"ผมก็เป็นแบบนี้"
"ทำไมต้องพยายามเปลี่ยนผมในสิ่งที่ผมเป็นด้วยละ"
"เออ บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน"
"ผมว่า เรายังไม่พร้อมที่จะคบกันในวัยนี้"
"ผมไม่ได้อยากเลิกกับคุณนะ"
"ผมจะหาผู้หญิงที่เข้าใจผม หาได้เรื่อยๆ คบก็ได้ก็คบ คบไม่ได้ก็ช่าง แม่-งสิ"
"ไม่เอาน่า เราจะเลิกคบกันเพราะเหตุผลแค่เนี้ยะเหรอ"
"เรารักกัน ก็รักกันอยู่สองคน รู้กันอยู่สองคนก็พอสิ"
"ยังไงอนาคตเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ละ ต้องเชิญแขกมากมายมางาน เค้าก็ต้องรู้อยู่ละว่าคุณเป็นแฟนผม"
.
.
.
.
.
นี่คือคำตอบที่ดิฉันได้รับและอีกสารพัดเหตุผลที่ได้ฟัง หลังจากพบว่า แฟนตัวเองไล่ลบรูปภาพใน ig ทุกรูป ที่มีคอมเม้นของดิฉันอยู่ใต้ภาพของเขา... ราวกับเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่า ดิฉันมีตัวตนในชีวิตเขา ดังนั้นสถานะของฉันจึงไม่ต่างอะไรนักจากเงาและอากาศ
เราเริ่มคบกันตอนที่อายุยังน้อยมาก เขาคือคนเมืองใหญ่ ในขณะที่ฉันอยู่ในจังหวัดที่คนในเมืองนั้นตราหน้าว่า บ้านนอก แต่เราก็มาพบกันได้ ฉันคือนักศึกษาฝึกงาน ส่วนเขาคือนักศึกษารุ่นพี่ที่มาเรียนต่อเพิ่มเติมในด้านกฏหมายฯ อายุเราห่างกันเพียง 2 ปี แค่แรกเห็น ฉันก็รู้สึกเกลียดขี้หน้าเขาอย่างไม่มีเหตุผล ส่วนเขาน่ะเหรอ...ชอบฉันอย่างไม่มีเหตุผล! เราไม่ค่อยคุยกันนัก และตัวเขาเองก็เป็นประเภทอัธยาศัยดีจัด.. ชอบหว่านขนมจีบให้สาวๆ ภายในที่ทำงานไปทั่ว ฉันจึงไม่สนใจเขาเลย ทว่ารู้สึกหมั่นไส้เขามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เมื่อที่ทำงานมีงานเลี้ยงทีไร เราก็มักออกไปดื่ม กิน เที่ยวด้วยกัน นี่กระมังที่ทำให้เราสนิทสนมกันมากขึ้น.. จนดิฉันเองเผลอชอบเขาแบบไม่ทันรู้ตัว จนกระทั่งคืนหนึ่ง... เราก็ได้เสียกันเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
สำหรับเขา ฉันคือคนแรก แต่สำหรับฉัน เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันคิดว่า คงไม่จริงจังอะไร
แต่หลังจากคืนนั้น... เขากลับจริงจังกับฉันมากกว่าเดิม ฉันตอบตกลงเป็นแฟนเขาอย่างสายฟ้าแลบ ทั้งๆ ที่ยังรู้สึกลังเล แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเอ็นดูเขา เมื่อได้รับรู้เรื่องราวชีวิตของเขา ฉันอยากจะดูแลเขา และฉันก็ได้ดูแลจริงๆ...เราอยู่ด้วยกันแบบที่เขาไม่เคยให้สาธารณะรู้ว่า เราเป็นแฟนกัน บน social network หรือกระทั่งข้างนอก social network เขาอ้างว่า เรื่องของเราสองคนเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู้หรอกว่าเราคบกัน แต่ถ้าใครมาถามก็ค่อยบอก ดิฉันเองเชื่อคำพูดของเขาทุกอย่าง พยายามอดทนกับเขา เพราะเขาบอกว่าไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่รู้ว่าต้องปฏิบัติกับผู้หญิงยังไง ดิฉันเองก็พาซื่อ แต่ก็อดระแวงไม่ได้ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะต้องการรักษาเรทติ้งรึเปล่า?? กลัวว่าหากใครรู้ว่ามีแฟนละเขาคงหมดโอกาสคุยกับสาวๆ ดังนั้น เราจึงทะเลาะกันค่อนข้างบ่อย แต่เขาก็ยังไม่ปล่อยมือดิฉัน จนกระทั่งครั้งล่าสุด ดิฉันบอกเลิกเขา และเขาก็ไม่แม้แต่จะรั้งฉันไว้ และสุดท้าย ดิฉันคือคนที่ต้องไปง้อเขาให้กลับมา (ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนที่ทำให้ฉันเสียใจ) ดิฉันเริ่มเอาใจเขามากขึ้น (จากที่เอาใจเขาอยู่แล้ว) เขาไม่อยากให้ทำอะไร ก็ไม่ทำ พยายามไม่คิดมาก ไม่เข้าไปดู ig/lines/facebook จนกระทั่งวันที่เราต้องห่างกัน เขาไม่ค่อยติดต่อกลับมา ซึ่งดิฉันก็เข้าใจว่าเขาไปทำงาน ดิฉันคิดถึงเขาจับใจ จึงเข้าไปคอมเม้นใต้รูปภาพที่เขาถ่ายไว้บน ig (ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน) และไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ก็พบว่าเขาลบรูปภาพทุกรูปที่มีคอมเม้นดิฉันใต้ภาพของเขา.. ฉันรู้สึกอึ้ง ในใจไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายการกระทำนี้ได้นอกจาก เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่า เรามีตัวตนในฐานะแฟนเขา... ดิฉันเสียใจ รู้สึกหมดแรง อยากถาม แต่ก็รู้คำตอบดี และมันมีคำตอบเดียว แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่พร้อมจะบอกเลิกเขาเลย ฉันตั้งใจไว้ว่าจะไม่บอกเลิกเขาอีกหลังจากการบอกเลิกครั้งล่าสุด แต่ครั้งนี้ ฉันรู้สึกได้ว่า ความรู้สึกที่เขามีให้มันเปลี่ยนไปแล้ว เราทะเลาะกัน แต่ครั้งนี้ดิฉันใจเย็นกว่าเดิม ไม่เอะอะโวยวาย พยายามพูดนิ่งๆ แต่ก็มิวายร้องไห้ออกมาจนได้ จนกระทั่งเขาตัดบทว่าต้องขับรถกลับบ้าน ไว้คุยกัน ฉันจึงยอมวางสาย..
ณ จุดนี้ดิฉันก็ยังไม่กล้าพอจะบอกเลิกเขา และดิฉันไม่เคยอยากเลิกกับเขา ทุกอย่างที่เขาทำ ของขวัญที่เขาให้ไว้เป็นสิ่งแทนใจก่อนจากกัน เหมือนจะบอกว่า ให้รอจนกว่าเขาจะกลับมา ดิฉันยึดมั่นคำสัญญาเสมอ เขาบอกว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราก็ยังเป็นแฟนกัน แต่ดิฉันรู้สึกรับไม่ได้ที่เขาทำแบบนี้ เหมือนดิฉันไม่มีค่า ไม่มีเกียรติพอให้เขาบอกใครต่อใครว่า ฉันคือคนรัก และดิฉันเชื่อว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้ที่ผู้ชายมาขอเป็นแฟน แต่กลับแสดงตัวว่าไม่ชัดเจนกับเราเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น ดิฉันเองไม่เคยเรียกร้องให้เขาไปป่าวประกาศกับใครต่อใครว่าเราเป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อยๆ หากมีใครมาถามเรื่องราวระหว่างเรา เขาก็ควรจะยืดอกตอบกลับไปได้ว่า "เราเป็นแฟนกัน" แต่เขาก็ไม่เคยทำ...สักครั้ง
หรือคุณผู้อ่านคิดว่าดิฉันคิดมากไปคะ?
เลิกกันเพราะลบรูปใน ig เรื่อง(ดูเหมือน) เล็ก???
"ทำไมต้องพยายามเปลี่ยนผมในสิ่งที่ผมเป็นด้วยละ"
"เออ บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน"
"ผมว่า เรายังไม่พร้อมที่จะคบกันในวัยนี้"
"ผมไม่ได้อยากเลิกกับคุณนะ"
"ผมจะหาผู้หญิงที่เข้าใจผม หาได้เรื่อยๆ คบก็ได้ก็คบ คบไม่ได้ก็ช่าง แม่-งสิ"
"ไม่เอาน่า เราจะเลิกคบกันเพราะเหตุผลแค่เนี้ยะเหรอ"
"เรารักกัน ก็รักกันอยู่สองคน รู้กันอยู่สองคนก็พอสิ"
"ยังไงอนาคตเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ละ ต้องเชิญแขกมากมายมางาน เค้าก็ต้องรู้อยู่ละว่าคุณเป็นแฟนผม"
.
.
.
.
.
นี่คือคำตอบที่ดิฉันได้รับและอีกสารพัดเหตุผลที่ได้ฟัง หลังจากพบว่า แฟนตัวเองไล่ลบรูปภาพใน ig ทุกรูป ที่มีคอมเม้นของดิฉันอยู่ใต้ภาพของเขา... ราวกับเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่า ดิฉันมีตัวตนในชีวิตเขา ดังนั้นสถานะของฉันจึงไม่ต่างอะไรนักจากเงาและอากาศ
เราเริ่มคบกันตอนที่อายุยังน้อยมาก เขาคือคนเมืองใหญ่ ในขณะที่ฉันอยู่ในจังหวัดที่คนในเมืองนั้นตราหน้าว่า บ้านนอก แต่เราก็มาพบกันได้ ฉันคือนักศึกษาฝึกงาน ส่วนเขาคือนักศึกษารุ่นพี่ที่มาเรียนต่อเพิ่มเติมในด้านกฏหมายฯ อายุเราห่างกันเพียง 2 ปี แค่แรกเห็น ฉันก็รู้สึกเกลียดขี้หน้าเขาอย่างไม่มีเหตุผล ส่วนเขาน่ะเหรอ...ชอบฉันอย่างไม่มีเหตุผล! เราไม่ค่อยคุยกันนัก และตัวเขาเองก็เป็นประเภทอัธยาศัยดีจัด.. ชอบหว่านขนมจีบให้สาวๆ ภายในที่ทำงานไปทั่ว ฉันจึงไม่สนใจเขาเลย ทว่ารู้สึกหมั่นไส้เขามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เมื่อที่ทำงานมีงานเลี้ยงทีไร เราก็มักออกไปดื่ม กิน เที่ยวด้วยกัน นี่กระมังที่ทำให้เราสนิทสนมกันมากขึ้น.. จนดิฉันเองเผลอชอบเขาแบบไม่ทันรู้ตัว จนกระทั่งคืนหนึ่ง... เราก็ได้เสียกันเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
สำหรับเขา ฉันคือคนแรก แต่สำหรับฉัน เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันคิดว่า คงไม่จริงจังอะไร
แต่หลังจากคืนนั้น... เขากลับจริงจังกับฉันมากกว่าเดิม ฉันตอบตกลงเป็นแฟนเขาอย่างสายฟ้าแลบ ทั้งๆ ที่ยังรู้สึกลังเล แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเอ็นดูเขา เมื่อได้รับรู้เรื่องราวชีวิตของเขา ฉันอยากจะดูแลเขา และฉันก็ได้ดูแลจริงๆ...เราอยู่ด้วยกันแบบที่เขาไม่เคยให้สาธารณะรู้ว่า เราเป็นแฟนกัน บน social network หรือกระทั่งข้างนอก social network เขาอ้างว่า เรื่องของเราสองคนเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู้หรอกว่าเราคบกัน แต่ถ้าใครมาถามก็ค่อยบอก ดิฉันเองเชื่อคำพูดของเขาทุกอย่าง พยายามอดทนกับเขา เพราะเขาบอกว่าไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่รู้ว่าต้องปฏิบัติกับผู้หญิงยังไง ดิฉันเองก็พาซื่อ แต่ก็อดระแวงไม่ได้ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะต้องการรักษาเรทติ้งรึเปล่า?? กลัวว่าหากใครรู้ว่ามีแฟนละเขาคงหมดโอกาสคุยกับสาวๆ ดังนั้น เราจึงทะเลาะกันค่อนข้างบ่อย แต่เขาก็ยังไม่ปล่อยมือดิฉัน จนกระทั่งครั้งล่าสุด ดิฉันบอกเลิกเขา และเขาก็ไม่แม้แต่จะรั้งฉันไว้ และสุดท้าย ดิฉันคือคนที่ต้องไปง้อเขาให้กลับมา (ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนที่ทำให้ฉันเสียใจ) ดิฉันเริ่มเอาใจเขามากขึ้น (จากที่เอาใจเขาอยู่แล้ว) เขาไม่อยากให้ทำอะไร ก็ไม่ทำ พยายามไม่คิดมาก ไม่เข้าไปดู ig/lines/facebook จนกระทั่งวันที่เราต้องห่างกัน เขาไม่ค่อยติดต่อกลับมา ซึ่งดิฉันก็เข้าใจว่าเขาไปทำงาน ดิฉันคิดถึงเขาจับใจ จึงเข้าไปคอมเม้นใต้รูปภาพที่เขาถ่ายไว้บน ig (ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน) และไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ก็พบว่าเขาลบรูปภาพทุกรูปที่มีคอมเม้นดิฉันใต้ภาพของเขา.. ฉันรู้สึกอึ้ง ในใจไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายการกระทำนี้ได้นอกจาก เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่า เรามีตัวตนในฐานะแฟนเขา... ดิฉันเสียใจ รู้สึกหมดแรง อยากถาม แต่ก็รู้คำตอบดี และมันมีคำตอบเดียว แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่พร้อมจะบอกเลิกเขาเลย ฉันตั้งใจไว้ว่าจะไม่บอกเลิกเขาอีกหลังจากการบอกเลิกครั้งล่าสุด แต่ครั้งนี้ ฉันรู้สึกได้ว่า ความรู้สึกที่เขามีให้มันเปลี่ยนไปแล้ว เราทะเลาะกัน แต่ครั้งนี้ดิฉันใจเย็นกว่าเดิม ไม่เอะอะโวยวาย พยายามพูดนิ่งๆ แต่ก็มิวายร้องไห้ออกมาจนได้ จนกระทั่งเขาตัดบทว่าต้องขับรถกลับบ้าน ไว้คุยกัน ฉันจึงยอมวางสาย..
ณ จุดนี้ดิฉันก็ยังไม่กล้าพอจะบอกเลิกเขา และดิฉันไม่เคยอยากเลิกกับเขา ทุกอย่างที่เขาทำ ของขวัญที่เขาให้ไว้เป็นสิ่งแทนใจก่อนจากกัน เหมือนจะบอกว่า ให้รอจนกว่าเขาจะกลับมา ดิฉันยึดมั่นคำสัญญาเสมอ เขาบอกว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราก็ยังเป็นแฟนกัน แต่ดิฉันรู้สึกรับไม่ได้ที่เขาทำแบบนี้ เหมือนดิฉันไม่มีค่า ไม่มีเกียรติพอให้เขาบอกใครต่อใครว่า ฉันคือคนรัก และดิฉันเชื่อว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้ที่ผู้ชายมาขอเป็นแฟน แต่กลับแสดงตัวว่าไม่ชัดเจนกับเราเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น ดิฉันเองไม่เคยเรียกร้องให้เขาไปป่าวประกาศกับใครต่อใครว่าเราเป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อยๆ หากมีใครมาถามเรื่องราวระหว่างเรา เขาก็ควรจะยืดอกตอบกลับไปได้ว่า "เราเป็นแฟนกัน" แต่เขาก็ไม่เคยทำ...สักครั้ง
หรือคุณผู้อ่านคิดว่าดิฉันคิดมากไปคะ?