เอาเงินช่วยพ่อแม่ สามีโกรธ

เกริ่นก่อนนะคะ...เราแต่งงานมา5ปีมีลูกนึง   สามีไม่เคยให้เงินใช้เลยตั้งแต่คลอดลูก  
สามีบอกขอเอาไปผ่อนบ้านให้หมดเร็วขึ้น .เราก็ไม่ว่าอะไรช่วยๆกัน

          เราพอมีรายได้จากการที่พ่อแม่เราที่ดินให้ทำนา   เราจ้างคนทำและมีพ่อแม่ช่วยดูแล
.เนื่องจากเราอยู่อีกจังหวัด    สามีไม่ค่อยให้กลับบ้าน    ทำมา5ปีก็มีได้มาก เท่าทุนหรือกำไรนิดหน่อย
ก็เลยไม่เคยขอสามี      เพราะสามีก็ไม่ได้ให้เราก็ไม่ขอ...ทั้งๆที่ก่อนแต่งเขาบอกเอง
ว่าเลี้ยงได้ไม่ต้องทำงาน      แต่เอาเข้าจริงให้ใช้อาทิตย์ละพัน...แถมต้องทำบัญชีให้ดู
         
              เราก็ยังเฉยๆ   ช่วงทำนาดีเราพอมีเงินเก็บบ้าง    ตั้งแต่ปฎิวัติมาเจอ
ปัญหาเรื่องราคา   ปัญหาอากาศทำให้ผลผลิตไม่ดี    กำไรแทบไม่มี...พอครั้งล่าสุด
ขาดทุนไปอีก...พอเงินเริ่มไม่พอลงทุน     ที่บ้านพ่อแม่ก็ประสบปัญหาลงทุนให้ไม่ไหวเราก็เลยเอาเงินที่เขาฝากประกัน
ที่เผื่อเราเป็นอะไร     มาลงทุนก่อนแต่เราไม่บอกเขาก่อน   
อันนี้ทราบว่าผิดเต็มๆ .แต่สามีเราพูดด้วยยาก   
  ชื่อบัญชีนี้เป็นของเรา....เขาฝากให้จากเงินพิเศ ษที่ได้มาก็ลงทุนทำใหม่ได้สัก2เดือนกว่าใกล้จะเกี่ยวแล้ว   

          แต่บังเอิญทะเลาะกับสามีก่อน .  เรื่องเราไม่ยอมกดเงินให้เขายืมก่อนก็เขาไม่บอก
เทนั้นแหล่ะ   พาลหาว่าเรางกกะเขา   แค่นี้เดินไปกดให้ไม่ได้แล้วทำไมไม่มีเงินในกระ
เลยหรือไง...ก็เราไม่ได้ออกจากบ้าน2วันเงินก็กะจะเบิกตอนวันจันทร์จะให้กดก็บอกสิ
เท่านั้นแหล่ะ.  โกรธพาล   พอดีเขาพาเรากะลูกมาเดินห้างในกรุงเทพเขาจะมาเปลี่ยนทอง
ใส่คอ ของสามี  แล้วกดเงินครั้งแรกมาไม่พอขาดไปพันเดียว  พอไปกดเงินที่ขาดครั้งทค่สองมาถึงโยน
เงินให้แล้วเดินออกจากร้านทองไปเลย  เราต้องรอทองกับพระ  เสต็จเก็บของเดินตามหาสามีอีก
   
           ขึ้นรถได้ด่าไม่หยุด .ว่าเราให้เขาเดินไปกด2ครั้ง    เขาบอกรู้ไหมเดินไกลแค่ไหน
พาลไปทุกเรื่องด่าจนเราทนไม่ไหวบอกอะลงจากรถ
ก็ไล่เราลง    พอเราจะอุ้มลูกไปด้วยมาแย่งลูกกันในรถเท่านั้นแหล่ะลูกตกใจเพราะเขาเสียงดัง
บอกอย่ามาเอาลูกไป   ลูกก็ร้องหาเรา  มันก็ไม่ยอมกอดลูกไปด่าเราไปลูกก็ดิ้นทุรนทุรายจะหาแม่
วันๆเราเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด  เขางานเยอะกลับเย็น .บางวันต้องไปงานเลี้ยงอีก คร่าวนี้พาลยาวยึดบตรเครดิตคืนบอกไปเอาเงินในบัญชีที่ให้จะเอาคืน
            
              เราก็ยังไม่บอกว่าเราเอาเงินมาทำนา เรารู้สึกอะไรของเขาแค่ไม่กดเงินให้คือไม่รู้จริงๆ
ว่าจะให้ไปกดเรานั่นเฝ้าทองกะพระให้ที่ร้านทองดูลูกอีกที่สำคัญเงินเดือนเขา
เดือนเป็นแสนมีเงินเก็บมากกว่าเราอีกแต่เขาไม่ชอบเสียค่าธรรมเนียมกดเงิน
ต่างพื้นที่  พอเท่านั้นแหล่ะรู้ว่าเงินไม่เหลือเท่าเดิมด่าว่าเราเอาไปให้ใครเราก็อธิบายว่าเอาไปช่วยที่บ้าน
ลงทุนทำนาก่อนงวดที่ผ่านมามันทำไม่ได้     เขาไม่เชื่อทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำ
เราก็บอกว่าไม่ทำเราจะเอาเงินไหนใช้       พี่ไม่เคยให้เงินเลยตั้งแต่คลอดลูกเขาบอก
ไม่มีก็ไม่ต้องกินดิ       อ้าวแล้วที่ซื้อกับข้าวทุกวันก็เงินที่ทำนาได้ทั้งนั้นแหล่ะ
มันมีได้     มันก็มีไม่ได้บ้าง    เดี๋ยวได้ก็ทยอยมาคืนให้ก็รู้อยู่เอาไปเท่าไหร่คืนให้
ตลอดนะ.   .ครั้งนี้ผิดที่ยอมรับที่ไม่บอกก่อน     แต่พี่ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน  
แล้วหนูเดือดร้อนก็เอาไปก่อน     อีกอย่างหนูก็ไม่เคยไม่คืนถ้าบอกพี่พี่จะช่วยไหมอีกอย่างพี่
แถบไม่เคยถามว่าเรามีเงินไหม    ทุกวันเราต้องใช้ให้พอกว่าจะเกี่ยวแต่ละเที่ยว
ได้4เดือนกว่าจะได้เงินอีกที   

           ไม่เชื่อเราโทรหาแม่เราอีก .   เราบอกแล้วนะอย่าโทร
ไม่เขาไม่ฟัง .   โทรอารวาดกะพ่อแม่เราอีก  แม่เราก็ตกใจเพราะมท่านไม่รู้เลยว่าเงินที่โอนไปนี่คือเงินจากตรงไหน
  ปกติเขาก็ไม่ค่อยให้เกรียติพ่อแม่เราเท่าไหร่
     
   แต่งงานมา     เงินแต่งพ่อแม่เราไม่เอาสักบาทยังให้ที่เราทำกินพอเขาเดือดร้อน
เราไปช่วยผิดมากใช่ไหม

       ตอนเราคลอดลูกพ่อแม่เราก็มาช่วยเลี้ยง1ปีเต็มซื้อของใช้ต่างๆ
ให้หลานตลอด  แม่เราก็ตกใจเพราะเขาไม่เคยรู้ว่าเงินที่เราโอนให้มาทำนาคืนเงิน
ที่สามีเราฝากให้ในชื่อเรา  เราบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวหนูรับเองยายเพราะเราเขียนสัญญาเงิน
กู้ให้สามีไว้เป็นหลักฐาน

        ที่เจ็บปวดที่สุดคือเขาตวาดเสียงดัง...ลูกตกใจ...ลูกร้องไห้ตลอด
พอลูกร้องมาหาแม่    บอกหามันทำไมแม่เลวๆอย่างนี้    พอเราทำไม่สนใจนิ่งเพื่อให้
ลูกเงียบได้   

         สามีก็ไม่หยุดขุดมาด่าต่อเอาจนลูกผวาทั้งคืน
  พอหลับได้หน่อย      เขาตื่นมาเข้าห้องน้ำเอาอีกเสียงดัง
ให้ลูกร้อง     ลูกเพิ่ง2ขวบเอง   โกรธแม่มันเอาจนลูกร้องไห้
ไม่หยุด   เช้ามาก็ไม่เลิก    จนแปดโมงไปทำงานบ้านถึงเงียบ
ลูกเราร้องไห้ตลอดเจ็บสุด  

           เช้าวันนั้นพ่อแม่เราขับรถข้ามจังหวัด    เพื่อยืนยันว่าเราเอาให้เขาจริงไม่ได้ไปไหนแต่แม่ไม่รู้ว่าเงินสามีถ้ารู้พ่อแม่เราบอกเขา
ก็ไม่เอาทำครอบครัวลูกมีปัญหา   เดี๋ยวพ่อแม่เราหาเงินมาคืนให้แต่เขาไม่หยุด
บอกเราว่าที่หลัง   ไม่ต้องให้พ่อแม่เรามาอีกนะเราก็ฟังไม่เถียงด่ากราดพ่อแม่
ด่าเรื่องในครอบครัวเราอีก  

       เราก็เงียบเพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาด่าไปถึงพ่อแม่
เรา  เราเจ็บนะทำไม่เราเลือกผู้ชายได้แย่ขนาดนี้

      เงินทองพ่อแม่เราก็ไม่เอาสักบาทตอนลูกแต่งงาน
ให้ลูกให้ลูกเขย    ทองก็ไม่เอา   เงินซองแต่งงานก็ไม่เอา
คือเขาไม่เอาอะไรเลยแต่พอเขาเดือดร้อน
ทำไมช่วยเขาไม่ได้  ลูกก็ให้เขามาช่วยเลี้ยง
มีแต่บ้านพ่อแม่เราเท่านั้นที่คอยมาช่วยตลอด  
เราทนไม่ไหวพอเขาไปทำงานเราให้พ่อแม่มารับ
   
       จริงๆพ่อแม่เราจะมาช่วยพูดเรื่องเงิน
ว่าเราโอนให้จริง  แต่ถ้าไม่สบายใจ  เดี๋ยวพ่อแม่เราเอาเงินมาคืนให้เลย
เราบอกไม่ต้องคุย   เราไม่อยากอยู่เจอเขาอีกตอนเย็น
ลูกร้องไห้ตลอด  . เราทนไม่ไหวแล้ว   

        ถ้าพ่อแม่เจอเขาแล้วเขาใส่พ่อแม่เราอีก    เราฟิวขาด
มันจะเรื่องใหญ่เราไม่ทนแน่ๆ   
      
       เราก็ไลน์บอกเขาว่าเราจะไม่อยู่สักพัก   เขาขู่บอกถ้าเอาลูกไป
จะได้เห็นดีกัน  เราคิดในใจจะเอาลูกมาขู่   
เป็นแม่ไหนจะทนทำกับลูกกลัวตัวสั่น  
เราไม่อยู่ให้สามีทำกับเราและลูกอีกแน่

       ลูกก้มหน้ากับที่นอนร้อง   เย็นกลับมาก็เสียงดังทำให้ลูกกลัวอีก  แล้ววันๆทำงาน
ไม่เคยจะมีเวลาให้ลูกกลับมาก็ไลน์คุยกะเพื่อน
เล่นกะลูกรวมวันสัก1ชม.ถึงหรือเปล่า  เราลูกเขารักลูกแต่ไม่เท่าแม่อย่างเราแน่

        ลูกป่วยไม่เคยช่วยเราตื่นมาดู    ตีหนึ่งตีสองลูกร้องก็ไม่ตื่นมาดูแต่บอกมีปัญญาเลี้ยงลูก
ลูกของเขา  เราก็ไม่สนเรากลับมาพร้อมพ่อแม่   อยากขู่เชิญ   

              ตอนเราไม่มีเงินใช้เราก็ได้เงินพ่อแม่เราให้ตลอดโดยไม่ต้องขอ .
ถ้าพ่อแม่เดือดร้อนทำไมเราจะช่วยไม่ได้ ที่สำคัญเราคืนตลอด  

           ยอมรับว่าผิดที่ไม่ได้บอก    แต่เพราะเขาเป็นคนที่เราพูดหรือปรึกษาอะไรไม่ได้เลยไม่เคยฟังเรา  มีแตงานเขาที่เลี้ยงดูเรา
ผู้หญิงเวลาไม่ทำงานดูเป็นคนไม่มีค่า   เป็นแค่แม่บ้านคอยรับใช้ดูแลเขาอย่างเดียว ถ้า
ไม่ให้เราทำงานแล้วจะให้เราเอาเงินไหนใช้   
ให้ไปทำงานประจำที่ไม่ทำกับพ่อแม่   
ก็ไม่ให้ทำกลัวเราเจอคนอื่น  
คือแล้วจะเอาไงเราลูก1แล้วใครจะมาสน    อ้วนขึ้นตั้งเยอะ
มีอีกทะเลาะเรื่องนี้  เช้าลามว่าทำไมเดี๋ยวนี้ลุกมาวิ่ง   
ใครทักอ้วนไม่สวยหรือไง  บ้าเปล่าพ่อสามีก็ทัก
ว่ารู้ตัวไหมว่าอ้วนขึ้นเยอะเราก็บอกทราบค่ะ  เพื่อนสามีก็ทัก  แล้วเขาก็เป็นคนซื้อเครื่องออกกำลังกาย
มาตั้งไว้เราก็แค่ลงไปวิ่ง  สั่งบอกไม่ต้องมาใช้เครื่องเขาอีก

          มีพาลถามล้อรถทำไมมันมีดินลูกรัง   ขับรถไปไหนมาถึงว่าชอบมีคนมาพูดกะเขาแปลกๆ  บ้าไปแล้ว  เราลูก1แล้วไปไหนก็ไปกะลูก
เพื่อนก็ไม่มีสักคน  วันๆไปซื้อกับข้าวก็กลับมาเล่นกับลูก  
เรื่องโทรศัพท์อีกหาว่าไลน์กะผู้ชาย  คือไม่ได้เรื่องโน้นก็ขอเรื่อง
นี้  

          บ้ากันใหญ่   สรุปเราทะเลาะเรื่องอะไรเรื่องเงินที่เอาไป
ไม่บอกอันนี้ยอมรับ    แต่ไอ้ที่ด่าลามมาเรื่องอื่นนี่รับไม่ได้   
ไม่เถียงเพราะยิ่งเถียงยิ่งอธิบาย .สามีก็จะยิ่งหาเรื่องมาเพิ่มเรื่องที่คิดเอาเอง

.         แต่รู้สึกเหมือนโดนดูถูกตลอดเวลา  อยู่กันจะสบปี
คิดได้แค่นี้นะ  

        เราเคยจับได้ว่าเขาแอบคุยกะสาวๆ   เรื่องอย่างว่า
จับได้โกรธเรากับลูก3วันไม่พูดกับเรากับลูก
เราก็ไม่พูดถึงไม่เคยเอาเรื่องเก่ามาพูดสักครั้ง  

        พอเราครั้งนี้เราเอาลูกมาสงบสติอารมณ์
ก็มาหาว่าเราพรากพ่อพรากลูกบ้าไปแล้ว
เรารู้หรอกว่าถ้ายังอยู่เขาต้องอาละวาทขุดเรื่องเก่าๆ
มาพูดตวัดเสียงดังให้ลูกกลัวร้องไห้  

         พอพูดก็บอกเพราะเราที่ต้องทำให้ลูกเป็นแบบนี้
นี่หรือความคิดคนอายุขนาดนี้   

   ไม่เถียงเหนื่อยเราผิดเรื่องไม่บอก   แต่เขาไม่คิดเลยว่า
ทำไมเมียถึงไม่เคยพูดปรึกษาอะไรเลย    เพราะเขาไม่เคย
ทำตัวให้เราอุ่นใจที่จะปรึกษาได้    เราต้องคิดแก้ปัญหาเอง
หาเงินเองเลี้ยงลูกเอง  
ครั้งนี้เรายอมเลยนะว่าคิดถึงขนาดอะไรจะเกิด
ก็เอานะไม่ไหว  

       ถ้าทุกคนทำหน้าที่มันก็น่าจะจบ   สามีทำหน้าที่ของเขา
ไม่ให้เราทำงานก็ต้องดูแลเราบ้าง  
นี่ไม่ให้ทำงานแต่ก็ไม่ให้งินใช้   ให้บัตรเครดิตใช้มันซื้อ
กับข้าวตลาดสดได้ไหม

        รูดเกิน3-4พันก็เช็คอีกใช้อะไร   นมลูกผ้าอ้อมลูกทั้งนั้น  
เรื่องแต่งตัวอีกด่าหาว่าเราเอาแต่งตัวบ้าเปล่า
         เราแทบไม่ซื้อเสื้อผ้า     ถ้าซื้อใส่ก็เสื้อผ้ามือสองตัวแพงสุดก็100 แต่ที่ใส่ก็ตัว30บาท
หรือที่เห็นมีเยอะก็มีซื้อมาเก็บเพื่อมาขายในเน็ตบ้าง
แต่นานได้ออร์เดอร์ยังไม่เยอะ

     ลูกกำลังซน  เราต้องคิดหาเงินตลอด  ทั้งๆที่เงินเดือนสามีนี่
6หลักต่อเดือนแต่ไม่กระเซ็น .สามีเก็บเงินเก่งดีเราชื่นชมเป็นข้อดี
แต่แบบนี้มากไปไหม

          นี่ยังไลน์ด่าเรากับครอบครัวพ่อแม่เราไม่เลิก  ที่เอาลูกมา เราไม่รับไม่คุยกะไลน์ด่าสาปแช่งพ่อแม่เรา
พี่น้องเรา เราก็อ่านไม่โต้ตอบ บอกสบายใจเราจะกลับเอง
         เขาก็บอกจะแก้แค้นเรากับพ่อแม่เราที่เอาลูกไป
ทำเขาไม่เห็นหน้าลูกเกิดรักลูกขึ้นมาเชียว
วันๆทำงานไปเช้ากลับค่ำเย็นมาไลน์กะเพื่อน
เล่นกะลูก
นิดเดียวบ้างวันก็ไม่เล่นแต่คราวนี้เกิดรักมันขึ้นมาเชียว  
   
        เจ้าคิดเจ้าแค้น  มีขู่ว่าอย่างมากสามีก็ไปพร้อมลูก
คือวันทะเลาะกับขับรถอยู่ลูกร้อง  สามีกอดลูกลูกก็ดิ้นกลัว
เราก็จะเอาลูกมาอุ้มเขาไม่ยอม   บอกไม่งั้นก็จะขับรถ
ให้ชนตายไปให้พร้อมกัน  มีขู่จะโยนลูกลงจากรถถ้าลูกไม่หยุดร้อง  คิดว่าเราควรเอาลูก
มาอยู่กะพ่อแม่เราไหม  

       นี่ก็ไลน์ขู่อีกว่าเอาลูกมาคืนไม่อยากเห็นเราอีก
จะเอาลูกเลี้ยงเอง .ทำงานไม่มีเวลาขนาดนั้นอ่ะ
แล้วลูกจะอยู่กะใคร  พอไม่พอใจก็จะเอาลูกไปฝาก
เนอร์เซอร์รี่คราวก่อนเอาไปลูกกลับมาป่วยก็ต้องหยุด
  คือทำอะไรไม่ได้ชอบเอาลูกมาขู่แบบนี้ตลอด

     คิดว่าคนเป็นแม่อย่างเราทนได้ไหม  ตอนนี้ด่าเราเป็น
ผู้หญิงอย่างว่า(ใช่คำที่แย่กว่านี้เยอะ)เทียบเรากะหมา
ที่เลี้ยงไว้  อีกเยอะ  คือ10ปีเราไม่เหลือความเป็นคนเลย
เงินแต่งงานเขาก็เอาไปใช้หนี้สหกรณ์
ที่เขากู้มาสมัยก่ตอนทำร้านร่วมกับเมียเก่าเขา    เ รายังไม่เคยพูดว่าสักคำ
ไม่ถามด้วย  ถือว่าก็ช่วยกันให้
ครอบครัวเราสบาย  

            ตอนเราเดือดร้อนทำไม่คิด    คิดแต่เรื่องต่ำๆใต้สะดือหาว่าเราเอาเงินให้อย่างอื่น
ทั้งที่แม่เราก็ยืนยัน    แม่เราพูดไปร้องไห้ไปลูกเขยไม่ฟัง
วางโทรศัพท์ใส่คนที่เลี้ยงเรามาทั้งชีวิต  เราเห็นเขาทำเราก็นิ่ง
กล้าทำคนที่เรารักที่สุดสองคนได้เก็บไม่พูด  เรานิ่งคิดว่าต่อไปจากนี้เรา
ต้องหาเงินเองให้ได้มากๆ
คงรอเงินนาอย่างเดียวไม่ได้  เราต้องยืนด้วยขาของตัวเองหายใจด้วยจมูกของเราเอง  เหนื่อยกับเรื่องแบบนี้
ครอบครัวไม่ช่วยกันแล้วจะมีครอบครัวทำไม  พ่อแม่เราไงก็พ่อแม่เรา ผิดมากขนาดต้องโดนขนาดนี้เลยหรือ  เรายอมรับ
เรื่องผิดที่ไม่บอกแต่ต้องโดนประมาณด่าเป็นผู้หญิงหากินด่าพ่อแม่ ต้องทำกับลูก2ขวบขนาดนั้นเลยใช่ไหม