่ สุดท้ายก็พากันเข้าโรงแรม "เห้ยยยยย #ตัดบท
- หลังจากเข้าโรงแรม ผมกับเธอมีอะไรกันตามระเบียบ ถึงเวลากลับ ผมก็ไปส่งเธอ....... หลังจากวันนั้น เราก็นัดเจอกัน อาทิตย์ละ 2-3ครั้ง เราเจอกันบ่อยขึ้น มันทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น มันทำให้ผมหวังถึงอนาคตไว้ว่า ขอให้ผมกับเธอรักกันแบบนี้นานๆ วันนึงเธอได้พาผมไปที่บ้านเธอ พาไปให้รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ใหน หลังจากนั้นเมื่อผมจะมารับเธอ ผมก็จะมารับเธอที่บ้าน ตลอดเวลาที่ผมเรียน ปวช.1 ผมก็เรียนบ้างโดดบ้าง โดดเพื่อที่จะได้มาเจอกับเธอ ความรักของผมกับเธอก็เป็นไปอย่างราบรื้นเรื่อยมา จนถึงวันที่เธอเรียนจบ ม.6 และแล้วมันก็มาถึงจุดเปลี่ยนความรักของผมกับเธออีกครั้ง...........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เดี๋ยวมาต่อให้ครับ
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)
ความรัก ความหวัง สิ่งที่เลือก รักครั้งใหม่ คนรักเก่า
- หลังจากจบ ม.3 ความรักของผมก็เปลี่ยนไป... เปลี่ยนไปยังไงนั้น ลองอ่านต่อกันดูนะครับ
#ความหวัง
- ผมจบ ม.3 ขึ้น ม.4 หรือ ปวช.1 เธอขึ้น ม.6 ผมได้เลือกที่จะเข้าไปเรียนต่อในตัวจังหวัด เรียนสายอาชีพ(เทคนิค) เพราะจังหวัดที่เธออยู่นั้น มันอยู่ติดกับจังหวัดที่ผมอยู่ ซึ้งผมคิดว่าการที่ผมมาเรียนที่นี้ มันจะทำให้ผมกับเธอได้เจอกัน แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด ผมเข้ามาเรียนได้ไม่นาน 2-3อาทิตย์ วันนึงผมก็เริ่มที่จะขอนัดเธอให้มาเจอกัน เธอตกลงที่จะมาเจอผม โอ้วววววววว!!! ผมโครตดีใจเลย เราตกลงกันว่าเราจะมาเจอกันในวันธรรมดา จันทร์-ศุกร์ เท่านั้น ทำไมน่ะหรอ?? เรามีเรียนไงครับ เราสองคนมีเรียนทั้งคู่ มาเจอกันโดยการโดดเรียนมาหากัน 555 ซึ้งมันเป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก แต่ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วว่ามันจะดีหรือไม่ดี ผมขอแค่ ผมได้เจอกับเธอเท่านั้น
- ก่อนถึงวันนัดเจอ 2วัน ผมได้บอกแม่ล่วงหน้าว่า ผมจะขอเอารถมอไซค์ไปวิลัยนะ แล้วผมก็อ้างเหตุผล(โกหก)สารพัด สุดท้ายก็ได้มาครับ โฮ้วเย้!!
พอถึงวันที่ผมกับเธอจะได้เจอกัน วันนั้นผมขับรถออกจากบ้านแต่เช้าเลย เพราะกลัวจะไปตามนัดสาย 555 ระหว่างนั้นเราก็โทรศัพท์คุยกันบ้าง แล้วก็ตกลงกันบ้างจะไปใหน เมื่อผมไปถึงสถานที่ ที่นัดกันไว้ ผมมองไปรอบๆ แล้วสายตาของผมก็หยุดที่ผู้หญิงคนนึง เธออยู่คนละฝั่งถนนกับผม ผมไม่ค่อยแน่จัยว่าใช่เธอรึเปล่า ผมเลยหยิบโทรศัพท์โทรหาเธออีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่า นั้นคือเธอ ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดด ระหว่างที่รอโทรศัพท์ ผมก็มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น เธอไม่มีทีท่าว่าจะรับสายเลย กลับมองๆซ้ายขวา เหมือนรอใครอยู่ ผมรู้สึกผิดหวังนิดๆ แต่ก็ลองโทรอีกครั้ง คราวนี้เธอรับสายแล้วบอกผมว่า....
ทำไมไม่ข้ามมารับสักที แล้วเธอก็หัวเราะ แล้วก็ถามผมกลับว่า ทำไม? ไม่แน่จัยหรอว่าใช่รึเปล่า...... #ปั๊ดโถ่!! นี้แกล้งหรอ ผมตอบ! วางสายปุ๊บ ผมก็ขับรถไปรับเธออีกฝั่ง ซึ้งเมื่อผมไปอยู่ต่อหน้าเธอ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย มันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว มันเขิล มันอาย แบบสุดๆอ่ะ ผมแทบจะไม่กล้ามองหน้าเธอเลย แต่เธอก็พยายามที่จะเข้ามาไกล้ พยายามมองหน้า อ๊ากกกกก!!! ผมถูกเธอแกล้ง สุดท้ายเมื่อผมเริ่มปรับตัวได้ผมก็เริ่มถามเธอว่าจะไปใหนกันดี คุยกันไปคุยกันมา ก็คิดกันไม่ได้ว่าจะไปใหน .... ตอนนั้นในหัวผมคิดอะไรก็ไม่รู้ ผมคิดว่า ผมอยากจะได้เธอ อยากจะมีอะไรกับเธอ เห้ยยยยยยยยย เจอกันครั้งแรกจะมีอะไรกันแล้วหรอ แล้วผมก็หยุดความคิดนั้นได้ หลังจากที่ตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปใหน ผมก็พาเธอขับรถเล่นไปเรื่อยๆ ไปๆมาๆ เริ่มง่วงๆกันทั้งคู่ สุดท้ายก็พากันเข้าโรงแรม "เห้ยยยยย #ตัดบท
- หลังจากเข้าโรงแรม ผมกับเธอมีอะไรกันตามระเบียบ ถึงเวลากลับ ผมก็ไปส่งเธอ....... หลังจากวันนั้น เราก็นัดเจอกัน อาทิตย์ละ 2-3ครั้ง เราเจอกันบ่อยขึ้น มันทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น มันทำให้ผมหวังถึงอนาคตไว้ว่า ขอให้ผมกับเธอรักกันแบบนี้นานๆ วันนึงเธอได้พาผมไปที่บ้านเธอ พาไปให้รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ใหน หลังจากนั้นเมื่อผมจะมารับเธอ ผมก็จะมารับเธอที่บ้าน ตลอดเวลาที่ผมเรียน ปวช.1 ผมก็เรียนบ้างโดดบ้าง โดดเพื่อที่จะได้มาเจอกับเธอ ความรักของผมกับเธอก็เป็นไปอย่างราบรื้นเรื่อยมา จนถึงวันที่เธอเรียนจบ ม.6 และแล้วมันก็มาถึงจุดเปลี่ยนความรักของผมกับเธออีกครั้ง...........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล.หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ว่าจะเรื่อง การพิม หรือ เนื้อเรื้อง (เนื้อเรื้องผมพยายามเรียบเรียงจากความคิดของผม ที่คิดออกได้มากที่สุด อาจจะละเอียด หรือ ไม่ละเอียดยังไง ถ้าหากทำให้ท่านไดไม่พอใจ หรือ อ่านแล้วอารมณ์เสียต้องขออภัยด้วยครับ)