ผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง เราสองคนรักกันตามปกติ คบกันมา 4 ปี ฐานะเขาเป็นคนมีเงิน แต่ไม่ถึงขนาดร่ำรวยมากมาย เอาง่ายๆคนมีตังอะครับ ส่วนผมคนธรรมดานี้แหละครับ ไม่จนไม่รวย แฟนผมเขาเป็นคนดี ดีแบบหายากอะครับ เราสองคนต่างเป็นคนแรกของกันและกัน ผมจึงรักเขามากๆในแบบที่ว่ายอมเสียได้ทุกอย่างเพื่อเขา ไม่ต้องการอะไรตอบแทน แต่ในบ้างครั้งผมก็แค่อยากให้เขาให้กำลังใจผม บอกรักผมบ้าง พูดอะไรที่หวานๆให้กันบ้าง ซึ่งผมพูดอยู่ตลอดๆ แทบจะทุกๆ 3 ชั่วโมง ทำให้เขาทุกอย่าง ผมมีเงิน 100 ผมให้เขา 100 มี 1000 ให้ 1000 ไม่เคยสนว่าตัวเองจะมีเหลือหรือป่าว ผมกับเขาอยู่ห่างกัน ผมเป็นฝ่ายไปหาเขาตลอด แต่ผมก็ไม่เคยบ่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่..ทุกครั้งที่ผมไปหาเขา ผมไม่ได้พกเงินไปด้วยเยอะ คือผมมีน้อย ก็เอาไปทั้งหมดที่มีอะครับ แต่มันน้อยสำหรับเขา เพราะฉนั้นการไปใหนมาใหน มันก็ต้องเปลี่ยนกันจ่ายบ้าง แต่เขามักจะพูดว่า " มาทำไมเนี่ย ฉันเสียเงินอีกละ " เขาพูดเล่นผมรู้ แต่ผมรู้สึกไงครับ ผมเป็นผู้ชายผู้หญิงพูดแบบนี้ใส่ มันเจ็บนะครับ เอาง่ายๆผมกลับทั้งน้ำตาทุกครั้ง ผมซื้ออะไรให้เขาก็มักจะบอกว่า "ซื้อมาทำไม..เปลืองเงิน" มันน่าน้อยใจใหมละครับ เวลาผมไปหาเขาผมก็จะทำอะไรให้เขาทุกอย่างตามที่เขาบอก แต่เวลาผมถามเขาว่าผมมีอะไรดีมั่ง เขาก็จะบอกว่า "ไม่มี" ผมถามเขาว่าคบกับผมทำไม เขาก็บอกว่า "เพราะรักไง" ผมทำงานได้เงินเดือนละ 5000 บาท เขาได้เดือนละ 20,000 บาท ผมยังรองานประจำดีๆอยู่ ผมได้เงินมาเดือนละ 5000 ผมให้เขาเดือนละ 4000 เพราะเขาต้องใช้เงินไปซื้อของจำเป็นบ้างอย่างผมก็เข้าใจเขา ผมอยากให้เขาสบาย เพราะผมอยู่บ้าน เขาอยู่ที่พัก ผมเหลือใช้เดือนละ 1000 บาท ผมขับรถมอเตอร์ไซค์ไปทำงาน เขาขับรถยนต์ ทุกๆวันผมกินข้าววันละ 2 มื้อ มื้อแรกกินที่ทำงานที่เขาเลี้ยง มื้อที่ 2 กินที่บ้าน ไข่ดาว ไข่เจี้ยว อะไรประมาณทุกวันละครับ ผมให้เขาทุกอย่าง แต่เหมือนเขาจะมองไม่เห็นเลย ..... ผมควรจะทำยังไงดีครับ กำลังใจผมมันหมดลงเรื่อยๆแล้ว
ทำดีให้...แต่เขาไม่เห็นค่า ทำยังไงดีครับ