อาการละเมอของพ่อ‏

ผมมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆจะมาเล่าสู่กันฟัง เมื่อประมาณต้นปี2556พ่อของผมไปตรวจร่างกายแล้วพบว่า เส้นเลือดในสมองตีบทำให้การเดิน การทรงตัวไม่เป็นไปตามปกติ ซึ่งก็ได้รับการรักษาตามอาการที่เป็น แต่มันมีเหตุที่ทำให้คนทั้งครอบครัวต้องทึ่งก็คือ พ่อมักจะนอนละเมอพูดไม่เป็นภาษา โวยวาย ตบเตียงนอน บางครั้งถึงขนาดจิกผมของแม่ขึ้นมาขณะที่แม่นอนอยู่ข้างๆเตียง(แม่ไม่กล้านอนบนเตียงใกล้กับพ่อที่มีอาการแปลกๆหลายคืน) ตามความฝันพ่อเล่าให้ฟังว่ามีเด็กมาทำท่าล้อเลียนพ่อจึงจะลุกไปตบสั่งสอนแต่กลับเป็นแม่ของผม และอีกครั้งแม่ของผมกำลังจะเข้านอนนั้นก็เห็นพ่อนอนตะแคงข้างอยู่แล้วจู่ๆพ่อก็ยกขาขึ้นมาแบบแข็งๆถื่อๆแล้วค้างไว้พักนึงแล้วค่อยๆเอาขาลง แล้วสักพักพ่อกลับมายกศีรษะขึ้นมาจากหมอนอีกแต่ที่น่าตกใจคือพ่อนอนตะแคงข้างอยู่แต่ไหล่ของพ่อก็ยกขึ้นจากที่นอนขึ้นแบบตัวแข็งๆ คล้ายกับเวลาเรานอนตะแคงแล้วมีคนมายกศีรษะเราขึ้นแล้วค้างอยู่แบบนั้นพักนึง(ผมเคยลองทำตามแล้วไม่สามารถทำได้แน่ๆเพราะต้องเกร็งหน้าท้องอย่างมากแต่พ่อของผมเดินก็ไม่ค่อยจะได้จะมีแรงเกร็งหน้าท้องหรือ) หลังจากนั้นพ่อมีธุระไปต่างจังหวัดและได้ไปค้างคืนกับอาที่เดินทางไปด้วยกัน อาผมก็เจอกับเหตุการณ์แปลกๆระหว่างที่พ่อผมหลับ อาของผมจึงได้ชวนพ่อผมไปหาหลวงพ่อที่อาผมนับถือ หลวงพ่อท่านนั่งดูให้แล้วท่านถามพ่อผมว่าใต้หัวนอนที่บ้านในสวน(อีกหลัง)มีของยาวๆดำคล้ายปืน พ่อผมก็บอกว่าที่บ้านไม่เคยมีปืน แต่หลวงพ่อท่านก็ยืนยันว่ามันมีอะไรสักอย่างแน่ๆ พ่อผมก็ลองนึกดูก็นึกได้ว่า ก่อนหน้านี้ที่ยังแข็งแรงอยู่คนงานในสวนได้เก็บมีดเล่มนึงมาจากบ่อน้ำแห้งเก่าๆในสวนมาให้ดูลักษณะมันยาวๆประมาคล้ายดาบปลายปืนของทหารมีสนิมขึ้นไม่มีด้ามจับ แต่ดูจากเนื้อเหล็กแล้วยังดีอยู่มาก พ่อจึงเอาไปให้ช่างตีขึ้นรูปให้ใหม่เป็นลักษณะธรรมดาทั่วๆไป แล้วเก็บไว้ใต้เตียงเพื่อป้องกันตัว เมื่อเป็นอย่างนั้นหลวงพ่อจึงบอกให้พ่อผมนำมีดเล่มนั้นมาใว้ที่วัดเดี่ยวหลวงพ่อจะเก็บไว้เอง และหลวงพ่อก็พรมน้ำมนต์ให้พ่อของผม และหลังจากนั้นพ่อผมก็ไม่มีอาการนอนละเมออีกเลย แต่อาการเจ็บป่วยทางกายก็ยังต้องรักษากันต่อไป มันไม่น่ากลัวเพราะไม่มีใครเจออะไร แต่มันแปลกที่ตรงพ่อผมไปหาหลวงพ่อแล้วอาการนอนละเมอหายไปถ้านับจากวันที่พ่อนอนละเมออยู่นั้นก็เกือบ2ปี แต่พอตกค่ำวันที่ไปหาหลวงพ่อมาก็หายขาดเลยนับวันนี้ด้วยก็เกือบสัปดาห์แล้วครับ