หนูเพิ่งเข้าปีหนึ่งค่ะ อยู่ห่างบ้าน มาอยู่หอในของทางมหาลัย ปกติแล้วจะไม่ค่อยได้ห่างบ้าน อยู่กับพ่อแม่ตลอด
พอออกมาอยู่คนเดียว เหตุทั้งเหงา คิดถึงบ้าน ไม่รู้จักใคร รวมทั้งกิจกรรมของทางมหาลัยก็เยอะ พักผ่อนน้อยมาก วันๆนึง มากสุดสี่ชั่วโมง ทั้งรับน้อง ทั้งเรียน การบ้านก็เยอะ เลิกเรียนเสร็จก็รับน้องต่อ เลิกก็ค่ำ แล้วยังต้องตื่นแต่เช้า หนูเหนื่อยมาก กลับห้องมาร้องไห้ตลอด อยากได้กำลังใจ ได้ยินเสียงพ่อแม่มาก แต่โทรคุยกับพ่อแม่ก็ไม่ได้ เพราะได้ยินเสียงทีไรร้องไห้ตลอด เลยต้องติดต่อทางอินบ๊อคเฟซบุ๊ค อยากกลับบ้านไปกอด ไปพัก มาก แต่กิจกรรมเต็มเอี๊ยด

หนูควรทำไงดีคะ ใช้ชีวิตในมหาลัยให้มีความสุขยังไงดี เพราะหนูท้อมาก ณ ตอนนี้ หนูจะผ่านอารมณ์ให้เร็วที่สุดได้ยังไง ? ทุกวันนี้หนูนอนร้องไห้คิดถึงบ้าน พ่อแม่ตลอด เหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต หนูรู้แล้วว่าการจากพ่อแม่มาใช้ชีวิตคนเดียวมันไม่ง่ายเลย มันจำทำให้เราเข้มแข็งขึ้น คำพูดพวกนี้หนูรู้จัก แต่หนูจะผ่านมันไปให้ได้ยังไง หนูเหนื่อยมากจริงๆ อารมณ์นี้อยากให้มีคนสัมผัสมันได้ หนูท้อมาก ตื่นมาร้องไห้ จะนอนก็ร้องไห้ หน้าพ่อหน้าแม่ ลอยมาเต็มเลย.. .

ทำไงดีคะ?