ครอบครัวของผมมีพ่อ ซึ่งพ่อมีพี่สาวหนึ่งคน แล้วก็น้องสาวสามคน โดยแต่ละคนเป็นสาวโสดครับ คือไม่แต่งงานนั่นเอง
นิสัยของสาวๆ ทั้งหลายก็แต่งต่างกันไปครับ เจ้าระเบียบ จุกจิก บ่นนั่นนี่ตามประสา แล้วก็ ego สูงสักหน่อย
แต่ที่แน่ๆ จะมีคล้ายกันหรือเรียกว่าแทบจะเหมือนกันเลยก็ได้ นั่นคือ
การยึดติดถือมั่นในสิ่งทั้งหลาย (ผมก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร) คือไม่ยอมปล่อยสิ่งต่างๆ ออกไปจากตัว กล่าวคือ
เธอทั้งหลายมักจะเก็บสะสมสิ่งของต่างๆ โดยไม่ยอมปล่อยหรือทิ้งออกไปในกรณีที่สิ่งของนั้นเสียหรือใช้ไม่ได้แล้ว
ตัวอย่างเช่น
1. หนังสือสมัยเธอยังเด็ก จนป่านนี้ก็รวมๆ 40 กว่าปีแล้ว ก็ยังเก็บไว้ แน่นอนครับว่ากระดาษหนังสือมันคงเปื่อยจนไม่รู้จะเปื่อยยังไง
2. สิ่งของที่คนอื่นทิ้ง แต่ก็นำมาเก็บไว้ในบ้าน อาทิ ลังโฟมที่แม่ค้าในตลาด ก็ยังเอามาเก็บไว้ในบ้าน รองนั่นรองนี่ (ผมก็มองว่า เออดี ช่วยลดโลกร้อน)
3. ตู้เย็นซิงเกอร์เมื่อ30 ปีก่อน มันเสียแล้วครับ แต่ก็ยังเก็บไว้ โดยนำของต่างๆ มาเก็บไว้ในตู้เย็นอีกที ตอนนั้นในบ้านมีตู้เย็น 3 ตู้ (เสีย 2 ตู้)
4. จักรยานสนิมกินทั้งคันก็เก็บไว้ แต่ผมแอบเอาไปทิ้งละ กลัวว่าหากโดนบาดแล้วจะเป็นบาดทะยัก
5. อีกเยอะครับ ประมาณว่าหากย้ายบ้านทีนึงคงต้องใช้รถ 10 ล้อ 2 คัน
สรุปง่ายๆ ว่าตั้งแต่สาวจนถึงอายุเกือบจะ 70 นี้ เธอก็ยังคงมีนิสัยดั้งเดิมไม่เคยเปลี่ยน ใครจะนำอะไรไปทิ้งก็ต้องมีปากเสียงกัน
แล้วก็ไม่ค่อยสามัคคีกันครับ ทะเลาะกันทุกวัน ข้างบ้านยังเอือมระอา แต่ผมกับพ่อไม่ได้อยู่กับพวกเธอครับ
ส่วนดีก็มีครับ คือประหยัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555
สำหรับกิจกรรมเกี่ยวกับพุทธเหรอ ก็มีบ้างบางคน แต่เน้นไปในการทำบุญมากกว่า เช่น มีคนใส่บาตรสม่ำเสมอคนนึง
ทีหลังก็ทำบุญบ้างตามโอกาศ แต่การปฏิบัติธรรมอย่างการเจริญอานาปานสติเหรอ ไม่รู้จักหรอก ก็ยังดีที่ว่าถึงจะไม่สร้างบุญมาก แต่บาปก็ไม่ทำ
ที่เล่าๆ มานี้ไม่ใช่จะนำเรื่องลับมาไขในที่แจ้ง เพียงแต่ขอใช้พื้นที่ระบายครับ
ส่วนตัวผมพยายามใช้วิธีปล่อยวาง นึกเสมอว่า เขาก็เป็นของเขาอย่างนั้นเอง เราเองต่างหากที่ต้องรักษาจิต
แต่บางครั้งมันก็อดไม่ได้ที่จะอยากให้ปล่อยวางลงบ้างนิเนอะ
คนในครอบครัวเป็นคนยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ มาก
นิสัยของสาวๆ ทั้งหลายก็แต่งต่างกันไปครับ เจ้าระเบียบ จุกจิก บ่นนั่นนี่ตามประสา แล้วก็ ego สูงสักหน่อย
แต่ที่แน่ๆ จะมีคล้ายกันหรือเรียกว่าแทบจะเหมือนกันเลยก็ได้ นั่นคือ
การยึดติดถือมั่นในสิ่งทั้งหลาย (ผมก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร) คือไม่ยอมปล่อยสิ่งต่างๆ ออกไปจากตัว กล่าวคือ
เธอทั้งหลายมักจะเก็บสะสมสิ่งของต่างๆ โดยไม่ยอมปล่อยหรือทิ้งออกไปในกรณีที่สิ่งของนั้นเสียหรือใช้ไม่ได้แล้ว
ตัวอย่างเช่น
1. หนังสือสมัยเธอยังเด็ก จนป่านนี้ก็รวมๆ 40 กว่าปีแล้ว ก็ยังเก็บไว้ แน่นอนครับว่ากระดาษหนังสือมันคงเปื่อยจนไม่รู้จะเปื่อยยังไง
2. สิ่งของที่คนอื่นทิ้ง แต่ก็นำมาเก็บไว้ในบ้าน อาทิ ลังโฟมที่แม่ค้าในตลาด ก็ยังเอามาเก็บไว้ในบ้าน รองนั่นรองนี่ (ผมก็มองว่า เออดี ช่วยลดโลกร้อน)
3. ตู้เย็นซิงเกอร์เมื่อ30 ปีก่อน มันเสียแล้วครับ แต่ก็ยังเก็บไว้ โดยนำของต่างๆ มาเก็บไว้ในตู้เย็นอีกที ตอนนั้นในบ้านมีตู้เย็น 3 ตู้ (เสีย 2 ตู้)
4. จักรยานสนิมกินทั้งคันก็เก็บไว้ แต่ผมแอบเอาไปทิ้งละ กลัวว่าหากโดนบาดแล้วจะเป็นบาดทะยัก
5. อีกเยอะครับ ประมาณว่าหากย้ายบ้านทีนึงคงต้องใช้รถ 10 ล้อ 2 คัน
สรุปง่ายๆ ว่าตั้งแต่สาวจนถึงอายุเกือบจะ 70 นี้ เธอก็ยังคงมีนิสัยดั้งเดิมไม่เคยเปลี่ยน ใครจะนำอะไรไปทิ้งก็ต้องมีปากเสียงกัน
แล้วก็ไม่ค่อยสามัคคีกันครับ ทะเลาะกันทุกวัน ข้างบ้านยังเอือมระอา แต่ผมกับพ่อไม่ได้อยู่กับพวกเธอครับ
ส่วนดีก็มีครับ คือประหยัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555
สำหรับกิจกรรมเกี่ยวกับพุทธเหรอ ก็มีบ้างบางคน แต่เน้นไปในการทำบุญมากกว่า เช่น มีคนใส่บาตรสม่ำเสมอคนนึง
ทีหลังก็ทำบุญบ้างตามโอกาศ แต่การปฏิบัติธรรมอย่างการเจริญอานาปานสติเหรอ ไม่รู้จักหรอก ก็ยังดีที่ว่าถึงจะไม่สร้างบุญมาก แต่บาปก็ไม่ทำ
ที่เล่าๆ มานี้ไม่ใช่จะนำเรื่องลับมาไขในที่แจ้ง เพียงแต่ขอใช้พื้นที่ระบายครับ
ส่วนตัวผมพยายามใช้วิธีปล่อยวาง นึกเสมอว่า เขาก็เป็นของเขาอย่างนั้นเอง เราเองต่างหากที่ต้องรักษาจิต
แต่บางครั้งมันก็อดไม่ได้ที่จะอยากให้ปล่อยวางลงบ้างนิเนอะ