ผมไม่อยากนั่งรอเงินเดือนแต่ละเดือนแล้วครับ

MONEY TALK - เส้นทางสู่ความมั่งคั่งของมนุษย์เงินเดือน
https://www.youtube.com/watch?v=zsYyUsia4ps

อย่าเพิ่งลาออกจากราชการนะคะ  ทำควบคู่ไปด้วย
ในที่สุดแล้ว  ตอนบั้นปลายชีวิต  ถ้ามีเงินมาก แล้วยังเบิกค่ารักษาได้ด้วยจะยิ่งดีค่ะ
ไม่ต้องจ่ายเงินตัวเองเป็นค่ารักษาพยาบาล...
เพราะทั้งตัวเองและพ่อแม่ถ้าอายุมากรายจ่ายค่ารักษาพยายาบาลจะมาก

การเพิ่มรายได้จำเป็นแน่นอน  แต่...สิ่งที่ทำได้ทันทีคือ "ลดรายจ่าย"

....................

อยากให้ทำใจสงบๆ และลองคิดตาม "ความจริง" ต่อไปนี้ค่ะ

- ตอนเริ่มทำงาน..ทุกๆ คนเงินเดือนน้อย  แน่นอน  และมันจะมากขึ้นตามอายุงาน
และตามการพัฒนาตนเองให้เกิดความเชี่ยวชาญ  
จนเป็นที่ต้องการอาจพัฒนาด้านไอทีแล้วไปรับงานเสริมควบคู่กันไป

- คนไม่มีทุน  มีเยอะแยะไป  คนที่สำเร็จหลายๆ คนไม่ได้รวยแต่อ้อนแต่ออก
ลองค่อยๆ ศึกษาชีวิตเขาเหล่านั้นดู....อย่ามองปลายทางที่เราเห็น
คนสำเร็จหลายคนกว่าจะสำเร็จแบบที่เราเห็นก็ผ่านความลำบาก  ผ่านการต้องอดทน รอคอย มามากค่ะ

..................

สิ่งที่คิด...ดูดีแล้วค่ะ   แต่....ชีวิตจริงไม่ง่าย
หากการเริ่มต้นธุรกิจมีการกู้เงิน ไม่ใช่แค่กู้เงินผ่านปัญหาจบ
ถ้าคิดว่ากู้เงินได้ปุ๊บ...นั่งเก็บเงิน ....จบ.....นั่นคิดง่ายไปค่ะ  
เหมือนๆ ดูละครที่นางเอก พระเอกแต่งงานแล้วจบแบบ happy ending

ที่ไหนได้ชีวิตเพิ่งเริ่มต้น

เหมือนกันกับการกู้เงินมาสร้างโรงแรม
สิ่งที่ต้องคิดเลยคือ ต้องมีลูกค้าเท่าไหร่ "รายรับ" จึงจะพอจ่ายค่าผ่อนพร้อมดอกเบี้ย
และกรณี  ไม่มีลูกค้า  แต่พนักงานยังต้องจ้าง  แต่ดอกเบี้ยเดินทุกวัน
จะ "เข้าเนื้อ" แน่นอน   จะทำอย่างไร....เอาเงินที่ไหนจ่ายคิดเผื่อไว้เลยค่ะ
....................

แนะนำให้ทำตารางการผ่อนออกมาดูก่อน...ใส่เงินต้นพร้อมอัตราดอกเบี้ยเป็นตุ๊กตาไปเลย
จะเห็นยอดผ่อนต่อเดือน และถ้าเงินต้น 6 ล้านนี่   ดอกไม่ใช่น้อยค่ะ

การกู้เงินทำธุรกิจต่างกับการกู้สินเชื่อที่อยุ่อาศัย
ดอกเบี้ยจะแพงกว่า และกำหนดให้ผ่อนสั้นกว่า
ดังนั้นยอดผ่อนต่อเดือนสูงมากแน่นอน

ลองทำให้เห็นชัดเจนในกระดาษเสียก่อนค่ะ
..................

และถ้ามันยังมีความเป็นไปได้น้อย...ก็ต้อง "รอ"
ชีวิตคนธรรมดา....ต้องรู้จักรอให้เป็นค่ะ...ทั้งชีวิตมีเรื่องที่ต้องไม่ได้ดั่งใจ  และต้องรอเยอะมาก
ถ้าไม่เข้าใจ สัจธรรมของชีวิตข้อนี้  จะทุกข์ทรมานและบั่นทอนตัวเองค่ะ

บางเรื่องเมื่อมองยังไม่เห็นทางก็ให้เราพยายาม และต้องสู้ต่อไป
แต่ถ้าเรายังมีฝัน  และพยายามมากพอ  ก็จะเป็นจริงสักวัน
................

นกน้อยต้องทำรังแต่พอตัวค่ะ....เพราะทั้งชีวิตเราต้องแก้ทุกปัญหาที่เราจะเจอด้วยตัวเอง
ถ้าเริ่มใหญ่เกิน  และเกิดติดขัดกลางๆ ทาง....จะไปมองหาใครมาช่วยมันไม่ง่าย

ถ้าการกู้เงินเกิดขึ้นจริงแล้ว....น้องอาจไม่มาถามคำถามแบบนี้
อาจเปลี่ยนคำถามเป็น...หมุมเงินไม่ทัน  จะทำอย่างไร  หาแหล่งเงินที่ไหนมาแก้ขัดดี

ชีวิตเรา  เราก็ว่าสำคัญ  และคิดว่าเรามุ่งมั่นเราเป็นคนดี...ไปขอคำแนะนำ หรือความช่วยเหลือยามฉุกเฉินก็คงจะมีคนช่วย
แต่....อยากให้มองออกจากตัวเอง  ไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงด้วยค่ะ

คนที่มีฝัน  ทำตามฝันแล้วติดขัด  อยากได้รับความช่วยเหลือเยอะแยะไปหมด
ถ้าเพื่อนเรา  ญาติเราช่วยเราไม่ได้ (ทั้งที่อยากช่วย  ทั้งที่รักเรา) แต่พวกเขาเองก็ต้องช่วยตัวเอง
ญาติเรา   ก็อาจจะมีลูกที่มีฝันแบบน้อง  และต้องช่วยลูกตัวเองก่อน
มันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ
......................

ดังนั้น....คิดสิ่งใดก็ตาม  ให้คิดจาก..หากมีปัญหาใดๆ เราต้องเป็นที่พึ่งแห่งตนได้ไว้ก่อนค่ะ

ถ้าต้อง "ช้าลง"  "ก็ต้อง...ช้าลง"  แค่นั้นเองค่ะ
ปัญหาเรา  ความฝันของเรา  เราก็ว่าใหญ่

แต่เราต้องไม่ลืมว่า   ความฝันของคนอื่นก็ใหญ่และสำคัญสำหรับเจ้าตัวเขา เช่นกัน
และทุกคนก็ต้องช่วยตัวเองเป็นลำดับแรก...เช่น  การค้ำประกันใครให้กู้เงินได้
คนที่มีเครดิต  เขาก็อาจต้องเก็บเครดิตนั้นไว้ช่วยญาตพี่น้อง และคนใกล้ชิดก่อน
ดังนั้น...จึงบอกว่า  ให้คิดทำอะไรที่เราช่วยเหลือและพึ่งพาตัวเองได้มากที่สุดก่อนค่ะ
(ธรรมดามากๆ.....ถ้าเราไม่เข้าใจความธรรมดา...เราจะอยู่ยาก  และทุกข์ทรมานเกินกว่าที่ควรค่ะ)
...................

หวังว่าคงจะเข้าใจที่พยายามจะบอกนะคะ....ชื่นชมที่มีฝัน ที่มีความคิดก้าวหน้า
แต่อยากให้ไม่ลืมความจริงที่อยู่ตรงหน้าเราด้วยค่ะ

ถ้าความฝันกับความจริงมี Gap กว้างเกิน  แล้วเราไม่ปรับความฝันลงมาบ้าง...จะทุกข์

สู้ค่อยๆ สำเร็จไปทีละเล็กละน้อย  ถ้าจะสร้างฐานะ  ก็ต้องค่อยๆ สะสม
ถ้าอยากเร่งก้อย่างที่บอกพัฒนาคตนเองรับงานเพิ่ม เพื่อให้มีเงินเพิ่ม  ในที่สุดเราจะมีทุน

ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่มีวันนี้....และเมื่อเงินเดือนมากขึ้น  มีเงินดาวน์บ้าง
การเข้าถึงแหล่งทุนก็อาจไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปค่ะ
................

ลองพิจารณาดูนะคะ