สวัสดีค่ะ ดิฉันกำลังกลุ้มใจ..และหาทางออก
อยากขอระบาย และ คำปรึกษา หน่อยค่ะ

             ดิฉันอายุ32 เลิกรากับสามี 5 ปีแล้ว มีลูกชายด้วยกัน1คน ตอนนี้10ขวบ
ตอนเลิกกันดิฉันเลี้ยงลูกเองค่ะ ตอนนั้นลูก 5 ขวบ ตอนลูกอยู่ป.1 ดิฉันมีความจำเป็นต้องย้ายมาทำงานตจว.
เลยคุยกับสามีเก่าว่า ช่วยดูแลลูกให้สักพักได้ไหม เค้าก็โอเคที่จะดูแลให้  พอดิฉันย้ายไปก็ไปทำงานประจำ ตัวคนเดียว
ยังไม่เข้าที่ทาง จนทำงานได้ 2ปี ในระหว่างนี้ก็ไปมาหาสู่ลูกและส่งเสียเองทุกเดือน เสื้อผ้าหนังสือ จนดิฉันมีแฟนใหม่ซึ่งเป็น ทอม

ทอม..คนนี้เขาเป็นคนดีช่วยเหลือทุกอย่างและรับรู้ว่าเรามีลูก ไปมาหาสู่บ้านเราที่ตจว. สนิทกับลูกเราอยู่พอสมควร แต่เขาจะติดถือตัวอยู่บ้าง หัวแข็ง
ไปหน่อยแต่โดยรวมแล้วใช้ได้ค่ะ  3ปีที่มาอยู่ตจว. สามีเก่ามีครอบครัวใหม่ มีลูกใหม่ ดิฉันอยากเอาลูกมาเลี้ยงเองแต่ติดที่ทำงานประจำและไกลที่พักมาก เลยหยุดคิดไปพักนึง จนล่าสุด..ดิฉันลาออกจากงานประจำ มาทำธุรกิจตัวเอง รายได้ถือว่าพอสมควรที่จะไม่เดือดร้อน
เลยจะเอาลูกมาอยู่ด้วย...ประจวบกับ สามีเก่าก็เลิกรากับภรรยาปัจุบันด้วย  แต่....ปัญหาคือ...

ทุกอย่างเหมือนไปได้ดี แต่ แฟนทอมดิฉันเค้าไม่สะดวกใจ..ปากบอกเข้าใจ แต่ในคำพูดของเขาเรารู้สึกได้..ว่าไม่โอเค  ไม่พร้อม
บางครั้งการเพิ่มใครเข้ามา มันอาจดูอึดอัด แต่ในความเป็นแม่ เราต้องทำ เราเลือกลูก เราตัดสินใจแล้ว แม้จะต้องมีปัญหาถึงขั้นเลิกรากันก็ตาม

กำลังลำบากใจ..ไม่เข้าใจว่า ทำไมกับเด็กคนนึง กับลูกเรา ทำไมต้องต่อต้านอะไรมากมาย ทั้งที่พื้นเดิมก็น่าจะมีความเป็นหญิงที่มีใจเมตตาบ้าง
ไม่อยากจะมาเน้น เพศสภาพ แต่ควรทำยังไงดีค่ะ คือเขารู้สึกอย่างไร อยากได้มุมมองหรือเตือนสติดิฉันหน่อยค่ะ  อาจดูงงๆโง่ๆ แต่สำหรับความรู้สึกที่วุ่นวายนี้ อยากจะมีใครให้เหตุผล ให้เราได้แนวทางบ้างค่ะ เพื่อนๆที่มีลูกแล้วมีครอบครัวใหม่ คิด ปฏิบัติกันยังไงค่ะ