สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นนิดนึงนะคะ พอดีเราลองเขียนบทความ นิทานต่างๆในบล็อกของเรา
แล้วมีพี่คนหนึ่งที่อ่านซีรี่ย์นิทานการเงินของเรา ซึ่งซีรี่ย์นี้เราตั้งใจอยากให้เป็นนิทานที่สอนการออม การเงินของน้องๆหรือคนที่เริ่มสนใจ
พี่เขาแนะนำให้มาโพสในชานเรือนดู คุณแม่หลายๆท่านน่าจะชอบ (พี่เขาว่างั้นอ่ะนะ) แต่ไหนๆก็โพสแล้ว ขอแท็กห้องนักเขียนด้วยนะคะ
ลองอ่านดูนะ เรายังมือใหม่มากๆ เพิ่งเริ่มเขียนยังไม่ถึงเดือนเลย แนะนำได้เต็มที่เลยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำค่ะ
.................................................................................................................
ซีรี่ย์นิทานการเงิน
ตอน กระต่ายน้อยเรียนรู้การออม
ตอนที่ 1
สวัสดี ฉันชื่อบราวนี่ ฉันเป็นกระต่ายสีน้ำตาลเข้ม แม่บอกว่าสีของฉันเหมือนขนมบราวนี่ที่มนุษย์ชอบกิน แม่เลยตั้งชื่อนี้ให้ ฉันอยู่กับแม่สองคน เรามีบ้านเล็กๆของเรา แต่ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก เพราะบ้านฉันจน ไม่มีใครชอบกระต่ายจนๆแบบฉันกับแม่หรอก ฉันพยายามทำตัวกลมกลืนกับเพื่อน แต่บางทีก็นะ ฉันคิดมาตลอดว่าฉันต้องรวยให้ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง จนกระทั่งวันหนึ่ง...
“ลุงๆ ลุงเต่า ลุงเป็นอะไร แม่คะ มานี่เร็ว” ฉันร้องเรียกแม่ด้วยความตกใจ พอกลับจากเก็บแครอท ฉันก็เจอลุงเต่านอนสลบอยู่ข้างทาง กระดองลุงเต่ามีรอยแตกนิดหน่อย แม่บอกว่าลุงคงบาดเจ็บจนสลบไป
ฉันกับแม่พาลุงเข้ามาในบ้าน ดูแม่ไม่ค่อยชอบใจนัก ถ้าคุณเคยฟังนิทานกระต่ายกับเต่ามาก่อน คุณน่าจะรู้ดีว่าบรรพบุรุษเราไม่ถูกกัน แต่จะให้ปล่อยไว้แบบนั้นคงไม่ได้ แม่ช่วยทำแผลให้ลุงเต่า พอฟื้นลุงเต่าก็ขอบคุณเราสองคนใหญ่เลย ฉันดีใจจังที่ลุงไม่เป็นอะไรมาก^^
ลุงเต่าขออยู่พักรักษาตัวต่ออีกสองสามวัน เพราะยังไม่แข็งแรงพอจะเดินทาง ฉันรู้ แม่คงไม่อยากให้ลุงอยู่ต่อเท่าไหร่ ไม่ใช่แค่เพราะบรรพบุรุษเราไม่ถูกกัน แต่เป็นเพราะเราไม่มีเงินซื้ออาหารเผื่อลุงต่างหาก ฉันบอกแล้วไงว่าบ้านเราจน แต่เราก็ไม่ใจดำพอจะปฏิเสธหรอก
รุ่งเช้าแม่ต้องออกไปทำงาน หน้าที่ดูแลลุงเต่าจึงเป็นของฉัน
“บราวนี่รู้ไหม ทำไมลุงถึงขออยู่ต่อ” อยู่ๆลุงเต่าก็ถามขึ้นมา ก็ลุงเจ็บอยู่นี่ คำตอบง่ายๆฉันคิดในใจแต่ยังไม่ทันตอบอะไรไป
“ลุงเจ็บน่ะถูกต้อง แต่ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอกหนู”
“แล้วทำไมลุงขออยู่ต่อล่ะคะ” ฉันถามอย่างสงสัย
“เพราะลุงอยากตอบแทนหนูกับแม่ที่ช่วยลุง”
ฉันมองลุงเต่าอย่างสงสัย ยิ่งลุงอยู่ยิ่งทำให้เราลำบากขึ้นไม่ใช่หรอ ตอบแทนยังไง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ
เหมือนลุงเต่าจะรู้ทันความคิดฉัน ลุงเต่าต้องรู้แน่ๆเลยถึงมองแบบนั้น น่าอายจัง ><
“ฮ่าๆๆไม่ต้องอายหรอก ลุงเข้าใจ บ้านเราไม่ค่อยมีเงิน ลุงอยู่ต่อคงทำให้ลำบากขึ้นจริงๆแหละ ขอโทษด้วย”
นั่นไง ฉันว่าแล้ว
“บราวนี่รู้จักการออมไหม”
“ไม่รู้ค่ะ” ฉันตอบโดยไม่ต้องคิดเลย ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่หน่า
“รู้ไหมทำไมบ้านหนูไม่มีเงิน... เพราะหนูกับแม่ไม่รู้จักการออมไงล่ะ และนี่คือสิ่งที่ลุงจะตอบแทนพวกหนูได้ เดี๋ยวลุงจะเล่าเรื่องการออมให้ฟัง”
การออม การออม การออม มันคืออะไรกันแน่นะ
โปรดติดตามตอนต่อไป^^
ปล. ตอนต่อไปกำลังจะลงค่ะ แต่อาจจะช้านิดหน่อย ไม่ค่อยได้เล่นพันทิปเลย เป็นไอดีที่สมัครทิ้งไว้นานมาก ถ้าแท็กผิดห้องอะไรยังไง ขอโทษด้วยนะคะ
เอานิทานมาฝากค่ะ เป็นนิทานการเงิน สำเร็จเด็กๆหรือผู้ที่สนใจ ลองอ่านดูนะคะ
แล้วมีพี่คนหนึ่งที่อ่านซีรี่ย์นิทานการเงินของเรา ซึ่งซีรี่ย์นี้เราตั้งใจอยากให้เป็นนิทานที่สอนการออม การเงินของน้องๆหรือคนที่เริ่มสนใจ
พี่เขาแนะนำให้มาโพสในชานเรือนดู คุณแม่หลายๆท่านน่าจะชอบ (พี่เขาว่างั้นอ่ะนะ) แต่ไหนๆก็โพสแล้ว ขอแท็กห้องนักเขียนด้วยนะคะ
ลองอ่านดูนะ เรายังมือใหม่มากๆ เพิ่งเริ่มเขียนยังไม่ถึงเดือนเลย แนะนำได้เต็มที่เลยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำค่ะ
.................................................................................................................
ซีรี่ย์นิทานการเงิน
ตอน กระต่ายน้อยเรียนรู้การออม
ตอนที่ 1
สวัสดี ฉันชื่อบราวนี่ ฉันเป็นกระต่ายสีน้ำตาลเข้ม แม่บอกว่าสีของฉันเหมือนขนมบราวนี่ที่มนุษย์ชอบกิน แม่เลยตั้งชื่อนี้ให้ ฉันอยู่กับแม่สองคน เรามีบ้านเล็กๆของเรา แต่ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก เพราะบ้านฉันจน ไม่มีใครชอบกระต่ายจนๆแบบฉันกับแม่หรอก ฉันพยายามทำตัวกลมกลืนกับเพื่อน แต่บางทีก็นะ ฉันคิดมาตลอดว่าฉันต้องรวยให้ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง จนกระทั่งวันหนึ่ง...
“ลุงๆ ลุงเต่า ลุงเป็นอะไร แม่คะ มานี่เร็ว” ฉันร้องเรียกแม่ด้วยความตกใจ พอกลับจากเก็บแครอท ฉันก็เจอลุงเต่านอนสลบอยู่ข้างทาง กระดองลุงเต่ามีรอยแตกนิดหน่อย แม่บอกว่าลุงคงบาดเจ็บจนสลบไป
ฉันกับแม่พาลุงเข้ามาในบ้าน ดูแม่ไม่ค่อยชอบใจนัก ถ้าคุณเคยฟังนิทานกระต่ายกับเต่ามาก่อน คุณน่าจะรู้ดีว่าบรรพบุรุษเราไม่ถูกกัน แต่จะให้ปล่อยไว้แบบนั้นคงไม่ได้ แม่ช่วยทำแผลให้ลุงเต่า พอฟื้นลุงเต่าก็ขอบคุณเราสองคนใหญ่เลย ฉันดีใจจังที่ลุงไม่เป็นอะไรมาก^^
ลุงเต่าขออยู่พักรักษาตัวต่ออีกสองสามวัน เพราะยังไม่แข็งแรงพอจะเดินทาง ฉันรู้ แม่คงไม่อยากให้ลุงอยู่ต่อเท่าไหร่ ไม่ใช่แค่เพราะบรรพบุรุษเราไม่ถูกกัน แต่เป็นเพราะเราไม่มีเงินซื้ออาหารเผื่อลุงต่างหาก ฉันบอกแล้วไงว่าบ้านเราจน แต่เราก็ไม่ใจดำพอจะปฏิเสธหรอก
รุ่งเช้าแม่ต้องออกไปทำงาน หน้าที่ดูแลลุงเต่าจึงเป็นของฉัน
“บราวนี่รู้ไหม ทำไมลุงถึงขออยู่ต่อ” อยู่ๆลุงเต่าก็ถามขึ้นมา ก็ลุงเจ็บอยู่นี่ คำตอบง่ายๆฉันคิดในใจแต่ยังไม่ทันตอบอะไรไป
“ลุงเจ็บน่ะถูกต้อง แต่ไม่ใช่เหตุผลหลักหรอกหนู”
“แล้วทำไมลุงขออยู่ต่อล่ะคะ” ฉันถามอย่างสงสัย
“เพราะลุงอยากตอบแทนหนูกับแม่ที่ช่วยลุง”
ฉันมองลุงเต่าอย่างสงสัย ยิ่งลุงอยู่ยิ่งทำให้เราลำบากขึ้นไม่ใช่หรอ ตอบแทนยังไง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ
เหมือนลุงเต่าจะรู้ทันความคิดฉัน ลุงเต่าต้องรู้แน่ๆเลยถึงมองแบบนั้น น่าอายจัง ><
“ฮ่าๆๆไม่ต้องอายหรอก ลุงเข้าใจ บ้านเราไม่ค่อยมีเงิน ลุงอยู่ต่อคงทำให้ลำบากขึ้นจริงๆแหละ ขอโทษด้วย”
นั่นไง ฉันว่าแล้ว
“บราวนี่รู้จักการออมไหม”
“ไม่รู้ค่ะ” ฉันตอบโดยไม่ต้องคิดเลย ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่หน่า
“รู้ไหมทำไมบ้านหนูไม่มีเงิน... เพราะหนูกับแม่ไม่รู้จักการออมไงล่ะ และนี่คือสิ่งที่ลุงจะตอบแทนพวกหนูได้ เดี๋ยวลุงจะเล่าเรื่องการออมให้ฟัง”
การออม การออม การออม มันคืออะไรกันแน่นะ
โปรดติดตามตอนต่อไป^^
ปล. ตอนต่อไปกำลังจะลงค่ะ แต่อาจจะช้านิดหน่อย ไม่ค่อยได้เล่นพันทิปเลย เป็นไอดีที่สมัครทิ้งไว้นานมาก ถ้าแท็กผิดห้องอะไรยังไง ขอโทษด้วยนะคะ