ตามหัวเรื่องเลยค่ะ ทำไมต้องว๊ากใส่น้อง
การจะขัดเกลาคนมีตั้งหลายวิธีไม่ใช่หรอคะ
ที่บอกว่าถ้าทนแรงกดดันแค่นี้ไม่ไหวจะทำงานได้ไง?
คุณรู้ได้ไงว่ารุ่นน้องไม่เคยทำงานมาก่อน
ที่บอกว่าทำให้ได้เพื่อนมากขึ้น จริงค่ะ แต่ที่สนิท ได้พึ่งพา ก็มาเจอกันตอนเรียนตอนเล่นกีฬามากกว่า
ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยค่ะ
จริงๆเราไม่อยากเข้ากิจกรรมนี้เลยแต่ถ้าไม่ผ่านเขาบอกจะไม่ให้เสื้อ ไม่ได้เข็มอะไรมากมาย(ขู่จะคืนเงินด้วยค่ะ)
ขอแชร์สิ่งที่เจอมานะคะ
-บังคับให้นั่งระเบียบเชียร์ฝึกความอดทนค่ะ ห้ามขยับ แม้แต่เหร่ตาก็จะมีพี่เดินมาว่า ว่าๆๆๆ บางทีก็มาคนเดียวบางทีก็มาทีละหลายๆคน
-ร้องเพลงเชียร์ ร้องให้ฟังหนึ่งรอบ ให้ดูเนื้อร้องอีกห้าวิไม่เกินนี้แล้วให้ปิดสมุดเชียร์ แล้วก็ให้น้องๆร้องเพลงนั้นค่ะ เชื่อเถอะท่านนายกเจอแบบนี้ก็ร้องไม่ได้หรอกค่ะ พอน้องร้องไม่ได้ก็ว๊ากค่ะ เพื่ออะไรคะ อยากให้ร้องได้ก็บอกก็สอนกันดีๆก็ได้มั้งคะ ถ้าไม่อยากสอนก็บอกกันดีๆ
-อยากให้น้องมีมารยาท ข้อแรกเลยการตะโกนใส่หน้าใครสักคนมันเป็นการเสียมารยาทมากๆเลยนะคะ สองไม่ให้มองหน้า การที่เราสนทนากับใครเราก็ต้องมองหน้าคู่สนทนาป็นธรรมดาไม่ใช่หรอคะ ไม่มองคนที่เราจะพูดด้วยจะให้มองหน้าสุนัขหรอคะ? บอกเราไม่ให้มองไม่อยากรู้จัก เราก็ไม่มอง เราก็ทำเป็นไม่รู้จักนี่เราผิดหรอ? เจอพี่แล้วไม่ทักไม่ยกมือไหว้ บางทีพี่คุยโทรศัพท์อยู่ กินข้าวอยู่ เม้าอยู่กับเพื่อนๆ เดินตลาด เรียกได้ว่าผทวยท่านใช้ชีวิตส่วนตัวอยู่จะให้เราไปทักทายหรอ?เราว่ามันเป็นการเสียมารยาทนะ เพราะเราถือว่านั่นคือเวลาส่วนตัวและรู้สึกว่ามันไม่สมควร
-นัดเย็น เลิกดึกมากพ่อแม่เป็นห่วงอีก แล้วคนที่ทำงานไปเรียนไปล่ะ แล้วคนที่อยู่หอในแล้วหอมันปิดก่อนล่ะไม่มีที่ซุกหัวนอนนะคะ แล้วคนที่มีโรคประจำตัวที่ทนอะไรแบบนี้นานๆไม่ได้ล่ะ แล้วการบ้านน้องละ แล้วไหนจะตื่นมาซ้อมกีฬาตั้งแต่ตีสามตีสี่อีก?
กิจกรรมสอนให้คนทำงานเป็น ไม่เสมอไปหรอกค่ะ เชื่อสิตอนเราทำงานมันไม่เห็นจะมีใครมาว๊ากใส่ ไม่ต้องร้องเพลงประจำบริษัท พี่ๆก็บอกก็สอนงานดี ทำผิดก็ตักเตือนกันไป ก็ไม่เห็นมีใครมาตะโกนใส่หน้าเรา พี่ๆเพื่อนๆที่ทำงานก็สนิทสนมรักกันดีโดยที่ไม่ต้องกดดันปัญญาอ่อนอะไรนั่นเลย
รับน้องทำไมต้องว๊าก?
การจะขัดเกลาคนมีตั้งหลายวิธีไม่ใช่หรอคะ
ที่บอกว่าถ้าทนแรงกดดันแค่นี้ไม่ไหวจะทำงานได้ไง?
คุณรู้ได้ไงว่ารุ่นน้องไม่เคยทำงานมาก่อน
ที่บอกว่าทำให้ได้เพื่อนมากขึ้น จริงค่ะ แต่ที่สนิท ได้พึ่งพา ก็มาเจอกันตอนเรียนตอนเล่นกีฬามากกว่า
ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยค่ะ
จริงๆเราไม่อยากเข้ากิจกรรมนี้เลยแต่ถ้าไม่ผ่านเขาบอกจะไม่ให้เสื้อ ไม่ได้เข็มอะไรมากมาย(ขู่จะคืนเงินด้วยค่ะ)
ขอแชร์สิ่งที่เจอมานะคะ
-บังคับให้นั่งระเบียบเชียร์ฝึกความอดทนค่ะ ห้ามขยับ แม้แต่เหร่ตาก็จะมีพี่เดินมาว่า ว่าๆๆๆ บางทีก็มาคนเดียวบางทีก็มาทีละหลายๆคน
-ร้องเพลงเชียร์ ร้องให้ฟังหนึ่งรอบ ให้ดูเนื้อร้องอีกห้าวิไม่เกินนี้แล้วให้ปิดสมุดเชียร์ แล้วก็ให้น้องๆร้องเพลงนั้นค่ะ เชื่อเถอะท่านนายกเจอแบบนี้ก็ร้องไม่ได้หรอกค่ะ พอน้องร้องไม่ได้ก็ว๊ากค่ะ เพื่ออะไรคะ อยากให้ร้องได้ก็บอกก็สอนกันดีๆก็ได้มั้งคะ ถ้าไม่อยากสอนก็บอกกันดีๆ
-อยากให้น้องมีมารยาท ข้อแรกเลยการตะโกนใส่หน้าใครสักคนมันเป็นการเสียมารยาทมากๆเลยนะคะ สองไม่ให้มองหน้า การที่เราสนทนากับใครเราก็ต้องมองหน้าคู่สนทนาป็นธรรมดาไม่ใช่หรอคะ ไม่มองคนที่เราจะพูดด้วยจะให้มองหน้าสุนัขหรอคะ? บอกเราไม่ให้มองไม่อยากรู้จัก เราก็ไม่มอง เราก็ทำเป็นไม่รู้จักนี่เราผิดหรอ? เจอพี่แล้วไม่ทักไม่ยกมือไหว้ บางทีพี่คุยโทรศัพท์อยู่ กินข้าวอยู่ เม้าอยู่กับเพื่อนๆ เดินตลาด เรียกได้ว่าผทวยท่านใช้ชีวิตส่วนตัวอยู่จะให้เราไปทักทายหรอ?เราว่ามันเป็นการเสียมารยาทนะ เพราะเราถือว่านั่นคือเวลาส่วนตัวและรู้สึกว่ามันไม่สมควร
-นัดเย็น เลิกดึกมากพ่อแม่เป็นห่วงอีก แล้วคนที่ทำงานไปเรียนไปล่ะ แล้วคนที่อยู่หอในแล้วหอมันปิดก่อนล่ะไม่มีที่ซุกหัวนอนนะคะ แล้วคนที่มีโรคประจำตัวที่ทนอะไรแบบนี้นานๆไม่ได้ล่ะ แล้วการบ้านน้องละ แล้วไหนจะตื่นมาซ้อมกีฬาตั้งแต่ตีสามตีสี่อีก?
กิจกรรมสอนให้คนทำงานเป็น ไม่เสมอไปหรอกค่ะ เชื่อสิตอนเราทำงานมันไม่เห็นจะมีใครมาว๊ากใส่ ไม่ต้องร้องเพลงประจำบริษัท พี่ๆก็บอกก็สอนงานดี ทำผิดก็ตักเตือนกันไป ก็ไม่เห็นมีใครมาตะโกนใส่หน้าเรา พี่ๆเพื่อนๆที่ทำงานก็สนิทสนมรักกันดีโดยที่ไม่ต้องกดดันปัญญาอ่อนอะไรนั่นเลย