* * * * * ค่ อ ย ยั ง ชั่ ว * * * * *

ธรรมดาฝนตกล้าง               ทุกปี
กวาดลูกค้าหายหนี              ร่องน้ำ
หนาวหนาวคึกคักดี             ตลอด ชอบนา
วิ่งวุ่นตัวถึงคล้ำ                     เริ่มร้อนจึ่งคลาย

ปีนี้ตาลปัตรล้ม                    คำเซียน
นิ่งเงียบพับกระเรียน             แต่ต้น
หนาวร้อนต่างก้มเพียร          ฟันกัด  
ฝนซัดตลิ่งล้น                     พัดด้นพัดหวน

ดีใจโทรศัพท์ร้อง                เสียงดัง
เศรษฐกิจเริ่มมีหวัง                 กระเตื้อง
อนุมานงบยื้อยัง                     เหลืออยู่
พานตกท้ายหลายเฟื้อง           ก่อนเข้าพรรษา

คงเก็บกดอัดอั้น                      เหลือประมาณ
เดือนหนึ่งถึงไม่นาน              เงียบแท้
การณ์คราวหลังเทศกาล       พลิกกลับ ควรมา
หวังช่วยคลายคลี่แก้               เลขแบ้งค์ในมือ

ฟังคำคนเล่าแจ้ง                    พลัดงบ แผ่นดิน
เดือนสิบ สิบเอ็ดจบ                 จึ่งรู้
เอกชนเคลียร์แผนทบ              ทยอยออก งานเอย           
เศรษฐกิจมีลุ้นกู้                     ฟุบสู้ฮึดคืน

หวังเพียงอย่าหลอกให้             ดีใจ
แล้วทรุดทรงสงบไป                จะช้ำ
เหน็ดเหนื่อยเหงื่อรินไหล          สุดยุ่ง แสนชอบ
เกรงแต่หลับหาวซ้ำ                 เบื่อย้ำขาดทุน



แวะมาทายทักบ้าง                 ห้องกลอน
เงียบเชียบจริงนะตอน             เที่ยงงี้
กินข้าวเสร็จพักนอน                สักตื่น
แล้วตอบกระทู้นี้                     หนึ่งยิ้มคิดถึง