อย่าปล่อยให้พ่อแม่ของคุณ มาโรงพยาบาลคนเดียวเลยค่ะ

วันนี้เราเจอคุณตาท่านนึงที่โรงพยาบาล
ดูท่าท่าง งงๆ เดินวนไปวนมาช้าๆ สีหน้าวิตกกังวลชัดเจนมาก
เราเลยเดินไปถามท่านว่า “คุณตาจะไปไหนหรอคะ”
สิ่งที่คุณตาตอบเราคือ “จะกลับบ้านแต่ไม่รู้จะกลับทางไหน ตาก็เห็นมัวๆ มองไม่ชัด”
เลยถามต่อว่า “แล้ววันนี้คุณตามากับใคร ญาติไปไหนคะ?”
แล้วคุณตาตอบกลับมาว่า “มาคนเดียว” แล้วก็หัวเราะเบาๆ

เราตกใจมาก ตอนแรกแค่คิดว่า คุณตาไม่รู้ทาง
แต่ที่ไหนได้ คุณตาพยายามจะหาทางกลับบ้าน แต่หาทางลงไม่เจอ ทั้งๆที อีกไม่กี่สิบก้าวก็ถึงบันได

เรื่องในวันนี้มันทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่ควรที่จะละเลยผู้สูงอายุที่อยู่ที่บ้านของเรา
เวลาที่ท่านมาโรงพยาบาล ควรมากับท่านเถอะค่ะ แม้ว่างานจะยุ่งแค่ไหน ลางานมากับท่านสักวัน
หรือถ้าไม่ว่างจริงๆ ให้คนอื่นที่เราไว้ใจพาท่านมาก็ได้ มันอันตรายมากๆเลยนะคะ กับการให้ผู้สูงอายุเดินทางไปไหนคนเดียว
ตอนเด็กๆเวลาที่เราไม่สบาย ท่านก็ต้องลางานครึ่งวันหรือเต็มวันเพื่อพาเรามาหาหมอ
มันไม่ใช่เรื่องที่เสียเวลา หรือเสียงานหรอกนะคะ ที่จะทำให้คนที่เรารัก และรักเรามากที่สุด
เรายังคิดไม่ออกเลยถ้าเราไม่เจอท่าน ท่านจะเป็นยังไง เพราะตอนนั้นก็เย็นแล้ว จุดที่เห็นคุณตาคือชั้นสองต้องลงบันไดอีก
เราเลยพาท่านมาลงลิฟท์ แล้วไปส่งที่จุดรอแท็กซี่เพื่อให้ท่านกลับบ้าน

มาดูแลแลใส่ใจคนที่เรารักกันเถอะค่ะ