เล่นล็อตเตอรี่ไม่เคยคุ้ม.. ยกเว้นครั้งนี้

“ถ้าอาโผ่ถูกรางวัลที่หนึ่ง.. 3 ล้านนะ…” อาโผ่พูดด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มเบิกบาน พร้อมกับแววตาที่ส่องประกาย “…อาโผ่จะแบ่งให้คุณพ่อ (ของผม) กูตุ่ม กูจิ๋ม อาซุ่ก (เหล่าคุณอาฝั่งคุณพ่อ) คนละ 4 แสน  ให้เมฆ (ผม) หมอก (น้องสาว) ..(และหลานอีก 4 คน) อีกคนละ 2 แสน  ที่เหลือเก็บไว้ใช้เองแค่ 2 แสนพอ“  (“อาโผ่” ในภาษาจีนแคะแปลว่า “คุณย่า” หรือ “อาม่า” นั่นแหละ)

“เห้ออ” ผมถอนหายใจ “ไม่ถูกหรอกน่ะ!” ผมตอบกลับอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่อาโผ่พูดประโยคนี้

ผมไม่เคยสนับสนุนการเล่นล็อตเตอรี่เลย  ล็อตเตอรี่เป็นการลงทุนที่ไม่มีความคุ้มเอาซะเลย ลง 100 บาท ถ้าคูณโอกาสออกมา ล็อตเตอรี่ใบนึงมีมูลค่าแค่ 23 บาทเอง  แถมโอกาสที่จะถูกรางวัลที่ 1 ก็แค่ 1 ในล้าน ฝันลมๆแล้งๆ ชัดๆ  แถมผลสำรวจก็บอกมาแล้วว่า ผู้ที่ถูกล็อตเตอรี่นั้น มีความสุขมากขึ้นแค่แป๊บเดียว และสุดท้ายก็กลับมามีความสุขเท่าเดิม หรือน้อยลงซะอีก  ไม่ได้มีความสุขแบบยั่งยืนอย่างที่ใครหลายๆคนคาด

ผมมักจะพยายามสอนอาโผ่อย่างช้าๆ ว่าล็อตเตอรี่เนี่ย มันไม่คุ้มอย่างที่คิดหรอกนะ “ถ้าเก็บเงินที่ซื้อล็อตเตอรี่ ป่านนี้ได้เป็นหมื่นแล้วน้า”  และทุกครั้งที่อาโผ่ซื้อล็อตเตอรี่ ผมจะบอกว่า “ซื้อทำไม ไม่เห็นคุ้มเลย!” พรางขมวดคิ้วเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ อยู่ดีๆ ผมก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้! “เอ๊ะ! นี่เรามัวแต่สนใจ ‘อัตรากำไร’ ของล็อตเตอรี่ จนลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย!”  ผมลืมดูไปเลยว่า อาโผ่นี่รักลูกๆ และหลานๆ ของอาโผ่ขนาดไหน!

ทุกครั้งที่อาโผ่ฝันหวาน “ถ้าอาโผ่ถูกรางวัลที่ 1 นะ อาโผ่จะให้ . . .”  อาโผ่ไม่ได้เห็นภาพตัวเองร่ำรวย แต่เห็นลูกหลานได้ดี และกินอยู่สบาย  สำหรับผม มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าอาโผ่ไม่ได้พูดเพื่อให้ผมรู้สึกดีไปงั้นๆ แต่ทุกคำพูดนั้นคือความจริงใจ  ความสุขของลูกๆหลานๆ คือความสุขของอาโผ่

ผมเสียดาย.. แทนที่ผมจะส่ายหน้า พลางพูดว่า “ไม่ถูกหรอก รางวัลที่หนึ่ง”  ผมน่าจะคิดในมุมมองดังกล่าว และชวนอาโผ่ฝันหวานกันต่อ เอาให้คุ้มค่าต่อราคาล็อตเตอรี่ใบนั้นไปเลย

“อาโผ่ว่าผมเอาไปทำไรดี 2 แสน” “แล้วส่วนอาโผ่ จะเอาไปซื้ออะไรล่ะ?” “ถ้าได้จริง จะพาบินไปต่างประเทศเลย ไปประเทศไหนดี ฮ่องกงมะ?”



ถึงผมจะยังไม่เห็นด้วยกับการซื้อล็อตเตอรี่เป็นประจำ  แต่ถึงล็อตเตอรี่ใบก่อนๆ จะเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองในสายตาผมและคนอื่นๆ แต่มันก็สอนให้ผมเข้าใจว่า คนที่รักคุณ บางทีเขาอาจทำสิ่งที่ดูไม่มีเหตุผล แต่ถ้าเรามองแต่เหตุและผล เราอาจมองข้ามการสื่อความรักแบบง่ายๆไปก็ได้

เพราะฉะนั้น สำหรับเพื่อนๆที่ไม่เคยซื้อล็อตเตอรี่เลยแบบผม  คราวหน้าถ้าเพื่อนๆเจอคนขายล็อตเตอรี่  ผมขอเสนอให้ลองซื้อกลับไปซักใบ แล้วชวนคนที่คุณรัก เช่น คุณปู่ คุณย่า (กลุ่มเป้าหมาย) เพื่อนสนิท หรือ คุณพ่อ คุณแม่ (คู่นี้เสี่ยงต่อการโดนว่า ฮ่าๆ)  มาฝันหวานไปด้วยกัน  แสดงให้เขาเห็นแบบอาโผ่ว่า เขาสำคัญต่อคุณ และถ้าเขาแฮปปี้ คุณก็จะแฮปปี้.. (แต่เราเองก็ต้องจริงใจนะ)

มันอาจจะดูเป็นการสิ้นเปลือง  แต่ในท้ายที่สุดแล้ว เราก็ไม่มีอะไรจะเสียไปมากกว่าเงินร้อยกว่าบาท  ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจาก Starbucks แก้วนึงที่หลายๆคนดื่ม ทุกวัน สักเท่าไหร่

ส่วนทางผม  ยังดีที่อาโผ่แข็งแรงสบายดี  เดือนหน้ากลับไทย ผมจะไปซื้อล็อตเตอรี่ใบแรกในชีวิต มาให้อาโผ่ฝันหวานเล่นไปด้วยกัน พร้อมๆกับคุณพ่อที่ปกติก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการเล่นล็อตเตอรี่ เหมือนผม หุหุ

แน่นอนอยู่แล้วว่า กิจกรรมอะไรก็ตาม ถ้าทำหลายๆที ซ้ำๆ มันก็จะไม่สนุก  ล็อตเตอรี่นี่ก็เช่นกัน  เพราะฉะนั้นนอกจากกรณี “ฝันหวานไปด้วยกัน” ที่ไม่ควรเกิดขึ้นบ่อยเกินปีละครั้งแล้ว  ไม่มีความจำเป็นที่เราจะต้องเล่นล็อตเตอรี่อีก  ล็อตเตอรี่ไม่เคยทำให้ใความสุข  ความสุขที่แท้จริงมาจากการ “ให้” ไม่ใช่การ “ใช้” ครับ

ถ้าชอบบทความนี้อย่าลืม + และติดตามที่ http://www.facebook.com/metaponblog หรือ http://metapon.wordpress.com นะคร้าบ ขอบคุณมากครับ ^^