สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราตั้งขึ้นมาเพื่อระบาย (ตรงๆเลย555) ไม่รู้นะว่าใครเป็นแบบเรารึเปล่า
คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ ตอนเราอยู่ห้องด้วยกันเรานั่งใกล้กัน ตอนเเรกเราก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ
พอเรียนจบ ขึ้นชั้นใหม่
เราก็อยู่คนละห้อง เราเจอหน้ากันไม่คุยกันเลย ไม่เหมือนตอนอยุ่ห้องเดียวกันอ้ะ คุยกันปกติเลยค่ะ
เราเขินตลอดนะเวลาเจอเค้า เราไม่รู้นะว่าเค้าเป็นเหมือนเรารึเปล่า จนเรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอมใหญ่ค่ะ
เราก็คุยกับเค้าปกตินะ คุยมาตลอด เราเคยถามเค้าค่ะตั้งแต่ตอนอยู่ห้องเดียวกันว่าเค้าชอบใคร เค้าก็ถามเรากลับ
แต่เราบอกไม่มี 55555 เค้าก็ไม่เชื่อ เค้าบอกเราว่าให้เราบอกก่อน เราก็ไม่บอก เค้าเลยบอกเราว่าปีหน้าเดี๋ยวบอก
เราก็ถามไปตลอดเลย เค้าก็ถามกลับบ้าง จนเค้าก็จะบอกค่ะ เล่นทายกันไปทายกันมา ทายห้อง ทายเลขที่ ทายชื่อ
คือตอนเราถามเราคิดว่าเค้าคงชอบเราค่ะ (ไม่ได้หลงตัวเองน้าา เราคิดแบบนั้นจริงๆ) ตอนนั้นเราก็ชอบเค้าไปแล้ว สุดท้าย
ก็ทายได้เป็นเราเหมือนที่เราคิดเลยค่ะ เค้าบอกเค้าชอบเรา นับแต่นั้นเราก็คุยกับเค้ามาตลอด 1เดือนกว่าๆเกือบ2เดือนได้อ่ะ
ช่วงปิดเทอมใหญ่ เค้าไปเที่ยวก็ถ่ายรูปมาให้ดู ทำไรก็บอก บอกฝันดีกันทุกคืน คุยกันทุกวัน เวลาเค้าไม่ตอบเราเรางอน
เค้าก็ง้อ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีมากค่ะ สถานะการคุยตอนนั้นไม่ได้เป็นแฟนนะคะ เราไม่ค่อยกล้าใช้คำนี้เท่าไหร่
เหมือนสถานะระหว่างเรากับเค้าตอนนั้น คือเลยคำว่าเพื่อนอ่ะค่ะ เพราะเราก็ไม่รู้ว่าระหว่างเรากับเค้าตอนนั้นคือสถานะอะไร 5555
แต่เรามีความสุขมากในตอนนั้น แต่มันก็ถึงช่วงเวลาที่เราคิดว่าหลายๆคนคงไม่อยากให้เกิด เหมือนเราค่ะ
เราไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราเลย ตอนช่วงที่จะสอบไปเรียนโรงเรียนใหม่ เรากับเค้าสอบโรงเรียนเดียวกันค่ะ
และก็ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่คนละห้อง (อันนี้ขอไม่บอกโรงเรียน ห้อง กับเหตุผลนะคะ) เราคิดว่ามันเป็นเพราะความห่างกันด้วยค่ะ
ช่วงที่จะสอบเข้าเราแทบไม่ได้คุยกันเลย เพราะต้องการหนังสือ แต่พอผลออกเราก็คุยกันนะคะ ถามเรื่องผลสอบงี้ แค่นั้น
แล้วเราไม่ได้คุยกันอีกเลย ตลอด1ปีที่ผ่านไปเราก็ยังชอบเค้าอยู่นะคะ แต่เราก็คิดว่าเค้าคงรู้สึกดีกับเราอยู่ (คิดไปเองตลอด เห้ออ)
จนเราเรียนจบอีกปี ขึ้นมาม.ใหม่ นับตั้งแต่เค้าบอกว่าชอบเราก็ผ่านมา2ปีกว่าๆแล้วค่ะ เรายังจำได้ตลอดเลย พอถึงปีนี้
ช่วงนี้เลยค่ะประมาณต้นเดือนสิงหาคม เราได้ข่าวจากเพื่อนๆเค้า ละก็เพื่อนๆห้องอื่นมาว่าเค้าเเอบชอบเพื่อนในห้องเค้า
เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะใช่ละ แต่ก๋แอบเค้าข้างตัวเองอยู่ จนเราถามเค้าบ้าง บอกให้เพื่อนหลอกถามเค้าบ้าง
พอวันหนึ่งเราถามเค้าบ่อยเกินมั้งคะ เราแซวเค้ากับเพื่อนคนนั้นบ่อยมาก เพราะเรารู้แล้วค่ะว่าเค้าคงชอบเพื่อนคนนั้นจริงๆ
(เพื่อนในห้องเค้า) เค้าบอกเราประมาณว่า เค้ารำคาญ เค้าไม่มีเวลาตอบเราในเรื่องไร้สาระแบบนี้ เค้าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น
ทั้งหมดเพราะเค้าจำใจ
เค้าบอกเราเปลี่ยนไป แล้วก็รัวข้อความมาเต็มที่ อ่านแล้วจุกค่ะ น้ำตาซึมเลย เราไม่คิดว่าเค้าจะเป็นแบบนี้
เค้าที่เรารู้จักไม่ใช่แบบนี้เลยค่ะ เราเสียใจมากแล้วเราก็แค้นมากด้วย ที่เค้าบอกเราว่าเค้าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น
ไม่ได้ชอบเราไม่ได้ชอบเพื่อนในห้องเค้า
แต่ความจริงแล้วเค้าชอบเพื่อนในห้องเค้าจริงๆ เค้าบอกให้เราระบายค่ะ อยากพิมพ์อะไรให้พิมพ์ไปเลย
เรากพิมพ์คุยกับเค้าค่ะ แต่เนื้อหาทั้งหมดไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในใจเราเลยค่ะ มีแต่การประชดประชัน เพื่อนห้องเค้าเคยถามเค้าว่าเคยชอบเราหรอ
เคยคุยกับเราหรอ เค้าบอกว่าไม่ค่ะ ไม่เคยชอบเราเลย เราโกรธมากกกกกค่ะ เราไม่คิดว่าเค้าจะบอกอะไรแบบนี้ แต่เราว่าเค้าคงรู้แก่ใจ
แต่เค้าเลือกที่จะไม่พูด
จนตอนนี้เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง เราคิดถึงนะคะแต่ถ้าให้กลับไปเราก็ไม่อยากอ่ะค่ะ เราเหนื่อยมาก
รู้สึกเจ็บมากเหมือนกัน เราได้ข่าวของเค้ามาเรื่อยๆค่ะ จากเพื่อนห้องเค้า เค้าคงชอบเพื่อนคนนั้นมากจริงๆ คง1ปีกว่าๆได้แล้ว
เราคงทำอะไรไม่ได้ค่ะ เราคงทำได้แค่ขอให้พวกเค้าไปได้ดีด้วยกัน 5555 เราคงเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ เราก็มาระบายเฉยๆ
เห้ออออออออออออออออออออ ทุกวันนี้ก็พยายามลืมค่ะ เราว่ายากกว่าจำก็ลืมนี้แหละ คงต้องใช้เวลาจริงๆค่ะ .
ปล1.ใครที่เข้ามาอ่านเราไม่อนุญาตให้แชร์นะคะ รบกวนด้วยค่ะ
ปล2.คอมเม้นได้ตามสบาย ตามใจชอบเลยค่ะ จะด่าจะว่า ปลอบใจยังไงก็ได้ค่ะ
ปล3.เราไม่ได้มีเจตนาจะสร้างกระทู้ดราม่า สร้างภาพนะคะ เราเล่าเพราะเราอยากระบายเฉยๆ หวังว่าคงเข้าใจนะคะ
(เล่าจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา) เพื่อนๆรู้สึกยังไงกับความรู้สึกแบบนี้คะ "คิดถึงนะ แต่ถ้ากลับไปได้ก็ไม่อยากกลับไป" .
คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ ตอนเราอยู่ห้องด้วยกันเรานั่งใกล้กัน ตอนเเรกเราก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ
พอเรียนจบ ขึ้นชั้นใหม่
เราก็อยู่คนละห้อง เราเจอหน้ากันไม่คุยกันเลย ไม่เหมือนตอนอยุ่ห้องเดียวกันอ้ะ คุยกันปกติเลยค่ะ
เราเขินตลอดนะเวลาเจอเค้า เราไม่รู้นะว่าเค้าเป็นเหมือนเรารึเปล่า จนเรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอมใหญ่ค่ะ
เราก็คุยกับเค้าปกตินะ คุยมาตลอด เราเคยถามเค้าค่ะตั้งแต่ตอนอยู่ห้องเดียวกันว่าเค้าชอบใคร เค้าก็ถามเรากลับ
แต่เราบอกไม่มี 55555 เค้าก็ไม่เชื่อ เค้าบอกเราว่าให้เราบอกก่อน เราก็ไม่บอก เค้าเลยบอกเราว่าปีหน้าเดี๋ยวบอก
เราก็ถามไปตลอดเลย เค้าก็ถามกลับบ้าง จนเค้าก็จะบอกค่ะ เล่นทายกันไปทายกันมา ทายห้อง ทายเลขที่ ทายชื่อ
คือตอนเราถามเราคิดว่าเค้าคงชอบเราค่ะ (ไม่ได้หลงตัวเองน้าา เราคิดแบบนั้นจริงๆ) ตอนนั้นเราก็ชอบเค้าไปแล้ว สุดท้าย
ก็ทายได้เป็นเราเหมือนที่เราคิดเลยค่ะ เค้าบอกเค้าชอบเรา นับแต่นั้นเราก็คุยกับเค้ามาตลอด 1เดือนกว่าๆเกือบ2เดือนได้อ่ะ
ช่วงปิดเทอมใหญ่ เค้าไปเที่ยวก็ถ่ายรูปมาให้ดู ทำไรก็บอก บอกฝันดีกันทุกคืน คุยกันทุกวัน เวลาเค้าไม่ตอบเราเรางอน
เค้าก็ง้อ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีมากค่ะ สถานะการคุยตอนนั้นไม่ได้เป็นแฟนนะคะ เราไม่ค่อยกล้าใช้คำนี้เท่าไหร่
เหมือนสถานะระหว่างเรากับเค้าตอนนั้น คือเลยคำว่าเพื่อนอ่ะค่ะ เพราะเราก็ไม่รู้ว่าระหว่างเรากับเค้าตอนนั้นคือสถานะอะไร 5555
แต่เรามีความสุขมากในตอนนั้น แต่มันก็ถึงช่วงเวลาที่เราคิดว่าหลายๆคนคงไม่อยากให้เกิด เหมือนเราค่ะ
เราไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราเลย ตอนช่วงที่จะสอบไปเรียนโรงเรียนใหม่ เรากับเค้าสอบโรงเรียนเดียวกันค่ะ
และก็ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่คนละห้อง (อันนี้ขอไม่บอกโรงเรียน ห้อง กับเหตุผลนะคะ) เราคิดว่ามันเป็นเพราะความห่างกันด้วยค่ะ
ช่วงที่จะสอบเข้าเราแทบไม่ได้คุยกันเลย เพราะต้องการหนังสือ แต่พอผลออกเราก็คุยกันนะคะ ถามเรื่องผลสอบงี้ แค่นั้น
แล้วเราไม่ได้คุยกันอีกเลย ตลอด1ปีที่ผ่านไปเราก็ยังชอบเค้าอยู่นะคะ แต่เราก็คิดว่าเค้าคงรู้สึกดีกับเราอยู่ (คิดไปเองตลอด เห้ออ)
จนเราเรียนจบอีกปี ขึ้นมาม.ใหม่ นับตั้งแต่เค้าบอกว่าชอบเราก็ผ่านมา2ปีกว่าๆแล้วค่ะ เรายังจำได้ตลอดเลย พอถึงปีนี้
ช่วงนี้เลยค่ะประมาณต้นเดือนสิงหาคม เราได้ข่าวจากเพื่อนๆเค้า ละก็เพื่อนๆห้องอื่นมาว่าเค้าเเอบชอบเพื่อนในห้องเค้า
เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะใช่ละ แต่ก๋แอบเค้าข้างตัวเองอยู่ จนเราถามเค้าบ้าง บอกให้เพื่อนหลอกถามเค้าบ้าง
พอวันหนึ่งเราถามเค้าบ่อยเกินมั้งคะ เราแซวเค้ากับเพื่อนคนนั้นบ่อยมาก เพราะเรารู้แล้วค่ะว่าเค้าคงชอบเพื่อนคนนั้นจริงๆ
(เพื่อนในห้องเค้า) เค้าบอกเราประมาณว่า เค้ารำคาญ เค้าไม่มีเวลาตอบเราในเรื่องไร้สาระแบบนี้ เค้าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น
ทั้งหมดเพราะเค้าจำใจ
เค้าบอกเราเปลี่ยนไป แล้วก็รัวข้อความมาเต็มที่ อ่านแล้วจุกค่ะ น้ำตาซึมเลย เราไม่คิดว่าเค้าจะเป็นแบบนี้
เค้าที่เรารู้จักไม่ใช่แบบนี้เลยค่ะ เราเสียใจมากแล้วเราก็แค้นมากด้วย ที่เค้าบอกเราว่าเค้าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น
ไม่ได้ชอบเราไม่ได้ชอบเพื่อนในห้องเค้า
แต่ความจริงแล้วเค้าชอบเพื่อนในห้องเค้าจริงๆ เค้าบอกให้เราระบายค่ะ อยากพิมพ์อะไรให้พิมพ์ไปเลย
เรากพิมพ์คุยกับเค้าค่ะ แต่เนื้อหาทั้งหมดไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในใจเราเลยค่ะ มีแต่การประชดประชัน เพื่อนห้องเค้าเคยถามเค้าว่าเคยชอบเราหรอ
เคยคุยกับเราหรอ เค้าบอกว่าไม่ค่ะ ไม่เคยชอบเราเลย เราโกรธมากกกกกค่ะ เราไม่คิดว่าเค้าจะบอกอะไรแบบนี้ แต่เราว่าเค้าคงรู้แก่ใจ
แต่เค้าเลือกที่จะไม่พูด
จนตอนนี้เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง เราคิดถึงนะคะแต่ถ้าให้กลับไปเราก็ไม่อยากอ่ะค่ะ เราเหนื่อยมาก
รู้สึกเจ็บมากเหมือนกัน เราได้ข่าวของเค้ามาเรื่อยๆค่ะ จากเพื่อนห้องเค้า เค้าคงชอบเพื่อนคนนั้นมากจริงๆ คง1ปีกว่าๆได้แล้ว
เราคงทำอะไรไม่ได้ค่ะ เราคงทำได้แค่ขอให้พวกเค้าไปได้ดีด้วยกัน 5555 เราคงเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ เราก็มาระบายเฉยๆ
เห้ออออออออออออออออออออ ทุกวันนี้ก็พยายามลืมค่ะ เราว่ายากกว่าจำก็ลืมนี้แหละ คงต้องใช้เวลาจริงๆค่ะ .
ปล1.ใครที่เข้ามาอ่านเราไม่อนุญาตให้แชร์นะคะ รบกวนด้วยค่ะ
ปล2.คอมเม้นได้ตามสบาย ตามใจชอบเลยค่ะ จะด่าจะว่า ปลอบใจยังไงก็ได้ค่ะ
ปล3.เราไม่ได้มีเจตนาจะสร้างกระทู้ดราม่า สร้างภาพนะคะ เราเล่าเพราะเราอยากระบายเฉยๆ หวังว่าคงเข้าใจนะคะ