เริ่มแรกเลยนะคะ เราอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศกับแม่ เราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยที่ร้านอาหาร
แฟนของเราเคยทำงานอยู่ที่เดียวกัน แต่ตอนนี้เราลาออกจากร้านนั้นแล้ว เพราะแม่สั่งให้ออก
เราเป็นวีซ่า PR ติดตามแม่มาอยู่เป็นคนที่นี่ สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไปเลย แต่แฟนเราเป็นวีซ่านักเรียน
ตอนแรกเรากับพี่เขา (แฟนของเรา) ก็คุยๆกันเป็นพี่น้อง แต่พอเริ่มคุยทุกวัน พี่เขาโทรมาคุยทุกคืน
เราก็เริ่มใจอ่อน เริ่มไปไหนมาไหนกับพี่เขา จนสนิทกันมากขึ้น ซึ่งแม่ของเราไม่ชอบพี่เขามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แม่เราให้เหตุผลที่ว่า คนหลายๆคนที่รู้จักกับพี่เขามาเล่าให้แม่ฟังว่า พี่เขาไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้
เรื่องที่แม่ของเราฟังมาก็คือ เมื่อก่อนแฟนเก่าของพี่เขาเคยอยู่ด้วยกันที่บ้านของน้า แล้ววันนึง
แฟนเก่าพี่เขาไปทะเลาะกับน้า มีเรื่องถึงขั้นตบตีกัน แต่พี่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่กับแฟนเก่า อาจจะเพราะรักมาก
อันนี้เราก็ไม่แน่ใจ แม่เราเลยไม่ชอบผู้ชายที่เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าครอบครัว เราก็คิดว่ามันมีส่วนผิดแต่ทำไงได้
เพราะถ้าเราเป็นผู้หญิงคนนั้นเราคงจะเสียใจมาก ถ้าแฟนเราไม่ปกป้องเรา บวกกับที่พี่เขายังไม่มีอะไรเลย
ทำงานเป็นเชฟอยู่ในร้านอาหาร ไม่ได้เรียนจบปริญญา เป็นวีซ่านักเรียน แม่เลยกลัวว่าเขาจะมาหลอกเรา
โดยการหลอกจีบเราคบกับเราแล้วรอให้เราจดทะเบียนสมรสด้วย (ฝ่ายชายจะสามารถได้วีซ่า PR โดยอัตโนมัติ)
พอแม่เรามารู้ทีหลังว่าแอบคบกัน แม่ก็ให้เราออกจากร้านอาหารที่ทำด้วยกัน ให้เลิกยุ่งกัน บล็อคไลน์ ลบเบอร์
แล้วให้เราไปนอนกับแม่ทุกคืนเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่สามารถคุยกันได้ ถ้าไม่อย่างงั้นแม่เราจะส่งเรากลับไทย
หรือตัดขาดเป็นแม่ลูกกันไปแล้วให้ไปอยู่กินกับพี่เขาซะเลย ซึ่งเราทำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราตั้งใจเรียนมาก
เพื่อที่จะจบปริญญาตรีที่นี่ให้ได้ ปัจจุบันนี้แฟนเราบอกว่าเราอยากจะขอโทษแม่เราที่ทำให้เรากับแม่ทะเลาะกัน
แฟนเราบอกว่าจะไม่ปล่อยมือเราไปไหน จะสู้ไปด้วยกัน แฟนเราตั้งใจจะเรียนเชฟค่ะ แล้วยื่นเรื่องทำวีซ่าด้วยตัวเอง
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องใช้เวลาหลายปี และใช้เงินเป็นจำนวนมาก แฟนเราบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง
เขาจะพยายามทำทุกอย่าง พัฒนาตัวเอง ให้แม่ของเรายอมรับให้ได้ว่าในอนาคตจะสามารถเลี้ยงดูเราได้
ตอนนี้เรากับแฟนได้แต่แอบคุยกันค่ะ เวลาแม่เราไปทำงาน หรือเวลาก่อนเราไปโรงเรียนจะแอบโทรหากัน
เรากับแฟนคุยกันมาได้ปีเดียวเองค่ะ เข้าใจว่ามันเป็นเวลาไม่นาน แต่เราก็อยากให้ความรักครั้งนี้มันยั่งยืน
แม่ของเราบอกว่า ต่อให้รักกันมากขนาดไหนยังไงแม่ก็ไม่ยอมรับ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ให้เลิกคิดไปซะ
เราร้องไห้ทุกวันค่ะ เพราะแม่ไม่คิดที่จะเปิดโอกาสให้แฟนเราเลย แม่บอกกลัวเราโดนหลอกแล้วโดนทิ้งไปฟรีๆค่ะ
เราอายุ 20 ปี ค่ะ ส่วนแฟนเราอายุ 24 ปี พี่เขาทำงานทุกวันค่ะ แล้วก็เรียนไปด้วย แฟนเราบอกให้เราอดทน
ทุกอย่างมันจะดีขึ้น ทุกอย่างมันต้องใช้เวลาขอแค่เราอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน คอยให้กำลังใจเขาก็พอ เรารักเขามากในระดับนึง
เราผูกพันกับพี่เขามาก เคยอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน กินข้าวไปไหนมาไหน พี่เขาตื่นแต่เช่าไปส่งที่โรงเรียนตลอด
แต่ตอนนี้ต้องไม่เจอกันเลย เราทุกข์มากค่ะตอนนี้ อีกใจก็ไม่อยากโกหกแม่เลยค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี
ขอโทษนะคะที่ยาวไป เราเพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
แม่สั่งให้เลิกยุ่งกับแฟนเด็ดขาด เราควรจะทำตามดีมั้ยคะ
แฟนของเราเคยทำงานอยู่ที่เดียวกัน แต่ตอนนี้เราลาออกจากร้านนั้นแล้ว เพราะแม่สั่งให้ออก
เราเป็นวีซ่า PR ติดตามแม่มาอยู่เป็นคนที่นี่ สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไปเลย แต่แฟนเราเป็นวีซ่านักเรียน
ตอนแรกเรากับพี่เขา (แฟนของเรา) ก็คุยๆกันเป็นพี่น้อง แต่พอเริ่มคุยทุกวัน พี่เขาโทรมาคุยทุกคืน
เราก็เริ่มใจอ่อน เริ่มไปไหนมาไหนกับพี่เขา จนสนิทกันมากขึ้น ซึ่งแม่ของเราไม่ชอบพี่เขามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แม่เราให้เหตุผลที่ว่า คนหลายๆคนที่รู้จักกับพี่เขามาเล่าให้แม่ฟังว่า พี่เขาไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้
เรื่องที่แม่ของเราฟังมาก็คือ เมื่อก่อนแฟนเก่าของพี่เขาเคยอยู่ด้วยกันที่บ้านของน้า แล้ววันนึง
แฟนเก่าพี่เขาไปทะเลาะกับน้า มีเรื่องถึงขั้นตบตีกัน แต่พี่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่กับแฟนเก่า อาจจะเพราะรักมาก
อันนี้เราก็ไม่แน่ใจ แม่เราเลยไม่ชอบผู้ชายที่เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าครอบครัว เราก็คิดว่ามันมีส่วนผิดแต่ทำไงได้
เพราะถ้าเราเป็นผู้หญิงคนนั้นเราคงจะเสียใจมาก ถ้าแฟนเราไม่ปกป้องเรา บวกกับที่พี่เขายังไม่มีอะไรเลย
ทำงานเป็นเชฟอยู่ในร้านอาหาร ไม่ได้เรียนจบปริญญา เป็นวีซ่านักเรียน แม่เลยกลัวว่าเขาจะมาหลอกเรา
โดยการหลอกจีบเราคบกับเราแล้วรอให้เราจดทะเบียนสมรสด้วย (ฝ่ายชายจะสามารถได้วีซ่า PR โดยอัตโนมัติ)
พอแม่เรามารู้ทีหลังว่าแอบคบกัน แม่ก็ให้เราออกจากร้านอาหารที่ทำด้วยกัน ให้เลิกยุ่งกัน บล็อคไลน์ ลบเบอร์
แล้วให้เราไปนอนกับแม่ทุกคืนเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่สามารถคุยกันได้ ถ้าไม่อย่างงั้นแม่เราจะส่งเรากลับไทย
หรือตัดขาดเป็นแม่ลูกกันไปแล้วให้ไปอยู่กินกับพี่เขาซะเลย ซึ่งเราทำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราตั้งใจเรียนมาก
เพื่อที่จะจบปริญญาตรีที่นี่ให้ได้ ปัจจุบันนี้แฟนเราบอกว่าเราอยากจะขอโทษแม่เราที่ทำให้เรากับแม่ทะเลาะกัน
แฟนเราบอกว่าจะไม่ปล่อยมือเราไปไหน จะสู้ไปด้วยกัน แฟนเราตั้งใจจะเรียนเชฟค่ะ แล้วยื่นเรื่องทำวีซ่าด้วยตัวเอง
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องใช้เวลาหลายปี และใช้เงินเป็นจำนวนมาก แฟนเราบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง
เขาจะพยายามทำทุกอย่าง พัฒนาตัวเอง ให้แม่ของเรายอมรับให้ได้ว่าในอนาคตจะสามารถเลี้ยงดูเราได้
ตอนนี้เรากับแฟนได้แต่แอบคุยกันค่ะ เวลาแม่เราไปทำงาน หรือเวลาก่อนเราไปโรงเรียนจะแอบโทรหากัน
เรากับแฟนคุยกันมาได้ปีเดียวเองค่ะ เข้าใจว่ามันเป็นเวลาไม่นาน แต่เราก็อยากให้ความรักครั้งนี้มันยั่งยืน
แม่ของเราบอกว่า ต่อให้รักกันมากขนาดไหนยังไงแม่ก็ไม่ยอมรับ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ให้เลิกคิดไปซะ
เราร้องไห้ทุกวันค่ะ เพราะแม่ไม่คิดที่จะเปิดโอกาสให้แฟนเราเลย แม่บอกกลัวเราโดนหลอกแล้วโดนทิ้งไปฟรีๆค่ะ
เราอายุ 20 ปี ค่ะ ส่วนแฟนเราอายุ 24 ปี พี่เขาทำงานทุกวันค่ะ แล้วก็เรียนไปด้วย แฟนเราบอกให้เราอดทน
ทุกอย่างมันจะดีขึ้น ทุกอย่างมันต้องใช้เวลาขอแค่เราอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน คอยให้กำลังใจเขาก็พอ เรารักเขามากในระดับนึง
เราผูกพันกับพี่เขามาก เคยอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน กินข้าวไปไหนมาไหน พี่เขาตื่นแต่เช่าไปส่งที่โรงเรียนตลอด
แต่ตอนนี้ต้องไม่เจอกันเลย เราทุกข์มากค่ะตอนนี้ อีกใจก็ไม่อยากโกหกแม่เลยค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี
ขอโทษนะคะที่ยาวไป เราเพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ