สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป คือ ตอนนี้ผมมีปัญหาหนักใจมาเนื่องจากผมกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่ง ฟังไม่ผิดหรอกครับและเป็นรักครั้งแรกของผมด้วย
ซึ่งเราก็ได้รู้จักจากเว็บเว็บหนึ่ง ซึ่งเป็นเว็บฝึกภาษา ตอนนั้นจขกท.ตั้งใจที่จะเรียนภาษาอย่างเต็มที่และวันที่เราได้คุยกันก็มาถึง
คือตอนแรกเขาเป็นคนทักเรามาก่อนว่า "อยากเรียนภาษาไทยจังช่วยสอนหน่อยได้ไหมครับ"
ด้วยความที่ผมก็อยากมีเพื่อนต่างภาษาอยู่แล้ว ก็จึงตกลงคุยกันแลกเปลี่ยนเรื่องภาษาจนในที่สุดเราก็สนิทกัน และพูดคุยหยอกล่อกันได้แบบสนุกสนานเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ และเราได้ถามเขาว่าทำไมถึงอยากเรียนภาษาไทยขนาดนี้ เขาก็บอกว่าเป็นเพราะว่าเขามีแฟนเป็นคนไทยจึงอยากจะพูดไทยให้คล่องๆ ซึ่งในตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร จึงตอบไปว่า "แฟนที่ว่าเนี่ยผู้หญิงหรือผู้ชาย" ซึ่งเขาก็ตอบว่าผู้ชาย
(แต่ผมไม่ซีเรียสนะเพราะจริงๆผมไม่ใช่เกย์แต่ผมขอเรียกตัวเองว่าเป็นคนที่เปิดโอกาสมากกว่าเพราะผมคิดว่าผมชอบได้หมด)
และเราก็ได้คุยกันเรื่อยเปื่อยทั้งเรื่องแฟนของเขา ทั้งตัวเขา และเรื่องที่แฟนเขาไปต่างประเทศ ผมรู้สึกนับถือเขาแบบพี่ชายเพราะเราคุยกันถูกคอมาก
จนในที่สุดเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น
เมื่อเขาบอกว่าทะเลาะกับแฟนเขาผมก็รู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมากลัวว่าเขาจะทำอะไรโง่ๆผมก็คอยคุยกับเขาอยู่ตลอดและให้กำลังใจว่า
ไม่เป็นไรเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น และในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อย เขาปรับความเข้าใจกับแฟนสำเร็จ
แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเขาก็เริ่มแซวเราเยอะขึ้นแบบประมาณ Flirting เราก็ไม่จริงจังมากก็เล่นไปกับเขาด้วยจนมาถึงประโยคที่พีคมาก
คือเขาจะพิมพ์ว่า "Good night Bro" แต่เขาพิมพ์ว่า "Good night Babe" เราเลยทักไปว่าพิมพ์ผิดรึเปล่าครับพี่
ซึ่งเขาก็ตอบกลับมาว่า "ใช่" แต่มีพิมพ์ตอบอีกครั้งว่า "บ้างที่อาจจะไม่" ซึ่งตอนนั้นบอกเลยว่าเราหัวใจเต้นแรงมากเพราะไม่เคยรับรู้ความรู้สึกแบบนี้มาก่อน แต่เราก็พยายามเตือนสติตัวเองแล้วว่าเขามีแฟนแล้วถึงแม้ว่าเขาจะ Flirting เราเราก็ต้องเป็นเหมือนเดิมให้ได้
แต่เราก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเพราะการพูดคุยกับเขาในแต่ละวันเหมือนเป็นกิจวัตรไปแล้วเลย ทำให้เราชินที่จะคุยกับเขา
แต่พอวันไหนเขาไม่ได้ทักมาเราจะรู้สึกเป็นห่วงเขามาก อยากคุยด้วย ทำไมไม่ทักมาล่ะไม่รู้เพราะอะไร
แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไรมากมายเพราะในใจเราคิดเสมอว่าเขามีแฟนแล้วเราจะตกหลุมรักเขาไม่ได้
แต่จนแล้วจนรอดในที่สุดเราก็หนีไม่พ้นเมื่อถึงจุดหนึ่งที่เรารู้สึกว่าตกหลุมรักเขาจริงๆ เราจึงบอกความจริงกับเขาว่า
"I've a crush on you" ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกันซึ่งก็รู้สึกดีใจมาก แต่เรากลับไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเพราะเรารู้ว่าที่เราทำมันผิดเรา
ไม่ได้อยากได้ความรักจากเขาตอบกลับเราแค่อยากบอกให้เขารู้ แต่เขาก็ยิง่ทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้นจนในที่สุดเราก็ไม่อาจถอนตัวได้
จนทำให้เราคิดถึงขั้นเป็นแค่กิ๊กก็ได้ เพราะผมไม่อยากเสียเขาไป ซึ่งเราบอกเขาไปว่า
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่โทษคุณเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเพราะผมเอง"
"เพราะงั้นหากมีอะไรเกิดขึ้นที่จะทำให้คุณกับแฟนผิดใจกันผมขอให้คุณทิ้งผมได้เลย"
"เพราะผมยอมเป็นคนเลวแต่ผมไม่ยอมให้คุณเป็น ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"
เป็นเพราะว่าเรารู้สึกว่ามาถึงจุดที่รักเขามากเกินไป แต่เราก็พยายามคิดอยู่เสมอว่ามันผิด และบอกตัวเองว่าทำไมถึงโง่ขนาดนี่ ทำให้ตอนนี้ในหัวผมมันสับสนไปหมด
จนกระทั้งเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นคือ
เราทักไปว่า
"ทำไมถึงต้องเป็นคุณด้วย"
"ทำไมคุณต้องทำให้ผมคิดถึงแต่คุณตลอดเวลา"
"ผมไม่ได้ต้องการคำตอบหรอก"
"แค่บ่นนะ"
เขาก็ตอบกลับมาว่า
"ตอนนี้ผมพึ่งเลิกกับแฟน ผมขอเวลาทำใจหน่อย"
ช่วงเวลานั้นเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูกเพราะมีหลายสิ่งอยู่ในหัวมากเช่น เป็นเพราะเรารึเปล่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง
อีกใจนึงกลับรู้สึกดีใจที่เขาเลิกกัน ซึ่งเรารู้สึกว่าตัวเองเลวมากที่คิดอย่างนั้นเราจึงพยายามสงบสติอารมย์
แต่ในที่สุดพวกเขาก็ปรับความเขาใจกันได้และก็กำลังจะครบรอบ 10 เดือนของพวกเขา
ซึ่งผมก็แสดงความยินดีด้วย แต่ในใจกลับอัดอั้นด้วยอารมย์หลายอย่าง ขนาดที่รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนแล้วเรายังจะหน้าด้านไปชอบเขาอีก
และตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดีเพราะผมรู้สึกสับสนมาก ผมอยากรู้ว่าผมควรจทำยังไงดีควรปล่อยให้เป็นไปแบบนี้หรือควรตัดใจ
ซึ่งสมองผมก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่หัวใจมันไม่ยอมทำตามเพราะ ผมรักเขามากเกินไปจริงๆ
ที่เขียนมาไม่มีอะไรมากแค่อยากระบายที่ไหนสักที่เพราะผมไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับเพื่อนหรือแม้แต่กับครอบครัวได้ หรือแม้แต้แชร์ลงเฟสบุ๊ค
เพราะผมไม่อยากให้เขาเห็นสิ่งนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจความหมายของมันก็ตาม เพราะผมไม่อยากให้เขาคิดมากเรื่องของผม
ผมแค่อยากให้เขามีความสุขถึงแม้ผมจะทุกข์ใจไปบ้าง แต่ผมก็ไม่อยากให้เขารับรู้ เพราะผมอยากเก็บความเลวร้ายทั้งหมดไว้ที่ตัวเอง
ไม่อยากต้องให้เขาคิดมาก ไม่อยากให้เขาต้องมาคอยห่วงเรา อยากให้เขารักกันมากๆกับแฟนเขา และผมพร้อมที่จะจากไปหากเขาต้องการ
ปล.ขอโทษถ้าอ่านยากเพราะนี้เป็นกระทู้แรกของผม
เมื่อรักครั้งแรกทำให้เราเจ็บ....(ไม่18+)
ซึ่งเราก็ได้รู้จักจากเว็บเว็บหนึ่ง ซึ่งเป็นเว็บฝึกภาษา ตอนนั้นจขกท.ตั้งใจที่จะเรียนภาษาอย่างเต็มที่และวันที่เราได้คุยกันก็มาถึง
คือตอนแรกเขาเป็นคนทักเรามาก่อนว่า "อยากเรียนภาษาไทยจังช่วยสอนหน่อยได้ไหมครับ"
ด้วยความที่ผมก็อยากมีเพื่อนต่างภาษาอยู่แล้ว ก็จึงตกลงคุยกันแลกเปลี่ยนเรื่องภาษาจนในที่สุดเราก็สนิทกัน และพูดคุยหยอกล่อกันได้แบบสนุกสนานเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ และเราได้ถามเขาว่าทำไมถึงอยากเรียนภาษาไทยขนาดนี้ เขาก็บอกว่าเป็นเพราะว่าเขามีแฟนเป็นคนไทยจึงอยากจะพูดไทยให้คล่องๆ ซึ่งในตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร จึงตอบไปว่า "แฟนที่ว่าเนี่ยผู้หญิงหรือผู้ชาย" ซึ่งเขาก็ตอบว่าผู้ชาย
(แต่ผมไม่ซีเรียสนะเพราะจริงๆผมไม่ใช่เกย์แต่ผมขอเรียกตัวเองว่าเป็นคนที่เปิดโอกาสมากกว่าเพราะผมคิดว่าผมชอบได้หมด)
และเราก็ได้คุยกันเรื่อยเปื่อยทั้งเรื่องแฟนของเขา ทั้งตัวเขา และเรื่องที่แฟนเขาไปต่างประเทศ ผมรู้สึกนับถือเขาแบบพี่ชายเพราะเราคุยกันถูกคอมาก
จนในที่สุดเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น
เมื่อเขาบอกว่าทะเลาะกับแฟนเขาผมก็รู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมากลัวว่าเขาจะทำอะไรโง่ๆผมก็คอยคุยกับเขาอยู่ตลอดและให้กำลังใจว่า
ไม่เป็นไรเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น และในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อย เขาปรับความเข้าใจกับแฟนสำเร็จ
แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเขาก็เริ่มแซวเราเยอะขึ้นแบบประมาณ Flirting เราก็ไม่จริงจังมากก็เล่นไปกับเขาด้วยจนมาถึงประโยคที่พีคมาก
คือเขาจะพิมพ์ว่า "Good night Bro" แต่เขาพิมพ์ว่า "Good night Babe" เราเลยทักไปว่าพิมพ์ผิดรึเปล่าครับพี่
ซึ่งเขาก็ตอบกลับมาว่า "ใช่" แต่มีพิมพ์ตอบอีกครั้งว่า "บ้างที่อาจจะไม่" ซึ่งตอนนั้นบอกเลยว่าเราหัวใจเต้นแรงมากเพราะไม่เคยรับรู้ความรู้สึกแบบนี้มาก่อน แต่เราก็พยายามเตือนสติตัวเองแล้วว่าเขามีแฟนแล้วถึงแม้ว่าเขาจะ Flirting เราเราก็ต้องเป็นเหมือนเดิมให้ได้
แต่เราก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเพราะการพูดคุยกับเขาในแต่ละวันเหมือนเป็นกิจวัตรไปแล้วเลย ทำให้เราชินที่จะคุยกับเขา
แต่พอวันไหนเขาไม่ได้ทักมาเราจะรู้สึกเป็นห่วงเขามาก อยากคุยด้วย ทำไมไม่ทักมาล่ะไม่รู้เพราะอะไร
แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไรมากมายเพราะในใจเราคิดเสมอว่าเขามีแฟนแล้วเราจะตกหลุมรักเขาไม่ได้
แต่จนแล้วจนรอดในที่สุดเราก็หนีไม่พ้นเมื่อถึงจุดหนึ่งที่เรารู้สึกว่าตกหลุมรักเขาจริงๆ เราจึงบอกความจริงกับเขาว่า
"I've a crush on you" ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกันซึ่งก็รู้สึกดีใจมาก แต่เรากลับไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเพราะเรารู้ว่าที่เราทำมันผิดเรา
ไม่ได้อยากได้ความรักจากเขาตอบกลับเราแค่อยากบอกให้เขารู้ แต่เขาก็ยิง่ทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้นจนในที่สุดเราก็ไม่อาจถอนตัวได้
จนทำให้เราคิดถึงขั้นเป็นแค่กิ๊กก็ได้ เพราะผมไม่อยากเสียเขาไป ซึ่งเราบอกเขาไปว่า
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่โทษคุณเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเพราะผมเอง"
"เพราะงั้นหากมีอะไรเกิดขึ้นที่จะทำให้คุณกับแฟนผิดใจกันผมขอให้คุณทิ้งผมได้เลย"
"เพราะผมยอมเป็นคนเลวแต่ผมไม่ยอมให้คุณเป็น ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"
เป็นเพราะว่าเรารู้สึกว่ามาถึงจุดที่รักเขามากเกินไป แต่เราก็พยายามคิดอยู่เสมอว่ามันผิด และบอกตัวเองว่าทำไมถึงโง่ขนาดนี่ ทำให้ตอนนี้ในหัวผมมันสับสนไปหมด
จนกระทั้งเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นคือ
เราทักไปว่า
"ทำไมถึงต้องเป็นคุณด้วย"
"ทำไมคุณต้องทำให้ผมคิดถึงแต่คุณตลอดเวลา"
"ผมไม่ได้ต้องการคำตอบหรอก"
"แค่บ่นนะ"
เขาก็ตอบกลับมาว่า
"ตอนนี้ผมพึ่งเลิกกับแฟน ผมขอเวลาทำใจหน่อย"
ช่วงเวลานั้นเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูกเพราะมีหลายสิ่งอยู่ในหัวมากเช่น เป็นเพราะเรารึเปล่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง
อีกใจนึงกลับรู้สึกดีใจที่เขาเลิกกัน ซึ่งเรารู้สึกว่าตัวเองเลวมากที่คิดอย่างนั้นเราจึงพยายามสงบสติอารมย์
แต่ในที่สุดพวกเขาก็ปรับความเขาใจกันได้และก็กำลังจะครบรอบ 10 เดือนของพวกเขา
ซึ่งผมก็แสดงความยินดีด้วย แต่ในใจกลับอัดอั้นด้วยอารมย์หลายอย่าง ขนาดที่รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนแล้วเรายังจะหน้าด้านไปชอบเขาอีก
และตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดีเพราะผมรู้สึกสับสนมาก ผมอยากรู้ว่าผมควรจทำยังไงดีควรปล่อยให้เป็นไปแบบนี้หรือควรตัดใจ
ซึ่งสมองผมก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่หัวใจมันไม่ยอมทำตามเพราะ ผมรักเขามากเกินไปจริงๆ
ที่เขียนมาไม่มีอะไรมากแค่อยากระบายที่ไหนสักที่เพราะผมไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับเพื่อนหรือแม้แต่กับครอบครัวได้ หรือแม้แต้แชร์ลงเฟสบุ๊ค
เพราะผมไม่อยากให้เขาเห็นสิ่งนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจความหมายของมันก็ตาม เพราะผมไม่อยากให้เขาคิดมากเรื่องของผม
ผมแค่อยากให้เขามีความสุขถึงแม้ผมจะทุกข์ใจไปบ้าง แต่ผมก็ไม่อยากให้เขารับรู้ เพราะผมอยากเก็บความเลวร้ายทั้งหมดไว้ที่ตัวเอง
ไม่อยากต้องให้เขาคิดมาก ไม่อยากให้เขาต้องมาคอยห่วงเรา อยากให้เขารักกันมากๆกับแฟนเขา และผมพร้อมที่จะจากไปหากเขาต้องการ
ปล.ขอโทษถ้าอ่านยากเพราะนี้เป็นกระทู้แรกของผม