สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคนไทยคนนึงที่มีสามีฝรั่ง. นับว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากที่สามีฉันหล่อ และยังหนุ่มมาก เพื่อนๆต่างก็อิจฉาดิฉัน. ที่มีสามีดีและหล่อและยังหนุ่ม สามีดิฉันเค้าเป็นคนค่อนข้างโรแมนติก. อ่อนหวาน  ตามใจดิฉันทุกอย่าง ชอบท่องโลก. ชอบสังสรรค์. ชอบให้ดิฉันแต่งตัวสวยๆ เราเจอกันครั้งแรกที่ปรักเทศไทย พอดีญาติของดิฉันรู้จักกันกับเขา เมื่อเจอครั้งแรกปุ๊ป หัวใจดิฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าฝรั่งคนนี้หล่อมากกกกกกกกกก คม เข้ม ยิ้ม สวย ทันไดนั้นดิฉันเลยบอกให้ญาติดิฉันติดต่อให้ แต่ญาติดิฉันก็พูดกลับมาว่า เขาชอบแต่คนสวยๆ แต่เค้าคงชอบแกอยู่หรอก. ดิฉันอายมากไม่กล้าคุย  ไม่กล้าถามเพราะเป็นโรคแพ้คนหล่อ จนกระทั่งเขากลับประเทศ  เขา    ทันไดนั่นดิฉันก็แอ๊ดเฟสบุ๊คเค้าไปเลยค่ะ และเริ่มก็คุยกัน ดิฉันจีบเค้าค่ะ   เค้าไม่สนใจดิฉันด้วยซ้ำ แต่ดิฉันเทียวหยอดคำหวานทุกวันๆ จนเขาตกหลุมพลาง.....5555 ผัวฝรั่งคือเป้าหมาย.    เจ้าของกระทู้ไม่ใช่อิดำตับเป็ดนะคะ ผิวสีแทนคนไทยชอบเยอะอยู่. แต่นิสัยของเจ้าของกระทู้คือ เจ้าชู้. ไม่รุ้จักพอ. ขี้เบื่อง่าย. เราคุยกันได้หกเดือน สามีดิฉันเลยบินมาหาที่ไทย เราไปเที่ยวเกาะล้านด้วยกัน  เราสองคนเข้ากันดีมากฉันทำทุกวิถีทางที่จะทำให้เขารักและชอบดิฉัน เพราะฉันคิดว่าคนนี้ละใช่ เรามีความสุขแบบแฮปปี้แอนดิ้ง เขาเทคแคร์เรา เราแทคแคร์เค้า. จนถึงวันกลับประเทศเค้าบินกลับไป ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาหาเราว่า ผมตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว อั้ยยะ มันโดนใจเจ้าของกระทู้มาก. จากวันนั้นเราคุยกันทุกวันๆๆๆไ วีดีโอคอล เสมอ บอกรักกันทุกวันปลูกต้นรัก จนในที่สุดเขาบินมาหารอบสอง เราไปเที่ยวเกาะเสม็ด เสร็จแน่ๆ แล้วมันก็เป็นจริง สามีดิฉันรักฉันมาก เขาบอกมีความสุขที่สุดในชีวิต. เราอยู่ด้วยกันเหมือนครั้งก่อนจนเขากลับประเทศ สามีดิฉันทนความห่างไกลไม่ไหวเลยตัดสินใจมาแต่งงานกับดิฉันปีต่อมา.     มันช่างเป็นอัไรที่เร็วมากๆ จนดิฉันตั้งตัวไม่ทัน แต่ก็แต่งค่ะ.  มาใช้ชีวิตอยู่ที่อิตาลี เมืองเวนีส สวยและโรแมนติกมากๆ