เผื่อว่าจะมีประโยชน์สำหรับท่านที่จะเดินทางไปยอกยาการ์ต้าโดยผ่านกัวลาลัมเปอร์อย่างคณะของพวกเรานะคะ เหตุการณ์เป็นดังนี้ค่ะ
พวกเรา (ส่วนใหญ่จะรุ่น ส.ว. ทั้งหมด 24 คน) ไปเที่ยวยอกยาการ์ต้า เมื่อวันที่ 22-25 สิงหาคม ที่ผ่านมา โดยใช้บริการสายการบินแอร์เอเซีย เส้นทาง กรุงเทพฯ - กัวลาลัมเปอร์ - ยอกยาการ์ต้า - กัวลาลัมเปอร์ - กรุงเทพฯ แบบที่ไม่ใช่ฟลายทรู เรื่องการเดินทางและท่องเที่ยวไม่มีปัญหาค่ะ มีบริษัททัวร์ทางเมืองไทยและอินโดนีเซียจัดการและดูแลพวกเราเป็นอย่างดี แต่พวกเราเดินทางกันเองนะคะ ไม่มีหัวหน้าทัวร์จากเมืองไทยไปด้วย สถานที่ท่องเที่ยวของยอกยาการ์ต้างดงามและยิ่งใหญ่สมกับความใฝ่ฝันของพวกเราที่อยากไปเยือนสักครั้งค่ะ อากาศดี ไม่ร้อน ไม่หนาว ผู้คนท้องถิ่นก็อัธยาศัยน่ารัก
แต่พวกเรามาตกม้าตายตอนจะออกจากสนามบินยอกยาฯ นี่แหละค่ะ เรื่องของเรื่องคือลูกสละที่พวกเราซื้อมากันคนละหนึ่งกิโลบ้าง สองกิโลบ้าง มากสุดคือสี่กิโลต่อคน โดยใส่กระเป๋าแครี่ออนเพื่อนำติดตัวขึ้นเครื่องนั้นโดนยึดและเททิ้งตอนเอ็กซเรย์รอบสุดท้ายหมดเลยค่ะ พอสอบถามจากเจ้าหน้าที่ว่าเพราะอะไร เนื่องจากสละไม่ใช่ของเหลว ไม่ใช่เจล ไม่ใช่วัตถุมีพิษหรือแหลมคม เจ้าหน้าที่ก็บอกพวกเราว่าเนื่องจากทางมาเลเซียไม่ให้นำเข้าผลไม้ เรื่องราคาของสละไม่ใช่ปัญหาค่ะ กิโลกรัมละประมาณ 45 บาทเท่านั้นเอง แต่ความอร่อยของมันทำให้พวกเราเสียดายค่ะ สุดท้ายแล้วพวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องยอมให้เขายึดไปหมดค่ะ (เขาโยนทิ้งลงถังขยะให้พวกเราดูด้วยนะคะ)
ประเด็นคือ มีบางคนในกลุ่มของพวกเราใส่สละไว้ในกระเป๋าโหลด เมื่อมาถึงกัวลาลัมเปอร์และผ่านเครื่องเอ็กซเรย์อีกครั้ง เจ้าหน้าที่ศุลกากรของกัวลาลัมเปอร์ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลยค่ะ สละพวกนั้นผ่านเข้าประเทศแล้วก็ผ่านออกประเทศได้หมด เรื่องนี้ทำให้พวกเราฉงนฉงายมากว่า เจ้าหน้าที่สนามบินยอกยาการ์ต้าต้องการอะไรกันแน่ มีเพื่อนบางคนที่เคยอยู่อินโดนีเซีย เมื่อรู้เรื่องนี้เข้าก็บอกว่า เป็นเพราะเจ้าหน้าที่ต้องการเงินจากพวกเรา บางคนก็ว่าเจ้าหน้าที่จะนำกลับไปขายใหม่ เหตุผลจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เราแค่จะบอกว่าใส่สละไว้ในกระเป๋าโหลดก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องสละ (ทิ้ง) เหมือนพวกเรา ฮือ ฮือ.....
แชร์ประสบการณ์โดนยึดสละ (ผลไม้) ที่สนามบินยอกยาการ์ต้าค่ะ
พวกเรา (ส่วนใหญ่จะรุ่น ส.ว. ทั้งหมด 24 คน) ไปเที่ยวยอกยาการ์ต้า เมื่อวันที่ 22-25 สิงหาคม ที่ผ่านมา โดยใช้บริการสายการบินแอร์เอเซีย เส้นทาง กรุงเทพฯ - กัวลาลัมเปอร์ - ยอกยาการ์ต้า - กัวลาลัมเปอร์ - กรุงเทพฯ แบบที่ไม่ใช่ฟลายทรู เรื่องการเดินทางและท่องเที่ยวไม่มีปัญหาค่ะ มีบริษัททัวร์ทางเมืองไทยและอินโดนีเซียจัดการและดูแลพวกเราเป็นอย่างดี แต่พวกเราเดินทางกันเองนะคะ ไม่มีหัวหน้าทัวร์จากเมืองไทยไปด้วย สถานที่ท่องเที่ยวของยอกยาการ์ต้างดงามและยิ่งใหญ่สมกับความใฝ่ฝันของพวกเราที่อยากไปเยือนสักครั้งค่ะ อากาศดี ไม่ร้อน ไม่หนาว ผู้คนท้องถิ่นก็อัธยาศัยน่ารัก
แต่พวกเรามาตกม้าตายตอนจะออกจากสนามบินยอกยาฯ นี่แหละค่ะ เรื่องของเรื่องคือลูกสละที่พวกเราซื้อมากันคนละหนึ่งกิโลบ้าง สองกิโลบ้าง มากสุดคือสี่กิโลต่อคน โดยใส่กระเป๋าแครี่ออนเพื่อนำติดตัวขึ้นเครื่องนั้นโดนยึดและเททิ้งตอนเอ็กซเรย์รอบสุดท้ายหมดเลยค่ะ พอสอบถามจากเจ้าหน้าที่ว่าเพราะอะไร เนื่องจากสละไม่ใช่ของเหลว ไม่ใช่เจล ไม่ใช่วัตถุมีพิษหรือแหลมคม เจ้าหน้าที่ก็บอกพวกเราว่าเนื่องจากทางมาเลเซียไม่ให้นำเข้าผลไม้ เรื่องราคาของสละไม่ใช่ปัญหาค่ะ กิโลกรัมละประมาณ 45 บาทเท่านั้นเอง แต่ความอร่อยของมันทำให้พวกเราเสียดายค่ะ สุดท้ายแล้วพวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องยอมให้เขายึดไปหมดค่ะ (เขาโยนทิ้งลงถังขยะให้พวกเราดูด้วยนะคะ)
ประเด็นคือ มีบางคนในกลุ่มของพวกเราใส่สละไว้ในกระเป๋าโหลด เมื่อมาถึงกัวลาลัมเปอร์และผ่านเครื่องเอ็กซเรย์อีกครั้ง เจ้าหน้าที่ศุลกากรของกัวลาลัมเปอร์ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลยค่ะ สละพวกนั้นผ่านเข้าประเทศแล้วก็ผ่านออกประเทศได้หมด เรื่องนี้ทำให้พวกเราฉงนฉงายมากว่า เจ้าหน้าที่สนามบินยอกยาการ์ต้าต้องการอะไรกันแน่ มีเพื่อนบางคนที่เคยอยู่อินโดนีเซีย เมื่อรู้เรื่องนี้เข้าก็บอกว่า เป็นเพราะเจ้าหน้าที่ต้องการเงินจากพวกเรา บางคนก็ว่าเจ้าหน้าที่จะนำกลับไปขายใหม่ เหตุผลจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เราแค่จะบอกว่าใส่สละไว้ในกระเป๋าโหลดก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องสละ (ทิ้ง) เหมือนพวกเรา ฮือ ฮือ.....