สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยต้องแนะนำตัวละครก่อนนะคะ เรื่องราวที่จะเล่านี้เป็นเรื่องของคนสามคน มีเรา แฟน(เก่า) แล้วก็เพื่อนสนิทของเราค่ะ โดยจะขอแทนตัวย่อแฟนเก่าว่า B และเพื่อนสนิทของเราว่า N นะคะ
เรื่องของเรื่องเลยค่ะ คือเราทั้งสามคนเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แรกเริ่มเลยคือเราแอบชอบ B แต่เราสองคนก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่ ซึ่งความจริงแล้ว B เป็นน้องของเพื่อนพี่ชายเราเองค่ะ ก็เลยทำให้ได้รู้จักกันมากขึ้น เพราะพวกพี่ๆก็สนิทกันอยู่แล้ว ตั้งแต่นั้นมาเราก็ได้แต่แอบชอบ B ไปเรื่อยๆค่ะ คิดว่าคงไม่บอกเพราะแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว แต่ไปๆมาๆก็รู้สึกว่าอยากจะลองคุยกับเขาดูบ้าง ก็เลยคิดที่จะลองบอกชอบดู
มาที่เพื่อนสนิทของเรากันบ้าง โดยปกติแล้ว N จะเป็นคนชอบผู้ชายหน้าตาดีค่ะ ประมาณว่าถ้าเห็นก็จะกรี๊ดกร๊าด (N ไม่ใช่ผู้หญิงนะคะ) แล้วเหมือน N ทำทีท่าว่าจะชอบ B ด้วย (สำหรับเรา B เป็นผู้ชายหน้าตาน่ารักค่ะ ดูดีเลยทีเดียว) แต่เหมือนส่วนมาก N ก็มักจะชอบเล่นๆ ไม่ค่อยคิดจริงจังกับใคร ก็เลยคิดว่า N คงจะแค่ชอบ B เล่นๆ เราเองก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ จนกระทั่งสืบไปสืบมาก็ได้รู้ว่า N มีคนที่ชอบอยู่แล้ว (ขอเพิ่มเข้ามาเป็น M ค่ะ) ก็คิดว่า N คงไม่ได้ชอบ B หรอก พอรู้แบบนั้นเราก็บอกชอบ B เลยค่ะ เลยทำให้เราได้มีโอกาสพูดคุยกัน
เรากับ B คุยกันไปเรื่อยๆ จนเริ่มแน่ใจในความรู้สึกที่มีให้กัน แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกค่ะ แต่จริงๆแล้วเราก็ไม่ใช่แค่เพื่อนกันเหมือนกัน เราทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันเหมือนกับคนเป็นแฟนกัน แค่ไม่ได้มีชื่อเรียกสถานะว่าแฟนก็เท่านั้น เราอยู่ในสถานะแบบนั้นเรื่อยมาค่ะ คิดแค่ว่าความรู้สึกตรงกันก็น่าจะพอแล้ว ถ้าเป็นแฟนกันเลิกกันแล้วก็คงจะเจ็บน่าดู ก็เลยปล่อยให้อยู่ในสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้ดีกว่าค่ะ
มีหลายสถานการณ์นะคะที่เราคิดว่า N ทำท่าจะไม่พอใจอยู่หน่อยๆ เวลาเรามีเหตุการณ์อะไรต่างๆร่วมกับ B เราก็พยายามไม่คิดอะไรค่ะ แต่ก็รู้สึกผิดเหมือนกันถ้าเกิดว่าความจริงแล้ว N ชอบ B ขึ้นมาจริงๆ แต่ตอนนั้นมันไม่ทันแล้วค่ะ เรารักเขาไปแล้ว ถ้าจะให้ถอดใจก็คงทำไม่ได้เหมือนกันจริงๆ ก็เลยปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนั้นเรื่อยมา เรากับ B มักมีปัญหากันบ่อยๆ เราชอบทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระมากขึ้น เหมือน B เขาจะยอมอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ เรายอมรับนะคะว่าชอบเขาทำเสียใจอยู่บ่อยๆ เวลาเราร้องไห้ก็จะให้เขากอดปลอบ แต่เรากลับไม่รู้เลยค่ะว่า B ต้องแอบร้องไห้คนเดียวโดยที่เราไม่รู้ (เขาเคยแอบร้องไห้ในโรงหนังค่ะ ทั้งๆที่นั่งอยู่ข้างเราแท้ๆ) บางครั้งเขาก็เหนื่อยจนอยากจะไป แต่เราก็เป็นคนรั้งเขากลับมาทุกครั้ง แต่ครั้งล่าสุดไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ B คงรู้สึกว่าถ้าไม่ปล่อยตอนนี้คงจะต้องเจ็บไปมากกว่านี้ก็เลยขอไปจริงๆ ซึ่งเราก็เลยจบความสัมพันธ์กันตั้งแต่ตรงนั้น ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนกันด้วยซ้ำค่ะ
เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ เรากับ B ไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกันด้วยซ้ำ จู่ๆพอคนอื่นรู้ก็เลยงงไปเหมือนกัน ซึ่ง N เองก็ตกใจค่ะ คงคิดไม่ถึงว่าจะเลิกกันง่ายๆแบบนี้
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอตัวไปพิมงานแปปนึงค่ะ
เพิ่งเลิกกับแฟน วันรุ่งขึ้นเพื่อนสนิทคาบไปกินต่อ
เรื่องของเรื่องเลยค่ะ คือเราทั้งสามคนเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แรกเริ่มเลยคือเราแอบชอบ B แต่เราสองคนก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่ ซึ่งความจริงแล้ว B เป็นน้องของเพื่อนพี่ชายเราเองค่ะ ก็เลยทำให้ได้รู้จักกันมากขึ้น เพราะพวกพี่ๆก็สนิทกันอยู่แล้ว ตั้งแต่นั้นมาเราก็ได้แต่แอบชอบ B ไปเรื่อยๆค่ะ คิดว่าคงไม่บอกเพราะแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว แต่ไปๆมาๆก็รู้สึกว่าอยากจะลองคุยกับเขาดูบ้าง ก็เลยคิดที่จะลองบอกชอบดู
มาที่เพื่อนสนิทของเรากันบ้าง โดยปกติแล้ว N จะเป็นคนชอบผู้ชายหน้าตาดีค่ะ ประมาณว่าถ้าเห็นก็จะกรี๊ดกร๊าด (N ไม่ใช่ผู้หญิงนะคะ) แล้วเหมือน N ทำทีท่าว่าจะชอบ B ด้วย (สำหรับเรา B เป็นผู้ชายหน้าตาน่ารักค่ะ ดูดีเลยทีเดียว) แต่เหมือนส่วนมาก N ก็มักจะชอบเล่นๆ ไม่ค่อยคิดจริงจังกับใคร ก็เลยคิดว่า N คงจะแค่ชอบ B เล่นๆ เราเองก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ จนกระทั่งสืบไปสืบมาก็ได้รู้ว่า N มีคนที่ชอบอยู่แล้ว (ขอเพิ่มเข้ามาเป็น M ค่ะ) ก็คิดว่า N คงไม่ได้ชอบ B หรอก พอรู้แบบนั้นเราก็บอกชอบ B เลยค่ะ เลยทำให้เราได้มีโอกาสพูดคุยกัน
เรากับ B คุยกันไปเรื่อยๆ จนเริ่มแน่ใจในความรู้สึกที่มีให้กัน แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกค่ะ แต่จริงๆแล้วเราก็ไม่ใช่แค่เพื่อนกันเหมือนกัน เราทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันเหมือนกับคนเป็นแฟนกัน แค่ไม่ได้มีชื่อเรียกสถานะว่าแฟนก็เท่านั้น เราอยู่ในสถานะแบบนั้นเรื่อยมาค่ะ คิดแค่ว่าความรู้สึกตรงกันก็น่าจะพอแล้ว ถ้าเป็นแฟนกันเลิกกันแล้วก็คงจะเจ็บน่าดู ก็เลยปล่อยให้อยู่ในสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้ดีกว่าค่ะ
มีหลายสถานการณ์นะคะที่เราคิดว่า N ทำท่าจะไม่พอใจอยู่หน่อยๆ เวลาเรามีเหตุการณ์อะไรต่างๆร่วมกับ B เราก็พยายามไม่คิดอะไรค่ะ แต่ก็รู้สึกผิดเหมือนกันถ้าเกิดว่าความจริงแล้ว N ชอบ B ขึ้นมาจริงๆ แต่ตอนนั้นมันไม่ทันแล้วค่ะ เรารักเขาไปแล้ว ถ้าจะให้ถอดใจก็คงทำไม่ได้เหมือนกันจริงๆ ก็เลยปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนั้นเรื่อยมา เรากับ B มักมีปัญหากันบ่อยๆ เราชอบทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระมากขึ้น เหมือน B เขาจะยอมอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ เรายอมรับนะคะว่าชอบเขาทำเสียใจอยู่บ่อยๆ เวลาเราร้องไห้ก็จะให้เขากอดปลอบ แต่เรากลับไม่รู้เลยค่ะว่า B ต้องแอบร้องไห้คนเดียวโดยที่เราไม่รู้ (เขาเคยแอบร้องไห้ในโรงหนังค่ะ ทั้งๆที่นั่งอยู่ข้างเราแท้ๆ) บางครั้งเขาก็เหนื่อยจนอยากจะไป แต่เราก็เป็นคนรั้งเขากลับมาทุกครั้ง แต่ครั้งล่าสุดไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ B คงรู้สึกว่าถ้าไม่ปล่อยตอนนี้คงจะต้องเจ็บไปมากกว่านี้ก็เลยขอไปจริงๆ ซึ่งเราก็เลยจบความสัมพันธ์กันตั้งแต่ตรงนั้น ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนกันด้วยซ้ำค่ะ
เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ เรากับ B ไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกันด้วยซ้ำ จู่ๆพอคนอื่นรู้ก็เลยงงไปเหมือนกัน ซึ่ง N เองก็ตกใจค่ะ คงคิดไม่ถึงว่าจะเลิกกันง่ายๆแบบนี้
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอตัวไปพิมงานแปปนึงค่ะ