สวัสดีครับเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆชาวพันทิป พอดีมีข้อสงสัยที่ค้างคาใจมากๆ แต่ไม่รู้จะไปถามใครดี เลยอยากจะถามผู้มากประสบการณ์เรื่องหัวใจและการอ่านใจผู้หญิงสักหน่อยครับ ใจจริงอยากมาตั้งกระทู้ถามในนี้นานแล้ว(แต่ทำไม่เป็น55) เรื่องที่จะมาถามก็เป็นเรื่องของผู้หญิงคนนึง ผมอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับผมกันแน่ ส่วนตัวแล้วผมเองเป็นคนค่อนข้างจะทันคน พูดง่ายๆก็รู้ใจคนแหละครับว่ากำลังคิดอะไรอยู่ประมานนี้ ยกเว้นกับ “คนที่เรารู้สึกดีด้วย” กับคนๆนี้ผมไม่สามารถจะรู้ได้เลย ว่าที่แท้จริงแล้วเขาคิดกับผมยังไง คิดอะไรอยู่ และที่เขาพูดที่เขาทำมันตรงกับใจที่เขาคิดหรือเปล่า เพราะกลัวคิดไปแล้วจะเป็นการเข้าข้างตัวเอง(ผมเป็นคนค่อนข้างคิดมาก จริงจังกับความรัก) ลักษณะภายนอกของเขา(กับคนที่ไม่รู้จัก)ก็จะประมานว่า เป็นคนนิ่งๆ นิ่งมาก หยิ่งนิดๆ ไม่ค่อยได้เห็นรอยยิ้มของเขาเท่าไหร่ แต่ถ้ากับคนที่เค้าสนิทเค้าจะพูดจาโผงผาง พูดไม่ค่อยนิ่มนวลเท่าไหร่ เฮฮาตลก น่ารักดี
ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมได้ไปแอบปิ๊งผู้หญิงคนนึง เขาเป็นลูกสาวของแม่ค้าร้านข้างๆแม่ผม คือต้องขออธิบายก่อนว่า แม่เรากับแม่เขาขายของอยู่ร้านข้างๆ ติดๆกันเลยครับ แม่เราทั้งคู่ก็ถูกกันดี ขายช่วงเช้ามืดช่วงสายกลับบ้านนอน แล้วเขาก็จะมาช่วยแม่เขาขายของทุกวัน ผมก็เช่นกัน เราเลยได้เจอกันทุกวัน (อันที่จริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาขายของกับแม่ทุกวันหรอกครับ ก็เพราะมาเจอเค้านั่นแหละเลยอยากมาทุกวัน55) เราก็แอบชอบเขาแหละครับตามประสาหนุ่มสาว ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะชอบผมบ้างหรือเปล่า ผมไม่กล้าคิด กลัวจะเป็นการเข้าข้างตัวเอง แต่ก็มีบางทีที่ทำให้ผมคิดว่าเขาก็มีใจให้ผมอยู่เหมือนกันนะ บางทีเรากำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เงยหน้ามาก็ชอบเจอสายตาของเค้าบาง แล้วเค้าก็หันหนีไปไวๆเลย บางทีเราเดินผ่านก็เห็นเขาแอบชำเรืองมองเล็กน้อยแล้วก็หันหน้าหนีบ้าง(เราก็แอบดูเค้าด้วยแหละ) และก็มีบางที ที่เราเดินสวนกันโดยบังเอิญ เวลาเจอหน้าเราแบบกระทันหัน เขามักจะทำอะไรที่แบบว่าไม่สนใจเรา หยิบโทศัพท์ขึ้นมากดบ้าง จับเสื้อจับผ้าบ้าง คือไม่เคยมองไม่สบตา ไม่สนใจเราอะ เป็นแบบนี้มาได้สักพักใหญ่ๆ เราเองก็ขี้อายอะ แอบชอบ อยากคุย อยากรู้จักอยากทักทาย แต่มันไม่กล้าจริงๆ ก็ดูมาดเขาเป็นซะแบบนั้นใครมันจะกล้า
จนมาถึงวันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้คุยกัน แต่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีต่อครอบครัวของเค้านัก อันนี้ผมขอไม่พูดถึงดีกว่า เอาเป็นว่าวันนั้นเราก็ได้คุยกัน ผมก็เริ่มทำความรู้จัก ผมก็เชิงสารภาพกับเขาแหละ ว่าผมรู้สึกยังไง ท่าทีเขาก็โอเคนะ คุยกันถูกคอดี แฮปปี้ คุยกันแล้วดูเหมือนว่าผมจะเป็นคนที่พิเศษสำหรับเค้าไปเลยในทันที บางทีเราจะตัดบทขอจบการสนทนา เค้าก็มักจะถามเราว่า “ไม่อยากคุยกันแล้วหรอ” อะไรประมานนี้ มีบางทีที่เขาทำเรางอนเขาก็จะเอ่ยปากขอโทษ (ตอนนี้อยู่ในสถานะแค่คนคุยกัน ยังไม่ได้คบ)มันทำให้เราคิดไปเลยว่า เราก็สำคัญกับเค้าเหมือนกัน อย่างเวลาที่เรามีโอกาสอยู่ด้วยกัน เขาก็จะมานั่งอยู่ไกล้ๆเราเลย นั่งแบบติดมาก ติดจนเหมือนว่าเราสำคัญต่อเค้ามากจริงๆ แต่แล้วมันก็มีเรื่องที่ทำให้ระหว่างเราสองคนมันแย่ลง ฟังดูมันอาจเป็นเรื่องไร้สาระนะครับ แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนเหมือนกันที่เป็นแบบผม เขาจะตอบแชทผมช้ามาก จนบางทีมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดที่จะรอ ผมก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วไง ตอบช้าจะมีอะไรล่ะ ก็ต้องคุยกับคนอื่นด้วยใช่มั้ยล่ะ แต่เค้าบอกว่าคุยกับเพื่อน ตอนนั้นเองผมก็ไม่ค่อยเชื่อ ก็งอแงง้องแง้ง จนทะเลาะกันหลายรอบเหมือนกัน เขาก็ง้อเรานะ ง้อในแบบของเค้าแหละ ตามประสาคนแข็งๆเค้าทำ ไม่ง้อตรงๆแต่ก็พอทำให้เรารู้สึกดีขึ้นน่ะแหละ พอเริ่มทะเลาะกันได้2-3ครั้งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แค่ 2-3ครั้งเองนะ ไม่เชิงทะเลาะหรอก เรียกว่าแค่งี่เง่าใส่กันเฉยๆจะดีกว่า คนที่ดูใจกันอยู่มันก็ต้องมีบ้างใช่มั้ยล่ะที่จะหึงกันนิดๆ แล้วเค้าก็เริ่มตีตัวออกห่าง เริ่มไม่ตอบแชท บางทีก็อ่านแต่ไม่ตอบ บางทีไม่เปิดอ่านเลย ผมก็เลยถามไปตรงๆเลยว่าไม่อยากจะคุยกันแล้วใช่มั้ย หรือไปเจอใครคนอื่นที่อยากคุยมากกว่าเราอะไรประมานนี้ เค้าก็ตอบมาว่า เค้าไม่ชอบที่เรางี่เง่าใส่ เค้าไม่ชอบที่เราหึงแบบไม่มีเหตุผล โอเคมาถึงตรงนี้ผมรู้ว่าผมผิด ผมขอโทษ ผมง้อ ผมทำทุกอย่าง เค้าเป็นคนใจแข็งมาก เด็ดขาด ไม่หายงอนง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละ ลูกตื้อ ง้อข้ามวันข้ามคืนจนเริ่มจะใจอ่อน เขาก็เริ่มจะกลับมาเป็นแบบเดิม แต่ก็ยังไม่หายนะ เค้าบอกว่าถ้าหายโกรธเราง่ายไป เดี่ยวเราจะเคย แล้วทำนิสัยแบบเดิมๆอีก โอเค ผมก็ได้รู้ใจเค้ามาอีกขั้นนึง ผมก็ทำตัวดีขึ้น คือไม่ค่อยจะงอนเหมือนเดิม หัดควบคุมอารมณ์ มีเหตุผลให้มากขึ้น ให้เวลาส่วนตัวกับเค้าเยอะขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม คือถ้าผมไม่ทักไปเค้าก็คงไม่ทักมา ผมก็เลยต้องเป็นฝ่ายที่ทักไปอีก แล้วก็ไม่อ่านอีก อ่านไม่ตอบอีก ใครจะทนไหวล่ะครับ ผมก็เลยต้องถามไปอีก ว่าจะให้ผมคุยคนเดียวอีกนานแค่ไหน? และเค้าตอบที่ทำเอาผมถึงกับน้ำตาร่วง “ขอโทษ เค้ามีแฟนแล้ว” วินาทีที่ผมได้เห็นข้อความนี้ บอกตรงๆ ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ มือไม้สั่น ช็อคอะ น้ำตาก็ไหล ผมก็เลยถามไปว่าไหนบอกไม่มีใครไง ไหนบอกคุยกับเราแค่คนเดียวไง เค้าก็ตอบมาให้ผมเจ็บเพิ่มขึ้นอีก “ก็ตอนนั้นเค้าเพิ่งเลิกคุยกับแฟน แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว” เค้าบอกเป็นคนที่เรียนห้องเดียวกันชื่อนี้ๆ นะ(ผมขอแทนชื่อว่านาย ก. ละกัน) โอเค ผมก็จบการสนทนาไป แล้วก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกเลย เจ็บอยู่นานครับ น้ำตาก็ไหลอยู่นาน มาถึงวันนี้ก็โอเคละ แต่เดี๋ยวก่อน เผอิญว่าเรื่องมันไม่จบแค่นี้น่ะสิ คือผมมีเพื่อนที่เคยเรียน รร.เดียวกับเค้านั่นแหละ รุ่นเดียวกัน เพื่อนก็ทักมาถามว่า เป็นไง ยังได้คุยกันอยู่มั้ย ผมก็ตอบไป ไม่ได้คุยแล้ว เค้ามีแฟนแล้วชื่อนั้นชื่อนี้ก็ว่าไป พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนคนนี้ฟัง เพื่อนคนนี้ก็พูดมาเลย “พี่โดนมันหลอกละ(เพื่อนคนนี้เขาชอบเรียกผมว่าพี่) รุ่นนี้ที่เพิ่งจบไปไม่มีคนชื่อนี้เลยนะ(นาย ก.) แล้วห้องที่มันเรียนน่ะก็ไม่มีคนชื่อ ก. ด้วย” สรุปคือ เขาหลอกผมว่ามีแฟนแล้ว ชื่อนาย ก. เรียนห้องเดียวกัน แต่ความจริงแล้ว นาย ก.ไม่มีตัวตนอยู่จริง ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ คืออยากจะไล่ผม อยากจะให้ผมเลิกยุ่ง หรือว่ายังไง ทั้งๆที่มีเรื่องไม่เข้าใจกันแค่ 2-3ครั้งนี่หรอ เรื่องเล็กนิดเดียว หรือว่าเจอคนที่คิดว่าดีกว่าเรา ใครที่พอจะรู้ช่วยบอกผมทีครับ ผมสับสนเอามากๆ คือก็เข้าใจนะว่าเป็นคนเด็ดขาด ใจแข็ง แต่เรื่องแค่นี้ถึงกับอยากตัดขาดกันด้วยการทำให้เราเจ็บแบบนี้เลยเรอะ ทุกวันนี้เจอกันก็เหมือนคนแปลกหน้า แรกๆที่เลิกคุยกันใหม่ๆ จะหลบหน้าผมตลอด บางทีเดินสวนกันก็ยังมีท่าทางเดิมๆแบบวันแรกที่เรายังไม่รู้จักกัน หลบหน้าหลบตา หยิบโทศัพท์ขึ้นมาเล่น เบี่ยงเบนตลอด ผมไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ เค้ายังมีใจอยู่มั้ย หรือแค่โกรธที่เราจู้จี้+เป็นคนปากไว เลยพูดออกมา
ใครพอจะรู้ก็ช่วยบอกผมทีครับ ผมจนปัญญาจะหาคำตอบจริงๆ ขอบคุณที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ครับ ขอบคุณมากจริงๆ ถ้าอ่านไม่ค่อยเข้าใจหรือผมพิมพ์วกไปวนมาก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ
ผู้หญิงคนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ :"(
ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมได้ไปแอบปิ๊งผู้หญิงคนนึง เขาเป็นลูกสาวของแม่ค้าร้านข้างๆแม่ผม คือต้องขออธิบายก่อนว่า แม่เรากับแม่เขาขายของอยู่ร้านข้างๆ ติดๆกันเลยครับ แม่เราทั้งคู่ก็ถูกกันดี ขายช่วงเช้ามืดช่วงสายกลับบ้านนอน แล้วเขาก็จะมาช่วยแม่เขาขายของทุกวัน ผมก็เช่นกัน เราเลยได้เจอกันทุกวัน (อันที่จริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาขายของกับแม่ทุกวันหรอกครับ ก็เพราะมาเจอเค้านั่นแหละเลยอยากมาทุกวัน55) เราก็แอบชอบเขาแหละครับตามประสาหนุ่มสาว ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะชอบผมบ้างหรือเปล่า ผมไม่กล้าคิด กลัวจะเป็นการเข้าข้างตัวเอง แต่ก็มีบางทีที่ทำให้ผมคิดว่าเขาก็มีใจให้ผมอยู่เหมือนกันนะ บางทีเรากำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เงยหน้ามาก็ชอบเจอสายตาของเค้าบาง แล้วเค้าก็หันหนีไปไวๆเลย บางทีเราเดินผ่านก็เห็นเขาแอบชำเรืองมองเล็กน้อยแล้วก็หันหน้าหนีบ้าง(เราก็แอบดูเค้าด้วยแหละ) และก็มีบางที ที่เราเดินสวนกันโดยบังเอิญ เวลาเจอหน้าเราแบบกระทันหัน เขามักจะทำอะไรที่แบบว่าไม่สนใจเรา หยิบโทศัพท์ขึ้นมากดบ้าง จับเสื้อจับผ้าบ้าง คือไม่เคยมองไม่สบตา ไม่สนใจเราอะ เป็นแบบนี้มาได้สักพักใหญ่ๆ เราเองก็ขี้อายอะ แอบชอบ อยากคุย อยากรู้จักอยากทักทาย แต่มันไม่กล้าจริงๆ ก็ดูมาดเขาเป็นซะแบบนั้นใครมันจะกล้า
จนมาถึงวันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้คุยกัน แต่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีต่อครอบครัวของเค้านัก อันนี้ผมขอไม่พูดถึงดีกว่า เอาเป็นว่าวันนั้นเราก็ได้คุยกัน ผมก็เริ่มทำความรู้จัก ผมก็เชิงสารภาพกับเขาแหละ ว่าผมรู้สึกยังไง ท่าทีเขาก็โอเคนะ คุยกันถูกคอดี แฮปปี้ คุยกันแล้วดูเหมือนว่าผมจะเป็นคนที่พิเศษสำหรับเค้าไปเลยในทันที บางทีเราจะตัดบทขอจบการสนทนา เค้าก็มักจะถามเราว่า “ไม่อยากคุยกันแล้วหรอ” อะไรประมานนี้ มีบางทีที่เขาทำเรางอนเขาก็จะเอ่ยปากขอโทษ (ตอนนี้อยู่ในสถานะแค่คนคุยกัน ยังไม่ได้คบ)มันทำให้เราคิดไปเลยว่า เราก็สำคัญกับเค้าเหมือนกัน อย่างเวลาที่เรามีโอกาสอยู่ด้วยกัน เขาก็จะมานั่งอยู่ไกล้ๆเราเลย นั่งแบบติดมาก ติดจนเหมือนว่าเราสำคัญต่อเค้ามากจริงๆ แต่แล้วมันก็มีเรื่องที่ทำให้ระหว่างเราสองคนมันแย่ลง ฟังดูมันอาจเป็นเรื่องไร้สาระนะครับ แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนเหมือนกันที่เป็นแบบผม เขาจะตอบแชทผมช้ามาก จนบางทีมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดที่จะรอ ผมก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วไง ตอบช้าจะมีอะไรล่ะ ก็ต้องคุยกับคนอื่นด้วยใช่มั้ยล่ะ แต่เค้าบอกว่าคุยกับเพื่อน ตอนนั้นเองผมก็ไม่ค่อยเชื่อ ก็งอแงง้องแง้ง จนทะเลาะกันหลายรอบเหมือนกัน เขาก็ง้อเรานะ ง้อในแบบของเค้าแหละ ตามประสาคนแข็งๆเค้าทำ ไม่ง้อตรงๆแต่ก็พอทำให้เรารู้สึกดีขึ้นน่ะแหละ พอเริ่มทะเลาะกันได้2-3ครั้งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แค่ 2-3ครั้งเองนะ ไม่เชิงทะเลาะหรอก เรียกว่าแค่งี่เง่าใส่กันเฉยๆจะดีกว่า คนที่ดูใจกันอยู่มันก็ต้องมีบ้างใช่มั้ยล่ะที่จะหึงกันนิดๆ แล้วเค้าก็เริ่มตีตัวออกห่าง เริ่มไม่ตอบแชท บางทีก็อ่านแต่ไม่ตอบ บางทีไม่เปิดอ่านเลย ผมก็เลยถามไปตรงๆเลยว่าไม่อยากจะคุยกันแล้วใช่มั้ย หรือไปเจอใครคนอื่นที่อยากคุยมากกว่าเราอะไรประมานนี้ เค้าก็ตอบมาว่า เค้าไม่ชอบที่เรางี่เง่าใส่ เค้าไม่ชอบที่เราหึงแบบไม่มีเหตุผล โอเคมาถึงตรงนี้ผมรู้ว่าผมผิด ผมขอโทษ ผมง้อ ผมทำทุกอย่าง เค้าเป็นคนใจแข็งมาก เด็ดขาด ไม่หายงอนง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละ ลูกตื้อ ง้อข้ามวันข้ามคืนจนเริ่มจะใจอ่อน เขาก็เริ่มจะกลับมาเป็นแบบเดิม แต่ก็ยังไม่หายนะ เค้าบอกว่าถ้าหายโกรธเราง่ายไป เดี่ยวเราจะเคย แล้วทำนิสัยแบบเดิมๆอีก โอเค ผมก็ได้รู้ใจเค้ามาอีกขั้นนึง ผมก็ทำตัวดีขึ้น คือไม่ค่อยจะงอนเหมือนเดิม หัดควบคุมอารมณ์ มีเหตุผลให้มากขึ้น ให้เวลาส่วนตัวกับเค้าเยอะขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม คือถ้าผมไม่ทักไปเค้าก็คงไม่ทักมา ผมก็เลยต้องเป็นฝ่ายที่ทักไปอีก แล้วก็ไม่อ่านอีก อ่านไม่ตอบอีก ใครจะทนไหวล่ะครับ ผมก็เลยต้องถามไปอีก ว่าจะให้ผมคุยคนเดียวอีกนานแค่ไหน? และเค้าตอบที่ทำเอาผมถึงกับน้ำตาร่วง “ขอโทษ เค้ามีแฟนแล้ว” วินาทีที่ผมได้เห็นข้อความนี้ บอกตรงๆ ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ มือไม้สั่น ช็อคอะ น้ำตาก็ไหล ผมก็เลยถามไปว่าไหนบอกไม่มีใครไง ไหนบอกคุยกับเราแค่คนเดียวไง เค้าก็ตอบมาให้ผมเจ็บเพิ่มขึ้นอีก “ก็ตอนนั้นเค้าเพิ่งเลิกคุยกับแฟน แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว” เค้าบอกเป็นคนที่เรียนห้องเดียวกันชื่อนี้ๆ นะ(ผมขอแทนชื่อว่านาย ก. ละกัน) โอเค ผมก็จบการสนทนาไป แล้วก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกเลย เจ็บอยู่นานครับ น้ำตาก็ไหลอยู่นาน มาถึงวันนี้ก็โอเคละ แต่เดี๋ยวก่อน เผอิญว่าเรื่องมันไม่จบแค่นี้น่ะสิ คือผมมีเพื่อนที่เคยเรียน รร.เดียวกับเค้านั่นแหละ รุ่นเดียวกัน เพื่อนก็ทักมาถามว่า เป็นไง ยังได้คุยกันอยู่มั้ย ผมก็ตอบไป ไม่ได้คุยแล้ว เค้ามีแฟนแล้วชื่อนั้นชื่อนี้ก็ว่าไป พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนคนนี้ฟัง เพื่อนคนนี้ก็พูดมาเลย “พี่โดนมันหลอกละ(เพื่อนคนนี้เขาชอบเรียกผมว่าพี่) รุ่นนี้ที่เพิ่งจบไปไม่มีคนชื่อนี้เลยนะ(นาย ก.) แล้วห้องที่มันเรียนน่ะก็ไม่มีคนชื่อ ก. ด้วย” สรุปคือ เขาหลอกผมว่ามีแฟนแล้ว ชื่อนาย ก. เรียนห้องเดียวกัน แต่ความจริงแล้ว นาย ก.ไม่มีตัวตนอยู่จริง ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ คืออยากจะไล่ผม อยากจะให้ผมเลิกยุ่ง หรือว่ายังไง ทั้งๆที่มีเรื่องไม่เข้าใจกันแค่ 2-3ครั้งนี่หรอ เรื่องเล็กนิดเดียว หรือว่าเจอคนที่คิดว่าดีกว่าเรา ใครที่พอจะรู้ช่วยบอกผมทีครับ ผมสับสนเอามากๆ คือก็เข้าใจนะว่าเป็นคนเด็ดขาด ใจแข็ง แต่เรื่องแค่นี้ถึงกับอยากตัดขาดกันด้วยการทำให้เราเจ็บแบบนี้เลยเรอะ ทุกวันนี้เจอกันก็เหมือนคนแปลกหน้า แรกๆที่เลิกคุยกันใหม่ๆ จะหลบหน้าผมตลอด บางทีเดินสวนกันก็ยังมีท่าทางเดิมๆแบบวันแรกที่เรายังไม่รู้จักกัน หลบหน้าหลบตา หยิบโทศัพท์ขึ้นมาเล่น เบี่ยงเบนตลอด ผมไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ เค้ายังมีใจอยู่มั้ย หรือแค่โกรธที่เราจู้จี้+เป็นคนปากไว เลยพูดออกมา
ใครพอจะรู้ก็ช่วยบอกผมทีครับ ผมจนปัญญาจะหาคำตอบจริงๆ ขอบคุณที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ครับ ขอบคุณมากจริงๆ ถ้าอ่านไม่ค่อยเข้าใจหรือผมพิมพ์วกไปวนมาก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ