เป็น แม่เลี้ยงเดี่ยวมาหลายปี แล้ว
อยากบอกว่า สบายดี
ขอแชร์ในมุมอีกมุม ว่าชีวิตของคนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ได้แย่
หลายคนคิดว่า การเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องมีชีวิตที่รันทด
อันนี้แล้วแต่มุมมอง
ส่วนตัว เวลาบอกว่า ไม่มีสามี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
สิ่งที่จะได้กลับมาคือ สายตาที่แสดงความเห็นใจ หรือบางคนก็หลุดปากมา ขอโทษที่ไม่ทราบ
ไม่เป็นไรจริงๆ เป็นคำทีอยากบอก
การที่เราต้องมีชีวิตแบบนี้อยากบอกว่า เราไม่ได้โทษใคร
แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะคิดผิดด้วยที่เลือกเส้นทางนี้
สาเหตุที่พูดว่าสบายดีได้ อาจจะเป็นเพราะ เราเป็นคนเลือกเอง เราเป็นคนที่เริ่มต้นเอ่ยคำที่จากลากัน ลาออกจากใช้ชีวิตร่วมกัน
เรื่องราวของการลาออก คงไม่จำเป็นต้องพูดถึง ประกอบไปด้วยเหตุผลร้อยแปดของคู่สามีภรรยาที่เลิกกัน เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดังนั้น เราถึงไม่เจ็บมาก "ไม่เจ็บมาก " แปลว่า เจ็บเหมือนกัน แต่เราเลือกแล้ว แต่ก็นั้นแหละ เวลาช่วยได้ทุกสิ่งจริงๆ
จากเจ็บเหมือนกัน เป็นหายดีแล้ว
หลายครั้งที่เห็นมีคนมากมายคร่ำครวญว่า ทำไมเค้าต้องเป็นแบบนี้ ทุกข์กะสถานะตัวเองที่ต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
ถ้าเลือกได้ ผู้หญิงทุกคนก็ต้องคิด อยากมีครอบครัวทีสมบูรณ์ ได้เจอคนที่พร้อมจะเดินคู่กันไปได้ มีชีวิตที่ดีขึ้น
มีคู่ครองที่สามารถเติมในส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตของแต่ละฝ่ายได้
แต่ถ้าบางคน ไม่ได้เจอแบบนั้น ถ้าคิดว่า โชคร้าย ก็คงโชคร้ายจริงๆ
เราคนหนึ่ง ผู้หญิงธรรมดา มีชีวิต ธรรมดา ดิ้นรมท่ามกลางสังคมธรรมดา มีฝันก็ธรรมดา เหมือนผู้หญิงทั่วไป
อยากเจอคนที่จะได้อยู่พึ่งพากันไปชั่วชีวิต ได้เจอคนที่สามารถเติมสิ่งที่ขาดหายไปได้
แต่ถ้าสุดท้ายมันไม่ใช่ แล้วเราจะอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่ไปตลอดชีวิตเหรอ
เราถึงได้เลือกในสิ่งที่เราไม่คิดว่าอยากจะเป็น ด้วยการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
แต่เราก็แค่จะอยู่กับสิ่งที่เราเลือกให้ได้
ทุกวันนี้เราก็มีความสุขดี เราไม่ได้ร่ำรวย ชนิดไม่ทำงานก็มีกินมีใช้
เราเป็นคนธรรมดาที่ต้องดิ้นรนทำงาน ไม่ทำไม่มีกิน ไม่ทำงานก็ไม่มีเงินเลี้ยงลูก
เราต้องวางแผน คิดระยะยาวเพื่อลูกและตัวเอง เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระให้ลูก
แต่ความสุขของเราไม่ได้เกิดจาก การที่ต้องมีคำว่า สามี มาผูกมัดในชีวิต
เรามีความสุข สบายดีจากสิ่งที่เรามี เราเป็นมากกว่า
เราไม่สนใจใครว่าจะมองเราน่าสงสารแค่ไหน ตราบเท่าทีเรายังสามารถหาเงินเลี้ยงลูกและตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องเคยต้องขอเงินใครใช้
เราภูมิใจ ในตัวลูกของเรา ที่เป็นแรงสนับสนุน และความเข้าใจ ในสถานการณ์ที่เราทั้งคู่เผชิญด้วยกัน
แถมลูก ก็ถือว่าเป็นความภูมิใจ ในช่วงเวลาเกือบ 10 ปีที่เลี้ยงเค้ามาคนเดียว
มีบางคนถาม ถ้าเราไม่มีคนใหม่ เราจะถูกมองว่า น่าสงสาร เพราะเราเหมือนกับคนที่ถูกทิ้ง (ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายที่เดินจากมา)
เราก็ได้ แต่หัวเราะ ช่างเค้า เราไม่ได้ขอเงินใครมาเลัยงลูก
แล้วเราก็ไม่ได้คิดว่าจะเอาชนะใครด้วยการมีคนใหม่แล้วเราแน่กว่า
เราว่าไร้สาระเกินไป ชีวิตเราเคยพลาดมาแล้ว เราคิดเยอะ แถมเรามีลูกที่ต้องให้คิดเผื่ออีกหลายชั้น
บางคนถาม ทำไมไม่เปิดรับคนใหม่
เราบอกใช่ เราไม่ต้องการคนใหม่ ไม่ใช่เรายึดมั่นถือมั่นอะไร
เป็นเพราะเรามีลูก เราได้สิ่งที่เติมเต็มจากการขาดหายไปในชีวิต
เราเคยเป็นเด็กที่ขาดความรัก เรารู้สึกเหมือนไร้ตัวตน
ในโลกกว้างนี้ เราเคยรู้สึกว่า จะมีเราหรือไม่ ก็ไม่ความหมายใดๆต่อใครเลย
เราไม่เคยรู้สึกถึงตัวตน หรือความหมาย ความสำคัญในตัวเองมาก่อน
จนมีลูก ลูกเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกถึงการเป็นคนสำคัญ การได้รู้สึกถูกรักด้วยใจ
แค่นี้ เราก็รู้สึกถึงการเติมเต็มในชีวิตแล้ว
ดังนั้น เราถึงได้พูดได้ว่า เราไม่ต้องการใครอีก
เราเคยบอกกะเพื่อนว่า เราไม่อยากมองหาใคร เพราะด้วย เหตุผล 2 ข้อ
1. ถ้าเค้าดีมาก เราจะรู้สึกว่า เราไม่ดีพอ เราเสียดายทุกอย่าง
2. ถ้าเค้าไม่ดี เราก็จะยิ่ง อคติมากขึ้น
สรุปว่า ทั้ง 2 ข้อ ทำให้เรามีแต่ทุกข์มากขึ้น สำหรับการที่จะใช้ชีวิตคู่
ดังนั้น ถึงได้แต่อยากจะบอกว่า
คนที่เป็น แม่เลี้ยงเดี่ยวก็สามารถมีความสุขได้เช่นกัน
ปล. ถึงแม้เราคิดว่า ลูกเป็นสิ่งที่เติมเต็มสิ่งที่เราขาดหายไป
แต่เราก็ไม่คิดจะยึดเค้าไว้กะตัวเรา เพราะลูกเราเค้าต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง
เราได้ให้ขีวิตเค้า แต่เราไม่มีสิทธิ์ในการกำหนกเส้นทางชีวิตเค้า
เพราะสิ่งที่จะทำให้เรามีความสุขมากที่สุดคือการได้เห็น ลูกใช้ชีวิตตัวเองอย่างมีความสุขเท่านั้นเอง
เป็น single mon ที่สบายดี อยากบอก
อยากบอกว่า สบายดี
ขอแชร์ในมุมอีกมุม ว่าชีวิตของคนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ได้แย่
หลายคนคิดว่า การเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องมีชีวิตที่รันทด
อันนี้แล้วแต่มุมมอง
ส่วนตัว เวลาบอกว่า ไม่มีสามี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
สิ่งที่จะได้กลับมาคือ สายตาที่แสดงความเห็นใจ หรือบางคนก็หลุดปากมา ขอโทษที่ไม่ทราบ
ไม่เป็นไรจริงๆ เป็นคำทีอยากบอก
การที่เราต้องมีชีวิตแบบนี้อยากบอกว่า เราไม่ได้โทษใคร
แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะคิดผิดด้วยที่เลือกเส้นทางนี้
สาเหตุที่พูดว่าสบายดีได้ อาจจะเป็นเพราะ เราเป็นคนเลือกเอง เราเป็นคนที่เริ่มต้นเอ่ยคำที่จากลากัน ลาออกจากใช้ชีวิตร่วมกัน
เรื่องราวของการลาออก คงไม่จำเป็นต้องพูดถึง ประกอบไปด้วยเหตุผลร้อยแปดของคู่สามีภรรยาที่เลิกกัน เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดังนั้น เราถึงไม่เจ็บมาก "ไม่เจ็บมาก " แปลว่า เจ็บเหมือนกัน แต่เราเลือกแล้ว แต่ก็นั้นแหละ เวลาช่วยได้ทุกสิ่งจริงๆ
จากเจ็บเหมือนกัน เป็นหายดีแล้ว
หลายครั้งที่เห็นมีคนมากมายคร่ำครวญว่า ทำไมเค้าต้องเป็นแบบนี้ ทุกข์กะสถานะตัวเองที่ต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
ถ้าเลือกได้ ผู้หญิงทุกคนก็ต้องคิด อยากมีครอบครัวทีสมบูรณ์ ได้เจอคนที่พร้อมจะเดินคู่กันไปได้ มีชีวิตที่ดีขึ้น
มีคู่ครองที่สามารถเติมในส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตของแต่ละฝ่ายได้
แต่ถ้าบางคน ไม่ได้เจอแบบนั้น ถ้าคิดว่า โชคร้าย ก็คงโชคร้ายจริงๆ
เราคนหนึ่ง ผู้หญิงธรรมดา มีชีวิต ธรรมดา ดิ้นรมท่ามกลางสังคมธรรมดา มีฝันก็ธรรมดา เหมือนผู้หญิงทั่วไป
อยากเจอคนที่จะได้อยู่พึ่งพากันไปชั่วชีวิต ได้เจอคนที่สามารถเติมสิ่งที่ขาดหายไปได้
แต่ถ้าสุดท้ายมันไม่ใช่ แล้วเราจะอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่ไปตลอดชีวิตเหรอ
เราถึงได้เลือกในสิ่งที่เราไม่คิดว่าอยากจะเป็น ด้วยการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
แต่เราก็แค่จะอยู่กับสิ่งที่เราเลือกให้ได้
ทุกวันนี้เราก็มีความสุขดี เราไม่ได้ร่ำรวย ชนิดไม่ทำงานก็มีกินมีใช้
เราเป็นคนธรรมดาที่ต้องดิ้นรนทำงาน ไม่ทำไม่มีกิน ไม่ทำงานก็ไม่มีเงินเลี้ยงลูก
เราต้องวางแผน คิดระยะยาวเพื่อลูกและตัวเอง เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระให้ลูก
แต่ความสุขของเราไม่ได้เกิดจาก การที่ต้องมีคำว่า สามี มาผูกมัดในชีวิต
เรามีความสุข สบายดีจากสิ่งที่เรามี เราเป็นมากกว่า
เราไม่สนใจใครว่าจะมองเราน่าสงสารแค่ไหน ตราบเท่าทีเรายังสามารถหาเงินเลี้ยงลูกและตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องเคยต้องขอเงินใครใช้
เราภูมิใจ ในตัวลูกของเรา ที่เป็นแรงสนับสนุน และความเข้าใจ ในสถานการณ์ที่เราทั้งคู่เผชิญด้วยกัน
แถมลูก ก็ถือว่าเป็นความภูมิใจ ในช่วงเวลาเกือบ 10 ปีที่เลี้ยงเค้ามาคนเดียว
มีบางคนถาม ถ้าเราไม่มีคนใหม่ เราจะถูกมองว่า น่าสงสาร เพราะเราเหมือนกับคนที่ถูกทิ้ง (ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายที่เดินจากมา)
เราก็ได้ แต่หัวเราะ ช่างเค้า เราไม่ได้ขอเงินใครมาเลัยงลูก
แล้วเราก็ไม่ได้คิดว่าจะเอาชนะใครด้วยการมีคนใหม่แล้วเราแน่กว่า
เราว่าไร้สาระเกินไป ชีวิตเราเคยพลาดมาแล้ว เราคิดเยอะ แถมเรามีลูกที่ต้องให้คิดเผื่ออีกหลายชั้น
บางคนถาม ทำไมไม่เปิดรับคนใหม่
เราบอกใช่ เราไม่ต้องการคนใหม่ ไม่ใช่เรายึดมั่นถือมั่นอะไร
เป็นเพราะเรามีลูก เราได้สิ่งที่เติมเต็มจากการขาดหายไปในชีวิต
เราเคยเป็นเด็กที่ขาดความรัก เรารู้สึกเหมือนไร้ตัวตน
ในโลกกว้างนี้ เราเคยรู้สึกว่า จะมีเราหรือไม่ ก็ไม่ความหมายใดๆต่อใครเลย
เราไม่เคยรู้สึกถึงตัวตน หรือความหมาย ความสำคัญในตัวเองมาก่อน
จนมีลูก ลูกเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกถึงการเป็นคนสำคัญ การได้รู้สึกถูกรักด้วยใจ
แค่นี้ เราก็รู้สึกถึงการเติมเต็มในชีวิตแล้ว
ดังนั้น เราถึงได้พูดได้ว่า เราไม่ต้องการใครอีก
เราเคยบอกกะเพื่อนว่า เราไม่อยากมองหาใคร เพราะด้วย เหตุผล 2 ข้อ
1. ถ้าเค้าดีมาก เราจะรู้สึกว่า เราไม่ดีพอ เราเสียดายทุกอย่าง
2. ถ้าเค้าไม่ดี เราก็จะยิ่ง อคติมากขึ้น
สรุปว่า ทั้ง 2 ข้อ ทำให้เรามีแต่ทุกข์มากขึ้น สำหรับการที่จะใช้ชีวิตคู่
ดังนั้น ถึงได้แต่อยากจะบอกว่า
คนที่เป็น แม่เลี้ยงเดี่ยวก็สามารถมีความสุขได้เช่นกัน
ปล. ถึงแม้เราคิดว่า ลูกเป็นสิ่งที่เติมเต็มสิ่งที่เราขาดหายไป
แต่เราก็ไม่คิดจะยึดเค้าไว้กะตัวเรา เพราะลูกเราเค้าต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง
เราได้ให้ขีวิตเค้า แต่เราไม่มีสิทธิ์ในการกำหนกเส้นทางชีวิตเค้า
เพราะสิ่งที่จะทำให้เรามีความสุขมากที่สุดคือการได้เห็น ลูกใช้ชีวิตตัวเองอย่างมีความสุขเท่านั้นเอง