ไม่ได้เป็นแฟนกัน ห้ามน้อยใจ ห้ามตัดพ้อ ทำไม่ได้จริงๆอะ??

ผมคุยกับผู้หญิงคนนึง เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย เธอเป็นคนที่คุยด้วยแล้วทำให้ผมยิ้มได้ตลอด จะมีอะไรตลกๆ มาเล่าให้ฟังตลอด แต่เธอไม่ได้เป็นคนไร้สาระนะ เธอมีอะไรหลายๆอย่างมาสอนผมตลอด อย่างเช่น เรื่องการเก็บออมเงิน ซึ่งผมเป็นคนเก็บเงินไม่อยู่ ช่วงที่เริ่มคุยกันคือช่วงปิดเทอม เธอไปทำงานเป็นครูสอนอนุบาลที่ รร เอกชน แถวภาคเหนือแห่งหนึ่ง เราโทรคุยกันบ้าง เวลาผมจะโทรหา ผมก็จะถามเธอก่อนเสมอว่าโทรหาได้ไหม เธอบอกเธอชอบตื่นสาย ผมก็จะโทรปลุกเธอตลอด โทรจนกว่าเธอจะตื่น ทำแบบนี้มาประมาณครึ่งเดือน หลังจากนั้นเธอก็กลับไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่เตรียมตัวไปหาที่ฝึกงาน แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิม แต่จะโทรคุยตอนกลางคืนไม่ค่อยได้ เพราะเธอนอนกับแม่ ช่วงหลังๆเธอไปฝึกงาน กลับมาตอนเย็น เธอบอกว่าเธอเหนื่อย เธอไม่ค่อยมีเวลาเลย ทั้งขายของด้วย เวลาให้พ่อให้แม่ด้วย ผมเริ่มคุยกับเธอน้อยลง ผมงงมาก คิดไปต่างๆนาๆ ว่าเธอคงมีคนอื่นคุยด้วย ผมเริ่มขึ้นเตตัสในเฟ็ซบุ๊ค แสดงอารมณ์น้อยใจบ้าง แบบว่าตัดพ้อบ้าง เป็นอยู่อย่างนี้ประมาณอาทิตย์นึง และวันสุดท้ายที่เธอคุยกับผม ผมก็ดันไปพูดตัดพ้อใส่เธออีก เธอบอกเธอไม่ชอบเลย คนที่ชอบพูดแบบว่าขี้น้อยใจ ตัดพ้อ ผมก็เลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนผมถามผมว่า "เป็นแฟนเค้ายัง" ผมก็ตอบว่า"ยัง" เพื่อนก็เลยตอกกลับใส่หน้าผมว่า"ไม่ใช่แฟนไม่มีสิทธิ์ไปน้อยใจหรือตัดพ้ออะไรเค้าหรอก" ผมจุกมาก และคิดว่านี่กูคงคิดไปเองใช่ไหม ความรู้สึกดีๆ กูคงมีแค่คนเดียวใช่ไหม