จับได้ว่าแฟนโกหก แต่แฟนยังแถ สุดท้ายไปรู้ความจริงเองถึงกับอึ้ง...

เริ่มแรกเลย ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ ปีกว่าๆ แฟนผมอายุ ต่างกับผม ประมาณ 5 ปี ผมโตกว่า ผมทำงานแล้ว ส่วนเธอยังเรียนอยู่ เราเจอกันที่ร้านเหล้า จริงๆผมก็ไม่ค่อยกล้าขอเบอร์ใครในร้านเหล้านะ ส่วนมากจะขอให้เพื่อน จริงๆผมก็ไม่เคยคิดจะคบผญที่เจอกันในร้านเหล้าหรอก เพราะพวกเธอก็คงมาบ่อยๆ และก็คงให้เบอร์ให้ไลน์ใครบ่อยๆ แต่เธอคุยดี บวกกับผมเองยังโสด ก็ลองคุยดู จากแต่ก่อนที่เคยมีแฟนอายุไล่เลี่ยกัน ก็จะเถียงกันบ่อย ไม่ค่อยยอมกัน พอมาเจอกับคนนี้เออ น้องเขาดีแหะ น่ารัก พูดอะไรก็ฟัง ถามว่าสเปคมากมั้ย ก็สวยดี คมด้วย แต่ผิวคล้ำ จริงๆก็ชอบขาวๆนะ แต่นิสัยเธอดีมาก ยอม ฟัง เป็นห่วงเราใช้ได้ เคยไม่สบาย เธอคอยเช็ดตัวให้ทั้งคืนเลย (อันนี้ตอนคบกันแล้ว) เราคุยกันไม่ถึงเดือนได้มั้ง ก็ตกลงคบกัน(หลายคนอาจจะบอกไวไป ผมก็ยอมรับว่าไวนะ) แต่เธอโสด เพิ่งเลิกกับแฟนด้วย แต่เธอบอกว่าจะเลิกหลายรอบแล้วแฟนเจ้าชู้ ครั้งนี้ตัดจริงๆ ผมก็ลังเลนะแรกๆ กลัวรู้สึกดีมากไป วันนึงเธอกลับไปดีกับแฟนเธออีก จ๋อยแน่กู แต่ไปๆมาๆ ก็คบกัน เปิดตัวเป็นทางการ ได้ไปทำความรู้จักกับที่บ้านเธอ เธอก็มาทำความรู้จักกับที่บ้านผม เราติดกันมากช่วงแรกๆ ผมเลิกงานก็จะแวะไปหาเธอที่ห้องเพื่อนเธอ เธอมาอยู่หอเพื่อน มาเที่ยวเล่น และค่ำๆผมก็กลับบ้าน หลังๆเธอก็มาอยู่บ้านผม เธอจะกลับบ้านวันหยุด เพราะวันธรรมดา เธอไปเรียนพร้อมผม ที่ทำงานผมอยู่ใกล้มหาลัยเธอ เธอสะดวกกว่ามาจากบ้านเธอ พักหลังๆ เธอกลับบ้านวันธรรมดา เธอจะมาหาผมเฉพาะวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ และกลับวันจันทร์ ช่วงหลังๆ เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เป็นเพราะความไม่ยอมกันและกัน ผมก็มีส่วนผิด ที่อาจจะเอาแต่ใจ แต่พักหลังๆเธอก็ไม่ยอมเหมือนแรกๆ เธอจะบอกว่าทำไมผมไม่ยอมเธอบ้าง คือให้เล่ารายละเอียดเป็นคำพูดก็คงลำบาก เอาเป็นว่าทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิ๋ม ผมคิดว่าคู่อื่นๆก็คงเป็นกัน ลืมบอกไปผมขี่มอเตอร์ไซค์ และผมจะมีกลุ่มมอเตอร์ไซค์ที่จะรวมกลุ่มทุกวันศุกร์ แรกๆเธอก็โอเค หลังๆ เธอจะเบื่อเวลาที่จะต้องออกไป แต่งตัวให้ช้ามั่ง ต่างๆนาๆ สุดท้าย ก็ไปนั่งที่โซนสักพัก และขี่รถเล่น หาไรกิน แรกๆเธอชอบเพราะในกลุ่มจะออกไปกินเหล้ากัน หลังๆผมแยกตัว ไปหาอย่างอื่นกิน เพราะผมไม่ดื่มเวลาขี่รถ และในกลุ่มมีคนไม่ดื่มอีกเยอะ ผมเลยไปกับกลุ่มที่กินอย่างอื่นมั่ง เธอเริ่มเบื่อทุกครั้งที่ไปรวมกลุ่ม อีกอย่างผมเตะบอล จ พ พฤ แต่ก่อนเธออยู่บ้านผม ผมก็จะพาเธอมาด้วย หลังๆเธอไม่ชอบ เธอเบื่อ เธอบอกว่าเตะบ่อยไป หลังๆเธอเลยกลับบ้านทุกวัน จ-ศ และเราจะเจอกันแค่ ศ ส อาทิตย์ เพราะจะได้อยู่กับเธอ แต่พอมาแล้ว บางอาทิตย์ผมไม่ได้พาเธอออกไปไหน เพราะบางทีผมก็เหนื่อยแล้ว คนอะไรจะออกทุกอาทิตย์ เธอก็เริ่มงอแงมากขึ้น จนวันนึง มีปากเสียงกัน เราทะเลาะกัน แล้วจบด้วยการที่เธอเก็บของกลับบ้าน (เก็บไม่หมดนะ ของเธอเยอะ เก็บไปบางส่วน) ผมก็ไปส่งเธอขึ้นรถ แล้วก็คุยกันเหมือนจะเลิกกัน ผมโกรธเธอมากตอนนั้น จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่ประมาณว่าเธอเถียง เธอไม่ยอมเรื่องอะไรสักอย่าง พอส่งเธอเสร็จ สักพักเธอส่งข้อความมาว่า เดี๋ยวของที่เหลือว่างๆจะเข้าไปเก็บนะ บอกด้วยว่าวันไหนพ่อกับแม่ไม่อยู่ ผมยิ่งอ่านและยิ่งโมโห คือเธอไม่คิดจะขอโทษกับสิ่งที่เธอทำ แถมยังทำเก่งอีก (ง่ายๆคือไม่คิดจะง้อกูเลย) หลังจากนั้น เธอก็เริ่มโพสเฟสว่า โสด ประกาศสถานะบ่อยๆ เช่น ไปเที่ยวกับที่บ้าน ก็โพสว่าเห็นห้องและนึกถึงแฟนเลย #แต่ประเด็นคือแฟนไม่มี ประมาณนี้ หลายๆสเตตัส ส่วนผมก็โพสอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ได้บอกใครว่าทะเลาะ แต่เพื่อนๆพี่ๆก็เห็นจากเฟสแฟนแล้วแหละ ว่าคงมีปัญหากัน แต่ผมไม่อะไร ก็แค่บอกว่าทะเลาะเรื่องอารม ในใจผมรอให้เธอมาขอโทษ แต่เธอไม่ยอม เราไม่ได้คุยกันประมาณ 2 อาทิตย์ได้มั้ง แต่เธอทักมาหาผมอยู่ช่วงนึง ถามทำอะไรอยู่ ผมก็ยังไม่พอใจอยู่ ทำกับผม แถมไปประกาศว่าโสด แต่ทำมาคุยดี และเธอถาม ไม่คิดถึงกันบ้างหรอ ผมก็ตอบแบบไม่อยากคุย และผมก็บอกว่าพิมอะไรไว้ เลื่อนขึ้นไปดูข้างบนสิ เธอก็บอกว่าไม่ คือผมต้องการคำขอโทษแค่นั้น เธอก็ยังไม่ยอมพูด และหลังจากนั้น เธอก็พูดว่า โอเค คิดสะว่าเธอไม่ได้ทักมาและกัน เธอแค่ลืมตัวทักมาอะไรประมานนี้ ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก จนวันอาทิตย์ เธอมาเก็บของที่บ้านผมจริงๆ ผมก็ทำใจแข็งอยู่นาน จนสุดท้าย ผมใจอ่อน เข้าไปคุยกับเธอเอง เป็นคนเริ่มเองด้วยซ้ำ พอเราดีกัน ก็ออกไปกินข้าวกัน กับพ่อกับแม่ผมด้วย ไปเดินเล่นห้าง กลับมาบ้านเธอก็กอด ก็หอมผมเหมือนปกติของคนรักกัน คืนนั้นเธอก็นอนบ้านผม รุ่งขึ้นเธอบอกขอกลับบ้านนะ ขอเก็บกระเป๋าด้วย เอากลับไปบ้านมั่งที่บ้านไม่ค่อยมีชุดแล้ว ผมก็อื้ม เอาสิ แล้วเธอก็ขอลงแถวที่ทำงานผม เพราะเธอบอกจะไปห้องเพื่อน ซึ่งผมรู้จัก บอกลืมสร้อยพระไว้ วันก่อนมานอนเล่นหอเพื่อนแล้วถอด แล้วลืมเอากลับ ผมก็โอเค ส่งเสร็จเข้าไปทำงาน พอบ่ายๆเธอทักมา บอกว่ามีอะไรจะขอ ผมก็บอกว่ามาสิ เธอบอกขอไปเดินเล่นแถวราม กับเพื่อนคนที่เธอบอกจะไปหา (บ้านเธออยู่แถวสุวินทวงศ์) ก็ไม่ไกลจากรามมาก ส่วนเพื่อนเธอก็คนใต้ พ่อแม่ของเธอเป็นคนใต้ ผมก็คิดว่าคงถูกคอกัน เอาเถอะไปตามประสาสาวๆ และอีกอย่างเธอขอผมดีๆ แค่ไปเดินเล่น ผมก็ตอบกลับไปว่าไปเถอะ เธอยังย้อนถามอีกว่าประชดหรือป่าว ถ้าไม่ให้ไปก็บอกนะ ไม่ไปก็ได้ ผมก็ยังบอกอีกว่า ปิดเทอมแล้ว อยากไปก็ไปเถอะ อย่ากลับดึกแล้วกัน เดี๋ยวผมจะไปทำธุระบ้านพี่แถวบ้านเหมือนกัน เธอก็โอเค พอสามทุ่มผมไปทำธุระบ้านพี่แถวบ้าน ผมก็ถ่ายรูปส่งให้ดูว่าถึงบ้านพี่แล้วนะ เธอก็อืม โอเค เธอบอกว่าเธอเพิ่งถึงสักพักรถติดมาก ผมก็ไม่ได้อะไร และเธอพิมมาว่า แค่นี้ก่อนนะ คนเยอะมาก ขอเดินก่อน ผมก็อืม และก็ทำธุระบ้านพี่ เสร็จ แบทผมจะหมดผมเลยปิดเนท และพี่แถวบ้านชวนดื่ม ผมก็เลยดื่มกับเขาสามขวด แต่นั่งคุยสะมากกว่า จนตี1 ผมกลับบ้าน มาชาทแบท เปิดเนท เธอไลน์มาบอกว่าถึงบ้านและนะ ตอนประมาน 5ทุ่มกว่าๆ แต่ไม่มีการสนใจว่าผมจะตอบเธอมั้ย ไม่โทรหาว่าผมถึงบ้านรึยัง ซึ่งปกติเธอจะโทร แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมผิดเองแหละปิดเนท แถมกลับดึกกว่าเธออีก แต่มันใกล้บ้านมากเธอคงไม่เป็นห่วง เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็ทักเธอและบอกเมื่อคืนกลับดึกนะ เธอก็ตอบว่า ฝนตกหลบฝนกับเพื่อน กว่าจะกลับอีก รถก็ติด ผมก็อืมๆ คนเพิ่งดีกัน เรื่องเล็กๆน้อยๆ ผมก็พยายามหยวนๆ จนพอถึงตอน4โมงกว่าๆเธอทักมาถามผมว่าทำอะไร ผมบอกผมทำงานยุ่งมากเลย เจ้านายเรียกไปทำงาน เธอก็ตอบอืม และเงียบไป พอ6โมงครึ่งผมถึงบ้าน ผมก็ทักไปหาเธอว่าถึงบ้านแล้วนะ ทำอะไรอยู่ พรุ่งนี้ทำงานหนักแน่เลยต้องเข้าไปช่วยเจ้านายอีกแล้ว เธอก็ตอบมาว่าไม่เป็นไรนะ เดี๋ยววันศุกร์ก็ได้เจอกันแล้ว และก็ไม่ได้ทำไร ดูหนังในมือถืออยู่ ซึ่งปกติเธอก็ตอบแบบนี้บ่อยๆ แต่ไม่รู้วันนี้เป็นอะไร ผมบอกขอดูรูปหน่อย อยู่ตรงไหนของบ้าน เธอถ่ายรูปมาอยู่บนที่นอน แต่เจ้ากรรม ดันมีแสงแดด เข้ามาทางหน้าต่าง ตอนแรกผมไม่คิดอะไร ผมพิมไปว่า ดีจัง เล่นโทรศัพท์เปิดหน้าต่าง เพราะผมชอบบ่นกับเธอเวลาเธอเล่นโทรศัพท์เธอชอบปิดไฟเล่น ผมจะบอกว่าเสียสายตา ตอนแรกแอบดีใจลึกๆที่เธอคงคิดถึงเรา เปิดหน้าต่างให้แดดเข้า แล้วเล่นโทรศัพท์ ไปๆมาๆ มองออกไปหน้าบ้าน เห้ย 6โมงครึ่งและ ไม่น่ามีแดด ผมเลยบอกว่า ขอรูปตรงบันไดกลางบ้านหน่อย เอาแบบเห็นหน้าด้วย เธอตอบมาว่าบันไดไหน แล้วเงียบไปประมาน 5นาที 5นาทีเวลาคุยกันแบบต่อเนื่องอยู่ มันนานมากนะ เหนได้ชัดว่าพิรุธ สักพักเธอส่งภาพบันไดมา ไม่มีหน้าเธอ ผมเอะใจและ ภาพส่งช้า ผมบอกทำไมไม่มีหน้าเธอ เธอก็บอกว่าอย่าเยอะค่ะ(งงเลยตอนแรกยังพิมดีๆกับกูอยู่เลย ทำไมบอกว่ากูเยอะสะงั้น สะดุ้งหน่อยๆ) ละเธอก็เงียบไป สุดท้ายผมโทรไปหาเธอ จนเธอยอมรับว่าเธอไม่ได้อยู่บ้าน เธออยู่ข้างนอก ผมโกรธมากที่โกหก ถามทำไมต้องโกหก เธอบอกว่าถ้าบอกตรงๆผมก็โกดสิ มะวานก็มาแล้ว วันนี้ก็มาอีก ผมถามอยู่ไหน เขาบอกอยู่ที่เดิม แถว กกท ไรเนี้ย ไปกับเพื่อนคนเดิม ตอนแรกไม่ได้สนใจว่าไปกับใคร โกดที่หลอก และเธอก็ไม่พยายามแก้ตัวและตัดสายทิ้ง จนผมพิมไลเยอะมาก เธอได้แต่ส่งสติกเกอร์ ขอโทดๆ จนสักสองสามทุ่มไม่แน่ใจ ผมโทรไปหา บอกว่าอยู่ไหน เธอบอกกำลังกลับแล้ว ผมก็ดันมีสัญชาติญาน เพราะมันเงียบๆ ถามกลับยังไง เธออ้ำอึ้ง สักพักตอบ กลับแทกซี่ ผมบอกไหนถ่ายให้ดูหน่อย (ปกติเธอจะถ่ายให้ดูเวลาอยู่ไหน เช่นจะมาหาผม ตอนนี้อยู่บนรถตู้แล้ว แถวไหนแล้ว ให้ผมกะเวลาเอาที่จะมารับเธอตรงนั้น ตรงนี้ แล้วแต่จะนัดกัน) แต่วันนี้เธอไม่ยอมถ่าย ทำยังไงก็ไม่ยอม วีดีโอคอลไป เหมือนเอามือปิดจอ แล้วผมถามทำไมภาพมืดๆ เธอบอกมันมืด สักครู่มีขึ้นมาว่า ฝั่งตรงข้ามของคุณปิดหน้าจอ หรืออะไรสักอย่าง เธอทำทุกอย่างเพื่อปิดบังผม ผมโมโหมาก ผมถามว่ามีใครใหม่ใช่ไหม ใครมาส่ง เธอก็ไม่ยอมรับ และบอกว่าผมคิดไปเอง อย่าหาเรื่องเธอได้ไหม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ เธอเหนื่อยนะ สารพัดคำพูดของเธอ ผมโทรหาเธอ พร้อมๆกับสลับพิมไล เพราะบางทีเธอตอบช้า มีคำพูดๆนึง เธอบอกผมว่า ผมอย่าหาเรื่องเธอได้ไหม ถ้าอยากเลิกเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเก็บของ และเธอทิ้งท้ายว่า ผมบีบให้เธอเลือกแบบนี้เองนะ ซึ่งผมงงว่า ผมบีบอะไร จาากนั้นประมาน 5 ทุ่มเธอยังไม่ยอมบอกว่ากลับมากับใคร ใครมาส่ง เธอพูดสั้นๆว่า อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม พี่ไม่ได้รักเธอหรอ เธอรักผมนะ รักมากด้วย แต่ผมรู้สึกว่าเธอกำลังพิมไปหัวเราะไป เพราะมันต่างกันสิ้นเชิงเลยกับการกระทำของเธอ สุดท้ายผมตัดสินใจเก็บของทุกอย่างของเธอและเอาไปคืนเธอในคืนนั้น ใจจริงๆกะจะเอาไปและให้เธอลงมา และกะจะดูในโทรศัพท์มือถือ เธอน่าจะลบไม่ทัน ถ้ามีสนทนากับใครคนใหม่ ด้วยความคิดที่มันค้างคา ไม่อยากคาใจว่าเธอแค่ไปกับเพื่อนหรือป่าว พอไปถึงบ้านเธอเกือบเที่ยงคืนและ ทำทุกอย่างเธอไม่ยอมลงมา เธอพูดว่าเธอปวดหัว ให้ผมกลับไปเถอะ พรุ่งนี้ทำงาน เดี่ยวพรุ่งนี้เธอจะไปอยู่กับผมเหมือนเดิม จะได้ไม่ต้องมีปัญหา จะได้ไม่ต้องระแวง เธอบอกกับผมแบบนี้ แต่ผมก็ยังข้องใจ ว่าผมมาหาขนาดนี้ ไม่ลงมาหาจริงๆหรอ ทำทุกอย่าง จนมีคนเปิดประตู ตอนจะตี1ละ สรุปคือแม่เธอ ผมก็ถามแม่เธอ สรุปเธอไม่อยู่บ้าน! ผมก็เล่าให้ฟัง แม่เธอก็บอกว่าเธอบอกว่าไปกับเพื่อนคนที่บอกผมจริงๆ ผมก็คิดและ หรือเธอจะไปเที่ยวร้านเหล้า เพราะผมไม่ค่อยชอบพาเธอไป ช่วงหลังๆ และก็ปิดเทอมและด้วย คงอยากปลดปล่อย แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่บอกตรงๆในเมื่อผมจับได้ พยายามบ่ายเบี่ยงทุกอย่าง ถ้าเป็นผม ผมรู้ว่าแฟนจับได้คงบอกตรงๆและก็บอกว่าจะกลับกี่โมง อะไรประมานนี้ แต่เธอยอมเลือกที่จะทิ้งผมไว้ ทิ้งความรู้สึกผม ทิ้งผมไว้หน้าบ้านของเธอ สรุปคืนนั้นผมกลับตี 3 เธอก็ยังไม่กลับบ้าน ผมก็เอาของๆเธอคืนให้กับที่บ้านเธอหมด เพราะคิดว่าเธอคงไม่ซื่อแล้วหละ เชื่ออะไรไม่ได้ เรื่องเกิดขึ้นวันอังคาร4สิงหา แต่พอวันรุ่งขึ้นเธอไม่ทักผม ไม่มีติดต่อใดๆ จนผมบลอกเฟส บลอกไลน์เธอในวัน พฤหัสที่ 6 สิงหา จนวันอาทิตย์ พี่ที่รู้จักในกลุ่ม ดันมาพูดว่า เห้ย เลิกกันจริงหรอ และถามเรื่องราวว่าเปนมายังไง เขาบอกเห็นมันเพ้อๆในเฟสอยู่ เหมือนยังอาลัยอาวร ผมก็ผงะและ พอวันจันทร์ที่10สิงหา ผมไปทำงาน ดันทะลึ่งอยากรู้ เอาเฟสแม่ตัวเองส่องดูเฟสเธอ สรุปเธอโพสอาลัยอาวรจริง แต่คำมันแปลกๆ เธอโพสประมานว่า เราไม่น่ารู้จักกัน ไม่น่ามาคุยกัน ไม่น่าออกไปเจอกันเลย ประมานนี้ ผมก็ดูในคอมเม้น เพื่อนเธอ โพสต่อว่า ร้านเหล้า ร้านนึงเป็นเหตุ ซึ่งเป็นร้านที่ผมเจอกับเธอครั้งแรก เพื่อนสนิทเธอรู้ เธอตอบว่าไม่ใช่หวะ ผมก็รู้สึกทะๆ และก็มีถ้อยคำอาลัยอาวร และก็เพลง ใจความสำคัญ และก็โพสว่า มันไม่มีหรอกในโลกเนี๊ย รักที่ไม่คาดหวัง ไม่ต้องการเป็นเจ้าของ แล้วใจที่มันผูกพันไปแล้วล่ะ....ใครจะรับผิดชอบ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอไม่ได้หมายถึงผม จนสุดท้าย ผมจำไม่ได้ว่ากระทู้ไหน เธอโพส เกี่ยวกับคนอื่นแน่ๆ และมีคนมากดไลค์ 7-8 คนผม ดันฉลาดในวันที่สาย กดเข้าไปดู เจอผช กดไลค์ อยู่ 2-3คน ส่วนใหญ่ ผช แปลกหน้าไม่ค่อยมีมากดไลค์เธอจะมีก็แต่พี่ๆเพื่อนๆเธอ ไม่ก็พี่ๆเพื่อนๆผม จนผมสะดุดคนนี้ เพราะไม่เคยเหน กดเข้าไปดู เอ้ย เรียนราม ทะๆและ ลองเลื่อนๆดู ผช โพส ประมาณเกี่ยวกับอะไรที่เป็นชู้ๆ เลื่อนลงมาวันที่5สิงหา เจอรูป ผช กับ ผญ นอนข้างกัน แล้วจับมือกัน สีผม และเสื้อ คุ้นๆ แต่ยังไม่ชัว