เพิ่งจะเคยตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกเลยในชีวิต..ถ้ามีอะไรผิดพลาดไปก็ขอโทษด้วยนะ
แค่อยากจะปรึกษาปัญหาชีวิตที่หาทางแก้ไม่ได้ มืดไปหมด รู้สึกผิด และรู้สึกแย่ ไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ย
เรากับแฟนคบกันมาจะ 8 ปี แล้ว แต่ 8 ปีนี้ คุยโทรศัพท์กันตลอด เจอหน้าปีละไม่กี่ครั้ง เพราะเรียนกันคนละที่
เราคบกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย(คนละโรงเรียนอีก) จนจบมหาลัย(ก็คนละมหาลัย) ตอนนี้ก่อเกือบ 8 ปีละ
เรารักกันดี อาจมีทะเลาะบ้าง เป็นเรื่องปกติ นิสัยอะไรที่แย่ๆ ก็พยายามมองข้ามไป
ตอนที่อยู่ห่างกับแฟนก็โทรคุยกันทุกวัน เพียงแต่ไม่ได้ใช้เวลาว่างไปนั่น นุ่น นี่เหมือนคนอื่นๆ
...ถ้าถามว่าเหงามั้ย มันก็เหงานะ..ที่ต้องทำอะไรคนเดียว เทศกาลต่างๆ ก็ฉลองคนเดียว กินข้าวก็กินคนเดียว ไปไหนก็ไปคนเดียว ฮ่าๆ TT
ก็อยู่กับเพื่อนบ้าง แต่เพื่อนมันก็ต้องมีแฟน มีเวลาส่วนตัวบ้างก็ปกติของเขา ถามว่าชินมั้ย มันก็ชินนะ..แต่เหงามากกว่า
คบมา 8 ปี แทบจะไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเลย คบเหมือนไม่ได้คบ ใช้ชีวิตเหมือนคนโสด
เรียนจบแล้ว แฟนกลับมา เราลองใช้ชีวิตแบบที่แฟนคนอื่นๆ เขาทำกันบ้าง ไปเที่ยว ดูหนัง บลาๆ
นิสัยบางอย่างที่เราไม่เคยเห็น ก็เพิ่งจะได้เห็นกันตอนนั้น (เพราะปกติแค่คุยโทรศัพท์)
เรื่องแย่ๆ ที่เคยมองข้ามไปตอนคบกัน จนตอนนี้มันเริ่มแย่มากขึ้นกว่าเดิม เพราะมัวแต่มองข้ามข้อเสียกันไปมา จนอีกคนลืมแคร์ความรู้สึกของอีกคน เพราะคิดว่ารับได้ เราไม่เคยปรับตัวใช้ชีวิตด้วยกัน เราเลยไม่รู้นิสัยแท้จริงที่อยู่ในตัวตนของเขา จนพอเริ่มจะใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆ มันกลับเหมือนว่าเรา..จะไปด้วยกันไม่ได้ มัน 8 ปีแล้ว จะให้เริ่มใหม่ มันก็ขี้เกียจเริ่มนับ 1 ใหม่แล้ว แต่พอจะคบต่อ กลับไม่ไหว...หน้าที่แฟนที่ควรทำ เขากลับไม่เคยทำให้เราเลย เราต้องคอยเอาใจอยู่ฝ่ายเดียว อยากมีโมเม้นมุ้งมิ้งน่ารักบ้าง แต่กลับไม่มี เขาเฉยมาก เหมือนเขาอยู่คนเดียวจนชิน จนลืมเราไปเลย พยายามปรับตัวเข้าหา แต่เหมือนเขาไม่ยอมปรับตาม ทะเลาะกันทุกวันที่อยู่ด้วยกัน มันแย่ลงกว่าตอนที่ยังโทรคุยกัน จนตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง ทุกวันนี้ก็กลับมาอยู่ห่างๆ กันแบบเดิม เพราะต้องทำงานคนละที่ ความสัมพันธ์ก็ยังเดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่
จนตอนมีคนมาทำหน้าที่ "แฟน" แทนแฟนเรา ความสัมพันธ์เริ่มจากคำว่าเพื่อน ตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไร จนเขาเริ่มทำอะไรให้ที่แฟนเราไม่เคยทำให้ เหมือนเขาคนนี้มาชดเชยให้ทุกอย่าง เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากได้ความรัก ความเอาใจใส่บ้าง..แค่นั้น
อยู่คนเดียวมันชิน... แต่เราไม่ได้อยากอยู่คนเดียว มีแฟนก็อยากได้แฟนดูแล ให้ดูแลแฟนน่ะทำได้ แค่อยากมีมุมหวานๆ น่ารักๆ กับแฟนบ้าง อย่างที่รอคอยว่าสักวัน แฟนเราจะทำแบบนั้นบ้าง แต่เปล่า...คนที่ทำแบบนั้นกลับไม่ใช่แฟน มันก็รู้สึกดีลึกๆ จนตอนนี้เริ่มลังเลแล้ว...
อย่างที่เขาว่ารักแท้มันแพ้ใกล้ชิด เป็นแบบนี้เอง...อยู่กับคนนี้รู้สึกมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับแฟน แต่จะให้เลิกก็เสียดายเวลาที่คบมาตั้ง 8 ปี เรามีใหม่ แต่เขาไม่มีใคร รู้สึกผิดนะ เพราะไม่ได้เลวจนไม่รู้สึกอะไร ส่วนเพื่อนคนนี้คุยมาสักพัก ไปเที่ยวนั่น โน่น นี่บ่อยขึ้น เหมือนอะไรที่ไม่เคยทำกับแฟนก็มาทำกับคนนี้ งอแงใส่ได้ อ้อนได้ ปันยาอ่อนใส่ กวนตีนใส่ (กับแฟนทำแบบนี้ใส่ เจอหน้าเฉยมันกลับมา เรานี่ตายไปเลย 55)
อยากจบปัญหาแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไง..
รู้ว่าทำแบบนี้จะทำให้เสียใจทั้งสองฝ่าย รวมทั้งเราด้วย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ แต่อย่าด่ากันแรงๆ ก็พอนะ แค่นี้ก็แย่แล้วค้าบ TT
ไม่อยากเล่ารายละเอียดอะไรเยอะ เพราะรู้ว่าไม่อยากอ่านอะไรยาวๆ (แค่นี้ก็ยาวพอแล้ว)
คนที่ทำหน้าที่แฟน...กลับไม่ใช่แฟน
แค่อยากจะปรึกษาปัญหาชีวิตที่หาทางแก้ไม่ได้ มืดไปหมด รู้สึกผิด และรู้สึกแย่ ไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ย
เรากับแฟนคบกันมาจะ 8 ปี แล้ว แต่ 8 ปีนี้ คุยโทรศัพท์กันตลอด เจอหน้าปีละไม่กี่ครั้ง เพราะเรียนกันคนละที่
เราคบกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย(คนละโรงเรียนอีก) จนจบมหาลัย(ก็คนละมหาลัย) ตอนนี้ก่อเกือบ 8 ปีละ
เรารักกันดี อาจมีทะเลาะบ้าง เป็นเรื่องปกติ นิสัยอะไรที่แย่ๆ ก็พยายามมองข้ามไป
ตอนที่อยู่ห่างกับแฟนก็โทรคุยกันทุกวัน เพียงแต่ไม่ได้ใช้เวลาว่างไปนั่น นุ่น นี่เหมือนคนอื่นๆ
...ถ้าถามว่าเหงามั้ย มันก็เหงานะ..ที่ต้องทำอะไรคนเดียว เทศกาลต่างๆ ก็ฉลองคนเดียว กินข้าวก็กินคนเดียว ไปไหนก็ไปคนเดียว ฮ่าๆ TT
ก็อยู่กับเพื่อนบ้าง แต่เพื่อนมันก็ต้องมีแฟน มีเวลาส่วนตัวบ้างก็ปกติของเขา ถามว่าชินมั้ย มันก็ชินนะ..แต่เหงามากกว่า
คบมา 8 ปี แทบจะไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเลย คบเหมือนไม่ได้คบ ใช้ชีวิตเหมือนคนโสด
เรียนจบแล้ว แฟนกลับมา เราลองใช้ชีวิตแบบที่แฟนคนอื่นๆ เขาทำกันบ้าง ไปเที่ยว ดูหนัง บลาๆ
นิสัยบางอย่างที่เราไม่เคยเห็น ก็เพิ่งจะได้เห็นกันตอนนั้น (เพราะปกติแค่คุยโทรศัพท์)
เรื่องแย่ๆ ที่เคยมองข้ามไปตอนคบกัน จนตอนนี้มันเริ่มแย่มากขึ้นกว่าเดิม เพราะมัวแต่มองข้ามข้อเสียกันไปมา จนอีกคนลืมแคร์ความรู้สึกของอีกคน เพราะคิดว่ารับได้ เราไม่เคยปรับตัวใช้ชีวิตด้วยกัน เราเลยไม่รู้นิสัยแท้จริงที่อยู่ในตัวตนของเขา จนพอเริ่มจะใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆ มันกลับเหมือนว่าเรา..จะไปด้วยกันไม่ได้ มัน 8 ปีแล้ว จะให้เริ่มใหม่ มันก็ขี้เกียจเริ่มนับ 1 ใหม่แล้ว แต่พอจะคบต่อ กลับไม่ไหว...หน้าที่แฟนที่ควรทำ เขากลับไม่เคยทำให้เราเลย เราต้องคอยเอาใจอยู่ฝ่ายเดียว อยากมีโมเม้นมุ้งมิ้งน่ารักบ้าง แต่กลับไม่มี เขาเฉยมาก เหมือนเขาอยู่คนเดียวจนชิน จนลืมเราไปเลย พยายามปรับตัวเข้าหา แต่เหมือนเขาไม่ยอมปรับตาม ทะเลาะกันทุกวันที่อยู่ด้วยกัน มันแย่ลงกว่าตอนที่ยังโทรคุยกัน จนตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง ทุกวันนี้ก็กลับมาอยู่ห่างๆ กันแบบเดิม เพราะต้องทำงานคนละที่ ความสัมพันธ์ก็ยังเดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่
จนตอนมีคนมาทำหน้าที่ "แฟน" แทนแฟนเรา ความสัมพันธ์เริ่มจากคำว่าเพื่อน ตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไร จนเขาเริ่มทำอะไรให้ที่แฟนเราไม่เคยทำให้ เหมือนเขาคนนี้มาชดเชยให้ทุกอย่าง เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากได้ความรัก ความเอาใจใส่บ้าง..แค่นั้น
อยู่คนเดียวมันชิน... แต่เราไม่ได้อยากอยู่คนเดียว มีแฟนก็อยากได้แฟนดูแล ให้ดูแลแฟนน่ะทำได้ แค่อยากมีมุมหวานๆ น่ารักๆ กับแฟนบ้าง อย่างที่รอคอยว่าสักวัน แฟนเราจะทำแบบนั้นบ้าง แต่เปล่า...คนที่ทำแบบนั้นกลับไม่ใช่แฟน มันก็รู้สึกดีลึกๆ จนตอนนี้เริ่มลังเลแล้ว...
อย่างที่เขาว่ารักแท้มันแพ้ใกล้ชิด เป็นแบบนี้เอง...อยู่กับคนนี้รู้สึกมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับแฟน แต่จะให้เลิกก็เสียดายเวลาที่คบมาตั้ง 8 ปี เรามีใหม่ แต่เขาไม่มีใคร รู้สึกผิดนะ เพราะไม่ได้เลวจนไม่รู้สึกอะไร ส่วนเพื่อนคนนี้คุยมาสักพัก ไปเที่ยวนั่น โน่น นี่บ่อยขึ้น เหมือนอะไรที่ไม่เคยทำกับแฟนก็มาทำกับคนนี้ งอแงใส่ได้ อ้อนได้ ปันยาอ่อนใส่ กวนตีนใส่ (กับแฟนทำแบบนี้ใส่ เจอหน้าเฉยมันกลับมา เรานี่ตายไปเลย 55)
อยากจบปัญหาแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไง..
รู้ว่าทำแบบนี้จะทำให้เสียใจทั้งสองฝ่าย รวมทั้งเราด้วย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ แต่อย่าด่ากันแรงๆ ก็พอนะ แค่นี้ก็แย่แล้วค้าบ TT
ไม่อยากเล่ารายละเอียดอะไรเยอะ เพราะรู้ว่าไม่อยากอ่านอะไรยาวๆ (แค่นี้ก็ยาวพอแล้ว)