เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ชั้นเคยไปแย่งคนรักของคนอื่นมา ชั้นไม่รู้หรอกว่าการทำแบบนั้นมันจะทำให้ใครอีกคนเจ็บปวดมาแค่ไหน
จนมาในวันนี้ชั้นรู้แล้วละว่า การที่สูญเสียสิ่งที่เป้นที่รักไปมันเจ็บปวดมากเพียงไหน...
ตอนนั้นชั้นมีแฟนคนนึงชื่อ B เรารักกัน คบกันโดยชั้นไม่รู้มาก่อนว่าเค้ามี เมียและลูกอยู่แล้ว
เราคบกันไปไหนมาไหนด้วยกัน มีอะไรกันแทบทุกวันที่เจอกัน เราสองคนเหมือนอะไรที่เข้ากันได้ดีมากๆ
มีความสุขแบบนี้อยู่ได้ 4 เดือน ชั้นก้อรู้สึกว่า B เปลี่ยนไป ไม่ค่อยมีเวลา อ้างไม่มาเจอ จน B หายไปได้ 2 อาทิตย์
เราจึงตัดสินใจโทหาเค้า แต่เมียเค้ารับ ชั้นถึงกับตกใจและรีบวางไป และเมียเค้าก้อโทมาด่าเรา ว่าเราต่างๆนานา
เราเสียใจมากและแค้นมาก ที่ทำกับเราแบบนี้และเกลียดเมียของ B มาก ตอนแรกเราคิดว่าจะเลิกยุ่งแต่เราไม่
เราอยากจะเอาชนะเมียของ B เราทำตัวเปนนางเอก ร้องไห้ ให้B สงสาร และมาหาเรา และมีอะไรกัน จน B ไม่มีเวลาให้เมียและลูก
แต่ก้อมีบางช่วงที่ B อยากจะกลับไปหาเมียและลูก เรายืนคำขาดว่าถ้าไปไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก ไม่ต้องมาเจอกันอีก
แต่ B ก้อเลือกเรานะคะ และเราก้อสัญญากันว่าจะรักกันอยู่ด้วยกันตลอดไป
แต่เราก้อไม่ปิดกั้นเค้ากะลูกนะคะ เค้ามีไปเจอลูกบ้าง ส่งเสียลูกบาง เราเองก้อไม่ใช่คนใจร้ายอะไร
แต่กับเมียเก่าของ B พูดได้เลยคะ ว่าตั้งแต่ B เลือกเรา เค้าก้อมีคนใหม่ ดูเหมือนแค้นๆเราและเกลียดเรามาก
เรากับB อยู่ด้วยกันร่วมทุกร่วมสุขกันมาก 2 ปี ทุกๆอย่างกำลังจะดีขึ้นไปในทางที่ดี
B มีงานที่ดีทำและจะสร้างอนาคตไปกับเรา เราก้อกำลังเรียนไปได้ด้วยดี
ส่วนเมียเก่าB นางก้อมีแฟนใหม่ที่ดูแลนางดี ดูแลลูกส่งเสียลูกให้นาง
เรื่องมันเกิดขึ้นถัดจากวันเกิดของชั้นมา 3 วัน
คืนนั้นเป็นวันอาทิตย์ เป็นวันที่เงียบๆแปลกๆ เราและBกำลังจะเข้านอนกันแล้ว แต่..B.. รู้สึกอยากไปเที่ยว
ตอนนั้นเราไม่อยากไปเลย อยากนอนมากกว่า แต่ไม่อยากขัด B เลยไปเที่ยวกันคืนนั้น
เราไปกัน ทั้งหมด 5 คน มี B เรา พี่สาวB น้าB และเพื่อของB
เรากินเหล้ากันไม่เยอะ และแต่ละคนไม่เมา B ก้อเช่นกัน B เอาแต่นั่งคุยกับเพื่อน ไม่ค่อยดื่ม
จนถึงเวลากลับประมาณตี 2
ระหว่างขี่รถมอไซกลับ B เหมือนโมโห หรือ โกรธอะไรใครมา
ไม่พูดไม่จา ขี่รถอย่างเร็วเรากลัวจะล้มเลยบอกว่า ขับเบาๆหน่อย B ก้อไม่ตอบ
จนมาถึงหน้าบ้าน B ไม่เหยียบเบรคปล่อยให้รถล้ม เราเองก้อเจ็บ ที่ขาและเท้า
แต่ B ไม่เปนอะไรเลย เข้าบ้านได้ B ก้อเข้าไปทำลายข้าวของเหมือนคนบ้า ไม่รู้ไปโมโหอะไรมา
ตอนนั้นเราเองก้ออยากรู้ว่า B เป็นอะไร แต่ไม่กล้าถาม กลัวว่าถ้าเข้าไปเราอาจจะโดนลูกหลงได้
เราเห็นท่าไม่ดี เลยไปแอบที่บ้านลุงของ B ที่อยู่ใกล้ๆ รอจนB สงบสติอารมได้ก่อน เราถึงจะกล้าออกไป
ผ่านไป 5 นาที B ก้อขี่มอไซออกไปไหนไม่รู้
เราเองเจ็บแผลมาก และเลือดยังไม่หยุดไหล ตัดสินใจเดินกลับมาที่บ้าน B แต่ไม่เจอใคร
เราโทหาแม่ของ B ว่าอยู่ไหน เค้าบอกว่าอยู่บ้านป้า เราเลยตามไปบ้านป้า และนอนที่นั่น
ระหว่างนอนรู้สึกเหมือนมีใครมาเรียก แต่ไม่ได้ลุกมาดู เพราะเจ็บแผลมาก หลับๆตื่นๆ
จนแม่ของ B มาเรียกเรา บอกว่า ตำรวจโทมาบอกว่า B ขับรถชนรถบรรทุก.....
ตอนนั้นเราตกใจมาก แต่คิดว่าไม่ใช่หรอก มันไม่จริงหรอก...
ตำรวจโทรมาบอกให้ไปที่จุดเกิดเหตุ ตอนนี้อาการสาหัสมาก ผ่านไปไม่ถึง2นาที
ตำรวจโทรมาอีกบอกว่าตอนนี้ เสียชีวิตแล้ว ... ตอนนั้นเรามือสั่น ร้องไห้ไม่อออก เจ็บแผลก้อเจ็บ แต่มันชาไปหมด
ตำรวจบอกให้ไปเจอที่ รพ เลย ไม่ต้องมาจุดเกิดเหตุแล้ว เรา แม่B และญาติ ก้อไปรอที่ รพ
เรายังมั่นใจและเชื่อว่าไม่ใช่ B หรอก มันเป็นไปไม่ได้ เรายังไม่ได้เหนกับตา เราคิดว่ามันไม่จิงหรอก Bยังไม่ตาย
ระหว่างที่เรารอจะดูว่าใช่ B ไหม พยาบาลเห็นแผลเราเลือดไหลไม่หยุดเลยพาเราไปทำแผลก่อน
ระหว่างทำแผล เราได้แต่ภาวนาขออย่าให้เป็น B ขอให้ไม่ใช่ B ขอให้B ไม่ตาย
เรารอพยาบาลทำแผลไม่ไหว มันนานเกินไป เราเลยวิ่งลงจากเตียงไปห้องดับจิตทันที
ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ต้องไปดูให้แน่ใจว่าใช่ B รึเปล่า
หน้าห้องดับจิต .. ญาติๆยืนอยู่กันเต็มไปหมด แม่B มองมาที่เราและบอกว่าทำใจดีๆนะ
ตอนนั้นหน้าชา ตัวชา มองไปที่เตียงที่B นอนอยู่ ในหัวคิดว่ามันจิงหรอ มันใช่หรอ?
เรามองหน้าB ที่นอนไร้วิญาณ มันเหมือนหัวใจสลาย สภาพศพเค้ามันเหมือนคนนอนหลับเฉยๆ
หน้าเค้ายังเหมือนเดิม ทุกๆอย่าง เราสติแตก ร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล กอดเค้า เขย่าตัวเค้า
บอกให้เค้าตื่นมาหาเรา มาบอกเรา มาคุยกับเรา ญาติๆต่างมาพาเราออกไปจากตรงนั้น
เราดิ้นนสุดชีวิต และกรี๊ดๆ จนหมดสติไป
ตื่นขึ้นมาเราก้อยังคิดว่ามันไม่จิงใช่ไหม เราฝันไปใช่ไหม ทุกคนไม่พูดอะไร
ชั้นนั่งรอหมอแต่งศพให้B (เพราะต้องเย็บหัวกระโหลกแตกเลือดไหลเต็มพื้นถนน)
จนB ออกมาจากห้องดับจิต เค้ายังดูหล่อ ยังดูเหมือนมีชีวิต เพียงแค่หลับไปเท่านั้น
เค้าใส่กางเกงตัวใหม่ที่เราเพิ่งจะซื้อให้(แต่ยังไม่ทันได้ใส่) และเสื้อสีน้ำตาลตัวเก่งของเค้า
จนท.ที่ รพ ให้ธูปมาไหว้ศพB และบอกว่าสัญญาอะไรกันไว้ก้อบอกเค้านะว่าไม่ต้องห่วงแล้ว
บอกเสดแล้วหันหลังและเดินไปเลยนะ อย่าหันกลับมา เด่วเค้าจะห่วง
จนท นำศพขึ้นหลังรถกระบะ เรานั่งหน้ารถและหันไปมองเค้า มันเจ็บหัวใจที่สุด
ถึงที่วัดเรานั่งมอง นั่งใกล้ๆศพของB ตลอดๆ ไม่ห่าง คิดเพียงแต่ให้ B ฟื้นขึ้นมาหาเรา
ระหว่างที่เราอยู่ที่วัด 3 วัน ที่บ้านเรา อาโทมาบอกว่า3 วันที่ผ่านมา ที่บ้านมีกลื่นแปลกๆเหม็นๆ
ประตูห้องนอนเราเปิดปิดเสียงดังได้เอง ไฟทางเดินไปห้องน้ำติดกับห้องเราดับทั้งๆที่ ไม่มีใครทำอะไร
หมาหอนทุกคืนที่หน้าบ้าน มีคนเห็น ผช มายืนอยู่หน้าบ้านเรา
เราภาวนาขอให้B มาหาเรา แต่ก้อไม่เคยเจอเลย ได้แต่ฝันว่าB จะมารับเราไปเที่ยวเรากำลังขึ้นรถมอไซไปกับB
แต่แม่และน้องของเราดึงเราไว้ เราเลยตื่น ฝันแบบนี้มาหลายๆครั้งหลังจากเผาB ไปได้ 1 อาทิตย์
ตอนนั้นเราเส้ามากและคิดมาก ร้องไห้ตลอดๆ ไม่ค่อยกินอะไร ปจด. ก้อไม่มา ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะภาวะเครียด
แต่พอมาตรวจจึงรู้ว่าท้อง เราปรึกษากับแม่B ว่าเราจะเอาเค้าไว้เพื่อเป็นตัวแทนของB
แต่อาจจะด้วยร่างกายของเราไม่พร้อม หรือB ต้องการจะเอาลูกไปอยู่ด้วย
คืนวันโกน เรากลับมานอนที่บ้านของเรา
เราปวดท้องน้อยแบบตุ่ยๆแปลกๆ พอตื่นมาตอนเช้าที่เป้นวันพระ เรารู้สึกปวดมากๆๆๆ
ปวดแบบเดินหลังตรงไม่ได้ พอเข้าห้องน้ำได้เท่านั้นแหละ ก้อนเลือดก้อนใหญ่ๆตกลงมาจากช่องคลอดเรา
เลือดไหลเหมือนเปนประจำเดือน และมีถุงคล้ายๆกระเพราะปลา ตกลงมาด้วย ตอนนั้นปวดท้องมากๆ
ทำอะไรไม่ถูกกลัวใครเข้ามาเหน จึงรีบเอาก้อนเลือดและถุงกระเพราะปลานั้นทิ้งลงชักโครก
ทำตัวปกติและไปวัดทำบุญให้B โดยไม่บอกใคร...
ตอนนี้เรารู้ถึงความรู้สึกที่โดนแย่งคนรักโดยไม่มีวันกลับมา มันรู้สึกยังไง
ไปกันแบบไม่ได้ร่ำลากัน ไม่ได้พูดอะไรกันเลย
มันเหมือนเวรกรรมที่เราทำไว้กับเมียและลูกของB
ทั้งที่ทุกวันนี้เมียและลูกของB มีความสุข
แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย แม้เวลาจะผ่านไปนานกว่า 3 ปีที่ B จากไป
เรายังรู้สึกถึงการสูญเสียคนรักไปโดยไม่มีวันกลับมามันเป็นยังไง
และเราคิดว่าความรัก ความผูกพันครั้งนี้ มันเป็นประสบการณ์และบทเรียนกับเรามากๆ
เราจะไม่ไปทำแบบนี้กับใครอีก จะไม่ไปแย่งคนรักของรักของใครอีก
เราคิดว่าถ้าเราเลือกได้เราจะไม่เข้าไปแย่งB มาจากเมียและลูก อย่างน้อยถ้าวันนี้
เค้ายังอยู่กะเมียและลูกของเค้าเราก้อยังได้รู้ข่าวได้เจอหน้าหรือเหนหน้าเค้า
ยังรู้ชีวิตและความเป้นไปในชีวิตเค้า
ตอนนี้เราก้อมีแฟนใหม่แต่เป้นทอม ชีวิตเรามีความสุขดี
แต่เราก้อยังอดคิดถึงB ไม่ได้แม้เวลาจะผ่านมานานแล้วก้อตาม...
ชั้นเคยไปแย่งคนรักของคนอื่นมา...สุดท้ายความตายมาแย่งคนรักของชั้นไป
จนมาในวันนี้ชั้นรู้แล้วละว่า การที่สูญเสียสิ่งที่เป้นที่รักไปมันเจ็บปวดมากเพียงไหน...
ตอนนั้นชั้นมีแฟนคนนึงชื่อ B เรารักกัน คบกันโดยชั้นไม่รู้มาก่อนว่าเค้ามี เมียและลูกอยู่แล้ว
เราคบกันไปไหนมาไหนด้วยกัน มีอะไรกันแทบทุกวันที่เจอกัน เราสองคนเหมือนอะไรที่เข้ากันได้ดีมากๆ
มีความสุขแบบนี้อยู่ได้ 4 เดือน ชั้นก้อรู้สึกว่า B เปลี่ยนไป ไม่ค่อยมีเวลา อ้างไม่มาเจอ จน B หายไปได้ 2 อาทิตย์
เราจึงตัดสินใจโทหาเค้า แต่เมียเค้ารับ ชั้นถึงกับตกใจและรีบวางไป และเมียเค้าก้อโทมาด่าเรา ว่าเราต่างๆนานา
เราเสียใจมากและแค้นมาก ที่ทำกับเราแบบนี้และเกลียดเมียของ B มาก ตอนแรกเราคิดว่าจะเลิกยุ่งแต่เราไม่
เราอยากจะเอาชนะเมียของ B เราทำตัวเปนนางเอก ร้องไห้ ให้B สงสาร และมาหาเรา และมีอะไรกัน จน B ไม่มีเวลาให้เมียและลูก
แต่ก้อมีบางช่วงที่ B อยากจะกลับไปหาเมียและลูก เรายืนคำขาดว่าถ้าไปไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก ไม่ต้องมาเจอกันอีก
แต่ B ก้อเลือกเรานะคะ และเราก้อสัญญากันว่าจะรักกันอยู่ด้วยกันตลอดไป
แต่เราก้อไม่ปิดกั้นเค้ากะลูกนะคะ เค้ามีไปเจอลูกบ้าง ส่งเสียลูกบาง เราเองก้อไม่ใช่คนใจร้ายอะไร
แต่กับเมียเก่าของ B พูดได้เลยคะ ว่าตั้งแต่ B เลือกเรา เค้าก้อมีคนใหม่ ดูเหมือนแค้นๆเราและเกลียดเรามาก
เรากับB อยู่ด้วยกันร่วมทุกร่วมสุขกันมาก 2 ปี ทุกๆอย่างกำลังจะดีขึ้นไปในทางที่ดี
B มีงานที่ดีทำและจะสร้างอนาคตไปกับเรา เราก้อกำลังเรียนไปได้ด้วยดี
ส่วนเมียเก่าB นางก้อมีแฟนใหม่ที่ดูแลนางดี ดูแลลูกส่งเสียลูกให้นาง
เรื่องมันเกิดขึ้นถัดจากวันเกิดของชั้นมา 3 วัน
คืนนั้นเป็นวันอาทิตย์ เป็นวันที่เงียบๆแปลกๆ เราและBกำลังจะเข้านอนกันแล้ว แต่..B.. รู้สึกอยากไปเที่ยว
ตอนนั้นเราไม่อยากไปเลย อยากนอนมากกว่า แต่ไม่อยากขัด B เลยไปเที่ยวกันคืนนั้น
เราไปกัน ทั้งหมด 5 คน มี B เรา พี่สาวB น้าB และเพื่อของB
เรากินเหล้ากันไม่เยอะ และแต่ละคนไม่เมา B ก้อเช่นกัน B เอาแต่นั่งคุยกับเพื่อน ไม่ค่อยดื่ม
จนถึงเวลากลับประมาณตี 2
ระหว่างขี่รถมอไซกลับ B เหมือนโมโห หรือ โกรธอะไรใครมา
ไม่พูดไม่จา ขี่รถอย่างเร็วเรากลัวจะล้มเลยบอกว่า ขับเบาๆหน่อย B ก้อไม่ตอบ
จนมาถึงหน้าบ้าน B ไม่เหยียบเบรคปล่อยให้รถล้ม เราเองก้อเจ็บ ที่ขาและเท้า
แต่ B ไม่เปนอะไรเลย เข้าบ้านได้ B ก้อเข้าไปทำลายข้าวของเหมือนคนบ้า ไม่รู้ไปโมโหอะไรมา
ตอนนั้นเราเองก้ออยากรู้ว่า B เป็นอะไร แต่ไม่กล้าถาม กลัวว่าถ้าเข้าไปเราอาจจะโดนลูกหลงได้
เราเห็นท่าไม่ดี เลยไปแอบที่บ้านลุงของ B ที่อยู่ใกล้ๆ รอจนB สงบสติอารมได้ก่อน เราถึงจะกล้าออกไป
ผ่านไป 5 นาที B ก้อขี่มอไซออกไปไหนไม่รู้
เราเองเจ็บแผลมาก และเลือดยังไม่หยุดไหล ตัดสินใจเดินกลับมาที่บ้าน B แต่ไม่เจอใคร
เราโทหาแม่ของ B ว่าอยู่ไหน เค้าบอกว่าอยู่บ้านป้า เราเลยตามไปบ้านป้า และนอนที่นั่น
ระหว่างนอนรู้สึกเหมือนมีใครมาเรียก แต่ไม่ได้ลุกมาดู เพราะเจ็บแผลมาก หลับๆตื่นๆ
จนแม่ของ B มาเรียกเรา บอกว่า ตำรวจโทมาบอกว่า B ขับรถชนรถบรรทุก.....
ตอนนั้นเราตกใจมาก แต่คิดว่าไม่ใช่หรอก มันไม่จริงหรอก...
ตำรวจโทรมาบอกให้ไปที่จุดเกิดเหตุ ตอนนี้อาการสาหัสมาก ผ่านไปไม่ถึง2นาที
ตำรวจโทรมาอีกบอกว่าตอนนี้ เสียชีวิตแล้ว ... ตอนนั้นเรามือสั่น ร้องไห้ไม่อออก เจ็บแผลก้อเจ็บ แต่มันชาไปหมด
ตำรวจบอกให้ไปเจอที่ รพ เลย ไม่ต้องมาจุดเกิดเหตุแล้ว เรา แม่B และญาติ ก้อไปรอที่ รพ
เรายังมั่นใจและเชื่อว่าไม่ใช่ B หรอก มันเป็นไปไม่ได้ เรายังไม่ได้เหนกับตา เราคิดว่ามันไม่จิงหรอก Bยังไม่ตาย
ระหว่างที่เรารอจะดูว่าใช่ B ไหม พยาบาลเห็นแผลเราเลือดไหลไม่หยุดเลยพาเราไปทำแผลก่อน
ระหว่างทำแผล เราได้แต่ภาวนาขออย่าให้เป็น B ขอให้ไม่ใช่ B ขอให้B ไม่ตาย
เรารอพยาบาลทำแผลไม่ไหว มันนานเกินไป เราเลยวิ่งลงจากเตียงไปห้องดับจิตทันที
ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ต้องไปดูให้แน่ใจว่าใช่ B รึเปล่า
หน้าห้องดับจิต .. ญาติๆยืนอยู่กันเต็มไปหมด แม่B มองมาที่เราและบอกว่าทำใจดีๆนะ
ตอนนั้นหน้าชา ตัวชา มองไปที่เตียงที่B นอนอยู่ ในหัวคิดว่ามันจิงหรอ มันใช่หรอ?
เรามองหน้าB ที่นอนไร้วิญาณ มันเหมือนหัวใจสลาย สภาพศพเค้ามันเหมือนคนนอนหลับเฉยๆ
หน้าเค้ายังเหมือนเดิม ทุกๆอย่าง เราสติแตก ร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล กอดเค้า เขย่าตัวเค้า
บอกให้เค้าตื่นมาหาเรา มาบอกเรา มาคุยกับเรา ญาติๆต่างมาพาเราออกไปจากตรงนั้น
เราดิ้นนสุดชีวิต และกรี๊ดๆ จนหมดสติไป
ตื่นขึ้นมาเราก้อยังคิดว่ามันไม่จิงใช่ไหม เราฝันไปใช่ไหม ทุกคนไม่พูดอะไร
ชั้นนั่งรอหมอแต่งศพให้B (เพราะต้องเย็บหัวกระโหลกแตกเลือดไหลเต็มพื้นถนน)
จนB ออกมาจากห้องดับจิต เค้ายังดูหล่อ ยังดูเหมือนมีชีวิต เพียงแค่หลับไปเท่านั้น
เค้าใส่กางเกงตัวใหม่ที่เราเพิ่งจะซื้อให้(แต่ยังไม่ทันได้ใส่) และเสื้อสีน้ำตาลตัวเก่งของเค้า
จนท.ที่ รพ ให้ธูปมาไหว้ศพB และบอกว่าสัญญาอะไรกันไว้ก้อบอกเค้านะว่าไม่ต้องห่วงแล้ว
บอกเสดแล้วหันหลังและเดินไปเลยนะ อย่าหันกลับมา เด่วเค้าจะห่วง
จนท นำศพขึ้นหลังรถกระบะ เรานั่งหน้ารถและหันไปมองเค้า มันเจ็บหัวใจที่สุด
ถึงที่วัดเรานั่งมอง นั่งใกล้ๆศพของB ตลอดๆ ไม่ห่าง คิดเพียงแต่ให้ B ฟื้นขึ้นมาหาเรา
ระหว่างที่เราอยู่ที่วัด 3 วัน ที่บ้านเรา อาโทมาบอกว่า3 วันที่ผ่านมา ที่บ้านมีกลื่นแปลกๆเหม็นๆ
ประตูห้องนอนเราเปิดปิดเสียงดังได้เอง ไฟทางเดินไปห้องน้ำติดกับห้องเราดับทั้งๆที่ ไม่มีใครทำอะไร
หมาหอนทุกคืนที่หน้าบ้าน มีคนเห็น ผช มายืนอยู่หน้าบ้านเรา
เราภาวนาขอให้B มาหาเรา แต่ก้อไม่เคยเจอเลย ได้แต่ฝันว่าB จะมารับเราไปเที่ยวเรากำลังขึ้นรถมอไซไปกับB
แต่แม่และน้องของเราดึงเราไว้ เราเลยตื่น ฝันแบบนี้มาหลายๆครั้งหลังจากเผาB ไปได้ 1 อาทิตย์
ตอนนั้นเราเส้ามากและคิดมาก ร้องไห้ตลอดๆ ไม่ค่อยกินอะไร ปจด. ก้อไม่มา ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะภาวะเครียด
แต่พอมาตรวจจึงรู้ว่าท้อง เราปรึกษากับแม่B ว่าเราจะเอาเค้าไว้เพื่อเป็นตัวแทนของB
แต่อาจจะด้วยร่างกายของเราไม่พร้อม หรือB ต้องการจะเอาลูกไปอยู่ด้วย
คืนวันโกน เรากลับมานอนที่บ้านของเรา
เราปวดท้องน้อยแบบตุ่ยๆแปลกๆ พอตื่นมาตอนเช้าที่เป้นวันพระ เรารู้สึกปวดมากๆๆๆ
ปวดแบบเดินหลังตรงไม่ได้ พอเข้าห้องน้ำได้เท่านั้นแหละ ก้อนเลือดก้อนใหญ่ๆตกลงมาจากช่องคลอดเรา
เลือดไหลเหมือนเปนประจำเดือน และมีถุงคล้ายๆกระเพราะปลา ตกลงมาด้วย ตอนนั้นปวดท้องมากๆ
ทำอะไรไม่ถูกกลัวใครเข้ามาเหน จึงรีบเอาก้อนเลือดและถุงกระเพราะปลานั้นทิ้งลงชักโครก
ทำตัวปกติและไปวัดทำบุญให้B โดยไม่บอกใคร...
ตอนนี้เรารู้ถึงความรู้สึกที่โดนแย่งคนรักโดยไม่มีวันกลับมา มันรู้สึกยังไง
ไปกันแบบไม่ได้ร่ำลากัน ไม่ได้พูดอะไรกันเลย
มันเหมือนเวรกรรมที่เราทำไว้กับเมียและลูกของB
ทั้งที่ทุกวันนี้เมียและลูกของB มีความสุข
แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย แม้เวลาจะผ่านไปนานกว่า 3 ปีที่ B จากไป
เรายังรู้สึกถึงการสูญเสียคนรักไปโดยไม่มีวันกลับมามันเป็นยังไง
และเราคิดว่าความรัก ความผูกพันครั้งนี้ มันเป็นประสบการณ์และบทเรียนกับเรามากๆ
เราจะไม่ไปทำแบบนี้กับใครอีก จะไม่ไปแย่งคนรักของรักของใครอีก
เราคิดว่าถ้าเราเลือกได้เราจะไม่เข้าไปแย่งB มาจากเมียและลูก อย่างน้อยถ้าวันนี้
เค้ายังอยู่กะเมียและลูกของเค้าเราก้อยังได้รู้ข่าวได้เจอหน้าหรือเหนหน้าเค้า
ยังรู้ชีวิตและความเป้นไปในชีวิตเค้า
ตอนนี้เราก้อมีแฟนใหม่แต่เป้นทอม ชีวิตเรามีความสุขดี
แต่เราก้อยังอดคิดถึงB ไม่ได้แม้เวลาจะผ่านมานานแล้วก้อตาม...