รบกวนช่วยแนะนำวิธีรับมือกับคนแก่ที่เชื่อมั่นในความคิดตัวเองสุดๆหน่อยสิคะ

เรื่องของเรื่อง เริ่มจากตาของเรา ไปฟังใครก็ไม่รู้มาชวนให้ไปลองกินยา บอกว่ายาดี รักษาได้สารพัด ครั้งแรกที่ไป แกก็แอบไปกับหลายๆคนในหมู่บ้าน คือ ปกติตาจะไปเล่นบ้านคนรู้จักบ่อยๆ เลยไม่มีใครสงสัยว่ากลางวันตาไปไหน พอลูกๆมารู้ทีหลัง ตาก็บอกคนอื่นก็ไป หมอเขามียาดี มาโปรด มาช่วย ไม่เสียสักบาท ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นแผน แต่ทุกคนเตือนก็ไม่ฟัง

พอสองสามครั้งก็เป็นอย่างที่คิด เสียค่ายาสามพันกว่าเบาๆ แต่ประเด็นตัวเงินไม่ใช่เรื่องที่เรากับครอบครัวซีเรียสตอนนี้ แต่เป็นคนที่พาไปจะมาเยี่ยมดูอาการของตาที่บ้านทุกวัน เราว่ามันเสี่ยงมากเลยนะที่คนไม่รู้จักจะมาบ้านทุกวันแบบนี้ เรากับพ่อแม่ น้องๆ ก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา ทุกคนพยายามพูด แต่ตาก็ไม่เคยฟังเลย แกเชื่อว่าเขาหวังดีจริงๆ มาดูอาการแกจริงๆ พวกเราพยายามพูดดีก็แล้ว บ่นก็แล้ว แกก็ยังยืนยันว่ากินยา เขาก็ต้องมาดูอาการ มาติดตามสิ

จริงๆก่อนเราจะย้ายกลับมาอยู่บ้านก็พอรู้จากพ่อแม่มาบ้าง ว่าตาเชื่อมั่นในตัวเองสุดๆ ไม่ฟังใคร แต่พอมาเจอเองแบบนี้ ยอมรับเลยว่าเรารับมือไม่ถูก ที่บ้านเราก็กลุ้มๆกันอยู่ ไม่รู้จะทำยังไง ใครพอมีประสบการณ์มีคำแนะนำอะไรดีๆบ้างไหมคะ

ปล. ตาเราอายุ 80 กว่าๆ แล้ว แต่แข็งแรงชนิดเดินไปเล่นบ้านคนโน้นคนนี้ได้ทุกวัน แต่ก็มีอาการปวดเข่า ปวดหลังตามวัย ซึ่งนั่นคือที่มา ตาอยากหาย แม้หมอจะเคยบอกว่ายังไงก็ไม่หายขาดก็ตาม