จากกระทู้นี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/33946310
ที่มีมาก่อนหน้านี้ ยอมรับว่าใจหายมากๆ และทำให้ผมเกิดความคิดว่า
นี่ร้านนี่มาถึงจุดนี้ได้ยังไง ถ้าไม่ได้ไปดูที่ร้านด้วยตาตัวเอง ก่อนหน้านี้ผมไปมาประมาณ 3-4 ครั้งตั้งแต่ร้านเริ่มปิด ซึ่งวันแรกก็ยังงงๆว่าร้านนี้มีปิดร้านด้วยหรอ โดยไม่รู้เรื่องนี้เลยว่ามีปัญหาขนาดไหน จนสรุปถึงตอนนี้ผมถือว่าร้านนี้ได้ปิดตัวลงแน่นอนแล้ว
ขอบอกว่ากระทู้นี้ผมขอไว้อาลัยให้กับร้านหนังสือที่เคยเป็นร้านในฝัน จนกระทั่งกลายมาเป็นร้านประจำ และสุดท้ายเหลือไว้แค่ความทรงจำเท่านั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาใดๆแอบแฝงครับ
ก่อนอื่นขอย้อนเวลานิดนึงนะครับ ปัจจุบันผมอายุ 30 ปีบริบูรณ์ สมัยเด็กๆนั้นบ้านอยู่ต่างจังหวัดซึ่งไม่ได้บ้านนอกมาก แต่ก็ไม่ได้เจริญถึงขั้นจังหวัดใหญ่ๆ เด็กๆสมัยนั้นหนังสือการ์ตูนและเกมคอนโซลเครื่องแฟมมิคอม คือสิ่งที่ชอบเล่นกันครับ
สมัยเด็กผมก็ชอบเล่นเกมภาษาหรือที่เรียกกันว่าเกม RPG นั่นแหละครับแล้วก็น่าจะรู้ว่าของแบบนี้คู่กับ บทสรุป ซึ่งอธิบายกันง่ายๆว่าอำเภอที่ผมอยู่นั้นมีร้านหนังสืออยู่แค่สองร้านที่มีการ์ตูนและบทสรุปเกมขาย ถ้าหมดแล้วหมดเลย ไม่มีสั่งซ้ำ การ์ตูนเรื่องไหนดังๆต้องรีบซื้อ ไม่งั้นหมดแน่นอน และจะทำให้การสะสมการ์ตูนนั้นขาดตอนไป ซึ่งผมเป็นเด็กโรคจิตที่ถ้าเรื่องไหนซื้อไม่ครบแล้วจะไม่มีกำลังใจซื้อต่อ
ด้วยความที่ยังเด็ก ป.3 ป.4 ถ้าจำไม่ผิด...ตอนนั้นผมเกิดอยากได้บทสรุปเกมซึ่งสมัยก่อนนั้นหาซื้อยากพอสมควรเลย ด้วยความที่พ่อนั้นทำงานอีกจังหวัดหนึ่งและแม่ก็ขับรถไม่เป็น จึงทำให้ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่อื่นกันบ่อยนัก โลกของเด็กตจว.อายุน้อยอย่างผมจึงค่อนข้างแคบครับ ( แต่ชีวิตก็เป็นสุขดีนะครับ ) จำได้ว่าร้านนี้คือร้านแรกที่ลงโฆษณาตามท้ายเล่มของบทสรุปเล่มต่างๆ และสมัยก่อนไม่มีอินเตอร์เนต การจะรู้ว่าบริษัทนี้ทำบทสรุปเกมไหนมาด้วยก็ดูตามท้ายเล่มเพราจะมีโฆษณาบทสรุปเกมอื่นและร้านนี้แหละคือร้านแรกที่ลงโฆษณาร้านเอาไว้ จำได้เลยว่าท่องได้ขึ้นใจว่า "เจซีสานสะพานควาย"
ขอพิมพ์ด้วยภาษาพูดนะครับ) ชีวิตนี้ต้องไปให้ได้เพราะมันต้องมีบทสรุปเล่มที่เราต้องการแน่เลย
จำได้ว่าตอนนั้นเด็กมาก ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัดนึกภาพกรุงเทพไม่ออก แต่รู้แค่ว่ากรุงเทพมีร้านนี้อยู่ที่แถวสะพานควาย เจอคนไหนบอกว่าจะไปกรุงเทพ ผมถามหมดว่าไปแถวสะพานควายมั๊ย ก็ได้แต่คำตอบว่าไม่ ญาติคนไหนไปก็ถามตลอด (ถามอยู่เป็นเดือนกับไอ้คำถามโง่ๆของเด็กน้อยอย่างผม ณ เวลานั้น) จนกระทั่งถอดใจกลับไปอ่านโฆษณาท้ายบทสรุปเล่มเดิมใหม่ ได้ใจความว่าเค้าส่งทางไปรษณีย์ด้วย!!! เด็กประถมไม่แน่ใจว่าตอนนั้นผมอยู่ป.3หรือป.4 หัดเข้าสำนักงานไปรษณีย์เพื่อขอซื้อธนาณัติและส่งไปขอซื้อหนังสือบทสรุปที่อยากได้ จำได้ว่ารออยู่สองอาทิตย์หรือสามอาทิตย์จนลืมไปแล้ว (ลองคิดดูนะครับ ณ ตอนนั้นผมอายุ ไม่ถึง 10 ขวบ ได้เงินไปร.ร.วันละ 20 บาท หรืออาทิตย์ละ 100 บาท) เก็บเงินค่าขนมเพื่อซื้อบทสรุปเกมเล่มละ 60-70 บาทก็ไม่ง่ายนักหรอกครับ แล้วเขาก็ส่งกลับมาให้จนได้ ตอนนั้นร้านนี้เหมือนดั่งนครเม๊กกะในใจผมสำหรับโลกแห่งการ์ตูนและบทสรุปเกมเลยแหละครับ
พอโตขึ้นมาหน่อยเริ่มเรียนรู้อะไรมากขึ้น ไปกรุงเทพหลายครั้งแล้ว แต่จำได้ว่าตอนป.6 เคยขอให้ญาติที่มาหาลูกเขาที่กรุงเทพ พาไปร้านนี้ให้หน่อย (ทั้งๆที่บ้านญาติอยู่ซ.เสนาลึกๆซึ่งก็มีร้านหนังสือใหญ่ๆอยู่ตั้งสองสามร้านอยู่แล้ว ) ตื๊อขอทุกครั้งที่มากรุงเทพ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาเกิดต้องไปทำธุระที่รพ.เปาโลตอนเช้าพอดี เลยโอกาสเหมาะกับผม ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับร้านนี้ตัวเป็นๆผมจำได้ว่าผมนั่งรอร้านเปิด เพราะญาติไปเยี่ยมญาติอีกคนที่รพ.เปาโลสะพานควาย พอ 7 โมงกว่าๆร้านเปิด ครั้งแรกที่ผมได้เห็นร้านนี้เมื่อประมาณเกือบยี่สิบปีก่อน ยังจำได้ดีว่า มันก็ยังเป็นนครเม๊กกะสำหรับเด็กประถมที่บ้านอยู่ต่างจังหวัดอย่างผมอยู่ดี เพราะการ์ตูนไม่ว่าเรื่องไหนเก่าแค่ไหนมีหมดทุกเรื่องทุกเล่ม (สมัยก่อนการ์ตูนจะไม่เยอะเรื่องเท่าปัจจุบัน แต่ทุกเรื่องสนุกหมด) บทสรุปเกมไม่ว่าจะเกมไหนเก่าใหม่หรือสำนักพิมพ์ไหนมีหมดทุกเล่ม จำได้ว่าวันนั้นซื้อบทสรุปเกมในตำนานกลับมานั่นคือ Final Fantasy 7 ของสำนักพิมพ์ TONBO ที่เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งบทสรุปเกมในตำนานที่พิมพ์ซ้ำเป็นสิบๆรอบ
เวลาผ่านไปผมโตขึ้นเข้ามาอยู่กรุงเทพเมื่อสิบสองปีที่แล้ว ผมก็มีโอกาสแวะเวียนไปร้านนี้ค่อนข้างบ่อยครับ เพราะตอนนั้นอินเตอร์เนตยังไม่แพร่หลายดั่งทุกวันนี้ สแกนในเนตไม่มีแน่นอน เมื่อไหร่ที่อยากซื้อการ์ตูนยกชุด หรือมีคิวซื้อหลายๆเล่ม ผมคิดถึงร้านนี้ก่อนเลยครับ มาอยู่กรุงเทพแรกๆไม่มีรถ ก็ดั้นด้นนั่งรถเมล์ไปซื้อ (ผมอยู่แถวๆห้าแยกลาดพร้าวครับ) และอุดหนุนเรื่อยมา แต่วันเวลาผ่านไปวงหนังสือการ์ตูนก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผมเริ่มอ่านการ์ตูนน้อยลงเพราะหลังๆมานี้ผมรู้สึกว่าการ์ตูนที่พิมพ์ออกมามันเยอะมาก แต่ไม่ได้สนุกทุกเรื่อง และเวลาว่างในการอ่านการ์ตูนก็น้อยลง ทำให้ผมอ่านน้อยลงๆ เรื่องที่ตามก็ทยอยจบไปเรื่อยๆ จนเหลือทุกวันนี้แค่ไม่กี่เรื่องที่ผมยังซื้อเป็นเล่มอยู่ ตกเดือนละเล่มสองเล่มเท่านั้น แต่หากเมื่อไหร่มีเวลาว่างและคิดว่าจะไปซื้อหนังสือการ์ตูน ถ้าเลือกได้ผมก็ยังอยากไปซื้อร้านนี้อยู่เสมอๆ
จำได้ว่าเมื่อปลายปีที่แล้วพยายามอยากหาหนังสือบทสรุปเกมๆนึง ก็ไปถามเจ๊เจ้าของร้าน เจ๊บอกว่าตอนนี้ไม่ได้เอามาขายแล้วเพราะขายไม่ค่อยได้และสำนักพิมพ์บทสรุปก็เลิกทำกันไปเยอะแล้ว แทบไม่เหลือแล้วทุกวันนี้ ผมก็ได้เล่าเรื่องสมัยเด็กๆให้ฟังว่าเคยเขียนจดหมายส่งธนาณัติมาขอซื้อบทสรุปเกมด้วย เจ๊แกยังหัวเราะใหญ่เลยว่าทำขนาดนั้นเลยหรอ
จนถึงทุกวันนี้ร้านนี้ได้ปิดตัวลงแล้ว แม้จะจบไม่ค่อยสวยก็เถอะ แต่ร้านนี้ถือเป็นร้านที่อยู่คู่ความทรงจำส่วนหนึ่งในวัยเด็กของผมมาเสมอๆ มานั่งคิดๆดูแล้วพอเข้าใจว่าปัจจุบันกิจการชนิดนี้อยู่ยากจริงๆ ยอดขายไม่เหมือนสมัยก่อน เด็กปัจจุบันไม่ค่อยสนใจหนังสือการ์ตูนเท่าเมื่อก่อน เพราะมีสื่อมากมายให้เลือกเสพย์ ไม่ว่าจะอนิเมะ หรืออินเตอร์เนต ไหนจะสแกนในอินเตอร์เนต และเมื่อยอดมันตกชนิดดิ่งเหว การยังขายลด 20 % อยู่ยิ่งทำให้การอยู่รอดในวงการนี้ยากขึ้นไปอีก เพราะจะไปตัดเอกลักษณ์ของตัวเองที่โดดเด่นที่สุดกว่าร้านอื่นออกนั้นก็ยาก ยิ่งทำให้ร้านน่าสนใจน้อยลงขึ้นไปอีก ไหนจะปัญหาภายในร้านอีกมากมายที่กระทู้ก่อนหน้าได้มีเพื่อนๆสมาชิกเกริ่นๆกันมา
สำหรับผมความทรงจำเกี่ยวกับร้านนนี้จะจบลงแค่นี้ ต่อให้ในอนาคตมีคนมาเซ้งใช้ชื่อเดิม หรือลูกแกกลับมาเปิดร้านชื่อเดิมที่สะพานควายเหมือนเดิม หรือต่อให้เจ้าของร้านหาเงินมาใช้หนี้และกลับมาเปิดร้านอีกครั้ง สำหรับผมจะถือว่ามันคือร้านคนละร้านกันแล้วในความรู้สึกของผม หากเขากลับมาผมไม่มีปัญหาที่จะอุดหนุนเขา เพราะผมถือว่าผมคือผู้บริโภคถ้าผมพอใจจะซื้อร้านไหนผมก็ซื้อได้ แต่แค่ว่ามันก็จะไม่ใช่ร้านในความทรงจำในวัยเด็กของผมอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่ายังไงความทรงจำเกี่ยวกับร้านนี้สำหรับผมก็ยังเป็นความทรงจำทีน่าจดจำและจะจำไว้ไปอีกนานว่าเราเคยมีร้านหนังสือในดวงใจที่อยู่คู่กับเรามานับยี่สิบปีได้
เพราะโดยส่วนตัวเชื่อว่าร้านหนังสือจะน้อยลงเพราะการเข้ามาแทนที่อย่างแท็บเลตและสมาร์ทโฟนทำให้หนังสือยอดตกลงอย่างมาก ดูแค่หนังสือพิมพ์ปัจจุบันยังอยู่ยากเลย
ปล.ขอแสดงความเสียใจกับผู้เสียหายในกระทู้ก่อนหน้านี้ด้วยครับ
กระทู้ไว้อาลัย ร้านหนังสือที่อยู่คู่กับชีวิตวัยเด็กยันวัยกลางคนของผมเสมอมา " เจ ซี สาส์น สะพานควาย "
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่มีมาก่อนหน้านี้ ยอมรับว่าใจหายมากๆ และทำให้ผมเกิดความคิดว่า
นี่ร้านนี่มาถึงจุดนี้ได้ยังไง ถ้าไม่ได้ไปดูที่ร้านด้วยตาตัวเอง ก่อนหน้านี้ผมไปมาประมาณ 3-4 ครั้งตั้งแต่ร้านเริ่มปิด ซึ่งวันแรกก็ยังงงๆว่าร้านนี้มีปิดร้านด้วยหรอ โดยไม่รู้เรื่องนี้เลยว่ามีปัญหาขนาดไหน จนสรุปถึงตอนนี้ผมถือว่าร้านนี้ได้ปิดตัวลงแน่นอนแล้ว
ขอบอกว่ากระทู้นี้ผมขอไว้อาลัยให้กับร้านหนังสือที่เคยเป็นร้านในฝัน จนกระทั่งกลายมาเป็นร้านประจำ และสุดท้ายเหลือไว้แค่ความทรงจำเท่านั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาใดๆแอบแฝงครับ
ก่อนอื่นขอย้อนเวลานิดนึงนะครับ ปัจจุบันผมอายุ 30 ปีบริบูรณ์ สมัยเด็กๆนั้นบ้านอยู่ต่างจังหวัดซึ่งไม่ได้บ้านนอกมาก แต่ก็ไม่ได้เจริญถึงขั้นจังหวัดใหญ่ๆ เด็กๆสมัยนั้นหนังสือการ์ตูนและเกมคอนโซลเครื่องแฟมมิคอม คือสิ่งที่ชอบเล่นกันครับ
สมัยเด็กผมก็ชอบเล่นเกมภาษาหรือที่เรียกกันว่าเกม RPG นั่นแหละครับแล้วก็น่าจะรู้ว่าของแบบนี้คู่กับ บทสรุป ซึ่งอธิบายกันง่ายๆว่าอำเภอที่ผมอยู่นั้นมีร้านหนังสืออยู่แค่สองร้านที่มีการ์ตูนและบทสรุปเกมขาย ถ้าหมดแล้วหมดเลย ไม่มีสั่งซ้ำ การ์ตูนเรื่องไหนดังๆต้องรีบซื้อ ไม่งั้นหมดแน่นอน และจะทำให้การสะสมการ์ตูนนั้นขาดตอนไป ซึ่งผมเป็นเด็กโรคจิตที่ถ้าเรื่องไหนซื้อไม่ครบแล้วจะไม่มีกำลังใจซื้อต่อ
ด้วยความที่ยังเด็ก ป.3 ป.4 ถ้าจำไม่ผิด...ตอนนั้นผมเกิดอยากได้บทสรุปเกมซึ่งสมัยก่อนนั้นหาซื้อยากพอสมควรเลย ด้วยความที่พ่อนั้นทำงานอีกจังหวัดหนึ่งและแม่ก็ขับรถไม่เป็น จึงทำให้ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่อื่นกันบ่อยนัก โลกของเด็กตจว.อายุน้อยอย่างผมจึงค่อนข้างแคบครับ ( แต่ชีวิตก็เป็นสุขดีนะครับ ) จำได้ว่าร้านนี้คือร้านแรกที่ลงโฆษณาตามท้ายเล่มของบทสรุปเล่มต่างๆ และสมัยก่อนไม่มีอินเตอร์เนต การจะรู้ว่าบริษัทนี้ทำบทสรุปเกมไหนมาด้วยก็ดูตามท้ายเล่มเพราจะมีโฆษณาบทสรุปเกมอื่นและร้านนี้แหละคือร้านแรกที่ลงโฆษณาร้านเอาไว้ จำได้เลยว่าท่องได้ขึ้นใจว่า "เจซีสานสะพานควาย"
จำได้ว่าตอนนั้นเด็กมาก ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัดนึกภาพกรุงเทพไม่ออก แต่รู้แค่ว่ากรุงเทพมีร้านนี้อยู่ที่แถวสะพานควาย เจอคนไหนบอกว่าจะไปกรุงเทพ ผมถามหมดว่าไปแถวสะพานควายมั๊ย ก็ได้แต่คำตอบว่าไม่ ญาติคนไหนไปก็ถามตลอด (ถามอยู่เป็นเดือนกับไอ้คำถามโง่ๆของเด็กน้อยอย่างผม ณ เวลานั้น) จนกระทั่งถอดใจกลับไปอ่านโฆษณาท้ายบทสรุปเล่มเดิมใหม่ ได้ใจความว่าเค้าส่งทางไปรษณีย์ด้วย!!! เด็กประถมไม่แน่ใจว่าตอนนั้นผมอยู่ป.3หรือป.4 หัดเข้าสำนักงานไปรษณีย์เพื่อขอซื้อธนาณัติและส่งไปขอซื้อหนังสือบทสรุปที่อยากได้ จำได้ว่ารออยู่สองอาทิตย์หรือสามอาทิตย์จนลืมไปแล้ว (ลองคิดดูนะครับ ณ ตอนนั้นผมอายุ ไม่ถึง 10 ขวบ ได้เงินไปร.ร.วันละ 20 บาท หรืออาทิตย์ละ 100 บาท) เก็บเงินค่าขนมเพื่อซื้อบทสรุปเกมเล่มละ 60-70 บาทก็ไม่ง่ายนักหรอกครับ แล้วเขาก็ส่งกลับมาให้จนได้ ตอนนั้นร้านนี้เหมือนดั่งนครเม๊กกะในใจผมสำหรับโลกแห่งการ์ตูนและบทสรุปเกมเลยแหละครับ
พอโตขึ้นมาหน่อยเริ่มเรียนรู้อะไรมากขึ้น ไปกรุงเทพหลายครั้งแล้ว แต่จำได้ว่าตอนป.6 เคยขอให้ญาติที่มาหาลูกเขาที่กรุงเทพ พาไปร้านนี้ให้หน่อย (ทั้งๆที่บ้านญาติอยู่ซ.เสนาลึกๆซึ่งก็มีร้านหนังสือใหญ่ๆอยู่ตั้งสองสามร้านอยู่แล้ว ) ตื๊อขอทุกครั้งที่มากรุงเทพ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาเกิดต้องไปทำธุระที่รพ.เปาโลตอนเช้าพอดี เลยโอกาสเหมาะกับผม ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับร้านนี้ตัวเป็นๆผมจำได้ว่าผมนั่งรอร้านเปิด เพราะญาติไปเยี่ยมญาติอีกคนที่รพ.เปาโลสะพานควาย พอ 7 โมงกว่าๆร้านเปิด ครั้งแรกที่ผมได้เห็นร้านนี้เมื่อประมาณเกือบยี่สิบปีก่อน ยังจำได้ดีว่า มันก็ยังเป็นนครเม๊กกะสำหรับเด็กประถมที่บ้านอยู่ต่างจังหวัดอย่างผมอยู่ดี เพราะการ์ตูนไม่ว่าเรื่องไหนเก่าแค่ไหนมีหมดทุกเรื่องทุกเล่ม (สมัยก่อนการ์ตูนจะไม่เยอะเรื่องเท่าปัจจุบัน แต่ทุกเรื่องสนุกหมด) บทสรุปเกมไม่ว่าจะเกมไหนเก่าใหม่หรือสำนักพิมพ์ไหนมีหมดทุกเล่ม จำได้ว่าวันนั้นซื้อบทสรุปเกมในตำนานกลับมานั่นคือ Final Fantasy 7 ของสำนักพิมพ์ TONBO ที่เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งบทสรุปเกมในตำนานที่พิมพ์ซ้ำเป็นสิบๆรอบ
เวลาผ่านไปผมโตขึ้นเข้ามาอยู่กรุงเทพเมื่อสิบสองปีที่แล้ว ผมก็มีโอกาสแวะเวียนไปร้านนี้ค่อนข้างบ่อยครับ เพราะตอนนั้นอินเตอร์เนตยังไม่แพร่หลายดั่งทุกวันนี้ สแกนในเนตไม่มีแน่นอน เมื่อไหร่ที่อยากซื้อการ์ตูนยกชุด หรือมีคิวซื้อหลายๆเล่ม ผมคิดถึงร้านนี้ก่อนเลยครับ มาอยู่กรุงเทพแรกๆไม่มีรถ ก็ดั้นด้นนั่งรถเมล์ไปซื้อ (ผมอยู่แถวๆห้าแยกลาดพร้าวครับ) และอุดหนุนเรื่อยมา แต่วันเวลาผ่านไปวงหนังสือการ์ตูนก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผมเริ่มอ่านการ์ตูนน้อยลงเพราะหลังๆมานี้ผมรู้สึกว่าการ์ตูนที่พิมพ์ออกมามันเยอะมาก แต่ไม่ได้สนุกทุกเรื่อง และเวลาว่างในการอ่านการ์ตูนก็น้อยลง ทำให้ผมอ่านน้อยลงๆ เรื่องที่ตามก็ทยอยจบไปเรื่อยๆ จนเหลือทุกวันนี้แค่ไม่กี่เรื่องที่ผมยังซื้อเป็นเล่มอยู่ ตกเดือนละเล่มสองเล่มเท่านั้น แต่หากเมื่อไหร่มีเวลาว่างและคิดว่าจะไปซื้อหนังสือการ์ตูน ถ้าเลือกได้ผมก็ยังอยากไปซื้อร้านนี้อยู่เสมอๆ
จำได้ว่าเมื่อปลายปีที่แล้วพยายามอยากหาหนังสือบทสรุปเกมๆนึง ก็ไปถามเจ๊เจ้าของร้าน เจ๊บอกว่าตอนนี้ไม่ได้เอามาขายแล้วเพราะขายไม่ค่อยได้และสำนักพิมพ์บทสรุปก็เลิกทำกันไปเยอะแล้ว แทบไม่เหลือแล้วทุกวันนี้ ผมก็ได้เล่าเรื่องสมัยเด็กๆให้ฟังว่าเคยเขียนจดหมายส่งธนาณัติมาขอซื้อบทสรุปเกมด้วย เจ๊แกยังหัวเราะใหญ่เลยว่าทำขนาดนั้นเลยหรอ
จนถึงทุกวันนี้ร้านนี้ได้ปิดตัวลงแล้ว แม้จะจบไม่ค่อยสวยก็เถอะ แต่ร้านนี้ถือเป็นร้านที่อยู่คู่ความทรงจำส่วนหนึ่งในวัยเด็กของผมมาเสมอๆ มานั่งคิดๆดูแล้วพอเข้าใจว่าปัจจุบันกิจการชนิดนี้อยู่ยากจริงๆ ยอดขายไม่เหมือนสมัยก่อน เด็กปัจจุบันไม่ค่อยสนใจหนังสือการ์ตูนเท่าเมื่อก่อน เพราะมีสื่อมากมายให้เลือกเสพย์ ไม่ว่าจะอนิเมะ หรืออินเตอร์เนต ไหนจะสแกนในอินเตอร์เนต และเมื่อยอดมันตกชนิดดิ่งเหว การยังขายลด 20 % อยู่ยิ่งทำให้การอยู่รอดในวงการนี้ยากขึ้นไปอีก เพราะจะไปตัดเอกลักษณ์ของตัวเองที่โดดเด่นที่สุดกว่าร้านอื่นออกนั้นก็ยาก ยิ่งทำให้ร้านน่าสนใจน้อยลงขึ้นไปอีก ไหนจะปัญหาภายในร้านอีกมากมายที่กระทู้ก่อนหน้าได้มีเพื่อนๆสมาชิกเกริ่นๆกันมา
สำหรับผมความทรงจำเกี่ยวกับร้านนนี้จะจบลงแค่นี้ ต่อให้ในอนาคตมีคนมาเซ้งใช้ชื่อเดิม หรือลูกแกกลับมาเปิดร้านชื่อเดิมที่สะพานควายเหมือนเดิม หรือต่อให้เจ้าของร้านหาเงินมาใช้หนี้และกลับมาเปิดร้านอีกครั้ง สำหรับผมจะถือว่ามันคือร้านคนละร้านกันแล้วในความรู้สึกของผม หากเขากลับมาผมไม่มีปัญหาที่จะอุดหนุนเขา เพราะผมถือว่าผมคือผู้บริโภคถ้าผมพอใจจะซื้อร้านไหนผมก็ซื้อได้ แต่แค่ว่ามันก็จะไม่ใช่ร้านในความทรงจำในวัยเด็กของผมอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่ายังไงความทรงจำเกี่ยวกับร้านนี้สำหรับผมก็ยังเป็นความทรงจำทีน่าจดจำและจะจำไว้ไปอีกนานว่าเราเคยมีร้านหนังสือในดวงใจที่อยู่คู่กับเรามานับยี่สิบปีได้
เพราะโดยส่วนตัวเชื่อว่าร้านหนังสือจะน้อยลงเพราะการเข้ามาแทนที่อย่างแท็บเลตและสมาร์ทโฟนทำให้หนังสือยอดตกลงอย่างมาก ดูแค่หนังสือพิมพ์ปัจจุบันยังอยู่ยากเลย
ปล.ขอแสดงความเสียใจกับผู้เสียหายในกระทู้ก่อนหน้านี้ด้วยครับ