วิธีจัดย่อหน้านิยายเพื่อนำมาลงในพันทิป

ขั้นตอนที่ผมจะอธิบายนี้ เป็นขั้นตอนที่เราจะจัดย่อหน้าของนิยาย ที่เรามักจะเขียนมาจากโปรแกรมอื่นๆ โดยในตัวอย่างที่จะอธิบายนี้ ผมจะยกตัวอย่างการเขียนนิยายใน Microsoft Word ซึ่งปัญหาที่เรามักจะเจอและน่าเบื่อหน่ายก็คือ การที่เราจะต้องมาคอยเพิ่มบันทัด และเพิ่ม space เพื่อให้นิยายมีย่อหน้าเข้าไปเมื่อขึ้นย่อหน้าใหม่ แต่ปัญหาที่แสนน่าเบื่อนี้จะหมดไปทันที หากทำตามวิธีที่ผมจะมาอธิบายครับ นักเขียนจะไม่ต้องจัดหน้าใหม่ทั้งหมดให้เมื่อยมือ



นี่คือมุมองของนิยายที่อยู๋ในโปรแกรม Microsoft Word  ผมได้ทำการจัดย่อหน้าไว้อย่างดีแล้ว หากผมก๊อบข้อความจากใน Word มาวางลงในกล่องข้อความของพันทิป ผลที่ได้จะเป็นเหมือนกับตัวอย่างใน ข้างล่างครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"เจ้าของร้านทำร้านนี้ขึ้นมาเพื่อต้อนรับแขกส่วนตัวค่ะ มีไม่กี่คนเท่านั้นที่มีสิทธิ์เชิญแขกส่วนตัวมาทานที่ร้านของเราได้ ส่วนเรื่องอาหารนั้นจะถูกจัดเตรียมเมนูไว้แล้วตามจำนวนคนที่มา เครื่องดื่มก็เช่นกัน"
บริกรหญิงวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะก่อนจะค่อยๆรินน้ำจนเต็มแก้ว จากนั้นเธอขยับแก้วไปไว้เบื้องหน้าของกานต์
"เมื่อแขกอีกท่านมา เราจะยกอาหารและเครื่องดื่มออกมาค่ะ ระหว่างนี้คุณลูกค้าสามารถนั่งชมบรรยากาศรอบข้างไปก่อนได้นะคะ"
หญิงสาวโค้งศีรษะก่อนเดินจากไป บรรยากาศภายนอกร้านยามเย็นจวนค่ำ แสงอาทิตย์ที่เคยโลมเลียทุ่งหญ้าเขียวพร้อมใจกันลาจาก ในทุ่งหญ้าเมื่อไร้แสงอาทิตย์เป็นเหมือนกับสัญญาณแห่งความสงบกำลังจะเริ่มต้น เป็นความรู้สึกที่แตกต่างสำหรับคนเมืองเช่นกานต์ ที่ในเมืองใหญ่นั้นหากแสงอาทิตย์เริ่มลาลับขอบฟ้า นั่นหมายถึงความวุ่นวายในถนนหลายสายกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ภาพความสวยงามนั้นดึงดูดสายตาคู่นั้นจนกานต์ไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของโต๊ะที่ว่างนั้นกลับมาแล้ว
หญิงสาววัยไล่เลี่ยกันกับกานต์กลับมานั่งที่โต๊ะ เธอเช็ดไม้เช็ดมือด้วยผ้าที่บริกรหญิงเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านี้ ท่าทางเธอสะดุดตากลับชายหนุ่มที่ได้แต่จ้องมองทุ่งหญ้าภายนอกร้าน เหมือนเธอจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"นั่นกานต์หรือเปล่า ?"
หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อเธอไม่สามารถเก็บความสงสัยนั้นไว้ได้ กานต์หันหน้ามามองและยิ้มออกมาทันที
"ใช่ครับ เอ่อ แล้วนั่นใช่มลหรือเปล่า ?"
"ใช่ๆ นี่มลเอง"
ทั้งคู่ทำท่าทางประหลาดใจ ต่างคนต่างไม่คิดว่าจะมาเจอกันในสถานที่อันลึกลับแบบนี้
"เป็นยังไงบ้างกานต์ เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ หลังจากเราเรียนจบก็ได้เจอกันไม่กี่ครั้งเอง ตอนนั้นแต่ละคนก็งานยุ่งๆกันไม่มีเวลานัดมาเจอกันเลย"
"นี่มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆที่เรามาเจอกันที่นี่ ว่าแต่มลมาที่นี่ได้ยังไงล่ะ"
"วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานของฉันกับสามี เขาอยากให้คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษสำหรับฉัน"
กานต์คิดว่าสามีของมลคงเป็นผู้ที่มีสิทธิ์เชิญแขกส่วนตัวมาร้านแห่งนี้ได้ เขารู้สึกทึ่งกับความโรแมนติกครั้งนี้ยิ่งนัก
"แล้วเธอล่ะกานต์ มาที่นี่ได้ยังไง"
"คือว่าลูกค้าของเรานัดมาน่ะ เขาเฉพาะเจาะจงต้องให้มาที่นี่เท่านั้นเลยนะ"
"จริงเหรอกานต์ แสดงว่าลูกค้าของกานต์ต้องรู้จักกับเจ้าของร้านนี้แน่ๆเลย เห็นเขาว่าที่นี่เป็นร้านแบบไพรเวท"
"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ยังไงก็ต้องแล้วแต่ลูกค้าล่ะ" กานต์พูด
ทั้งคู่มองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง
"อีก 5 นาทีจะถึงเวลานัดกับลูกค้า ว่าแต่มลนัดกับสามีไว้กี่โมงล่ะ"
"ฉันไม่ได้ระบุเวลา แต่อีกสักพักเดี๋ยวอาจจะลองโทรไปถามว่าถึงไหนแล้ว"
"ถ้าอย่างนั้นเราก็พอมีเวลาคุยกันสักนิดล่ะนะ ว่าแต่ช่วงนี้เรื่องการงานของมลเป็นยังไงบ้าง"


หากผมนำรูปแบบการจัดย่อหน้าแบบนี้ไปอัพลงในห้องถนนฯ จะถูกนักอ่านเบือนหน้าหนีอย่างแน่นอนครับ วิธีการแก้ปัญหาคือ จากภาพข้างล่าง ให้เรากด Ctrl + H ครับ จะขึ้นกล่องหน้าต่างค้นหาหรือแทนที่ หรือ Find and Replace



ในกล่องนี้ ให้เราใส่ ^p (^ เครื่องหมายนี้ต้องเปลี่ยนคีย์เป็นภาษาอังกฤษ จากนั้นกด Shift แล้วกดเลข 6 ) จากนั้นในช่องแทนที่ด้วย ให้ใส่ ^p^p แล้วเคาะ space ตามความยาวของย่อหน้าที่เราต้องการครับ ในกรณีผม ผมจะเคาะ 8 ครั้ง เมื่อใส่ข้อความทั้ง 2 ช่องเสร็จแล้วกดปุ่ม แทนที่ทั้งหมด นิยายของเราจะออกมาหน้าตาตามตัวอย่างข้างล่างครับ



จากนั้นให้เรากีอปปี้ข้อความเหล่านี้มาวางลงในกล่องข้อความของพันทิปได้เลย ผลลัพธ์จะเป็นตามตัวอย่างข้างล่างครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ได้ครับคุณสุพจน์ อีกไม่เกิน 10 นาทีผมจะถึงร้านอาหารที่เรานัดกันไว้แล้วครับ"

        "ดีครับคุณกานต์ ไว้เราเจอกันตามเวลาที่นัดหมาย"

        กานต์กดปุ่มจบการสนทนาจากหูฟังบลูทูธที่อยู่ในหูของเขา รถสปอร์ตสีแดงเพลิงคันแพงวิ่งฝ่าอากาศไปด้วยความเร็วสูงออกนอกตัวเมือง เส้นทางรอบข้างเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ไร้วี่แววที่จะพบเจอบ้านผู้คน ในวันนี้กานต์มีนัดพบกับลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทที่ทำพวกโฆษณา และลูกค้ารายนี้ก็เฉพาะเจาะจงให้เป็นกานต์คนเดียวเท่านั้น ที่จะมารับงานชิ้นนี้

        แสงตะวันใกล้ไต่เส้นขอบฟ้า ขอบภูเขาเริ่มแตะขอบดวงอาทิตย์ แสงสว่างเริ่มจางลงบนถนนที่ไร้แสงไฟส่องสว่าง แต่นั่นไม่สามารถทำให้ความเร็วของยานพาหนะสีแดงเพลิงลดลงไปได้ และในที่สุดกานต์ก็มองเห็นถึงจุดหมายที่เขามองหาตามพิกัด GPS ที่ได้มาจากลูกค้า

        สิ่งที่ปรากฏต่อสายตากานต์คือ ร้านอาหารสวยหรูขนาดกะทัดรัดท่ามกลางธรรมชาติแสนสวยงามและความสงบ เขาจอดรถและพยายามมองเข้าไป แต่ดูเหมือนกานต์จะมองไม่เห็นใครเลย ไม่มีพนักงาน ไม่มีลูกค้าเดินเข้าออก สิ่งที่ทำให้เขาอุ่นใจก็มีเพียงแสงจากโคมไฟที่ส่องสว่าง และรถยนต์คันงามสีขาวที่จอดในที่จอด กานต์คาดว่ารถคันนี้คงเป็นของลูกค้าที่มาทานอาหารที่นี่

        กานต์เปิดประตูเข้าไปในร้านอาหาร แต่ก็ยังไม่เห็นพนักงานต้อนรับ ไม่มีลูกค้าสักโต๊ะที่นั่งในร้าน เขาเหลือบมองไปรอบๆก็เห็นทั้งร้านมีโต๊ะเพียงแค่ 5 ชุด มีแค่โต๊ะชุดเดียวที่ดูเหมือนจะมีลูกค้านั่งอยู่ก่อนแล้ว เพราะเก้าอี้ถูกดึงออกมาจากใต้โต๊ะ 1 ตัว มีชุดจานและแก้ว 2 ชุดบนโต๊ะอาหาร

        กานต์ตัดสินใจนั่งโต๊ะติดประตู ซึ่งเป็นโต๊ะที่อยู่ติดกันกับโต๊ะที่มีชุดจานและแก้ว เขามองสำรวจรอบๆร้าน ห้องอาหารนี้ถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่สิ่งที่โดดเด่นจริงๆคงจะเป็นภาพวาดสีน้ำมันที่แขวนบนผนัง ภาพนั้นเป็นภาพที่แสดงรอยยิ้มของหญิงสาวคนหนึ่ง รอยยิ้มที่สวยงามและบ่งบอกถึงความร่าเริงแจ่มใส แต่ทว่าหากสังเกตที่ดวงตาของเธอ จะพบกับความโศกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

        บริกรหญิงหน้าตาสะสวยในชุดประโปรงยาวสีขาว เธอโพกหัวด้วยผ้าสีขาวสะอาดเช่นเดียวกับชุด บริกรหญิงถือเหยือกน้ำดื่มและแก้วมาวางไว้บนโต๊ะที่กานต์นั่ง

        "สวัสดีค่ะ ขอต้อนรับสู่ร้านอาหารเฟรนด์ชิพค่ะ ไม่ทราบว่าจองไว้กี่ที่คะ"

        เสียงใสต้อนรับแขกผู้มาเยือนได้ดียิ่งนัก กานต์หันมายิ้มให้ทางด้วยท่าทีที่โล่งใจ เขาจ้องใบหน้าขาวนวลด้วยเครื่องแป้งบนใบหน้าของเธอเนิ่นนาน ก่อนจะคลายยิ้มแสดงความเป็นมิตรกับเธอ

         "ครับ พอดีว่าผมจองไว้ 2 ที่ แต่อีกสักพักแขกของผมจะมาถึง"

        "ได้ค่ะ ระหว่างรอจะสั่งอะไรมาดื่มหรือรองท้องไว้ก่อนมั้ยคะ"


คราวนี้เราต้องมาตรวจดูความเรียบร้อยในกล่องข้อความของพันทิปก่อนนะครับ อาจจะกด Preview ดูก่อน หากสังเกตจะเห็นบันทัดบนสุดไม่ได้ย่อหน้าให้ เพราะจากไฟล์ Word มันจะไม่ใช่ตำแหน่งที่มีอักขระ ^p ดังนั้นมันจะไม่ถูกแทนที่ด้วยช่องว่างที่เราเติมไป เราก็แค่เติมช่องวางเองด้วยมือ

เรายังจำเป็นต้องไล่ดูทุกบันทัดของนิยายด้วย เพราะบางทีใน Word จะมีอักขระ ^p ซ่อนอยู่เราไม่มีทางมองเห็น ทำให้บางทีข้อความจะกระโดดขึ้นย่อหน้าใหม่เอง หรืออาจจะมีตัวอักษรอะไรเข้ามาปน เราก็ลบออกด้วยมือ

ผมคิดว่าวิธีการนี้จะทำให้เพื่อนนักเขียนเบาแรงลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย ขอบคุณมากครับสำหรับการติดตาม