สวัสดีค่ะ กระทู้แรกของเรา หลังจากที่ซุ่มมานาน แหะๆ ด้วยความที่เป็นอันแรก อาจจะอ่านยากซักหน่อยนะ แนะนำข้าน้อยด้วย ;3;
มาอันแรกก็ดราม่าเลย ก็คาดว่าคนที่เข้ามาดูคงเคยมีประสบการณ์คบแบบไม่มีสถานะ หรือแค่เพื่อนแต่มันคิดมากกว่านั้นใช่ป่ะล่าาา
เอาล่ะ เราเป็นคนนึงที่ 'เคย' มีเพื่อนเพศตรงข้ามที่รู้จักกันมาเกือบปีแล้วค่ะ สนิทกันมากๆก็ว่าได้ ชนิดที่ว่าเกลียดอะไรชอบแบบไหนรู้ใจกันหมดแทบทุกอย่าง แมนๆใส่กัน กู ไอ้*#^+ คำหยาบมาเต็มไม่เหลือคราบสตรี 555555
โทรปลุกทุกเช้า คุยกันทุกคืน ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง บางทีหลับคาสายโทรศัพท์จนเช้าเลยก็มี [เพื่อนจริงๆนะ] แต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรกัน แล้วก็คุยกันแล้วด้วยว่าเราจะคิดกันแค่เพื่อน
เราเลยให้สัญญากันว่าแม้ต่างคนจะมีครอบครัวแล้ว หรือมีงานทำแล้วเราก็จะไม่ลืมกันไม่ทิ้งกันแน่นอน เพราะเราคือเพื่อนกันเสมอ..
แน่นอนค่ะ สุดท้ายด้วยการกระทำที่ว่าข้างต้น มันก็เผลอมีใจให้กันจนได้.. พอเริ่มสนิทขึ้นๆ เราก็เริ่มรู้สึก [หรือคิดไปเองฟะ] เหมือนว่ามันจะเอาจริง เริ่มมีการเป็นห่วงเป็นใย ใส่ใจเราแทบทุกอริยาบท แล้วอาการหึงหวงก็ตามมาจนเป็นปากเสียงบ่อยครั้ง แต่ก็ทำความเข้าใจ ผลัดกันง้อ ผลัดกันงอน ทั้งๆที่มันไม่ผิดก็ดันขอโทษก่อนก็มี 5555 บางทีมันก็แกล้งบอกรักเราหยอกๆ เราก็ไม่กล้าคิดจริงๆ [นี่ขนาดไม่คิดยังแทบกรี๊ด55555] เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว และเมินๆไป [แต่มันน่าจะรู้แหละว่าเราก็คิดไปแล้ว -_-"] เราไม่กล้าใส่ใจมันมาก กลัวว่าถ้าชอบมันขึ้นมาเรา าจเสียเพื่อนไปเลย
พวกเราเป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆ แฮปปี้ดีมากกก ถึงจะดราม่าเยอะไปหน่อย แหะๆ
จนช่วงนึง มันเริ่มตอบเราแชทช้าลง.เพราะปกติมันจะชวนเราคุยตลอด ไม่โทรหา ไม่ทัก จนสุดท้าย เราโทรไปก็ติดสายซ้อน.. ข้อความสุดท้ายที่เราได้รับคือ "ไปกินข้าวก่อนนะ" และไม่ตอบเราอีกเลยเกือบอาทิตย์ [ย้ำค่ะเกือบอาทิตย์] เราก็ไลน์หาตลอดนะ แต่ก็ไม่มีการตอบ ด้วยความที่เราค่อนข้างงี่เง่า เราทั้งจุก ทั้งโกรธ งงด้วย เราเลยบล็อคไลน์ เบอร์ เฟส เราบล้อคทุกอย่าง และเรามารู้ทีหลังว่า มันไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนและตกลงคบเป็นแฟน จุดนั้นเราเสียการทรงตัวเลยค่ะ ร่วงเลย กองกับพื้น เจ็บก็เจ็บนะ แต่เสียความรู้สึกมากกว่าที่ทั้งๆที่สนิทกันขนาดนี้ แต่มันกลับไม่เคยบอกเรื่องนี้เลยสักนิด เราบล้อคได้ไม่นานก็ปลดออก [ก็ยังอยากรู้ความเคลื่อนไหวอยู่นี่นา ._. ] จนวันนึงมันก็หาทางติดต่อเราจนได้ เหมือนกับมันจะเลิกกะแฟน มันกลับมาขอโทษเราซ้ำๆ ตื้อและง้อ ทำตัวกวนตีนเหมือนทุกที [ยอมรับว่าเราง้อยากมากก เล่นตัวฝุดๆ 5555] เราก็ใจอ่อนกลับไปคุยเหมือนเดิม แต่ก็มีเรื่องประมาณนี้อีกเรื่อยๆ มันก้มาขอโทษตลอด เราก็กลับไปคุยด้วยทุกครั้งนะ แต่ความรุ้สึกมันไม่ใช่แล้วค่ะ มันระแวงมันไม่สนิทใจไปแล้ว และเหมือนจะห่างกันมากเกินไปแล้วด้วย ครั้งหลังๆเหมือนจะคุยกันเพราะเรางี่เง่าเอง เหมือนจำใจยังไงยังงั้น ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เราค่อยๆห่างกัน จนวันนึง วันสุดท้ายที่คุยกันเรายังจำได้ มันส่งคำว่า "ไปกินข้าวก่อนนะ" มา
หลังจากนั้นทุกอย่างกลับเป็นปกติ ไม่มีข้อความ ไม่มีสายเรียกเข้าหรือโทรออก ไม่มีอะไรเลยเป็นเดือน จุดนั้นเราปลงทุกอย่าง คำสัญญามันไม่มีความหมายแล้วจริงๆ..
เคยคุยกับใครแบบไม่มีสถานะไหมคะ..??
มาอันแรกก็ดราม่าเลย ก็คาดว่าคนที่เข้ามาดูคงเคยมีประสบการณ์คบแบบไม่มีสถานะ หรือแค่เพื่อนแต่มันคิดมากกว่านั้นใช่ป่ะล่าาา
เอาล่ะ เราเป็นคนนึงที่ 'เคย' มีเพื่อนเพศตรงข้ามที่รู้จักกันมาเกือบปีแล้วค่ะ สนิทกันมากๆก็ว่าได้ ชนิดที่ว่าเกลียดอะไรชอบแบบไหนรู้ใจกันหมดแทบทุกอย่าง แมนๆใส่กัน กู ไอ้*#^+ คำหยาบมาเต็มไม่เหลือคราบสตรี 555555
โทรปลุกทุกเช้า คุยกันทุกคืน ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง บางทีหลับคาสายโทรศัพท์จนเช้าเลยก็มี [เพื่อนจริงๆนะ] แต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรกัน แล้วก็คุยกันแล้วด้วยว่าเราจะคิดกันแค่เพื่อน
เราเลยให้สัญญากันว่าแม้ต่างคนจะมีครอบครัวแล้ว หรือมีงานทำแล้วเราก็จะไม่ลืมกันไม่ทิ้งกันแน่นอน เพราะเราคือเพื่อนกันเสมอ..
แน่นอนค่ะ สุดท้ายด้วยการกระทำที่ว่าข้างต้น มันก็เผลอมีใจให้กันจนได้.. พอเริ่มสนิทขึ้นๆ เราก็เริ่มรู้สึก [หรือคิดไปเองฟะ] เหมือนว่ามันจะเอาจริง เริ่มมีการเป็นห่วงเป็นใย ใส่ใจเราแทบทุกอริยาบท แล้วอาการหึงหวงก็ตามมาจนเป็นปากเสียงบ่อยครั้ง แต่ก็ทำความเข้าใจ ผลัดกันง้อ ผลัดกันงอน ทั้งๆที่มันไม่ผิดก็ดันขอโทษก่อนก็มี 5555 บางทีมันก็แกล้งบอกรักเราหยอกๆ เราก็ไม่กล้าคิดจริงๆ [นี่ขนาดไม่คิดยังแทบกรี๊ด55555] เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว และเมินๆไป [แต่มันน่าจะรู้แหละว่าเราก็คิดไปแล้ว -_-"] เราไม่กล้าใส่ใจมันมาก กลัวว่าถ้าชอบมันขึ้นมาเรา าจเสียเพื่อนไปเลย
พวกเราเป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆ แฮปปี้ดีมากกก ถึงจะดราม่าเยอะไปหน่อย แหะๆ
จนช่วงนึง มันเริ่มตอบเราแชทช้าลง.เพราะปกติมันจะชวนเราคุยตลอด ไม่โทรหา ไม่ทัก จนสุดท้าย เราโทรไปก็ติดสายซ้อน.. ข้อความสุดท้ายที่เราได้รับคือ "ไปกินข้าวก่อนนะ" และไม่ตอบเราอีกเลยเกือบอาทิตย์ [ย้ำค่ะเกือบอาทิตย์] เราก็ไลน์หาตลอดนะ แต่ก็ไม่มีการตอบ ด้วยความที่เราค่อนข้างงี่เง่า เราทั้งจุก ทั้งโกรธ งงด้วย เราเลยบล็อคไลน์ เบอร์ เฟส เราบล้อคทุกอย่าง และเรามารู้ทีหลังว่า มันไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนและตกลงคบเป็นแฟน จุดนั้นเราเสียการทรงตัวเลยค่ะ ร่วงเลย กองกับพื้น เจ็บก็เจ็บนะ แต่เสียความรู้สึกมากกว่าที่ทั้งๆที่สนิทกันขนาดนี้ แต่มันกลับไม่เคยบอกเรื่องนี้เลยสักนิด เราบล้อคได้ไม่นานก็ปลดออก [ก็ยังอยากรู้ความเคลื่อนไหวอยู่นี่นา ._. ] จนวันนึงมันก็หาทางติดต่อเราจนได้ เหมือนกับมันจะเลิกกะแฟน มันกลับมาขอโทษเราซ้ำๆ ตื้อและง้อ ทำตัวกวนตีนเหมือนทุกที [ยอมรับว่าเราง้อยากมากก เล่นตัวฝุดๆ 5555] เราก็ใจอ่อนกลับไปคุยเหมือนเดิม แต่ก็มีเรื่องประมาณนี้อีกเรื่อยๆ มันก้มาขอโทษตลอด เราก็กลับไปคุยด้วยทุกครั้งนะ แต่ความรุ้สึกมันไม่ใช่แล้วค่ะ มันระแวงมันไม่สนิทใจไปแล้ว และเหมือนจะห่างกันมากเกินไปแล้วด้วย ครั้งหลังๆเหมือนจะคุยกันเพราะเรางี่เง่าเอง เหมือนจำใจยังไงยังงั้น ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เราค่อยๆห่างกัน จนวันนึง วันสุดท้ายที่คุยกันเรายังจำได้ มันส่งคำว่า "ไปกินข้าวก่อนนะ" มา
หลังจากนั้นทุกอย่างกลับเป็นปกติ ไม่มีข้อความ ไม่มีสายเรียกเข้าหรือโทรออก ไม่มีอะไรเลยเป็นเดือน จุดนั้นเราปลงทุกอย่าง คำสัญญามันไม่มีความหมายแล้วจริงๆ..