เข้าเรื่องเลยนะคะ เราคบกับแฟนมาสองปีครึ่งแล้วค่ะ
ตอนนี้เรารักกันดีมาก ย้อนไปเมื่อตอนคบกันใน3เดือนแรก
เราดีกับแฟนเรามาก เพราะเรารักเขา ปรนนิบัติ ดูแลทุกอย่าง
แต่แล้ว..เราก็จับได้ว่า แฟนเราแอบคุยกับแฟนเก่าและคนที่เขาเคยลึกซึ้งด้วย ก็ชอบพูดจาแขวะเรา
ตอนนั้นมันทำให้เราทะเลาะกับเขา เพราะเขาตั้งใจไม่บอกเราและไม่เคยปกป้องเราจากคนที่พูดแขวะเราเลย
เรื่องแฟนเก่า เรามาเห็นเองในโทรศัพท์เขา (เรากับแฟนเล่นโทรศัพท์กันเล่นได้แบบไม่มีปัญหา)
เราตัดสินเลิกกับเขาค่ะ เราคิดว่า คบกันมา3เดือน ยังสามารถตัดไฟตั้งแต่ต้นลมได้
ยังไม่ผูกพันลึกซึ้งกันมาก หากเลิกกัน คงจะเจ็บน้อย
แต่แฟนเราไม่ยอมค่ะ เขาขอร้อง อ้อนวอน ขอโอกาส เราเลยให้อภัยเขา เพราะถือว่านี่คือผิดครั้งแรก
หลังจากนั้นมา เขาก็ปรับปรุงตัวเอง เขาดีกับเรามาก ทั้งที่เราไม่ค่อยดีกับเขาแล้วนะคะ
เราทำดีกับเขาไม่ลง เหตุผลเราดูสิ้นคิดนะ แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่เรารักเขามากนะคะ รักมากมาเสมอ
เราเอาแต่ใจ ชอบบ่น ชอบด่า ชอบใช้กำลังเวลาทะเลาะ เขาเสียใจกับนิสัยเรามามาก
แต่เขาก็ยังคงอยู่กับเราจนทุกวันนี้ เขาซักผ้า รีดผ้า กวาดบ้าน ล้างห้องน้ำ นวดเท้า เกาหลัง ซ่อมนู่น แก้ไขนี่
เอาเป็นว่า ตอนนี้เขาเป็นคนดีมาก จากตอนแรกที่เขากินเหล้า สูบบุหรี่ เจ้าชู้ ขี้โกหก
ตอนนี้ไม่เหลือนิสัยนั้นเลย ทั้งที่เกิดเรื่องตั้งแต่ตอนนั้น เราก็ทำนิสัยผู้หญิงใส่เขามาตลอด
แต่เขาก็ไม่ไปไหน ยังทน (ใช้คำว่าทนได้รึเปล่า?) ยังรัก ยังซื่อสัตย์ ยังเป็นแฟนที่ดีมากมาสม่ำเสมอเลยค่ะ
เราเลยสงสัยว่า ทั้งที่เราไม่ได้ดีกับเขาเหมือนตอนคบกัน3เดือนแรก
แต่ทำไม? เขาถึงรักและยังดีกับเรามากๆสม่ำเสมอ